Ang Matarong nga Hari
1Aduna unyay usa ka makatarunganong hari nga maghari, ug ang iyang mga opisyal magadumala sa kaangayan. 2Ang matag usa kanila mahimong sama sa salipdanan gikan sa makusog nga hangin ug bagyo. Mahisama usab sila sa tubig nga nagabuhagay sa disyerto, ug sa landong sa dakong bato sa mainit ug mala nga dapit. 3Mangita ug mamati na sa Dios ang mga tawo. 4Ang mga madali-dalion makahunahuna na ug maayo ug masayod sa angay niyang buhaton. Ang mga tawong ngà-ngà mosulti, makasulti nag klaro. 5Ang mga buang-buang dili na pasidunggan, ug ang mga limbongan dili na tahoron. 6Kay binuang ang ginasulti sa buang-buang, ug ang iyang daotang hunahuna nagaplano sa paghimo sa mga dili diosnon nga mga buluhaton. Nagasulti siyag bakak mahitungod sa Ginoo, ug walay pagtagad sa mga gigutom ug giuhaw. 7Daotan ang mga pamaagi sa limbongan nga tawo. Nagalaraw siya sa pagdaot sa mga kabos pinaagi sa mga bakak bisan kon makatarunganon ang gihangyo sa mga kabos. 8Apan ang tinuod nga tawong dungganon naghimo ug dungganong mga plano, ug kanunay gayod niya kining ginahimo.
9Kamong mga babaye nga nagapahayahay lang ug walay gikabalak-an, pamatia ninyo ang akong isulti kaninyo! 10Kapin lang sa usa ka tuig gikan karon, mangurog kamo tungod kay dili na mamunga ang ubas, ug wala gayod kamoy mapupo. 11Pangurog kamo sa kahadlok, kamong mga babaye nga nagapahayahay lang ug walay gikabalak-an. Huboa ninyo ang inyong mga bisti ug pagtapis kamog sako. 12Pukpoka ninyo ang inyong mga dughan sa kasubo tungod sa mahitabo sa inyong mabungahong uma ug ubasan. 13Ang yuta sa akong katawhan tuboan ug mga tunokon nga tanom ug mga sagbot. Ug mawala ang malipayon nga mga panimalay sa malipayong siyudad. 14Ang gubot nga siyudad dili na puy-an ug ang lig-ong bahin niini pasagdan na lang. Ang bungtod ug tore niini mahisama sa kamingawan hangtod sa hangtod. Magsuroy-suroy dinhi ang mga asno ug manabsab ang mga kahayopan 15hangtod nga ipadala kanato ang Espiritu gikan sa langit. Unya ang kamingawan mahimong mabungahon nga uma, ug ang mabungahong uma mahimong kakahoyan. 16Motunhay ang hustisya ug katarong diha sa kamingawan ug sa mabungahong uma. 17Ang bunga sa katarong mao ang maayong kahimtang, kalinaw, ug kasigurohan sa walay kataposan. 18Kamong mga katawhan sa Dios magpuyo sa malinawong mga pinuy-anan, nga layo sa katalagman. Ug walay mosamok kaninyo. 19Bisan pag madaot ang kakahoyan ug malumpag ang mga siyudad tungod sa pag-ulan ug yelo nga morag mga bato, 20panalanginan kamo sa Dios. Mananom kamo, ug modagayday ang tubig alang sa inyong tanom. Ug gawasnon nga makasibsib ang inyong mga mananap bisan asa.
The Kingdom of Righteousness
1See, a king will reign in righteousness
and rulers will rule with justice.
2Each one will be like a shelter from the wind
and a refuge from the storm,
like streams of water in the desert
and the shadow of a great rock in a thirsty land.
3Then the eyes of those who see will no longer be closed,
and the ears of those who hear will listen.
4The fearful heart will know and understand,
and the stammering tongue will be fluent and clear.
5No longer will the fool be called noble
nor the scoundrel be highly respected.
6For fools speak folly,
their hearts are bent on evil:
They practice ungodliness
and spread error concerning the Lord;
the hungry they leave empty
and from the thirsty they withhold water.
7Scoundrels use wicked methods,
they make up evil schemes
to destroy the poor with lies,
even when the plea of the needy is just.
8But the noble make noble plans,
and by noble deeds they stand.
The Women of Jerusalem
9You women who are so complacent,
rise up and listen to me;
you daughters who feel secure,
hear what I have to say!
10In little more than a year
you who feel secure will tremble;
the grape harvest will fail,
and the harvest of fruit will not come.
11Tremble, you complacent women;
shudder, you daughters who feel secure!
Strip off your fine clothes
and wrap yourselves in rags.
12Beat your breasts for the pleasant fields,
for the fruitful vines
13and for the land of my people,
a land overgrown with thorns and briers—
yes, mourn for all houses of merriment
and for this city of revelry.
14The fortress will be abandoned,
the noisy city deserted;
citadel and watchtower will become a wasteland forever,
the delight of donkeys, a pasture for flocks,
15till the Spirit is poured on us from on high,
and the desert becomes a fertile field,
and the fertile field seems like a forest.
16The Lord’s justice will dwell in the desert,
his righteousness live in the fertile field.
17The fruit of that righteousness will be peace;
its effect will be quietness and confidence forever.
18My people will live in peaceful dwelling places,
in secure homes,
in undisturbed places of rest.
19Though hail flattens the forest
and the city is leveled completely,
20how blessed you will be,
sowing your seed by every stream,
and letting your cattle and donkeys range free.
