Ang Mensahe bahin sa Babilonia
1Mao kini ang mensahe bahin sa Babilonia nga gipadayag sa Ginoo kang Isaias nga anak ni Amos:
2Ibayaw ang usa ka bandera didto sa kinatumyan sa hawan nga bungtod. Unya singgit kamo ug kusog ngadto sa mga sundalo ug sinyasi sila nga sulongon ang mga pultahan sa siyudad sa mga dungganong tawo. 3Gisugo ko na ang akong piniling mga sundalo sa pagsilot sa mga tawong akong gikapungtan. Kini nga mga sundalo nangalipay kay nagtuo gayod sila nga himuon ko kini nga pagsilot.
4Pamatia ninyo ang kasaba gikan sa mga bukid sa labihan kadaghang mga tawo. Pamatia ninyo ang kasaba taliwala sa mga gingharian ug mga nasod nga nagtigom. Gitigom sa Ginoo nga Makagagahom ang iyang mga sundalo alang sa pagpakiggira. 5Naggikan sila sa layo kaayong mga dapit. Laglagon sa Ginoo ang tibuok yuta pinaagi sa iyang mga sundalo.
6Panghilak kamo tungod kay haduol na ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw nga manglaglag ang Makagagahom nga Dios. 7Nianang panahona, mangaluya ang tanang kamot sa mga tawo. Malisang ang tanang mga tawo. 8Magkurog sila sa kahadlok. Bation nila ang labihang kasakit ug maghigwaos sila sama sa babaye nga nagbati. Magtinan-away sila sa usag usa, ug ang ilang mga nawong mamula sa labihang kaulaw. 9Pamati! Moabot ang adlaw sa Ginoo, ang adlaw sa kapintas ug labihan nga kasuko. Laglagon ang yuta hangtod nga dili na mapuy-an, ug laglagon usab ang mga makasasala diha niini. 10Dili na mohatag sa ilang kahayag ang mga bitoon. Mosubang ang adlaw nga walay kahayag ug ang bulan dili usab mohatag ug kahayag.
11Miingon ang Ginoo, “Silotan ko ang kalibotan tungod sa iyang kadaotan, ug ang mga tawong daotan tungod sa ilang mga sala. Santaon ko ang mga garboso, ug sumpoon ko ang pagkamapahitas-on sa mga tawong walay kalooy. 12Gamay na lang unya ang mahibiling mga tawo. Mas nihit pa unya sila kay sa purong bulawan nga gikan sa Ofir. 13Uyogon ko ang langit ug matay-og ang kalibotan. Himuon ko kini sa adlaw nga ipakita ko ang akong labihan nga kapungot.”
14Ang mga dumuduong sa Babilonia moikyas balik sa ilang tagsa-tagsa ka dapit sama sa hayop nga usa nga gipangayam. Manguli sila sama sa karnero nga walay magbalantay. 15Ang madakpan patyon pinaagi sa espada. 16Dugmokon ang ilang gagmayng mga bata diha gayod mismo sa ilang atubangan. Kuhaon ang mga kabtangan gikan sa ilang mga balay ug lugoson ang ilang mga asawa.
17Pamati! Pasulongon ko sa Babilonia ang mga taga-Media nga dili madani sa pilak ug bulawan. 18Pamatyon nila pinaagi sa pana ang mga batan-ong lalaki. Dili nila kaloy-an ang mga kabataan bisan ang mga masuso. 19Laglagon ko sama sa Sodoma ug Gomora ang Babilonia, ang labing matahom nga gingharian sa tanan, ang garbo ug dungog sa mga lumulupyo niini. 20Dili na gayod kini puy-an bisan kanus-a. Walay Arabo nga magpatindog didto sa iyang tolda. Ug wala usay magbalantay sa karnero nga magpasabsab sa iyang mga karnero didto. 21Pagapuy-an na lang kini sa ihalas nga mga mananap. Ang ilang mga balay puy-an sa mga kuwago ug sa uban pang mga mananap. Molukso-lukso didto ang mga ihalas nga mga kanding. 22Ang mga mananap nga morag mga iro mag-uwang sa mga tore ug sa mga palasyo sa Babilonia. Hapit na ang kataposan sa Babilonia; dili na kini madugay.
Profecia contra a Babilônia
1Advertência contra a Babilônia, que Isaías, filho de Amoz, recebeu em visão:
2Levantem uma bandeira no topo de uma colina desnuda,
gritem a eles;
chamem-lhes com um aceno,
para que entrem pelas portas dos nobres.
3Eu mesmo ordenei aos meus santos;
para executarem a minha ira
já convoquei os meus guerreiros,
os que se regozijam com o meu triunfo.
4Escutem! Há um barulho nos montes
como o de uma grande multidão!
Escutem! É uma gritaria entre os reinos,
como nações formando uma imensa multidão!
O Senhor dos Exércitos está reunindo
um exército para a guerra.
5Eles vêm de terras distantes,
lá dos confins dos céus;
o Senhor e as armas da sua ira,
para destruírem todo o país.
6Chorem, pois o dia do Senhor está perto;
virá como destruição da parte do Todo-poderoso.
7Por isso, todas as mãos ficarão trêmulas,
o coração de todos os homens se derreterá.
8Ficarão apavorados,
dores e aflições os dominarão;
eles se contorcerão como a mulher
em trabalho de parto.
Olharão chocados uns para os outros,
com os rostos em fogo.
9Vejam! O dia do Senhor está perto,
dia cruel, de ira e grande furor,
para devastar a terra
e destruir os seus pecadores.
10As estrelas do céu e as suas constelações
não mostrarão a sua luz.
O sol nascente escurecerá,
e a lua não fará brilhar a sua luz.
11Castigarei o mundo por causa da sua maldade,
os ímpios pela sua iniquidade.
Darei fim à arrogância dos altivos
e humilharei o orgulho dos cruéis.
12Tornarei o homem mais escasso do que o ouro puro,
mais raro do que o ouro de Ofir.
13Por isso farei o céu tremer,
e a terra se moverá do seu lugar
diante da ira do Senhor dos Exércitos
no dia do furor da sua ira.
14Como a gazela perseguida,
como a ovelha que ninguém recolhe,
cada um voltará para o seu povo,
cada um fugirá para a sua terra.
15Todo o que for capturado será traspassado;
todos os que forem apanhados cairão à espada.
16Seus bebês serão despedaçados diante dos seus olhos;
suas casas serão saqueadas e suas mulheres, violentadas.
17Vejam! Eu despertarei contra eles os medos,
que não se interessam pela prata
nem se deleitam com o ouro.
18Seus arcos ferirão os jovens,
e eles não terão misericórdia dos bebês,
nem olharão com compaixão para as crianças.
19Babilônia, a joia dos reinos,
o esplendor do orgulho dos babilônios13.19 Ou caldeus,
será destruída por Deus,
à semelhança de Sodoma e Gomorra.
20Nunca mais será repovoada
nem habitada, de geração em geração;
o árabe não armará ali a sua tenda
e o pastor não fará descansar ali o seu rebanho.
21Mas as criaturas do deserto lá estarão,
e as suas casas se encherão de chacais;
nela habitarão corujas
e saltarão bodes selvagens.
22As hienas uivarão em suas fortalezas,
e os chacais em seus luxuosos palácios.
O tempo dela está terminando,
e os seus dias não serão prolongados.
