Tabangan sa Dios ang Iyang Katawhan
1Alaot kamong mga tiglaglag nga wala makaagi nga malaglag. Alaot kamong mga maluibon, nga wala makaagi nga luiban. Kon mahuman na ang inyong pagpanglaglag ug pagpangluib, kamo na usab ang laglagon ug luiban.
2Ginoo, kaloy-i kami. Nagsalig kami kanimo. Lig-ona kami matag adlaw, ug luwasa kami sa panahon sa kalisod. 3Mangagiw ang mga tawo kon makadungog sa imong tingog nga nagadahunog. Kon motindog ka sa pagsilot, magkatibulaag ang mga nasod. 4Kuhaon ang ilang mga kabtangan; mahisama sila sa tanom nga giataki ug dulon.
5Ang Ginoo labaw sa tanan! Ug nagapuyo siya sa langit. Patunhayon niya ang hustisya ug katarong sa Jerusalem.33:5 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Mao usab sa bersikulo 14. 6Siya ang patukoranan sa inyong panahon. Kanunay kamo niyang luwason ug hatagan ug kaalam ug kahibalo. Ang pagtahod sa Ginoo mao ang inyong bililhon nga bahandi.
7Tan-awa! Ang inyong maisog nga mga tawo nagapangayo ug tabang diha sa mga karsada. Nagahilak ang inyong embahador nga nagtinguha sa pagpatunhay sa kalinaw. 8Wala nay moagi sa mga karsada; wala nay mga tawo nga magsuroy-suroy diha. Gilapas na ang kasabotan ug gipakawalay-bili na ang mga saksi33:8 ang mga saksi: Mao kini sa Dead Sea Scrolls. Sa Masoretic Text, ang mga lungsod. niini. Wala nay tawo nga gitahod. 9Alaot ang yuta sa Israel. Nangalaya ang kakahoyan sa Lebanon, ug naulawan kini. Nahisama sa kamingawan ang kapatagan sa Sharon. Nangatagak ang mga dahon sa mga kahoy sa Basan ug Carmel. 10Miingon ang Ginoo, “Mao na kini ang panahon nga molihok ako, ug pasidunggan ako sa mga tawo. 11Kamo nga mga taga-Asiria, walay kapuslanan ang inyong mga giplano ug gihimo. Ang inyong kasuko33:11 kasuko: sa literal, gininhawa, o, espiritu. sama sa nagdilaab nga kalayo nga mao ray molaglag kaninyo. 12Masunog kamo hangtod mahisama kamo sa apog. Mahisama kamo sa tunokon nga tanom nga gipamutol ug gisunog. 13Kamong mga kanasoran sa layo ug sa duol, sabta33:13 sabta: sa literal, pamatia. ninyo ang akong mga gihimo ug ilha ninyo ang akong pagkagamhanan.”
14Nangurog sa kahadlok ang mga makasasala sa Jerusalem. Moingon sila, “Ang Dios sama sa nagadilaab nga kalayo nga dili mapalong. Kinsa man kanato ang makapuyo atubangan sa presensya sa Dios?” 15Ang makapuyo diha mao lang ang mga tawong nagkinabuhi nga matarong, nagasultig tinuod, wala manglimbong, ug wala nagadawat ug suborno. Wala sila makig-uban sa mga nagaplano sa pagpamatay ug wala magpatintal sa daotang mga buhat. 16Mao kini nga matang sa mga tawo ang mahilayo sa katalagman, nga daw nagpuyo sa habog nga mga dapit, kansang mahimong salipdanan mao ang mga dagkong bato. Dili sila mawad-an ug pagkaon ug tubig.
17Mga Israelinhon, makita ninyo33:17 ninyo: sa Hebreo, mo. ang usa ka hari nga gamhanan, kansang gingharian labihan kalapad. 18Mahinumdoman ninyo ang makahahadlok nga hitabo diin mianha kaninyo ang mga opisyal sa Asiria ug giihap kon pila ang inyong mga tore ug gisusi kon unsay makuha nila nga mga kabtangan gikan kaninyo. 19Apan dili na ninyo makita pag-usab kadtong garbosong33:19 garbosong: o, mapintas nga. mga tawo ug mapahitas-on, kansang pinulongan dili ninyo masabtan. 20Tan-awa ninyo ang Jerusalem,33:20 Jerusalem: Sa Hebreo makita usab ang pulong nga Zion, nga mao ang laing ngalan sa Jerusalem. ang siyudad nga atong ginasaulogan sa atong mga pista. Makita ninyo nga malinawon ug lig-on kini, sama sa lig-on nga tolda kansang mga ugsok dili maibot ug ang mga higot dili mabugto. 21Dinhi ipakita sa Ginoo kanato nga gamhanan siya. Ang Jerusalem mahisama sa usa ka dapit nga may halapad nga mga suba ug mga sapa nga dili matabok sa sakayan sa mga kaaway. 22Himuon kini sa Ginoo tungod kay siya mao ang atong maghuhukom, magbabalaod,33:22 magbabalaod: o, tigdumala. ug hari. Siya ang moluwas kanato.
