Gipildi ni Gideon ang mga Midianhon
1Pagkabuntag, sayo kaayong milakaw si Jerubaal (o Gideon) uban sa tanan niyang mga tawo. Nagkampo sila sa may tuboran sa Harod samtang ang mga Midianhon didto nagkampo sa amihan nga bahin sa ilang gikampohan, sa kapatagan nga duol sa Bungtod sa More. 2Miingon ang Ginoo kang Gideon, “Daghan ra kaayo ang imong mga kauban. Basin ug manghambog sila nga napildi nila ang mga Midianhon sa ilang kaugalingong katakos ug dili tungod kanako. 3Busa ingna sila nga kon kinsa ang nahadlok, mobiya na lang niining Bukid sa Gilead ug mopauli.” Sa dihang giingon kini ni Gideon, mipauli ang 22,000, ug nahibilin ang 10,000.
4Miingon na usab ang Ginoo kang Gideon, “Daghan pa gihapon ang nahibilin. Dad-a sila sa suba kay didto pilion ko ang mouban kanimo. Kon moingon ako kanimo nga paubanon mo kining tawhana, paubana siya. Apan kon moingon ako nga dili, ayaw paubana.”
5Busa gidala sila ni Gideon sa suba. Ug didto miingon ang Ginoo, “Laina ang tanang moinom sa tubig pinaagi sa ilang kamot sama sa iro nga nagalala gikan sa mga moinom nga nagaluhod.” 6Dihay 300 ka mga tawo nga miinom pinaagi sa ilang kamot, ug ang uban miinom nga nagaluhod. 7Miingon ang Ginoo kang Gideon, “Pinaagi niining 300 ka mga tawo luwason ko kamo ug padag-on batok sa mga Midianhon. Papaulia na lang sa ilang tagsa-tagsa ka dapit ang uban.” 8Busa gipapauli sila ni Gideon, ug gipanguha sa 300 nga nahibilin ang mga bawon ug mga budyong sa mga namauli.
Ang kampo sa mga Midianhon anaa sa kapatagan, sa ubos nila ni Gideon. 9Nianang pagkagabii miingon ang Ginoo kang Gideon, “Pangandam! Sulonga ninyo ang kampo sa mga Midianhon kay padag-on ko kamo. 10Apan kon nahadlok ka nga mosulong karon, dad-a ang imong sulugoon nga si Pura ug lugsong kamo ngadto sa kampo sa mga Midianhon. 11Paminawa ninyo kon unsay ilang gipanag-estoryahan kay sigurado gayod nga makaangkon ka sa kaisog nga mosulong tungod sa imong madunggan.” Busa miadto si Gideon ug si Pura sa may utlanan sa kampo sa mga Midianhon, nga may mga sundalo nga nagaguwardya. 12Ang mga Midianhon, mga Amalekanhon, ug ang uban pang mga katawhan sa sidlakan nagtigom sa kapatagan nga daw mga dulon. Ug ang gidaghanon sa ilang mga kamelyo sama kadaghan sa balas sa baybayon.
13Sa dihang didto na sila si Gideon, may nadunggan silang duha ka tawo nga nagaestoryahanay. Miingon ang usa, “Nagdamgo ako nga may pan nga barley nga miligid paingon sa atong kampo ug naigo niini ang usa ka tolda. Unya natuwad ang tolda ug nahapla.” 14Mitubag ang usa, “Na! Wala nay laing gipasabot niadto kondili ang espada ni Gideon nga Israelinhon, nga anak ni Joas. Padag-on siya sa Dios batok sa mga Midianhon ug kanatong tanan.”
