Isaias 42 – APSD-CEB & CARS

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 42:1-25

Ang Alagad sa Ginoo

1Miingon ang Ginoo, “Ania ang akong alagad nga akong gilig-on. Ako siyang gipili ug nalipay ako kaniya. Gamhan ko siya sa akong Espiritu, ug magdala siyag katarungan ug kaangayan sa mga nasod. 2Dili siya mosinggit o mosulti ug kusog diha sa mga kadalanan. 3Dili niya pasagdan ang mga maluya sa pagtuo,42:3 mga maluya sa pagtuo: o, mga gidaog-daog. kay tabangan niya ang tanan bisan ang gamay lang gayod ug pagtuo. Sa iyang pagkamatinumanon ipatuman gayod niya ang hustisya. 4Dili gayod siya moundang o mawad-ag paglaom hangtod nga mapatunhay niya ang hustisya ug kaangayan sa kalibotan. Ang mga tawo sa mga isla nagahulat sa iyang mga pagtulon-an.” 5Mao kini ang giingon sa Dios, ang Ginoo nga nagbuhat sa kalangitan nga iyang gibukhad nga daw tela. Gibuhat niya ang kalibotan ug ang tanang anaa niini. Siya usab ang naghatag ug gininhawa sa mga tawo ug sa tanang mga binuhat nga anaa sa kalibotan. 6Miingon siya sa iyang alagad, “Ako, ang Ginoo, mao ang nagtawag kanimo sa pagpakita sa akong pagkamatarong. Tabangan ug panalipdan ko ikaw, ug pinaagi kanimo mohimo akog kasabotan uban sa mga tawo. Himuon ko ikaw nga suga ngadto sa mga nasod, 7aron mobuka ang mga mata sa mga buta ug mahatagag kagawasan ang mga binihag nga nabilanggo sa mangiob nga bilanggoan. 8Ako mao ang Ginoo, mao kana ang akong ngalan! Dili ko ihatag ang akong pasidungog kang bisan kinsa o ang pagdayeg nga alang kanako ngadto sa mga dios-dios. 9Ang akong mga giingon kaniadto natuman na, ug karon ipadayag ko ang mga bag-ong mga panghitabo sa dili pa kini moabot.”

Awit sa Pagdayeg sa Ginoo

10Pag-awit kamo ug bag-ong awit ngadto sa Ginoo! Pag-awit kamo ug mga pagdayeg kaniya, bisan kamo nga anaa sa pinakalayong bahin sa kalibotan. Dayga ninyo siya, kamo nga nagalawig sa dagat ug tanan kamong mga binuhat nga anaa niini, ug kamong nagapuyo sa mga isla. 11Dayga ninyo siya, kamong anaa sa mga lungsod sa kamingawan ug kamong mga lumulupyo sa Kedar. Pag-awit kamo sa kalipay, kamong mga katawhan sa Shela. Panghugyaw kamo gikan sa tumoy sa mga bukid. 12Pasidunggi ug dayga ang Ginoo, kamong anaa sa mga isla. 13Makig-away ang Ginoo sama sa usa ka sundalong kusgan ug isog. Mosinggit siya sa pagsulong, ug modaog siya batok sa iyang mga kaaway. 14Moingon siya, “Sa taas nga panahon naghilom lang ako ug gipugngan ko ang akong kaugalingon. Apan karon mosinggit ako sama sa usa ka babayeng gapanganak. 15Tumpagon ko ang mga bukid ug mga bungtod, ug palayaon ko ang mga tanom niini. Himuon ko ang mga suba nga malang yuta,42:15 malang yuta: sa Hebreo, mga isla. ug pahubsan ko ang mga katubigan. 16Agakon ko ang akong katawhan nga mga buta sa kamatuoran ngadto sa dalan nga wala nila masinati ug maagii. Himuon kong kahayag ang kangitngit sa ilang agianan, ug patagon ko ang mga libaong nga mga dapit nga ilang pagalaktan. Himuon ko kini ug dili ko sila isalikway. 17Apan kadtong nagsalig sa mga dios-dios ug nagaila sa tinunaw nga mga rebulto nga ilang dios-dios, mangikyas sa kaulaw.”

Ang Israel sama sa Bungol ug Buta

18Miingon ang Ginoo sa iyang katawhan, “Kamong sama sa mga bungol ug buta, pamati kamo ug tan-aw! 19Alagad ug pinili ko kamo. Mga mensahero ko kamo, apan walay makalabaw sa inyong pagkabuta ug pagkabungol. 20Daghan na kamog nakita, apan wala ninyo tagda. Makadungog kamo, apan dili kamo mamati.”

