1-2Alaot kamo nga naghimog dili makiangayon nga mga balaod, kamong nagadaog-daog sa mga kabos kong katawhan ug wala nagpakabana sa ilang katungod, ug naghikaw kanila sa hustisya. Pinaagi usab niini nga mga balaod giilog ninyo ang kabtangan sa mga biyuda ug mga ilo. 3Unsay inyong buhaton sa adlaw nga silotan kamo? Unsay inyong himuon inig-abot sa katalagman gikan sa halayo? Kinsay inyong pangayoan ug tabang? Ug asa man ninyo tagoan ang inyong bahandi? 4Walay mahibilin kaninyo kondili mabihag kamo o mangamatay. Apan ang kasuko sa Ginoo dili pa gayod mahupay. Andam pa gihapon siya sa pagsilot kaninyo.
Ang Silot sa Ginoo sa mga Taga-Asiria
5Miingon ang Ginoo, “Alaot ang mga taga-Asiria. Sila ang gamiton ko nga bunal sa pagsilot sa akong gikapungtan. 6Sugoon ko sila nga mosulong sa dili diosnon nga nasod nga akong gikapungtan, aron sa paglaglag ug pagyatak-yatak niini sama sa lapok sa kadalanan, ug aron sa pag-angkon sa tanang mga kabtangan niini.”
7Apan ang hari sa Asiria dili makahibalo nga gigamit lang sila sa Ginoo. Abi niyag ginalaglag lang niya ang daghang mga nasod. 8Nagpasigarbo siya nga nagaingon, “Dili ba nga sama sa hari ang mga komander sa akong mga sundalo? 9Unsa ba ang kalainan sa Carkemish ug sa Calno, sa Arpad ug sa Hamat, ug sa Damascus ug sa Samaria? Managsama lang kining mga siyudara nga akong nailog. 10Napildi ko na ang mga gingharian nga nagsimba sa mga dios-dios, nga labaw pa10:10 nga labaw pa: o, nga mas daghan pa. kay sa mga dios-dios sa Jerusalem ug sa Samaria. 11Gilaglag ko na ang Samaria ug ang mga dios-dios niini. Ug mao usab kini ang himuon ko sa Jerusalem ug sa mga dios-dios niini.”
12Apan mao kini ang giingon sa Ginoo nga mahitabo kon mahuman na niya ang iyang himuon batok sa Bukid sa Zion ug sa Jerusalem, “Silotan ko ang hari sa Asiria tungod sa iyang pagkamapahitas-on ug pagkagarboso! 13Kay miingon man ang hari sa Asiria, ‘Nahimo ko kini tungod sa akong kusog ug kaalam. Giilog ko ang daghang mga nasod ug ang ilang mga bahandi. Sama sa usa ka torong baka; gipangpildi ko ang ilang mga hari. 14Gipanguha ko ang bahandi sa mga nasod nga daw sa nanguha lang akog gibiyaan nga mga itlog sa pugaran, ug walay mikapa-kapa o may mipiyak-piyak.’ ”
15Mas labaw pa ba ang atsa o ang gabas sa nagagamit niini? Makaalsa ba ang bunal sa nagkupot kaniya? 16Busa ang Ginoong Dios nga Makagagahom magpadala ug sakit nga makapaluya ngadto sa himsog nga mga sundalo sa hari sa Asiria. Sunogon sa Ginoo ang iyang bahandi ngadto sa nagadilaab nga kalayo. 17Ang Ginoo, nga mao ang suga ug ang balaan nga Dios sa Israel, mahimong sama sa nagdilaab nga kalayo nga sa mubo lang nga panahon10:17 sa mubo lang nga panahon: sa literal, sa usa lang ka adlaw. mosunog niining tunokon nga mga tanom. 18Sama nga daoton sa sakit ang lawas sa tawo, daoton usab sa Ginoo ang mga kalasangan ug mga kaumahan sa hari sa Asiria. 19Diotay ra ang mahibilin nga mga kahoy sa iyang kalasangan, nga bisan ang bata makahimo ra sa pag-ihap niini.
