Isaias 47 – APSD-CEB & BDS

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 47:1-15

Ang Paglaglag sa Babilonia

1Miingon ang Ginoo, “Maglingkod ka sa yuta, Babilonia. Maglingkod ka nga walay trono. Ikaw nga sama sa putli nga babaye, dili ka na tawgong maloloy-on ug hinhin. 2Ulipon ka na karon, busa pagkuhag galingan ug paggaling ug trigo. Hukasa ang imong belo, ug isaha ang imong bisti aron makita ang imong mga paa samtang nagatabok ka sa suba. 3Makita ang imong pagkahubo ug maulawan ka. Manimalos ako kanimo ug dili ko ikaw kaloy-an.”

4Ang atong Manluluwas, kansang ngalan Ginoo nga Makagagahom, mao ang Balaang Dios sa Israel.

5Miingon pa gayod ang Ginoo, “Babilonia, lingkod nga malinawon sa ngitngit nga dapit. Kay dili ka na tawgong rayna sa mga gingharian. 6Nasuko ako sa katawhan nga akong gipanag-iyahan, ug gisalikway ko sila. Busa gitugyan ko sila sa imong mga kamot, ug wala mo sila kaloy-i. Bisan gani ang mga tigulang kanila imong gidaog-daog. 7Miingon ka pa nga ang imong pagka-rayna walay kataposan! Busa wala mo hunahunaa kining imong gihimo ug kon unsa ang mahimong sangpotan niini. 8Busa karon pamatia kini, ikaw nga mahigugmaon sa kalipay ug nagahunahuna nga dili matarog. Nagaingon ka sa imong kaugalingon nga ikaw ang Dios, ug wala nay lain gawas kanimo. Nagahunahuna ka nga dili ka gayod mabalo o mawad-ag mga anak.47:8 Nagahunahuna ka… mawad-ag mga anak: Tingali ang buot ipasabot, nagahunahuna siya nga dili siya mawalaan ug tigpanalipod ug katabang. 9Apan sa kalit lang, mahitabo kini kanimo. Mabalo ka ug mawad-ag mga anak. Mahitabo gayod kining tanan kanimo bisag daghan ka pag nahibaloang pagpamarang ug gamhanang mga lamat. 10Nagsalig ka sa imong pagkadaotan, kay nagahunahuna ka nga walay nakakita kanimo. Ang imong kaalam ug kahibalo nagpahisalaag kanimo, ug nagtukmod kanimo sa pag-ingon, ‘Ako ang Dios, ug wala nay lain gawas kanako.’ 11Busa moabot kanimo ang katalagman ug dili ka mahibalo kon unsaon mo kini pag-abog pinaagi sa imong salamangka. Moabot kanimo ang kalamidad nga dili mo mabayran aron moundang. Sa kalit lang moabot kanimo ang kalaglagan nga wala mo damha. 12Sige, padayon sa imong pagpamarang ug mga lamat-lamat nga imong gihagoan sukad sa bata ka pa. Basin pag magmadaogon ka, o malisang ang imong mga kaaway. 13Gipul-an ka na sa imong daghang plano. Patabanga kanimo ang imong mga tawo nga nagtuon mahitungod sa mga bitoon, ug nagatagna matag bulan sa mga butang nga mahitabo kanimo. 14Sa pagkatinuod, sama lang sila sa dagami nga dali rang masunog. Dili gani sila makaluwas sa ilang kaugalingon gikan sa kalayo. Dili kini kalayo nga makahatag ra ug igong kainit sa ilang lawas, kay labihan kini kainit. 15Ingon ra niana ang mga tawong gipangayoan mo ug tambag sukad sa imong pagkabata. Ang matag usa kanila nahisalaag ug dili sila makaluwas kanimo.

La Bible du Semeur

Esaïe 47:1-15

Lamentation sur Babylone

1Va, descends de ton trône

et assieds-toi dans la poussière,

toi, Dame Babylone,

assieds-toi sur le sol ╵car tu es détrônée,

Dame des Chaldéens,

car on ne t’appellera plus ╵la délicate, la voluptueuse.

2Saisis la double meule

et mouds de la farine47.2 Travail des esclaves (voir Ex 11.5).,

dénoue tes tresses,

relève les pans de ta robe

et découvre tes jambes

pour traverser les fleuves.

3Ainsi ta nudité ╵sera vue au grand jour

et ton opprobre apparaîtra.

Je vais exercer ma rétribution

et je n’épargnerai personne47.3 Autre traduction : Je ne rencontrerai l’opposition de personne..

4Notre libérateur s’appelle ╵le Seigneur des armées célestes ;

c’est le Saint d’Israël.

5Assieds-toi en silence,

entre dans les ténèbres,

Dame des Chaldéens,

car on ne t’appellera plus

la reine des royaumes.

6J’ai été irrité ╵contre mon peuple,

j’ai profané mon patrimoine,

je te les ai livrés.

Tu les as traités sans pitié.

Tu as fait peser lourdement ╵ton joug sur les vieillards,

7et tu t’es dit : ╵« Je serai reine pour toujours. »

Tu n’as pas réfléchi à tout cela

et tu n’as pas songé à la manière ╵dont cela finirait.

8Maintenant donc, écoute, ╵toi la voluptueuse,

toi qui trônes, confiante,

et qui dis en ton cœur :

« Moi, moi et rien que moi !

Je ne serai pas veuve

et je ne serai pas ╵privée de mes enfants ! »

9Eh bien, ces deux maux-là, ╵fondront soudain sur toi, en un seul jour :

la privation de tes enfants ╵et le veuvage.

Le même jour, ╵ils t’atteindront ╵dans toute leur horreur

malgré la multitude ╵de tes enchantements,

malgré le pouvoir de tes sortilèges !

10Tu plaçais ta confiance ╵dans ta méchanceté,

tu te disais : ╵« Personne ne me voit. »

Ta sagesse et ta science ╵t’ont égarée.

Tu disais en ton cœur :

« Moi, moi et rien que moi ! »

11Mais le malheur ╵fondra sur toi

et tu ne sauras pas ╵comment le conjurer.

Oui, une catastrophe ╵t’arrivera

et tu ne pourras pas ╵la détourner de toi,

une dévastation ╵dont tu n’as pas idée

viendra subitement sur toi.

12Continue donc ╵avec tes sortilèges,

avec la multitude ╵de tes enchantements

pour lesquels, depuis ta jeunesse, ╵tu t’es tant fatiguée !

Peut-être pourras-tu ╵en tirer un profit,

peut-être sauras-tu ╵te rendre redoutable !

13Tu t’es tant fatiguée ╵à consulter tous tes devins…

Qu’ils se présentent donc, ╵et qu’ils te sauvent,

ceux qui compartimentent ╵des zones dans le ciel,

qui lisent dans les astres,

qui, aux nouvelles lunes,

te font savoir d’avance ╵ce qui va t’arriver !

14Les voilà devenus ╵tous comme de la paille ╵que consume le feu.

Non, ils ne pourront pas ╵sauver leur vie des flammes,

ce ne sera pas une braise ╵que l’on allume pour se réchauffer47.14 D’après le texte de Qumrân et certaines versions anciennes. Le texte traditionnel semble dire : pour (cuire) son pain.,

ni un feu devant lequel on s’assoit.

15Voilà ce que feront pour toi

ceux pour qui tu t’es fatiguée,

et ceux avec qui tu trafiques ╵depuis le temps de ta jeunesse47.15 Les nations avec lesquelles Babylone entretenait depuis son origine des relations commerciales..

Ils erreront chacun de son côté,

il n’y aura personne ╵pour te sauver !