23Sa pagkakaron, ang Jerusalem sama sa sakayan nga luag ug mga higot, nagaharag ang palo,33:23 palo: taas nga kahoy diin nahigot ang layag sa barko. ug dili mabuklad ang mga layag. Apan moabot ang panahon nga daghan gayod nga kabtangan ang mailog sa Jerusalem gikan sa iyang mga kaaway—bisan ang mga bakol mabahinan. 24Walay lumulupyo sa Jerusalem nga moingon, “Masakiton ako.” Pasayloon sa Dios ang mga sala sa taga-Jerusalem.
Angustia y auxilio
1¡Ay de ti, destructor, que no has sido destruido!
¡Ay de ti, traidor, que no has sido traicionado!
Cuando dejes de destruir, te destruirán;
cuando dejes de traicionar, te traicionarán.
2Señor, ten compasión de nosotros;
pues en ti esperamos.
Sé nuestra fortaleza33:2 nuestra fortaleza (Siríaca, Targum y Vulgata); la fortaleza de ellos (TM). cada mañana,
nuestra salvación en tiempo de angustia.
3Al estruendo de tu voz, huyen los pueblos;
cuando te levantas, se dispersan las naciones.
4Vuestros despojos se recogen
como si fueran devorados por orugas;
sobre ellos se lanza el enemigo
como una nube de langostas.
5Exaltado es el Señor porque mora en las alturas,
y llena a Sión de justicia y rectitud.
6Él será la seguridad de tus tiempos,
te dará en abundancia salvación, sabiduría y conocimiento;
el temor del Señor será tu tesoro.
7¡Mirad cómo gritan sus valientes en las calles!
¡amargamente lloran los mensajeros de paz!
8Los caminos están desolados,
nadie transita por los senderos.
El pacto se ha quebrantado,
se desprecia a los testigos,33:8 los testigos (Qumrán); las ciudades (TM).
¡a nadie se respeta!
9La tierra está de luto y languidece;
el Líbano se avergüenza y se marchita;
Sarón es como un desierto;
Basán y el Carmelo pierden su follaje.
10«Ahora me levantaré —dice el Señor—.
Ahora seré exaltado,
ahora seré ensalzado.
11Vosotros concebís cizaña
y dais a luz paja;
¡pero el fuego de mi aliento os consumirá!
12Los pueblos serán calcinados,
como espinos cortados arderán en el fuego».
13Vosotros, que estáis lejos,
oíd lo que he hecho;
y vosotros, que estáis cerca,
reconoced mi poder.
14Los pecadores están aterrados en Sión;
el temblor atrapa a los impíos:
«¿Quién de nosotros puede habitar
en el fuego consumidor?
¿Quién de nosotros puede habitar
en la hoguera eterna?»
15Solo el que procede con justicia
y habla con rectitud,
el que rechaza la ganancia de la extorsión
y se sacude las manos para no aceptar soborno,
el que no presta oído a las conjuras de asesinato
y cierra los ojos para no contemplar el mal.
16Este tal morará en las alturas;
tendrá como refugio una fortaleza de rocas,
se le proveerá de pan,
y no le faltará el agua.
17Tus ojos verán al rey en su esplendor
y contemplarán una tierra que se extiende hasta muy lejos.
18Dentro de ti meditarás acerca del terror, y dirás:
«¿Dónde está el contable?
¿Dónde el recaudador de impuestos?
¿Dónde el que lleva el registro de las torres?»
19No verás más a ese pueblo insolente,
a ese pueblo de idioma confuso,
de lengua extraña e incomprensible.
20Mira a Sión, la ciudad de nuestras fiestas;
tus ojos verán a Jerusalén,
morada apacible, campamento bien plantado;
sus estacas jamás se arrancarán,
ni se romperá ninguna de sus sogas.
21Allí el Señor nos mostrará su poder.
Será como un lugar de anchos ríos y canales.
Ningún barco de remos surcará sus aguas,
ni barcos poderosos navegarán por ellas.
22Porque el Señor es nuestro guía;
el Señor es nuestro gobernante.
El Señor es nuestro rey:
¡Él nos salvará!
23Tus cuerdas se han aflojado:
No sostienen el mástil con firmeza
ni se despliegan las velas.
Abundante botín habrá de repartirse,
y aun los cojos se dedicarán al saqueo.
24Ningún habitante dirá: «Estoy enfermo»;
y se perdonará la iniquidad del pueblo que allí habita.