20-21Moabot ang adlaw nga ang nangahibilin nga mga kaliwat ni Israel, nga mao si Jacob, dili na mosalig sa Asiria nga nagpaantos kanila, kondili sa Ginoo, ang Balaang Dios sa Israel. Mobalik na sila ngadto sa Makagagahom nga Dios. 22-23Bisan tuod ug morag balas sa baybayon ang gidaghanon sa mga kaliwat ni Israel, gamay ra kanila ang mamalik. Gitakda na nga laglagon ang ilang yuta. Dili na kapugngan ang makatarunganong silot alang sa tibuok Israel. Ug tumanon gayod kini sa Ginoong Dios nga Makagagahom. 24Busa miingon ang Ginoong Dios nga Makagagahom, “Kamong akong katawhan nga nagpuyo sa Jerusalem,10:24 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. ayaw kamo kahadlok sa mga taga-Asiria bisan pag gipaantos nila kamo sama sa gihimo sa mga taga-Ehipto kaninyo. 25Tungod kay sa dili madugay mahupay na ang akong kasuko kaninyo, ug itumong ko na usab sa mga taga-Asiria ang akong kapungot hangtod nga mangamatay sila. 26Silotan ko sila sama sa akong gihimo sa mga taga-Midian didto sa Bato sa Oreb ug sa mga taga-Ehipto sa dihang gilumsan ko sila sa dagat. 27Nianang adlawa, luwason ko kamo gikan sa gahom sa Asiria nga nahimong sama sa bug-at nga palas-onon sa inyong abaga ug sama sa yugo nga nagpabug-at sa inyong liog. Maluwas kamo gikan sa iyang gahom tungod kay mahimo kamong gamhanan.”10:27 tungod kay mahimo kamong gamhanan: sa literal, tungod sa katambok.
Misulong ang Asiria
28Gisulong sa mga taga-Asiria ang Ayat. Didto sila nangagi sa Migron ug gibilin nila sa Mikmas ang ilang mga dala. 29Miagi sila sa tabokanan, ug didto natulog sa Geba. Nahadlok ang mga taga-Rama, ug nangikyas ang mga lumulupyo sa Gibea nga mao ang lungsod ni Haring Saul. 30Singgit kamo, mga taga-Galim! Pamati kamo, mga taga-Laish ug mga taga-Anatot nga mga makalulooy! 31Nangagiw na ang mga lumulupyo sa Madmena ug Gebim. 32Niining adlawa, moabot sa Nob ang mga taga-Asiria. Ug mosinyas sila sa pagsulong sa bukid sa Jerusalem, ang Bukid sa Zion. 33Pamati! Ang Ginoong Dios nga Makagagahom molaglag sa mga taga-Asiria pinaagi sa iyang katingalahang gahom, nga daw sama lang nga namutol siya sa mga sanga sa kahoy. Ipaubos niya sila nga mga garboso sama sa pagpamutol sa tag-as nga mga kahoy. 34Laglagon niya sila sama sa pagpamutol sa mga kahoy sa kalasangan pinaagi sa atsa. Sila nga sama sa mga kahoy sa Lebanon, laglagon sa gamhanang Dios.
1¡Ay de los que emiten estatutos injustos
y publican edictos opresivos!
2Privan de sus derechos a los pobres
y no les hacen justicia a los oprimidos de mi pueblo;
hacen de las viudas su presa
y saquean a los huérfanos.
3¿Qué van a hacer cuando deban rendir cuentas,
cuando llegue desde lejos la tormenta?
¿A quién acudirán en busca de ayuda?
¿En dónde dejarán sus riquezas?
4No les quedará más remedio que humillarse entre los cautivos
o morir entre los masacrados.
A pesar de todo esto,
la ira de Dios no se ha aplacado;
su mano aún sigue extendida.
Juicio de Dios sobre Asiria
5«¡Ay de Asiria, vara de mi ira!
¡El garrote de mi enojo está en su mano!
6Lo envío contra una nación impía,
lo mando contra un pueblo que me enfurece,
para saquearlo y despojarlo,
para pisotearlo como al barro de las calles.
7Pero esto Asiria no se lo propuso;
¡ni siquiera lo pensó!
Solo busca destruir
y aniquilar a muchas naciones.
