Leviathan
1Nianang adlawa, gamiton sa Ginoo ang iyang hait ug gamhanang espada sa pagpatay sa Leviatan, ang mangtas sa dagat nga morag bitin kon modagan.
2Nianang adlawa usab, moawit kamo mahitungod sa mabungahong ubasan. 3Ako, ang Ginoo, ang nagaatiman niining ubasan. Gibisbisan ko kini kanunay. Gibantayan ko kini adlaw ug gabii aron walay makahilabot niini. 4Wala na ako masuko niini nga tamnanan. Apan sa higayon nga may makita akong mga tunokon nga tanom diha kaniya, makig-away ako kaniya ug sunogon ko siya. 5Apan maluwas lang siya kon makighigala siya kanako, ug mohangyo sa akong pagpanalipod.
6Moabot ang adlaw nga ang katawhan sa Israel, ang mga kaliwat ni Jacob, manggamot sama sa tanom. Manalingsing kini ug mamulak. Mamunga kinig daghan nga molukop sa tibuok kalibotan. 7Wala siloti ug pamatya sa Ginoo ang Israel sama sa pagsilot ug pagpamatay niya sa mga kaaway niini. 8Gipabihag sa Ginoo ang iyang katawhan isip silot kanila. Giabog niya sila pinaagi sa hapak sa makusog nga hangin gikan sa sidlakan. 9Mapasaylo lang sila kon gub-on nila ang ilang mga bato nga halaran ug dugmokon nila kini, ug wad-on nila ang mga poste nga simbolo sa diosa nga si Ashera, ug ang mga halaran nga sunoganan nilag insenso.
10Nalumpag na ang pinarilan nga lungsod. Naawaaw na kini sama sa kamingawan; wala nay nagpuyo niini. Nahimo na lang kining sabsabanan ug pahulayan sa mga baka. Gihurot ug sibsib sa mga baka ang mga dahon sa mga sanga. 11Ug sa dihang nangalaya ug nangabali ang mga sanga, gitigom kini sa mga babaye aron isugnod. Tungod kay ang mga katawhan niini nga siyudad walay pagtagad, dili sila kaloy-an sa Dios nga nagbuhat kanila.
12Nianang adlawa, tigomon sa Ginoo ang mga Israelinhon gikan sa Suba sa Eufrates hangtod sa Lugut sa Ehipto sama sa trigo nga gilain gikan sa uhay. 13Ug nianang higayona patingogon ang budyong sa makusog. Mamalik sa Jerusalem ang mga Israelinhon nga nagaantos sa pagkabinihag sa Asiria ug Ehipto. Ug simbahon nila ang Ginoo didto sa balaan nga bukid sa Jerusalem.
خلاص إسرائيل
1فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ يُعَاقِبُ الرَّبُّ بِسَيْفِهِ الْقَاسِي الْعَظِيمِ الْمَتِينِ لَوِيَاثَانَ الْحَيَّةَ الْهَارِبَةَ الْمُتَلَوِّيَةَ، وَيَقْتُلُ التِّنِّينَ الَّذِي فِي الْبَحْرِ.
2فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ غَنُّوا لِشَعْبِي، الْكَرْمَةِ الْمُشْتَهَاةِ، 3فَأَنَا الرَّبُّ رَاعِيهَا أُرْوِيهَا فِي كُلِّ لَحْظَةٍ، وَأَحْرُسُهَا لَيْلَ نَهَارَ لِئَلَّا يُتْلِفَهَا أَحَدٌ. 4لَسْتُ أُضْمِرُ غَيْظاً، وَمَنْ قَاوَمَنِي بِالْشَّوْكِ وَالْحَسَكِ فَإِنَّنِي أَهْجُمُ عَلَيْهِمْ جَمِيعاً وَأَحْرِقُهُمْ. 5أَوْ لِيَسْتَجِيرُوا بِحِمَايَتِي وَلْيَعْقِدُوا مَعِي سَلاماً؛ أَجَلْ! لِيَعْقِدُوا مَعِي سَلاماً.
6وَيَتَأَصَّلُ يَعْقُوبُ فِي الأَيَّامِ الْمُقْبِلَةِ وَيُزْهِرُ إِسْرَائِيلُ، وَيُنْبِتُ فُرُوعاً تَمْلَأُ الأَرْضَ كُلَّهَا بِالثِّمَارِ. 7هَلْ ضَرَبَهُ الرَّبُّ كَمَا ضَرَبَ ضَارِبِيهِ، أَمْ هَلَكَ كَمَا هَلَكَ قَاتِلُوهُ؟ 8عَاقَبْتَهُ إِذْ خَاصَمْتَهُ وَنَفَيْتَهُ بِنَفْخَةٍ عَاصِفَةٍ فِي يَوْمِ هُبُوبِ رِيحٍ شَرْقِيَّةٍ. 9لِهَذَا يُكَفَّرُ عَنْ إِثْمِ يَعْقُوبَ، وَيَكُونُ هَذَا هُوَ كُلُّ ثَمَرِ مَحْوِ خَطِيئَتِهِ، عِنْدَمَا يَجْعَلُ جَمِيعَ حِجَارَةِ الْمَذْبَحِ كَحِجَارَةِ الْكِلْسِ الْمَسْحُوقَةِ، وَلا يَبْقَى تِمْثَالٌ لِعَشْتَارُوثَ أَوْ مَذْبَحٌ قَائِماً.
10لأَنَّ الْمَدِينَةَ الْمَنِيعَةَ تُصْبِحُ مُقْفِرَةً، وَيُصْبِحُ الْمَسْكِنُ مَهْجُوراً مَتْرُوكاً كَالْقَفْرِ. وَهُنَاكَ يَرْعَى الْعِجْلُ وَيَرْبِضُ وَيَقْرِضُ أَغْصَانَهَا. 11وَمَتَى يَبِسَتْ فُرُوعُهَا تَتَكَسَّرُ، فَتُقْبِلُ النِّسَاءُ وَيَسْتَخْدِمْنَهَا وَقُوداً لِلنَّارِ. لأَنَّ هَذَا شَعْبٌ جَاهِلٌ، لِذَلِكَ لَا يَرْحَمُهُ صَانِعُهُ وَلا يَرْفُقُ بِهِ خَالِقُهُ.
12فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ يَنْتَقِيكُمُ الرَّبُّ مِنْ مَجْرَى الْفُرَاتِ إِلَى وَادِي النِّيلِ، كَمَا يُنْتَقَى الْقَمْحُ، وَيَجْمَعُكُمْ وَاحِداً فَوَاحِداً يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ. 13فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ يَنْفُخُ فِي بُوقٍ عَظِيمٍ فَيَأْتِي التَّائِهُونَ فِي أَرْضِ أَشُورَ، وَالْمَنْفِيُّونَ إِلَى دِيَارِ مِصْرَ، لِيَسْجُدُوا لِلرَّبِّ فِي جَبَلِ قُدْسِهِ، فِي أُورُشَلِيمَ.
