Isaias 59 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 59:1-21

Ang mga Pahimangno Batok sa mga Makasasala

1Pamati! Dili huyang ang Ginoo nga dili siya makaluwas kaninyo o dili siya bungol nga dili siya makadungog kon manawag kamo kaniya. 2Ang inyong mga sala mao ang nagapahimulag kaninyo gikan sa Dios. Mao kini ang hinungdan nga mitalikod siya kaninyo ug dili na mamati sa inyong mga pag-ampo. 3Kay natina sa dugo ang inyong kamot, ug naghimog daotan. Bakakon kamo ug nagsultig daotan. 4Wala kamoy hustisya. Ang inyong mga akusasyon batok sa inyong isigka-tawo walay kamatuoran. Nagaplano kamog daotan, ug inyo kining tumanon. 5-6Ang inyong daotang mga plano sama sa itlog sa halas nga malala; ang mokaon niini mamatay. Sama usab kini sa balay sa lawalawa nga dili mahimong bisti, busa walay makatabon kaninyo sa inyong daotang mga binuhatan. Daotan ang inyong mga binuhatan ug bangis kamo. 7Alisto kamong mohimog sala, ug abtik kamong mopatay. Daotan ang inyong gihunahuna, ug bisan asa kamo moadto maghimo kamog kadaot. 8Wala ninyo masinati ang maayong kahimtang kay gipakawalay-bili ninyo ang hustisya; gituis pa hinuon ninyo kini. Ang nagasunod niining inyong gihimo dili usab makasinatig maayong kahimtang.

9Tungod niini layo kanato ang hustisya ug dili nato masinati ang katarungan. Naghulat kita sa kahayag apan kangitngit ang miabot. Mao nga nagalakaw kita sa kangitngit. 10Nagpangapkap kita sa bongbong sama sa buta, ug nagakadagma kita bisag udtong tutok. Daw sa nagalakaw kita sa kangitngit. Daw sama usab kita sa mga patay kon itandi sa kusgang mga tawo. 11Nagaagulo kita sa kasubo nga daw sa nagangulob nga oso ug sa tingog sa salampati. Nagpaabot kita nga silotan sa Dios ang atong mga kaaway ug luwason kita niya, apan wala kini mahitabo. 12Kay daghan na ang atong mga sala atubangan sa Dios, ug mao kini ang nagpamatuod nga angay kitang silotan. Oo, nasayod kita nga kanunay kitang nagpakasala. 13Misupak kita ug nagluib sa Ginoo. Mitalikod kita sa atong Dios. Gidaog-daog ug gilupigan nato ang uban. Nagasulti kita sa mga bakak nga giplano na natong daan. 14Gisalikway na ang hustisya ug mipahilayo sa katarong. Wala nay makitang kamatuoran bisan asa. Ug ang kaligdong wala na tagda. 15Oo, nawala na ang kamatuoran, ug ang mga nagalikay sa paghimog daotan ginalutos.

Nakita kini sa Ginoo, ug wala niya ikalipay ang pagkawalay hustisya. 16Natingala siya sa dihang iyang nakita nga wala gayoy bisan usa nga mitabang sa mga dinaog-daog, busa gigamit niya ang iyang gahom sa pagluwas kanila. Sa iyang pagkamatarong, tabangan niya sila. 17Gamiton niya ingon nga taming sa dughan ang pagkamatarong ug ingon nga helmet ang kaluwasan. Ug ang pagpanimalos ug kasuko iyang isul-ob daw sama sa bisti. 18Baslan niya ang iyang mga kaaway sumala sa ilang binuhatan; mahiagoman nila ang iyang kasuko. Panimaslan usab niya ang atua sa mga isla. 19Bisan asa tahoron ug pasidunggan siya sa mga tawo, kay moabot siya sama sa nagahaguros nga tubig nga gihuyop sa makusog nga hangin sa Ginoo.59:19 makusog nga hangin sa Ginoo: o, Espiritu sa Dios; o, hangin nga gikan sa Dios.