21Buot gayod sa Ginoo nga mapakita ang iyang pagkamatarong,42:21 mapakita ang iyang pagkamatarong: o, luwason ang iyang katawhan. aron ang iyang kasugoan mapasidunggan. 22Apan karon ang iyang katawhan gikawatan, giilogan sa ilang mga kabtangan, gipriso sa mga bangag o sa mga bilanggoan, ug wala gayoy nakatabang kanila. 23Kinsa kaninyoy buot mamati o mohatag ug pagtagad niining inyong nadunggan gikan karon? 24Kinsa ba ang nagtugot nga kawatan ug ilogan sa ilang kabtangan ang Israel? Dili ba ang Ginoo nga atong nasad-an? Kay wala nato sunda ang iyang mga pamaagi ug wala nato tumana ang iyang kasugoan. 25Busa gipakita sa Ginoo ang iyang hilabihan nga kasuko kanato pinaagi sa pagpaantos kanato sa kapait sa gira. Ang iyang kasuko sama sa kalayo nga milukop ug misunog kanato, apan wala nato kini gihunahuna ug gitagad.

Священное Писание

Исаия 42:1-25

Раб Вечного42:1-9 Это первая из песен о Рабе Вечного (см. также 49:1-13; 50:4-11; 52:13–53:12). Вначале Исаия называет рабом Вечного Исраил (см., напр., 41:8; 42:19), но затем, в этих песнях, данная идея постепенно развивается, и пророк показывает, что истинным Рабом Вечного является ожидаемый Масих, Который и исполнил в совершенстве волю Всевышнего, то, чего не смог сделать Исраил.

1– Вот Мой Раб, Которого Я укрепляю,

Мой Избранный, Который Мне угоден!

Я дам Ему Духа Моего,

и Он свершит правосудие для народов.

2Он не закричит, не возвысит голоса,

не услышат Его на улицах.

3Он тростника надломленного не переломит

и тлеющего фитиля не погасит.

В верности Он явит правосудие;

4Он не ослабеет и не изнеможет,

пока не установит правосудия на земле.

Острова ждут Его учения.

5Так говорит Вечный Бог,

сотворивший небеса и разостлавший их,

распростёрший землю со всеми её созданиями,

дающий дыхание народу на ней,

жизнь тем, кто по ней ходит:

6– Я, Вечный, призвал Тебя в праведности;

Я буду держать Тебя за руку.

Я буду хранить Тебя,

и через Тебя Я заключу соглашение с народом

и принесу свет язычникам,

7чтобы открыть слепые глаза,

вывести пленников из тюрьмы

и выпустить из темницы тех, кто сидит во тьме.

8Я – Вечный; таково Моё имя!

Я не отдам славы Моей другому

и хвалы Моей идолам.

9Вот исполнилось прежнее,

и Я возвещаю о новом;

прежде чем оно явится,

Я вам о нём возвещу.

Песнь хвалы Вечному

10Пойте Вечному новую песнь,

пойте хвалу Ему с краёв земли,

вы, кто плавает по морю, и всё, что наполняет его,

острова и все, кто на них живёт.

11Пусть пустыня и её города возвысят свои голоса;

пусть ликуют селения, где обитает Кедар42:11 Кедар – народ, произошедший от второго сына Исмаила (см. Нач. 25:13), обитавший в северной части Аравийской пустыни..

Пусть обитатели Селы42:11 Села – столица Эдома. поют от радости;

пусть кричат они с горных вершин.

12Пусть славят Вечного,

воздают Ему хвалу на островах.

13Выйдет Вечный, как силач,

разожжёт Свою ярость, как могучий воин;

закричит, поднимет воинственный клич

и восторжествует над врагами.

14– Долго Я молчал,

хранил спокойствие и сдерживался.

Но теперь Я кричу, как роженица,

задыхаюсь и воздух ловлю.

15Я опустошу холмы и горы

и иссушу все их травы;

реки Я сделаю островами

и осушу пруды.

16Я поведу слепых путями, которых они не знали,

по незнакомым стезям поведу их;

тьму перед ними Я сделаю светом

и неровные места – гладкими.

Всё это Я совершу для них,

Я их не брошу.

17Но те, кто надеется на идолов,

кто говорит изваяниям: «Вы наши боги»,

будут изгнаны со страшным стыдом.

Слепой и глухой Исраил

18– Слушайте, глухие;

смотрите, слепые, чтобы видеть!

19Кто слеп, как Мой раб,

и глух, как Мой вестник, Мной посланный?

Кто так слеп, как преданный Мне,

так слеп, как раб Вечного?

20Ты видел многое, но не вникал;

твои уши были открыты, но ты не слышал.

21Вечному было угодно

ради Своей праведности

прославить и возвеличить Свой Закон.

22Но народ этот разграблен и обобран;

все они пойманы в ямы

или скрыты в темницах.

Стали они добычей,

и некому их избавить;

сделали их наживой,

и некому сказать: «Верни!»

23Кто из вас вслушается в это,

вникнет и выслушает для будущего?

24Кто отдал потомков Якуба на разорение

и Исраил – грабителям?

Не Вечный ли,

против Которого мы грешили?

Ведь они не шли по Его путям

и Закона Его не слушались.

25И излил Он на них пылающий гнев

и жестокость войны:

она окружила их пламенем,

а они не понимали;

она испепеляла их,

а они не принимали это к сердцу.