15Sa dihang nadungog ni Gideon ang mahitungod sa damgo ug ang kahulogan niini, miyukbo siya sa pagdayeg sa Ginoo. Unya mibalik siya sa kampo sa mga Israelinhon ug giingnan niya ang iyang mga kauban, “Tana! Kay gitugyan na sa Ginoo kanato ang mga Midianhon.” 16Gibahin niya sa tulo ka grupo ang iyang 300 ka mga tawo, ug ang matag usa gihatagan niyag budyong ug tibod nga may sulod nga suga. 17Miingon siya kanila, “Moadto ako sa may utlanan sa ilang kampo. Tan-awa ninyo kon unsay akong buhaton ug sunda ninyo kini. 18Kon patingogon ko ug sa akong mga kauban ang among mga budyong, patingoga usab ninyo nga anaa sa palibot sa kampo ang inyong mga budyong, ug singgit kamo nga nagaingon, ‘Alang sa Ginoo ug kang Gideon!’ ”
19Tungang gabii na sa dihang nakaabot si Gideon ug ang iyang kaubang 100 ka mga tawo sa utlanan sa kampo sa mga Midianhon. Dili pa lang dugay nga gipulihan ang guwardya didto. Unya gipatingog nila ang mga budyong ug gibuak ang mga tibod nga ilang gigunitan. 20Mao usab kini ang gihimo sa duha ka grupo. Gikuptan nila sa ilang walang kamot ang suga ug sa ilang tuong kamot ang budyong, ug naninggit sila, “Makig-away kita alang sa Ginoo ug kang Gideon!” 21Mipahimutang ang matag usa sa iyang dapit libot sa kampo, ug ang ilang mga kaaway nagaiyahay ug panagan nga nagasiyagit. 22Ug sa dihang gipatingog sa 300 ka mga Israelinhon ang ilang mga budyong, gipaunay sa Ginoo ug away ang mga tawo sulod sa kampo. Nagaiyahay sila ug pangikyas ngadto sa Bet Shita paingon sa Zerera hangtod sa utlanan sa Abel Mehola, duol sa Tabat.
23Gipatawag ni Gideon ang mga Israelinhon nga gikan sa tribo nila ni Naftali, Asher, ug ang tibuok tribo ni Manase, ug gipagukod kanila ang mga Midianhon. 24Nagsugo usab si Gideon ug mga mensahero ngadto sa mga lumulupyo sa kabungtoran sa Efraim aron sa pag-ingon nga bantayan nila ang Suba sa Jordan hangtod sa sapa sa Bet Bara aron dili makatabok ang mga Midianhon. Gisunod kini sa tanang kalalakin-an sa Efraim ug gibantayan nila kadtong mga dapita. 25Nabihag nila ang duha ka pangulo sa Midianhon nga si Oreb ug si Zeeb. Gipatay nila si Oreb didto sa bato nga gitawag na karon ug bato ni Oreb, ug si Zeeb gipatay nila didto sa pug-anan sa ubas nga gitawag na karon ug Pug-anan sa Ubas ni Zeeb. Nagpadayon sila sa paggukod sa mga Midianhon. Pagkahuman, gidala nila ang ulo ni Oreb ug ni Zeeb ngadto kang Gideon nga didto na sa may Suba sa Jordan.
A Vitória de Gideão sobre os Midianitas
1De madrugada Jerubaal, isto é, Gideão, e todo o seu exército acampou junto à fonte de Harode. O acampamento de Midiã estava ao norte deles, no vale, perto do monte Moré. 2E o Senhor disse a Gideão: “Você tem gente demais, para eu entregar Midiã nas suas mãos. A fim de que Israel não se orgulhe contra mim, dizendo que a sua própria força o libertou, 3anuncie, pois, ao povo que todo aquele que estiver tremendo de medo poderá ir embora do monte Gileade”. Então vinte e dois mil homens partiram, e ficaram apenas dez mil.
4Mas o Senhor tornou a dizer a Gideão: “Ainda há gente demais. Desça com eles à beira d’água, e eu separarei os que ficarão com você. Se eu disser: Este irá com você, ele irá; mas, se eu disser: Este não irá com você, ele não irá”.
