Tabangan sa Dios ang Israel
1Miingon ang Ginoo, “Kamong mga katawhan diha sa mga isla, paghilom kamo ug pamati kamo kanako. Kamo nga mga kanasoran, pagmalig-on kamo ug duol kamo kanako, ug isulti ninyo ang inyong mga reklamo. Magtigom kita ug ato kining husayon. 2Kinsa bay midasig sa tawo nga gikan sa sidlakan aron mag-alagad kaniya? Kinsa ang nagtugyan diha kaniya niining mga kanasoran ug mga hari? Gilaglag niya sila pinaagi sa iyang espada ug pana; nahisama sila sa abog ug sa tahop nga gipalid sa hangin. 3Gigukod niya sila ug walay mibabag kaniya, bisan sa mga dapit nga wala pa niya maadtoi. 4Kinsa ang naghimo niining tanan? Kinsa ang nagbuot sa tanang panghitabo sukad pa sa sinugdan sa mga henerasyon? Ako, ang Ginoo, nga anaa na sukad pa sa sinugdanan sa kalibotan ug anaa usab gihapon ako hangtod sa kataposan niini.
5“Nakita sa mga tawo sa mga isla ang akong binuhatan ug nangahadlok sila. Hangtod ang mga tawo sa layong mga dapit nagkurog sa kahadlok. Nagtigom sila, 6nagtinabangay, ug nagdinasigay sa usag usa. 7Nagdinasigay sa usag usa ang mga panday, platero, ug uban pang mga trabahante nga nagapanghimo ug mga dios-dios, nga nagaingon, ‘Maayo ang atong trabaho.’ Unya gilansang nila ang dios-dios sa iyang butanganan aron dili matumba.
8“Apan ikaw, Israel nga akong alagad ug pinili, nga ang imong katawhan mga kaliwat ni Abraham nga akong higala, 9gitawag ko ikaw ug gikuha gikan sa labing layo nga bahin sa kalibotan ug giingnan, ‘Ikaw akong alagad.’ Gipili ko ikaw ug wala ko ikaw isalikway. 10Ayaw kahadlok kay ako imong kauban. Ayaw kabalaka kay ako ang imong Dios. Lig-onon ug tabangan ko ikaw. Panalipdan ko ikaw pinaagi sa akong gahom nga mao ang makaluwas kanimo. 11Ang tanang nasuko kanimo sigurado gayod nga maulawan ug tamayon. Mangahanaw ang tanang may kapungot kanimo. 12Bisan pangitaon mo pa ang imong mga kaaway dili mo na sila makita. Sila nga nakiggira kanimo mangahanaw. 13Kay ako, ang Ginoo nga imong Dios, nagapalig-on kanimo ug nagaingon kanimo nga ayaw kahadlok kay tabangan ko ikaw. 14Bisan ug gamay ka lang ug luya,41:14 luya: sa literal, morag ulod. ayaw kahadlok kay ako mismo ang motabang kanimo. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini. Ako ang imong Manluluwas, ang balaan nga Dios sa Israel. 15Pamati! Himuon ko ikaw nga sama sa gamit sa pagpanggiok nga bag-o ug may daghang hait nga ngipon. Giokon ug dugmokon mo ang mga bukid ug himuon mong daw mga tahop ang mga bungtod. 16Taphan mo sila ug ilupad sila sa hangin; ikatag sila sa alimpulos. Apan ikaw maglipay sa Ginoo; magadayeg ka sa Balaan nga Dios sa Israel.
17“Kon ang akong katawhan nga mga kabos mangitag tubig ug wala silay makita, ug momala ang ilang tutunlan sa kauhaw, ako, ang Ginoo maoy motabang kanila. Ako nga Dios sa Israel dili mosalikway kanila. 18Padagaydayon ko ang mga suba sa taas nga mga dapit ug ang mga tuboran sa kapatagan. Himuon kong katubigan ang disyerto, ug ang malang yuta butangan kog mga tuboran. 19Patubuon ko sa disyerto ang mga kahoyng sedro, akasya, mirto, olibo, pino, enebro, ug sipres, 20aron makita, mahibaloan, ug masabtan sa katawhan nga ako, ang Ginoo, ang Balaan nga Dios sa Israel, mao ang naghimo niini.”
Walay Kapuslanan ang mga dios-dios
21Miingon ang Ginoo, ang Hari sa Israel,41:21 Hari sa Israel: sa literal, Hari ni Jacob. ngadto sa mga dios-dios, “Sige, ipahayag ang inyong reklamo ug pangatarungan kamo! 22Duol kamo ug ingna kami kon unsa ang mahitabo sa umaabot. Isulti kanamo kon unsa ang mga butang nga nahitabo kaniadto aron matimbang-timbang namo ug mahibaloan kon unsay ilang sangpotan. 23Isulti kanamo kon unsay mahitabo sa umaabot aron mahibaloan namo nga mga dios kamo. Paghimo kamog maayo o daotan aron matingala ug mahadlok kami kaninyo. 24Apan ang tinuod, wala kamoy pulos, ug wala gayod kamoy mahimo. Ang mga nagpili sa pagsimba kaninyo angay kasilagan. 25Gipili ko nga modumala ang usa ka tawo nga gikan sa sidlakan. Modangop siya kanako; ug karon moabot siya gikan sa amihan. Laglagon niya ang mga tigdumala sama sa pagtamak sa magkukolon sa lapok nga himuon niyang kolon. 26Kinsa kaninyo ang nagpadayag kaniadto nga mahitabo kini aron mahibalo kami ug makaingon nga husto siya? Wala gayoy usa kaninyo nga nagpadayag niini, ug walay nakadungog nga may gisulti kamo. 27Ako, ang Ginoo, mao ang unang nagsulti niini sa Jerusalem.41:27 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. Nagpadala ako sa Jerusalem ug usa ka mensahero aron sa pagsulti sa maayong balita nga anaa na ang motabang kanila. 28Gitan-aw ko kon may dios-dios ba nga makatambag, apan wala gayod akoy nakita. Wala gayoy usa kanila nga makatubag sa akong mga pangutana. 29Tanan sila walay pulos, ug wala gayod silay kapuslanan. Sama sila sa hangin nga lumalabay lang.”
