Ang Pagtawag kang Isaias
1Sa tuig nga namatay si Haring Uzia, nakita ko ang Ginoo nga naglingkod sa habog kaayong trono. Ang iyang taas nga bisti milukop sa tibuok templo. 2May mga serapin6:2 mga serapin: sa Hebreo, serafin. sa ibabaw niya. Ang matag usa niini may unom ka pako: ang duha ka pako gitabon sa ilang nawong, ang duha gitabon sa ilang mga tiil, ug ang laing duha gigamit nila sa paglupad. 3Nagaingnanay sila sa usag usa:
“Balaan, balaan, balaan ang Ginoo nga Makagagahom! Ang iyang gamhanang presensya milukop sa tibuok kalibotan.”
4Sa ilang mga tingog, natay-og ang mga patukoranan sa templo ug napuno sa aso ang templo. 5Unya miingon ako, “Alaot ako! Sigurado gayod nga laglagon ako, tungod kay daotan ang akong mga ginapulti ug nagpuyo ako uban sa mga tawong nagsulti usab ug daotan. Ug karon, nakita ko gayod ang Hari, ang Ginoo nga Makagagahom.”
6Unya ang usa sa mga serapin milupad paingon kanako nga nagadala ug baga nga kinuha niya gikan sa halaran. 7Gipadapat niya ang baga sa akong baba ug miingon, “Midapat na kini sa imong baba, busa wala ka nay sala kay gipasaylo ka na.” 8Unya nadungog ko ang tingog sa Ginoo nga nagaingon, “Kinsa ang akong ipadala? Kinsa ang moadto alang kanamo?” Mitubag ako, “Ania Ako. Ipadala ako.”
9Miingon siya, “Lakaw ug sultihi ang katawhan sa Israel, ‘Bisan sige kamog pamati, dili gihapon kamo makasabot. Bisan sige kamog tan-aw, dili gihapon kamo makakita.’ ”
10“Pagahia ang kasingkasing niining mga tawhana. Bungola sila ug butahi, kay basig makakita, makadungog, ug makasabot sila, ug mobalik sila kanako, ug mamaayo sila.”
11Nangutana ako, “Unsa kadugay, Ginoo?” Mitubag siya, “Hangtod nga magun-ob ang mga lungsod sa Israel ug wala nay tawo. Hangtod nga wala nay mopuyo sa mga balay ug ang yuta malaglag sa hingpit. 12Hangtod nga abugon ko ang mga Israelinhon ug ang ilang yuta mahimong awaaw. 13Bisan pag may mahibilin nga ikanapulo nga bahin sa mga Israelinhon sa yuta sa Israel, laglagon gihapon sila. Apan may gipili ako gikan kanila nga mahibilin. Sama sila sa tuod sa kahoyng terebinto (tugas) nga giputol.”
Esajas’ kald til profettjeneste
1I det år kong Uzzija døde, så jeg Herrens herlighed i et syn. Han sad på en meget høj trone, og slæbet på hans kappe fyldte hele Templet. 2Han var omgivet af serafer, som hver havde seks vinger. Med de to vinger dækkede de ansigtet, med to andre dækkede de benene, og de to sidste brugte de, når de fløj. 3De råbte til hinanden: „Hellig, hellig, hellig er Herren, den almægtige Gud! Hele jorden er fuld af hans herlighed!” 4Templets dørstolper rystede ved deres høje råb, og rummet fyldtes med røg.
5Da udbrød jeg: „Ak, det er ude med mig, for jeg er et syndigt menneske, som taler syndige ord og tilhører et syndigt og urent folk. Og dog har jeg nu set Herren, den Almægtige!”
6Straks fløj en af seraferne hen til mig med et stykke glødende kul, som han havde taget fra alteret med en tang. 7Han berørte mine læber med det og sagde: „Nu, hvor dette stykke kul har berørt dine læber, er din skyld taget bort og din synd tilgivet.”
8Derpå sagde Herren: „Hvem skal jeg sende? Hvem vil gå bud for os?” Jeg svarede straks: „Herre, det vil jeg! Send mig!”
9Så fortsatte han: „Gå hen og sig til mit folk:
‚I hører, men forstår dog intet.
I ser, men fatter dog intet.’
10Folkets øjne dækkes til,
så de intet ser.
Deres ører stoppes til,
så de intet hører.
Deres hjerter lukkes af,
så de ikke føler anger eller skyld—
ellers ville de komme til mig,
så jeg kunne helbrede dem.”6,9-10 Den hebraiske kiasme er omstillet til parallelisme for at gøre det mere dansk. Oversættelsen bygger til dels på LXX.
11„Hvor længe skal det være sådan, Herre?” spurgte jeg. Han svarede: „Indtil byerne er ødelagt og uden indbyggere. Indtil husene står tomme, og landet ligger øde hen.” 12Herren vil sende folket langt bort, og landet bliver folketomt. 13Skulle der blive en tiendedel tilbage i landet, vil de også blive udryddet. Israel vil blive som en træstub, der står tilbage, når et stort træ er blevet fældet. Men fra den stub skal der vokse et helligt rodskud.