8Pues dice: “¿Acaso no son reyes todos mis comandantes?
9¿No es Calnó como Carquemis?
¿No es Jamat como Arfad
y Samaria como Damasco?
10Así como alcanzó mi mano a los reinos de los ídolos,
reinos cuyas imágenes superaban a las de Jerusalén y de Samaria,
11y así como hice con Samaria y sus dioses,
también haré con Jerusalén y sus ídolos”».
12Cuando el Señor termine lo que va a hacer contra el monte Sión y contra Jerusalén, él dirá: «Castigaré el fruto del orgulloso corazón del rey de Asiria y la arrogancia de sus ojos. 13Porque afirma:
»“Esto lo hizo el poder de mi mano;
lo hizo mi sabiduría porque soy inteligente.
He cambiado las fronteras de los pueblos,
he saqueado sus tesoros;
como un guerrero poderoso he derribado a sus reyes.
14Como quien mete la mano en un nido,
me he adueñado de la riqueza de los pueblos;
como quien recoge huevos abandonados,
me he apoderado de toda la tierra;
y no hubo nadie que aleteara
ni abriera el pico para piar”».
15¿Puede acaso gloriarse el hacha más que el que la maneja
o jactarse la sierra contra quien la usa?
¡Como si pudiera el bastón manejar a quien lo tiene en la mano
o la frágil vara pudiera levantar a quien pesa más que la madera!
16Por eso enviará el Señor,
el Señor de los Ejércitos,
una enfermedad devastadora
sobre sus robustos guerreros.
En vez de honrarlos, les prenderá fuego,
un fuego como de llama ardiente.
17La Luz de Israel se convertirá en fuego;
su Santo se volverá una llama.
En un solo día quemará sus espinos
y consumirá sus zarzas.
18Destruirá de extremo a extremo
el esplendor de sus bosques y de sus huertos,
como enfermo carcomido por la plaga.
19Tan pocos árboles quedarán en su bosque
que hasta un niño podrá contarlos.
El remanente de Israel
20En aquel día ni el remanente de Israel
ni los sobrevivientes del pueblo de Jacob
volverán a apoyarse
en quien los hirió de muerte,
sino que su apoyo verdadero
será el Señor, el Santo de Israel.
21Y un remanente volverá;10:21 un remanente volverá. Véase nota en 7:3.
un remanente de Jacob volverá al Dios Fuerte.
22Israel, aunque tu pueblo sea como la arena del mar,
solo un remanente volverá.
Se ha decretado destrucción,
abrumadora justicia.
23Porque el Señor, el Señor de los Ejércitos,
ejecutará la destrucción decretada contra todo el país.
24Por eso, así dice el Señor, el Señor de los Ejércitos:
«Pueblo mío que vives en Sión,
no tengas temor de Asiria,
aunque te golpee con el bastón
y contra ti levante una vara, como lo hizo Egipto.
25Dentro de muy poco tiempo
mi indignación contra ti llegará a su fin y mi ira destruirá a tus enemigos».
26Con un látigo los azotará el Señor de los Ejércitos,
como cuando abatió a Madián en la roca de Oreb;
levantará sobre el mar su vara,
como lo hizo en Egipto.
27En aquel día
esa carga se te quitará de los hombros
y, a causa de la gordura,
se romperá el yugo que llevas en el cuello.
28Llega el enemigo hasta Ayat,
pasa por Migrón
y deja en Micmás su equipaje.
29Cruza el paso y dice:
«Acamparemos en Gueba».
Ramá se pone a temblar,
y huye Guibeá, ciudad de Saúl.
30¡Clama a gritos, hija de Galín!
¡Escucha, Lais!
¡Pobre Anatot!
31Se ha puesto en fuga Madmena;
los habitantes de Guebín buscan refugio.
32Hoy mismo se detendrá en Nob;
agitará su puño contra el monte
de la ciudad de Sión,
el monte de Jerusalén.
33¡Miren! El Señor, el Señor de los Ejércitos,
desgaja las ramas con fuerza increíble.
Los árboles más altos son talados;
los más elevados son abatidos.
34Derriba con un hacha la espesura del bosque
y el esplendor del Líbano se viene abajo.
