1Miingon ang Ginoo, “Gisalikway ko ba ang Jerusalem50:1 Jerusalem: sa literal, inyong inahan. sama sa usa ka bana nga mibulag sa iyang asawa? Pamatud-i ninyo!50:1 Pamatud-i ninyo: sa literal, Hain na ang papeles sa pagpakigbulag? Gibaligya ko ba kamo ingon nga ulipon ngadto sa akong giutangan isip bayad? Gibihag kamo tungod sa inyong mga sala. Gisalikway ang Jerusalem tungod sa inyong mga kalapasan. 2Nganong wala man kamo sa akong pag-abot? Nganong wala may mitubag sa akong pagpanawag? Dili ba ako makahimo pagluwas kaninyo? Mahimo ko ganing pamad-an ang dagat sa usa lang ka pagmando ug himuon nga disyerto ang mga suba, nga mahimong hinungdan sa pagkamatay sa mga isda! 3Mahimo ko usab nga pangitngiton ang kalangitan sama kaitom sa bisting isul-ob sa pagbangotan.”
Ang Matinumanon nga Alagad sa Dios
4Gitudloan ako sa Ginoong Dios kon unsa ang akong isulti aron madasig ko ang gipangkapoy. Pukawon niya ako matag buntag sa pagpamati sa iyang itudlo kanako. 5Nagsulti ang Ginoong Dios kanako ug namati ako. Wala ako mosupak ni magpahilayo kaniya. 6Gitahan ko ang akong likod ngadto sa mga nagbunal kanako, ug ang akong nawong ngadto sa nangibot sa akong bangas. Wala ako molikay sa ilang pagpakaulaw kanako ug pagluwa sa akong nawong. 7Apan wala ako mobati ug kaulaw kay gitabangan ako sa Ginoong Dios. Busa nagmalig-on ako sama sa bato nga bantilis kay nasayod ako nga dili ako maulawan. 8Ania duol kanako ang Dios nga nagapadayag nga inosente ako. Kinsay nagaakusar kanako? Mag-atubang kami! 9Pamati! Ang Ginoong Dios mao ang nagatabang kanako. Kinsa ang makapamatuod nga nakasala ako? Magabok sila sama sa panapton. Kutkoton sila sa mga gagmayng mananap.
10Kinsa kaninyo ang nagatahod sa Ginoo ug nagatuman sa gitudlo sa iyang alagad? Angay siyang mosalig sa Ginoo nga iyang Dios bisan nagalakaw siya sa kangitngit ug wala gayoy kahayag. 11Apan pagbantay kamong nagaplano sa paglaglag sa uban; maunay kamo sa inyong kaugalingong plano! Ang Ginoo mismo mao ang mosilot kaninyo; mangamatay kamo sa hilabihan nga pagsilot.
O Pecado de Israel e a Obediência do Servo
1Assim diz o Senhor:
“Onde está a certidão de divórcio de sua mãe
com a qual eu a mandei embora?
A qual de meus credores eu vendi vocês?
Por causa de seus pecados
vocês foram vendidos;
por causa das transgressões de vocês
sua mãe foi mandada embora.
2Quando eu vim, por que não encontrei ninguém?
Quando eu chamei, por que ninguém respondeu?
Será que meu braço era curto demais para resgatá-los?
Será que me falta a força para redimi-los?
Com uma simples repreensão eu seco o mar,
transformo rios em deserto;
seus peixes apodrecem por falta de água
e morrem de sede.
3Visto de trevas os céus
e faço da veste de lamento a sua coberta”.
4O Soberano, o Senhor, deu-me uma língua instruída,
para conhecer a palavra que sustém o exausto.
Ele me acorda manhã após manhã,
desperta meu ouvido para escutar
como alguém que está sendo ensinado.
5O Soberano, o Senhor,
abriu os meus ouvidos,
e eu não tenho sido rebelde;
eu não me afastei.
6Ofereci minhas costas àqueles que me batiam,
meu rosto àqueles que arrancavam minha barba;
não escondi a face da zombaria e dos cuspes.
7Porque o Senhor, o Soberano, me ajuda,
não serei constrangido.
Por isso eu me opus firme
como uma dura rocha e sei que não ficarei decepcionado.
8Aquele que defende o meu nome está perto.
Quem poderá trazer acusações contra mim?
Encaremo-nos um ao outro!
Quem é meu acusador?
Que ele me enfrente!
9É o Soberano, o Senhor, que me ajuda.
Quem irá me condenar?
Todos eles se desgastam como uma roupa;
as traças os consumirão.
10Quem entre vocês teme o Senhor
e obedece à palavra de seu servo?
Que aquele que anda no escuro,
que não tem luz alguma,
confie no nome do Senhor
e se apoie em seu Deus.
11Mas agora, todos vocês que acendem fogo
e fornecem a si mesmos tochas acesas
vão, andem na luz de seus fogos
e das tochas que vocês acenderam.
Vejam o que receberão da minha mão:
vocês se deitarão atormentados.
