Ang Israel sama sa Suga sa Kanasoran
1Pamati kamo kanako, kamong anaa sa mga isla. Sa wala pa ako matawo gitawag na ako sa Ginoo nga moalagad kaniya. 2Gihimo niya ang akong mga pulong nga sama kahait sa espada. Gipanalipdan niya ako sa iyang gahom. Gihimo niya ako nga sama sa sinaw nga pana nga andam nang gamiton. 3Miingon siya kanako, “Israel, ikaw ang akong alagad. Pinaagi kanimo, pasidunggan ako sa mga tawo.” 4Apan miingon ako, “Ang akong paghago nakawang; giusikan ko ang akong kusog sa mga butang nga walay hinungdan.” Apan gitugyan ko lang kini sa Ginoo nga akong Dios; siya na ang mahibalong moganti kanako.
5Ang Ginoo naghimo kanako diha sa sabakan sa akong inahan nga mahimong iyang alagad aron magtigom ug dad-on pagbalik ang mga Israelinhon ngadto kaniya. Gipasidunggan ako sa Ginoo ug siya nga akong Dios mao ang naghatag kanakog kusog. 6Miingon siya, “Ikaw nga akong alagad, may dako pa akong buluhaton nga ipabuhat kanimo, gawas sa pagpabalik sa mga Israelinhon nga akong gipanalipdan. Himuon ko ikaw nga sama sa suga ngadto sa mga kanasoran aron maluwas ang tibuok kalibotan.49:6 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan.”
7Miingon ang Ginoo, ang Manluluwas ug Balaang Dios sa Israel, ngadto sa tawo nga gikalagotan ug gitamay sa mga nasod, ug alagad sa mga pangulo, “Makita sa mga hari kon kinsa gayod ikaw ug manindog sila sa pagtahod kanimo. Ang mga pangulo moyukbo sa pagpasidungog kanimo. Mahitabo kini tungod kanako, ang Ginoo nga matinumanon, ang Balaan nga Dios sa Israel. Ako ang nagpili kanimo.”
Tukoron Pag-usab ang Jerusalem
8Mao kini ang giingon sa Ginoo, “Sa hustong panahon nga luwason ko ikaw, tubagon ug tabangan ko ikaw. Panalipdan ko ikaw ug pinaagi kanimo maghimo akog kasabotan tali sa mga tawo. Tukoron mo pag-usab ang yuta sa Israel nga naguba, ug ihatag mo kini pagbalik sa akong katawhan. 9Moingon ka sa mga Israelinhon nga binihag ug binilanggo diha sa mangitngit nga dapit, ‘Gawas kamo! May kagawasan na kamo!’
“Mahisama sila sa mga karnero nga manibsib sa daplin sa mga agianan o sa taas nga mga dapit. 10Dili sila gutomon o uhawon. Dili sila maunsa sa kainit sa adlaw o sa mainit nga hangin sa disyerto. Kay ako nga may kalooy kanila motultol kanila ngadto sa tuboran. 11Himuon kong dalan ang akong mga bukid nga ilang agianan. 12Moabot ang akong katawhan gikan sa layo, ang uban gikan sa amihan, ang uban sa kasadpan, ug ang uban gikan sa yuta sa Sinim.49:12 Sinim: Sa ubang mga kopya sa Hebreo, Aswan, nga usa ka dapit sa habagatan sa Ehipto.”
13Pag-awit sa kalipay, O kalangitan! Paglipay, O kalibotan! Pag-awit kamong mga bukid! Kay lipayon ug kaloy-an sa Ginoo ang iyang katawhan nga nagaantos. 14Apan miingon ang katawhan sa Jerusalem,49:14 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. “Gisalikway na kami sa Ginoo. Gikalimtan na niya kami.”
15Apan mitubag ang Ginoo, “Makalimot ba ang usa ka inahan sa iyang anak nga masuso? Dili ba niya kaloy-an ang bata nga iyang gipanganak? Bisan malimot siya, ako dili gayod malimot kaninyo!
