Ang Matarong nga Hari
1Aduna unyay usa ka makatarunganong hari nga maghari, ug ang iyang mga opisyal magadumala sa kaangayan. 2Ang matag usa kanila mahimong sama sa salipdanan gikan sa makusog nga hangin ug bagyo. Mahisama usab sila sa tubig nga nagabuhagay sa disyerto, ug sa landong sa dakong bato sa mainit ug mala nga dapit. 3Mangita ug mamati na sa Dios ang mga tawo. 4Ang mga madali-dalion makahunahuna na ug maayo ug masayod sa angay niyang buhaton. Ang mga tawong ngà-ngà mosulti, makasulti nag klaro. 5Ang mga buang-buang dili na pasidunggan, ug ang mga limbongan dili na tahoron. 6Kay binuang ang ginasulti sa buang-buang, ug ang iyang daotang hunahuna nagaplano sa paghimo sa mga dili diosnon nga mga buluhaton. Nagasulti siyag bakak mahitungod sa Ginoo, ug walay pagtagad sa mga gigutom ug giuhaw. 7Daotan ang mga pamaagi sa limbongan nga tawo. Nagalaraw siya sa pagdaot sa mga kabos pinaagi sa mga bakak bisan kon makatarunganon ang gihangyo sa mga kabos. 8Apan ang tinuod nga tawong dungganon naghimo ug dungganong mga plano, ug kanunay gayod niya kining ginahimo.
9Kamong mga babaye nga nagapahayahay lang ug walay gikabalak-an, pamatia ninyo ang akong isulti kaninyo! 10Kapin lang sa usa ka tuig gikan karon, mangurog kamo tungod kay dili na mamunga ang ubas, ug wala gayod kamoy mapupo. 11Pangurog kamo sa kahadlok, kamong mga babaye nga nagapahayahay lang ug walay gikabalak-an. Huboa ninyo ang inyong mga bisti ug pagtapis kamog sako. 12Pukpoka ninyo ang inyong mga dughan sa kasubo tungod sa mahitabo sa inyong mabungahong uma ug ubasan. 13Ang yuta sa akong katawhan tuboan ug mga tunokon nga tanom ug mga sagbot. Ug mawala ang malipayon nga mga panimalay sa malipayong siyudad. 14Ang gubot nga siyudad dili na puy-an ug ang lig-ong bahin niini pasagdan na lang. Ang bungtod ug tore niini mahisama sa kamingawan hangtod sa hangtod. Magsuroy-suroy dinhi ang mga asno ug manabsab ang mga kahayopan 15hangtod nga ipadala kanato ang Espiritu gikan sa langit. Unya ang kamingawan mahimong mabungahon nga uma, ug ang mabungahong uma mahimong kakahoyan. 16Motunhay ang hustisya ug katarong diha sa kamingawan ug sa mabungahong uma. 17Ang bunga sa katarong mao ang maayong kahimtang, kalinaw, ug kasigurohan sa walay kataposan. 18Kamong mga katawhan sa Dios magpuyo sa malinawong mga pinuy-anan, nga layo sa katalagman. Ug walay mosamok kaninyo. 19Bisan pag madaot ang kakahoyan ug malumpag ang mga siyudad tungod sa pag-ulan ug yelo nga morag mga bato, 20panalanginan kamo sa Dios. Mananom kamo, ug modagayday ang tubig alang sa inyong tanom. Ug gawasnon nga makasibsib ang inyong mga mananap bisan asa.
El reino de justicia
1Miren, un rey reinará con rectitud
y los gobernantes gobernarán con justicia.
2Cada uno será como un refugio contra el viento,
como un resguardo contra la tormenta;
como arroyos de agua en tierra seca,
como la sombra de un peñasco en el desierto.
3No se nublarán los ojos de los que ven;
prestarán atención los oídos de los que oyen.
4La mente impulsiva comprenderá y entenderá,
la lengua tartamuda hablará con fluidez y claridad.
5Ya no se llamará noble al necio
ni será respetado el canalla.
6Porque el necio profiere necedades
y su corazón está inclinado al mal;
practica la impiedad,
y habla falsedades contra el Señor;
deja con hambre al hambriento
y niega el agua al sediento.
7El canalla recurre a artimañas malignas
y trama designios infames;
destruye a los pobres con mentiras,
aunque el necesitado reclama justicia.
8El noble, por el contrario, concibe nobles planes
y en sus nobles acciones se afirma.
Las mujeres de Jerusalén
9Mujeres indolentes,
¡levántense y escúchenme!
Hijas que se sienten tan confiadas,
¡presten atención a lo que voy a decirles!
10Ustedes, que se sienten tan confiadas,
en poco más de un año temblarán;
porque fallará la vendimia,
y no llegará la cosecha.
11¡Tiemblen, mujeres indolentes!
Ustedes, que se sienten tan confiadas, ¡estremézcanse!
Desvístanse, desnúdense;
pónganse ropa de luto.
12Golpéense el pecho,
por los campos agradables,
por los viñedos fértiles,
13por el suelo de mi pueblo
cubierto de espinos y de zarzas,
por todas las casas donde hay alegría
y por esta ciudad donde hay diversión.
14La fortaleza será abandonada,
y desamparada la ciudad populosa;
para siempre convertidas en cuevas quedarán la torre y la fortaleza;
convertidas en deleite de asnos salvajes, en pastizal de rebaños,
15hasta que desde lo alto el Espíritu sea derramado sobre nosotros.
Entonces el desierto se volverá un campo fértil,
y el campo fértil se convertirá en bosque.
16La justicia morará en el desierto
y en la tierra fructífera habitará la rectitud.
17El producto de la justicia será la paz;
tranquilidad y seguridad perpetuas serán su fruto.
18Mi pueblo habitará en un lugar de paz,
en moradas seguras,
en serenos lugares de reposo.
19Aunque el granizo arrase con el bosque
y la ciudad sea completamente allanada,
20¡dichosos ustedes,
los que siembran junto al agua
y dejan sueltos al buey y al asno!
