1Ang mga taga-Moab nga nangikyas ngadto sa Sela, nga usa ka lungsod sa kamingawan, nagpadala ug gasa nga nating mga karnero ngadto sa hari sa bukid sa Zion.16:1 sa bukid sa Zion: sa literal, bukid sa anak nga babaye sa Zion. 2Ang mga babaye nga taga-Moab nga atua sa tabokanan sa Arnon sama sa mga langgam nga giabog gikan sa ilang mga salag.
3Miingon ang mga taga-Moab sa mga taga-Juda: “Tambagi ninyo kami kon unsa ang among buhaton. Panalipdi ninyo kami, sama sa landong sa kahoy kon udtong tutok. Nangagiw kami ug walay kapuy-an. Tagoi ninyo kami ug ayaw kami ninyo pasagdi. 4Papuy-a kami uban kaninyo. Panalipdi kami gikan sa buot molaglag kanamo.”
Kon mahuman na ang pagpangdaog-daog ug ang pagpanglaglag, ug kon mawagtang na ang tigpasakit sa yuta sa Israel, 5maghari na unya ang usa ka kaliwat ni David nga matinumanon ug mahigugmaon. Sa iyang paghukom, palutawon niya ang hustisya. Ug maabtikon siyang mohimo sa matarong.
6Nakadungog kami kon unsa ka garboso ang mga taga-Moab. Mga garboso sila ug mapahitas-on, apan wala na kini kapuslanan. 7Busa hilakan sa mga taga-Moab ang ilang nasod. Manghilak silang tanan tungod sa pagkawala sa ilang lami nga pagkaon sa Kir Hareseth. 8Nangadaot ang mga uma sa Heshbon ug apil ang mga ubasan sa Sibma. Gidaot sa mga pangulo sa mga nasod ang mga ubasan16:8 Gidaot… ubasan: o, nga ang bino niini mihubog sa mga pangulo sa mga nasod. nga nakaabot sa Jazer, sa disyerto, ug hangtod pa gayod sa Patay nga Dagat. 9Busa naghilak ako maingon nga nagahilak ang taga-Jazer tungod sa ubasan sa Sibma. Gihilakan ko ang Heshbon ug Eleale kay dili na madunggan ang kasadya sa ilang mga ting-ani. 10Nawala ang kalipay ug ang kasadya alang sa dagkong abot sa mga uma. Wala nay mag-awit o manghugyaw didto sa mga ubasan. Wala nay mopuga sa ubas aron himuon nga bino. Gipahunong na sa Ginoo16:10 Gipahunong na sa Ginoo: sa Hebreo, Gipahunong ko na. Nagasulti dinhi ang Ginoo pinaagi kang Isaias. ang ilang paghugyaw. 11Busa nagsubo ako sa gidangatan sa Moab sama sa masulob-ong tingog sa harpa. Nagsubo usab ako sa gidangatan sa Kir Hareset. 12Kapoyon lang ang mga taga-Moab sa ilang pagbalik-balik sa ilang mga halaran sa habog nga mga dapit. Walay kapuslanan ang ilang pag-adto sa templo aron sa pagpangamuyo.
13Gisulti na kini kaniadto sa Ginoo mahitungod sa Moab. 14Ug karon, mao kini ang iyang giingon, “Sulod gayod sa tulo ka tuig, mawala ang bahandi sa Moab ug maulawan ang iyang mga katawhan. Ang mahibiling buhi sa iyang mga katawhan diotay ra ug huyang pa.”
1Enviad corderos al gobernante del país,
desde Selá, por el desierto,
y hasta el monte de la hija de Sión,
2Las mujeres de Moab,
en los vados del Arnón,
parecen aves que, espantadas,
abandonan el nido.
3«Danos un consejo;
toma una decisión.
A plena luz del día,
extiende tu sombra como la noche.
Esconde a los fugitivos;
no traiciones a los refugiados.
4Deja que los fugitivos de Moab
encuentren en ti un refugio;
¡protégelos del destructor!»
Cuando la opresión llegue a su fin
y la destrucción se acabe,
el agresor desaparecerá de la tierra.
5El trono se fundará en la lealtad,
y un descendiente de David
reinará sobre él con fidelidad:
será un juez celoso del derecho
y ansioso de hacer justicia.
6Hemos sabido que Moab
es extremadamente orgulloso;
hemos sabido de su soberbia,
de su orgullo y arrogancia,
de su charlatanería sin sentido.
7Por eso gimen los moabitas;
todos ellos gimen por Moab.
Lamentaos, afligíos,
por las tortas de pasas de Quir Jaréset.
8Se han marchitado los campos de Hesbón,
lo mismo que las vides de Sibma.
Los gobernantes de las naciones
han pisoteado los viñedos más selectos,
los que llegaban hasta Jazer
y se extendían hacia el desierto.
Sus sarmientos se extendían
y llegaban hasta el mar.
9Por eso lloro, como llora Jazer,
por los viñedos de Sibma.
¡Y a vosotras, ciudades de Hesbón y de Elalé,
os empapo con mis lágrimas!
Se han acallado los gritos de alegría
por tu fruto maduro y tus cosechas.
10Ya no hay en los huertos alegría ni regocijo.
Nadie canta ni grita en los viñedos,
nadie pisa la uva en los lagares;
yo le puse fin al clamor en la vendimia.
11Por eso vibran mis entrañas por Moab
como las cuerdas de un arpa;
vibra todo mi ser por Quir Jaréset.
12Por más que acuda Moab a sus altares paganos,
no logrará sino fatigarse;
cuando vaya a orar a su santuario,
todo lo que haga será en vano.
13Esta es la palabra que el Señor pronunció en el pasado contra Moab. 14Pero ahora el Señor dice: «Dentro de tres años, contados como los cuenta un jornalero, el esplendor de Moab y de toda su inmensa multitud será despreciado, y muy pocos y débiles serán sus sobrevivientes».
