Awit sa Kadaogan
1Moabot ang adlaw na kantahon kini nga awit sa nasud sa, kini nga awit kantahon sa Juda: “Lig-on ang atong siyudad! Ang kaluwasan sa Dios sama sa lig-ong paril nga nagpalibot kanato. 2Ablihi ang mga pultahan sa siyudad aron makasulod ang matarong nga nasod, ang nasod nga matinud-anon sa Ginoo.
3“Hatagan mo, Ginoo, ug hingpit nga kalinaw ang tawo kansang hunahuna nasentro diha kanimo, kay nagsalig siya kanimo.
4“Salig kamo kanunay sa Ginoo kay ang Ginoo mao ang atong walay kataposan nga dangpanan.26:4 dangpanan: sa literal, bato. 5Gipaubos niya ang mga garboso. Gipukan niya ang ilang siyudad hangtod nga natumpag kini sa yuta. 6Gitunob-tunoban kini sa mga kabos nga mga dinaog-daog.
7“Patag ang dalan sa mga matarong, ug ikaw, Matarong nga Dios ang mipatag niini. 8Ginoo, among gisunod ang imong mga sugo, ug nagsalig kami kanimo. Ang among pangandoy mao nga ikaw mapasidunggan. 9Sa tibuok kong kasingkasing, ginahandom ko gayod ikaw sa panahon sa kagabhion. Tinuod nga kon ikaw maghukom sa mga katawhan sa kalibotan, makat-on sila sa pagkinabuhi nga matarong. 10Bisan ginakaloy-an mo ang daotang mga tawo, wala gihapon sila makakat-on sa pagkinabuhi nga matarong. Bisan nagpuyo sila sa yuta sa mga matarong, nagpadayon gihapon sila sa paghimo ug daotan, ug wala sila moila sa imong pagkagamhanan. 11Ginoo, andam ka na nga mosilot kanila, apan wala sila masayod niini. Pahibaloa sila, Ginoo! Pakaulawi sila pinaagi sa pagpakita kanila kon unsa ang imong paghigugma sa imong katawhan. Sila nga imong mga kaaway ipalamoy sa imong kalayo.
12“Ginoo, hatagan mo kami ug kalinaw. Ang tanan namong nahimo, among nahimo tungod sa imong tabang. 13Ginoo, nga among Dios, gigamhan kami sa ubang mga agalon, apan ikaw lang gayod ang among ginasimba. 14Patay na sila karon ug dili na mabuhi pag-usab. Gisilotan mo sila ug gilaglag; gilubong mo na sila sa kalimot. 15Ginoo, gipadaghan mo ang mga tawo sa among nasod; gipalapad mo ang mga utlanan niini, ug naghatag kini ug dungog kanimo. 16Ginoo, midangop kanimo ang imong katawhan sa panahon sa ilang kalisod. Sa dihang gidisiplina mo sila, nagaampo sila sa hilom nganha kanimo. 17Nakita mo, Ginoo, ang among pag-antos. Sama kami sa babayeng nagbati, nga nagsinggit tungod sa labihang kasakit. 18Nagaagulo kami sa kasakit, apan walay anak nga nahimugso. Wala kamiy mahimo aron sa pagluwas sa among yuta,26:18 sa among yuta: o, sa kalibotan. ug wala usab namo malaglag ang mga katawhan sa kalibotan nga among mga kaaway. 19Apan mabanhaw ang imong mga katawhan nga nangamatay. Mobangon ang ilang mga patayng lawas ug mokanta sa kalipay. Maingon nga ang yamog sa kabuntagon nagapabugnaw sa yuta, ikaw Ginoo magabanhaw sa mga patay.”
20Mga katagilungsod, sulod kamo sa inyong mga balay ug sirad-i ninyo ang inyong mga pultahan. Tago una kamo hangtod nga mawala ang kasuko sa Ginoo. 21Kay moanhi na siya gikan sa iyang pinuy-anan aron silotan ang mga lumulupyo sa kalibotan tungod sa ilang mga sala. Ipagawas na sa yuta ang mga tawo nga gipamatay; dili na niya kini tagoan pa.
Another Song of Praise
1At that time a song will be sung in the land of Judah. It will say,
“We have a strong city.
God’s saving power surrounds it
like walls and towers.
2Open its gates
so that those who do what is right can enter.
They are the people who remain faithful to God.
3Lord, you will give perfect peace
to those who commit themselves to be faithful to you.
That’s because they trust in you.
4“Trust in the Lord forever.
The Lord himself is the Rock.
The Lord will keep us safe forever.
5He brings down those who are proud.
He pulls down cities that have high walls.
They fall down flat on the ground.
He throws them down to the dust.
6The feet of those who were treated badly stomp on them.
Those who were poor walk all over them.”
7The path of godly people is level.
You are the God who does what is right.
You make their way smooth.
8Lord, we are living the way your laws command us to live.
We are waiting for you to act.
We want your honor and fame to be known.
9My heart longs for you at night.
My spirit longs for you in the morning.
You will come and judge the earth.
Then the people of the world will learn to do what is right.
10Sometimes grace is shown to sinful people.
But they still don’t learn to do what is right.
They keep on doing evil even in a land where others are honest and fair.
They don’t have any respect for the majesty of the Lord.
11Lord, you have raised your hand high to punish them.
But they don’t even see it.
Let them see how much you love your people.
Then they will be put to shame.
Let the fire you are saving for your enemies burn them up.
12Lord, you give us peace.
You are the one who has done everything we’ve accomplished.
13Lord, you are our God.
Other masters besides you have ruled over us.
But your name is the only one we honor.
14Those other masters are now dead.
They will never live again.
Their spirits won’t rise from the dead.
You punished them and destroyed them.
You wiped out all memory of them.
15Lord, you have made our nation grow.
You have made it larger.
You have gained glory for yourself.
You have increased the size of our land.
16Lord, when your people were suffering, they came to you.
When you punished them,
they could barely whisper a prayer.
17Lord, you made us like a woman who is about to have a baby.
She groans and cries out in pain.
18We were pregnant and groaned with pain.
But nothing was born.
We didn’t bring your saving power to the earth.
And the people of the world have not come to life.
19Lord, your people who have died will live again.
Their bodies will rise from the dead.
Let those who lie in the grave
wake up and shout for joy.
You give life, Lord, like the dew of the morning.
So the earth will give up its dead people.
20My people, go into your houses.
Shut the doors behind you.
Hide yourselves for a little while.
Do it until the Lord’s anger is over.
21He is coming from the place where he lives.
He will punish the people of the earth for their sins.
The blood spilled on the earth will be brought out into the open.
The ground will no longer hide those who have been killed.