16“O Jerusalem, dili ko gayod ikaw kalimtan. Gisulat ko ang imong ngalan sa akong mga palad. Gihunahuna ko kanunay nga pabarogon ko pag-usab ang imong mga paril. 17Hapit na moabot ang mopabarog kanimo pag-usab,49:17 mopabarog kanimo pag-usab: Mao kini sa ubang karaang mga teksto; apan sa Hebreo, ang imong mga anak o kaliwat. ug ang mga naglaglag kanimo mobiya na kanimo. 18Tan-awa ang imong palibot; ang imong katawhan nagatigom na ug nagaduol kanimo. Ako, ang buhi nga Ginoo, manumpa nga ipasigarbo mo sila sama sa pagpasigarbo sa babayeng kaslonon sa mga alahas nga iyang gisul-ob. 19Nalaglag ka ug nahimong awaaw. Apan karon, ang imong yuta halos dili na paigo nga puy-an sa imong katawhan. Ug kadtong mga naglaglag kanimo mahilayo na. 20Ang imong katawhan nga natawo sa panahon sa imong pagsubo49:20 panahon sa imong pagsubo: Ang buot ipasabot, ang panahon sa pagkalaglag sa Jerusalem ug pagkabihag sa katawhan niini. moingon kanimo, ‘Gamay ra kaayo kining dapita alang kanamo. Hatagi kamig mas dako pang dapit nga kapuy-an.’ 21Unya moingon ka sa imong kaugalingon, ‘Kinsa bay nanganak niini kanila alang kanako? Nangamatay ang daghan kong katawhan,49:21 katawhan: sa literal, mga anak. Mao usab sa bersikulo 22 ug 25. ug tungod niini nasubo ako. Ang uban kanila gibihag ngadto sa ubang dapit, ug nahibilin akong nagainusara. Busa diin kini sila gikan? Kinsa ang nagsagop kanila?’ ”
22Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios, “Pamati! Sinyasan ko ang mga nasod, ug ibalik nila kanimo ang imong katawhan nga daw sa mga bata nga ginakugos.49:22 nga daw sa mga bata nga ginakugos tungod kay tabangan sila sa mga taga-Persia sa ilang pagpauli. 23Magaalagad kanimo ang mga hari ug mga rayna. Sila ang moatiman kanimo. Moluhod sila agig pagtahod kanimo, ug magpasakop gayod sila kanimo.49:23 magpasakop gayod sila kanimo: sa literal, tilapan nila ang abog sa imong mga tiil. Unya mahibaloan mo nga ako mao ang Ginoo, ug ang mga nagsalig kanako dili gayod mapakyas.”
24Makuha ba pagbalik ang gipang-ilog sa mapintas49:24 mapintas: Mao kini sa Dead Sea Scrolls, sa Syriac, ug sa Latin Vulgate; apan sa Masoretic Text, matarong. nga mga sundalo? Maluwas pa ba ang ilang gipangbihag?
25Apan mao kini ang giingon sa Ginoo, “Oo, maluwas mo ang gipangbihag sa mapintas nga mga sundalo ug makuha mo pagbalik ang ilang gipang-ilog. Kay makig-away ako sa mga nakig-away kanimo ug luwason ko ang imong katawhan. 26Ipakaon ko sa mga nagdaog-daog kanimo ang ilang kaugalingong lawas. Ug sama sa bino, mahubog sila sa ilang kaugalingong dugo. Unya masayod ang tanang mga tawo nga ako mao ang Ginoo, ang imong Manluluwas ug Manunubos, ang Makagagahom nga Dios ni Jacob.”