5Assim Gideão levou os homens à beira d’água, e o Senhor lhe disse: “Separe os que beberem a água lambendo-a como faz o cachorro, daqueles que se ajoelharem para beber”. 6O número dos que lamberam a água levando-a com as mãos à boca foi de trezentos homens. Todos os demais se ajoelharam para beber.
7O Senhor disse a Gideão: “Com os trezentos homens que lamberam a água livrarei vocês e entregarei os midianitas nas suas mãos. Mande para casa todos os outros homens”. 8Gideão mandou os israelitas para as suas tendas, mas reteve os trezentos. E estes ficaram com as provisões e as trombetas dos que partiram.
O acampamento de Midiã ficava abaixo deles, no vale. 9Naquela noite, o Senhor disse a Gideão: “Levante-se e desça ao acampamento, pois vou entregá-lo nas suas mãos. 10Se você está com medo de atacá-los, desça ao acampamento com o seu servo Pura 11e ouça o que estiverem dizendo. Depois disso você terá coragem para atacar”. Então ele e o seu servo Pura desceram até os postos avançados do acampamento. 12Os midianitas, os amalequitas e todos os outros povos que vinham do leste haviam se instalado no vale; eram numerosos como nuvens de gafanhotos. Assim como não se pode contar a areia da praia, também não se podia contar os seus camelos.
13Gideão chegou bem no momento em que um homem estava contando seu sonho a um amigo. “Tive um sonho”, dizia ele. “Um pão de cevada vinha rolando dentro do acampamento midianita e atingiu a tenda com tanta força que ela tombou e se desmontou.”
14Seu amigo respondeu: “Não pode ser outra coisa senão a espada de Gideão, filho de Joás, o israelita. Deus entregou os midianitas e todo o acampamento nas mãos dele”.
15Quando Gideão ouviu o sonho e a sua interpretação, adorou a Deus. Voltou para o acampamento de Israel e gritou: “Levantem-se! O Senhor entregou o acampamento midianita nas mãos de vocês”. 16Dividiu os trezentos homens em três companhias e pôs nas mãos de todos eles trombetas e jarros vazios, com tochas dentro.
17E ele lhes disse: “Observem-me. Façam o que eu fizer. Quando eu chegar à extremidade do acampamento, façam o que eu fizer. 18Quando eu e todos os que estiverem comigo tocarmos as nossas trombetas ao redor do acampamento, toquem as suas, e gritem: Pelo Senhor e por Gideão!”
19Gideão e os cem homens que o acompanhavam chegaram aos postos avançados do acampamento pouco depois da meia-noite7.19 Hebraico: no início da vigília da meia-noite., assim que foram trocadas as sentinelas. Então tocaram as suas trombetas e quebraram os jarros que tinham nas mãos; 20as três companhias tocaram as trombetas e despedaçaram os jarros. Empunhando as tochas com a mão esquerda e as trombetas com a direita, gritaram: “À espada, pelo Senhor e por Gideão!” 21Cada homem mantinha a sua posição em torno do acampamento, e todos os midianitas fugiam correndo e gritando.
22Quando as trezentas trombetas soaram, o Senhor fez que em todo o acampamento os homens se voltassem uns contra os outros com as suas espadas. Mas muitos fugiram para Bete-Sita, na direção de Zererá, até a fronteira de Abel-Meolá, perto de Tabate. 23Os israelitas de Naftali, de Aser e de todo o Manassés foram convocados, e perseguiram os midianitas. 24Gideão enviou mensageiros a todos os montes de Efraim, dizendo: “Desçam para atacar os midianitas e cerquem as águas do Jordão à frente deles até Bete-Bara”.
Foram, pois, convocados todos os homens de Efraim, e eles ocuparam as águas do Jordão até Bete-Bara. 25Eles prenderam dois líderes midianitas, Orebe e Zeebe. Mataram Orebe na rocha de Orebe e Zeebe no tanque de prensar uvas de Zeebe. E, depois de perseguir os midianitas, trouxeram a cabeça de Orebe e a de Zeebe a Gideão, que estava do outro lado do Jordão.
