Ang Paglipay sa mga Katawhan sa Dios
1Miingon ang Dios, “Lipaya ninyo ug dasiga ang akong katawhan. 2Sultihi ninyo nga may kalumo ang katawhan sa Jerusalem. Ibalita kanila nga human na ang ilang pag-antos ug ang ilang mga sala napasaylo na. Kay nadawat na nila ang daghang silot alang sa tanan nilang mga sala.” 3May nagasinggit sa kamingawan, “Pag-andam ug agianan alang sa Ginoo diha sa kamingawan. Paghimog tul-id nga dalan alang sa atong Dios. 4Ang matag dapit nga nalupyak tambakan, ug ang matag bukid ug bungtod patagon. Ang libaong ug liko-liko nga agianan ayohon ug tul-iron. 5Unya ipadayag ang gamhanang presensya sa Ginoo, ug makita kini sa tanang katawhan. Kay ang Ginoo mismo mao ang nagaingon niini.”
6May nagaingon kanako, “Pagwali!” Mitubag ako, “Unsa ang akong iwali?” Miingon siya, “Iwali nga ang tanang mga tawo sama sa sagbot, ug ang ilang pagkainila sama sa bulak sa kaumahan. 7Ang sagbot malaya ug ang iyang bulak mangahulog tungod kay huypon kini sa hangin nga ipadala sa Ginoo. Tinuod nga ang tawo sama sa sagbot. 8Ang sagbot malaya ug ang iyang bulak mangahulog, apan ang pulong sa atong Dios magpadayon hangtod sa kahangtoran.”
9Kamong mga tigmantala sa maayong balita sa Jerusalem,40:9 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. tungas kamo sa tag-as nga bukid, ug isinggit ninyo sa makusog ang Maayong Balita. Ayaw kamo kahadlok sa pagsinggit. Sultihi ninyo ang mga lungsod sa Juda nga ania na ang ilang Dios. 10Oo, miabot na ang Ginoong Dios nga gamhanan, ug maghari siya. Moabot siya dala ang ganti. 11Atimanon niya ang iyang katawhan sama sa pag-atiman sa usa ka magbalantay sa iyang mga karnero: kugoson niya ang mga gagmayng karnero ug giyahan niya uban sa kalumo ang mga inahan.
12Kinsay makatakos sa tubig sa dagat pinaagi sa iyang kamot, ug makasukod sa langit pinaagi sa pagdangaw niini? Kinsay makasulod sa tanang yuta sa taksanan o makatimbang sa mga bukid ug mga bungtod? 13Kinsa ba ang nahibalo sa hunahuna sa Ginoo o makatudlo kaniya kon unsay angay niyang buhaton? 14Kinsay gipangayoan niyag tambag aron makasabot siya? Kinsa ba ang nagtudlo kaniya sa hustong dalan? Kinsa ang naghatag kaniya sa kahibalo o nagtultol kaniya ngadto sa dalan sa kaalam? 15Ang tinuod, ang mga nasod sama lang sa usa ka tulo sa tubig diha sa timba, o abog sa timbangan. Alang sa Dios, ang mga isla sama lang kagaan sa abog. 16Ang kahayopan sa Lebanon dili igo nga ihalad ngadto kaniya, ug ang mga kakahoyan niini dili paigo nga isugnod sa mga halad. 17Dili makatupong ang mga nasod kon itandi kaniya. Walay bili ang mga nasod alang kaniya. 18Busa kang kinsa ninyo ikatandi ang Dios? O sa unsa ba ninyo siya ipakasama? 19Sa dios-dios ba nga hinimo lang sa panday, ug gihaklapan ug bulawan ug gidekorasyonan ug kadena nga plata? 20O sa mga dios-dios ba nga kahoy nga dili daling magabok ug gipahimo sa kabos nga tawo ngadto sa maayong mopanday aron dili matumba?
21Wala ba kamo masayod o makadungog? Wala bay nagsulti kaninyo kon giunsa pagbuhat sa kalibotan? 22Gihimo kini sa Dios nga nagalingkod sa iyang trono ibabaw sa kalibotan, ug ang katawhan sa ubos mora lang ug mga apan-apan. Gibuklad niya ang langit sama sa kurtina. Gibuklad niya kini nga daw sama sa tolda aron puy-an. 23Gikuhaan niyag gahom ug bili ang mga pangulo sa kalibotan. 24Sama sila sa tanom nga bag-o pa lang gitisok, ug halos wala pa gani makapanggamot sa dihang gihuyop sila sa Ginoo, ug nalaya sila, unya gipalid sila sa alimpulos nga daw tahop.
25Miingon ang Balaang Dios, “Kang kinsa ninyo ako ipakasama? Aduna bay sama kanako?”