主的僕人
1眾海島啊，聽我說！
遠方的眾民啊，要留心聽！
我還沒有出生，
耶和華就呼召我；
我還沒有離開母腹，
祂就點我的名。
2祂使我的口像利劍，
用祂的手護庇我；
祂使我成為磨亮的箭，
把我藏在祂的箭囊中。
3祂對我說：「以色列啊，
你是我的僕人，
我要藉著你彰顯我的榮耀。」
4但我說：「我虛耗精力，
徒勞無功。
然而，耶和華必公正地待我，
我的報酬在我的上帝那裡。」
5我在母腹之中，耶和華便塑造我做祂的僕人，
叫我領雅各歸向祂，
把以色列人召集到祂那裡。
我在耶和華眼中是尊貴的，
我的上帝是我的力量。
6祂對我說：「我不僅要你做我的僕人，
去復興雅各的眾支派，
使以色列的餘民重歸故土，
我還要使你成為外族人的光，
好把我的救恩帶到地極。」
7以色列的救贖主和聖者——耶和華對受藐視、
被本國人憎恨、
遭官長奴役的那位說：
「因為揀選你的以色列的聖者耶和華是信實的，
君王必在你面前肅然起立，
首領必在你面前俯伏下拜。」
以色列的復興
8耶和華說：
「在悅納的時候，我應允了你；
在拯救的日子，我幫助了你。
我要保護你，
使你做我跟民眾立約的中保，
復興家園，
分配荒涼的產業。
9你要對被囚禁的人說，
『出來吧！』
要對暗牢中的人說，
『你們自由了。』
他們在路上必有吃的，
光禿的山嶺必有食物。
10他們不再饑渴，
也不再被熱風和烈日灼傷，
因為憐憫他們的那位必引導他們，
領他們到泉水邊。
11我要使我的群山變為通途，
修築我的大路。
12看啊，他們必從遠方來，
有的來自北方，有的來自西方，
還有的來自希尼49·12 「希尼」可能指遙遠的東方或南方某地。。」
13諸天啊，要歡呼！
大地啊，要快樂！
群山啊，要歌唱！
因為耶和華必安慰祂的子民，
憐憫祂受苦的百姓。
14但錫安說：「耶和華撇棄了我，
主把我忘了。」
15耶和華說：「母親豈能忘記自己吃奶的嬰兒，
不憐憫自己親生的孩子？
就算有母親忘記，
我也不會忘記你。
16看啊，我已經把你銘刻在我的手掌上，
你的牆垣在我的看顧之下。
17你的兒女必很快回來，
毀滅和破壞你的必離你而去。
18舉目四下看看吧，
你的兒女正聚集到你這裡。
我憑我的永恆起誓，
你必把他們作為飾物戴在身上，
如新娘一樣用他們妝扮自己。
這是耶和華說的。
19「你那曾經荒廢、淒涼、
遭到毀壞之地現在必容不下你的居民，
那些吞滅你的人必遠遠地離開你。
20你流亡期間所生的子女必在你耳邊說，
『這地方太小了，
再給我們一些地方住吧。』
21你會在心裡問，『我喪失了兒女、
不再生育、流亡在外、漂流不定，
誰給我生了這些兒女？
誰把他們養大？
我孤身一人，
他們是從哪裡來的？』」
22主耶和華說：
「我必向列國招手，
向萬民豎立我的旗幟，
他們必抱著你的兒子、
背著你的女兒回來。
23列王必做你的養父，
王后必做你的褓姆。
他們必向你俯伏下拜，
舔你腳上的塵土。
那時你便知道我是耶和華，
信靠我的必不致失望。」
24勇士搶去的能奪回來嗎？
暴君擄走的能救回來嗎？
25但耶和華說：
「勇士擄去的必被奪回，
暴君搶去的必被救出。
我必與你的敵人爭戰，
拯救你的兒女。
26我要使那些欺壓你的人吞吃自己的肉，
喝自己的血喝得酩酊大醉，
好像喝酒一樣。
那時候，世人都必知道我耶和華是你的救主，
是你的救贖主，
是雅各的大能者。」