O Ajudador de Israel
1“Calem-se diante de mim, ó ilhas!
Que as nações renovem as suas forças!
Que elas se apresentem para se defender;
vamos encontrar-nos para decidir a questão.
2“Quem despertou o que vem do oriente
e o chamou em retidão ao seu serviço,41.2 Ou com quem a vitória se encontra a cada passo,
entregando-lhe nações
e subjugando reis diante dele?
Com a espada ele os reduz a pó,
com o arco os dispersa como palha.
3Ele os persegue e avança com segurança
por um caminho que seus pés jamais percorreram.
4Quem fez tudo isso?
Quem chama as gerações à existência desde o princípio?
Eu, o Senhor,
que sou o primeiro, e que sou eu mesmo com os últimos.”
5As ilhas viram isso e temem;
os confins da terra tremem.
Eles se aproximam e vêm à frente;
6cada um ajuda o outro e diz a seu irmão:
“Seja forte!”
7O artesão encoraja o ourives,
e aquele que alisa com o martelo
incentiva o que bate na bigorna.
Ele diz acerca da soldagem: “Está boa”.
E fixa o ídolo com prego para que não tombe.
8“Você, porém, ó Israel, meu servo,
Jacó, a quem escolhi,
vocês, descendentes de Abraão, meu amigo,
9eu os tirei dos confins da terra,
de seus recantos mais distantes eu os chamei.
Eu disse: Você é meu servo;
eu o escolhi e não o rejeitei.
10Por isso não tema, pois estou com você;
não tenha medo, pois sou o seu Deus.
Eu o fortalecerei e o ajudarei;
eu o segurarei com a minha mão direita vitoriosa.
11“Todos os que o odeiam
certamente serão humilhados e constrangidos;
aqueles que se opõem a você
serão como nada e perecerão.
12Ainda que você procure os seus inimigos,
você não os encontrará.
Os que guerreiam contra você
serão reduzidos a nada.
13Pois eu sou o Senhor, o seu Deus,
que o segura pela mão direita
e diz a você: Não tema; eu o ajudarei.
14Não tenha medo, ó verme Jacó,
ó pequeno Israel,
pois eu mesmo o ajudarei”, declara o Senhor,
seu Redentor, o Santo de Israel.
15“Veja, eu o tornarei um debulhador
novo e cortante, com muitos dentes.
Você debulhará os montes e os esmagará
e reduzirá as colinas a palha.
16Você irá peneirá-los, o vento os levará,
e uma ventania os espalhará.
Mas você se regozijará no Senhor
e no Santo de Israel se gloriará.
17“O pobre e o necessitado buscam água
e não a encontram!
Suas línguas estão ressequidas de sede.
Mas eu, o Senhor, lhes responderei;
eu, o Deus de Israel, não os abandonarei.
18Abrirei rios nas colinas estéreis
e fontes nos vales.
Transformarei o deserto num lago
e o chão ressequido em mananciais.
19Porei no deserto o cedro,
a acácia, a murta e a oliveira.
Colocarei juntos no ermo
o cipreste, o abeto e o pinheiro,
20para que o povo veja e saiba,
e todos vejam e saibam,
que a mão do Senhor fez isso,
que o Santo de Israel o criou.
21“Exponham a sua causa”,
diz o Senhor.
“Apresentem as suas provas”,
diz o rei de Jacó.
22“Tragam os seus ídolos
para nos dizerem o que vai acontecer.
Que eles nos contem como eram as coisas anteriores,
para que as consideremos e saibamos o seu resultado final;
ou que nos declarem as coisas vindouras,
23revelem-nos o futuro,
para que saibamos que eles são deuses.
Façam alguma coisa, boa ou má,
para que nos rendamos, cheios de temor.
24Mas vejam só! Eles não são nada,
e as suas obras são totalmente nulas;
detestável é aquele que os escolhe!
25“Despertei um homem, e do norte ele vem;
desde o nascente proclamará o meu nome.
Pisa em governantes como em argamassa,
como o oleiro amassa o barro.
26Quem falou disso desde o princípio,
para que o soubéssemos,
ou antecipadamente,
para que pudéssemos dizer:
‘Ele estava certo’?
Ninguém o revelou,
ninguém o fez ouvir,
ninguém ouviu palavra alguma de vocês.
27Desde o princípio eu disse a Sião:
Veja, estas coisas acontecendo!
A Jerusalém eu darei um mensageiro de boas-novas.
28Olho, e não há ninguém entre eles,
nenhum conselheiro que dê resposta quando pergunto.
29Veja, são todos falsos!
Seus feitos são nulos; suas imagens fundidas
não passam de um sopro e de uma nulidade!