26Hangad kamo sa langit! Kinsa man ang naghimo nianang mga bitoon? Ang naghimo niana mao ang Dios. Gitagsa-tagsa niya sila pagpatunga ug ginatawag niya sila sa ilang mga ngalan. Tungod sa iyang gahom walay usa kanila nga nawala. 27Kamong mga katawhan sa Israel nga mga kaliwat ni Jacob, nganong nagareklamo kamo nga ang inyong mga plano40:27 plano: o, paghago. ug katungod gipakawalay-bili sa Dios? 28Wala ba kamo masayod o makadungog nga ang Ginoo mao ang walay kataposan nga Dios nga nagbuhat sa tibuok kalibotan?40:28 tibuok kalibotan: sa literal, kinatumyan sa kalibotan. Dili siya bation ug kakapoy o maluya, ug walay makatugkad sa iyang hunahuna. 29Gihatagan niyag kusog ang mga maluya ug ang mga gikapoyan. 30Bisan ang mga batan-on kapoyan, mangaluya, ug mangatumba, 31apan ang mga nagsalig sa Ginoo makaangkon pag-usab ug kusog. Mahisama sila sa nagalupad nga agila; kon managan sila dili sila kapoyon; kon manglakaw sila dili sila maluya.
Comfort for God’s people
1Comfort, comfort my people,
says your God.
2Speak tenderly to Jerusalem,
and proclaim to her
that her hard service has been completed,
that her sin has been paid for,
that she has received from the Lord’s hand
double for all her sins.
3A voice of one calling:
‘In the wilderness prepare
the way for the Lord40:3 Or A voice of one calling in the wilderness: / ‘Prepare the way for the Lord;
make straight in the desert
a highway for our God.40:3 Hebrew; Septuagint make straight the paths of our God
4Every valley shall be raised up,
every mountain and hill made low;
the rough ground shall become level,
the rugged places a plain.
5And the glory of the Lord will be revealed,
and all people will see it together.
For the mouth of the Lord has spoken.’
6A voice says, ‘Cry out.’
And I said, ‘What shall I cry?’
‘All people are like grass,
and all their faithfulness is like the flowers of the field.
7The grass withers and the flowers fall,
because the breath of the Lord blows on them.
Surely the people are grass.
8The grass withers and the flowers fall,
but the word of our God endures for ever.’
9You who bring good news to Zion,
go up on a high mountain.
You who bring good news to Jerusalem,40:9 Or Zion, bringer of good news, / go up on a high mountain. / Jerusalem, bringer of good news
lift up your voice with a shout,
lift it up, do not be afraid;
say to the towns of Judah,
‘Here is your God!’
10See, the Sovereign Lord comes with power,
and he rules with a mighty arm.
See, his reward is with him,
and his recompense accompanies him.
11He tends his flock like a shepherd:
he gathers the lambs in his arms
and carries them close to his heart;
he gently leads those that have young.
12Who has measured the waters in the hollow of his hand,
or with the breadth of his hand marked off the heavens?
Who has held the dust of the earth in a basket,
or weighed the mountains on the scales
and the hills in a balance?
13Who can fathom the Spirit40:13 Or mind of the Lord,
or instruct the Lord as his counsellor?
14Whom did the Lord consult to enlighten him,
and who taught him the right way?
Who was it that taught him knowledge,
or showed him the path of understanding?
15Surely the nations are like a drop in a bucket;
they are regarded as dust on the scales;
he weighs the islands as though they were fine dust.
16Lebanon is not sufficient for altar fires,
nor its animals enough for burnt offerings.
17Before him all the nations are as nothing;
they are regarded by him as worthless
and less than nothing.
18With whom, then, will you compare God?
To what image will you liken him?
19As for an idol, a metalworker casts it,
and a goldsmith overlays it with gold
and fashions silver chains for it.
20A person too poor to present such an offering
selects wood that will not rot;
they look for a skilled worker
to set up an idol that will not topple.
21Do you not know?
Have you not heard?
Has it not been told you from the beginning?
Have you not understood since the earth was founded?
22He sits enthroned above the circle of the earth,
and its people are like grasshoppers.
He stretches out the heavens like a canopy,
and spreads them out like a tent to live in.
23He brings princes to naught
and reduces the rulers of this world to nothing.
24No sooner are they planted,
no sooner are they sown,
no sooner do they take root in the ground,
than he blows on them and they wither,
and a whirlwind sweeps them away like chaff.
25‘To whom will you compare me?
Or who is my equal?’ says the Holy One.
26Lift up your eyes and look to the heavens:
who created all these?
He who brings out the starry host one by one
and calls forth each of them by name.
Because of his great power and mighty strength,
not one of them is missing.
27Why do you complain, Jacob?
Why do you say, Israel,
‘My way is hidden from the Lord;
my cause is disregarded by my God’?
28Do you not know?
Have you not heard?
The Lord is the everlasting God,
the Creator of the ends of the earth.
He will not grow tired or weary,
and his understanding no-one can fathom.
29He gives strength to the weary
and increases the power of the weak.
30Even youths grow tired and weary,
and young men stumble and fall;
31but those who hope in the Lord
will renew their strength.
They will soar on wings like eagles;
they will run and not grow weary,
they will walk and not be faint.