20Miingon ang Ginoo, “Moabot sa Zion59:20 Zion: mao usab ang Jerusalem. ang manluluwas ninyong mga kaliwat ni Jacob, ug luwason niya ang nagahinulsol sa ilang mga sala. 21Ug mao kini ang akong kasabotan uban kaninyo: Dili gayod mawala ang akong Espiritu nga anaa kaninyo ug ang mga pulong nga gisulti ko kaninyo. Isugilon ninyo kini sa inyong mga kabataan, ug isugilon usab nila kini sa ilang kabataan, ug magapadayon kini sukad karon ug hangtod sa kahangtoran. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

Nueva Versión Internacional

Isaías 59:1-21

Pecado, confesión y redención

1La mano del Señor no es corta para salvar

ni es sordo su oído para oír.

2Son las iniquidades de ustedes

las que los separan de su Dios.

Son estos pecados los que lo llevan

a ocultar su rostro para no escuchar.

3Ustedes tienen las manos manchadas de sangre

y los dedos manchados de iniquidad.

Sus labios dicen mentiras;

su lengua murmura maldades.

4Nadie clama por la justicia;

nadie va a juicio con integridad.

Se confía en argumentos sin sentido y se mienten unos a otros.

Conciben malicia y dan a luz perversidad.

5Incuban huevos de víboras

y tejen telarañas.

El que coma de estos huevos morirá;

si uno de ellos se rompe, saldrá una culebra.

6Sus tejidos no sirven para vestido;

no podrán cubrirse con lo que fabrican.

Sus obras son obras de iniquidad

y sus manos generan violencia.

7Sus pies corren hacia el mal;

se apresuran a derramar sangre inocente.

Sus pensamientos son perversos;

dejan ruina y destrucción en sus caminos.

8No conocen la senda de la paz;

no hay justicia alguna en su camino.

Abren senderos tortuosos

y el que anda por ellos no conoce la paz.

9Por eso el derecho está lejos de nosotros,

y la justicia queda fuera de nuestro alcance.

Esperábamos luz, pero todo es tinieblas;

claridad, pero andamos en densa oscuridad.

10Vamos palpando la pared como los ciegos,

andamos a tientas como los que no tienen ojos.

En pleno mediodía tropezamos como si fuera de noche;

andamos entre los fuertes como si estuviéramos muertos.

11Todos nosotros gruñimos como osos,

gemimos como palomas.

Esperábamos la justicia y no llegó;

la liberación sigue lejos de nosotros.

12Tú sabes que son muchas nuestras rebeliones;

nuestros pecados nos acusan.

Nuestras rebeliones no nos dejan;

conocemos nuestras iniquidades.

13Hemos sido rebeldes; hemos negado al Señor.

Le hemos vuelto la espalda a nuestro Dios.

Fomentamos la opresión y la traición;

proferimos las mentiras concebidas en nuestro corazón.

14Así se vuelve la espalda al derecho

y se mantiene alejada la justicia;

a la verdad se le hace tropezar en la plaza

y no damos lugar a la honradez.

15No se ve la verdad por ninguna parte;

al que se aparta del mal lo despojan de todo.

El Señor lo ha visto y le ha disgustado

ver que no hay justicia alguna.

16Lo ha visto y le ha asombrado

ver que no hay nadie que intervenga.

Por eso su propio brazo vendrá a salvarlos;

su propia justicia lo sostendrá.

17Se puso la justicia como coraza

y se cubrió la cabeza con el casco de la salvación;

se vistió con ropas de venganza

y se envolvió en el manto de sus celos.

18Les pagará según sus obras;

a las costas lejanas les dará su merecido:

furor para sus adversarios

y retribución para sus enemigos.

19Desde el occidente temerán al nombre del Señor,

y desde el oriente respetarán su gloria.

Porque vendrá como un torrente caudaloso,

impulsado por el soplo del Señor.

20«El Redentor vendrá a Sión;

¡vendrá a todos los de Jacob que se arrepientan de su rebeldía!»,

afirma el Señor.

21«En cuanto a mí —dice el Señor—, este es mi pacto con ellos: Mi Espíritu que está sobre ti y mis palabras que he puesto en tus labios, no se apartarán más de ti, ni de tus hijos ni de sus descendientes, desde ahora y para siempre», dice el Señor.