Hukom 5 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Hukom 5:1-31

Ang Awit ni Debora ug ni Barak

1Sa adlaw sa ilang kadaogan, miawit si Debora ug si Barak nga anak ni Abinoam. Mao kini ang ilang giawit:

2Ang mga pangulo sa Israel madasigong nanguna sa pagpakiggira ug ang mga Israelinhon kinabubut-on nga misunod kanila.

Dayegon ang Ginoo!

3Pamati kamong mga hari ug mga pangulo!

Magaawit ako ug mga pagdayeg sa Ginoo, ang Dios sa Israel!

4O Ginoo, sa dihang mibiya ka sa Bukid sa Seir, sa yuta sa Edom, milinog ug miulan ug kusog.

5Natay-og ang mga bukid sa imong presensya, O Ginoo.

Ikaw ang Dios sa Israel nga nagpadayag sa imong kaugalingon didto sa Bukid sa Sinai.

6Sa panahon ni Shamgar nga anak ni Anat, ug sa panahon usab ni Jael, wala nay miagi sa dagkong mga dalan.

Ang mga biyahedor didto na miagi sa mga hilit-hilit nga mga agianan.

7Gamay nalang ang nagapuyo sa mga lungsod sa Israel, hangtod nga miabot ka, Debora, ikaw nga giila nga inahan sa Israel.

8Sa dihang misimba sila ug bag-ong mga dios, miabot ang gira sa tibuok Israel.

Apan sa 40,000 ka mga Israelinhon walay bisan usa nga may taming o bangkaw.

9Nalipay ako sa mga pangulo sa Israel ug sa katawhan nga malipayon nga mihatag sa ilang kaugalingon.

Dayegon ang Ginoo!

10Kamong mga adunahan nga nagasakay sa puti nga mga asno ug nagalingkod sa matahom nga mga lingkoranan niini,

ug kamong mga kabos nga nagalakaw sa dalan, paminaw kamo!

11Paminawa ninyo ang mga sugilanon sa mga tawo didto sa mga atabay.

Nagasugilon sila sa mga kadaogan5:11 mga kadaogan: sa literal, matarong nga mga binuhatan. sa Dios pinaagi sa iyang mga sundalo sa Israel.

Unya nangadto ang mga katawhan sa Ginoo sa mga pultahan sa lungsod ug miingon,

12“Tindog Debora, ug pag-awit!

Lakaw Barak, nga anak ni Abinoam, ug bihaga ang imong bihagonon.”

13Ang mga nahibiling katawhan sa Ginoo milugsong kauban ko sa pagpakiggira batok sa halangdon ug maisog nga mga tawo.

14Ang uban kanila gikan sa Efraim—ang yuta nga gipanag-iyahan kaniadto sa mga Amalekanhon—ug ang uban pa gayod gikan sa tribo ni Benjamin.

Miuban usab sa pagpakiggira ang mga pangulo nga gikan sa Makir ug sa tribo ni Zebulun.

15Miuban usab ang mga pangulo sa tribo ni Isacar kang Debora ug kang Barak paingon sa kapatagan.

Apan ang tribo ni Reuben wala nakahukom kon unsay angay nilang buhaton.

16Tribo ni Reuben, nganong nagpabilin man kamo uban sa mga karnero?

Aron ba mamati sa pagpanawag sa mga magbalantay sa karnero?

Ang tribo ni Reuben wala nakahukom kon unsay angay nilang buhaton.

17Nagpabilin ang tribo ni Gad5:17 tribo ni Gad: sa Hebreo, Gilead. sa sidlakang bahin sa Suba sa Jordan,

ug ang tribo ni Dan nagpabilin sa pagtrabaho sa mga barko.

Ang tribo ni Asher nagpabilin sa kabaybayonan duol sa dunggoanan sa mga barko.

18Apan gitahan sa tribo ni Zebulun ug ni Naftali ang ilang kinabuhi sa pagpakiggira.

19Miabot ang mga hari nga Canaanhon ug nakiggira sa mga Israelinhon didto sa Taanak nga anaa sa daplin sa katubigan sa Megido,

apan wala silay nailog nga pilak.

20Dili lang ang Israel ang nakiggira kanila ni Sisera, apil usab bisan ang kagamhanan sa langit nakiggira uban kanila.

21Ug gianod sila sa sulog sa karaang Lugut sa Kishon.

Magpadayon ako sa pagpakiggira uban ang kalig-on!

22Unya nagadahunog ang tunob sa nagadagan nga mga kabayo.

23Miingon ang anghel sa Ginoo, “Panghimaraota ang Meroz!

Panghimaraota gayod ang tanang nagpuyo didto kay wala sila motabang sa Ginoo sa pagpakiggira batok sa maisog nga mga kaaway.”

24Labing bulahan si Jael nga asawa ni Heber nga Kenihanon sa tanang mga babaye nga nagapuyo sa mga tolda.

25Sa dihang nangayo ug tubig si Sisera, gatas nga gibutang sa mahalon nga sudlanan ang iyang gihatag.

26Unya mikuha siya ug martilyo ug ugsok sa tolda ug gipataop ang ugsok sa dungan-dungan ni Sisera.

27Ug namatay si Sisera sa tiilan ni Jael.

28Nagpanglantaw ang inahan ni Sisera gikan sa renehasan nga bintana; wala siya mahimutang, ug nagsigeg pangutana kon nganong dugayng miabot ang karwahe sa iyang anak.

29Mitubag ang iyang labing maalamong mga kababayen-an, ug mao usab kini ang iyang gibalik-balik pagsulti sa iyang kaugalingon,

30“Nadugay lang tingali sila sa pagpanguha ug pagbahin sa mga butang nga nailog nila sa ilang mga kaaway—usa o duha ka babaye alang sa matag sundalo, mahalon nga bisti alang kang Sisera, ug binordahan usab nga bisti alang kanako.”

31“Busa Ginoo, hinaut nga malaglag ang imong mga kaaway.

Apan hinaut nga ang mga nagahigugma kanimo mahisama sa adlaw nga nagasidlak pag-ayo.”

Ug ang mga Israelinhon nagkinabuhi nga malinawon sulod sa 40 ka tuig.

Nueva Versión Internacional

Jueces 5:1-31

La canción de Débora

1Aquel día Débora y Barac, hijo de Abinoán, entonaron este canto:

2«Cuando los príncipes de Israel toman el mando,

cuando el pueblo se ofrece voluntariamente,

¡bendito sea el Señor!

3»¡Oigan, reyes! ¡Escuchen, gobernantes!

Yo cantaré, cantaré al Señor;

tocaré música al Señor, el Dios de Israel.

4»Oh Señor, cuando saliste de Seír,

cuando marchaste desde los campos de Edom,

tembló la tierra, fluyeron los cielos,

las nubes derramaron agua.

5Temblaron las montañas al ver al Señor, el Dios del Sinaí;

al ver al Señor, el Dios de Israel.

6»En los días de Samgar, hijo de Anat,

en los días de Jael, los viajeros abandonaron los caminos

y se fueron por sendas torcidas.

7Los campesinos de Israel desaparecieron;

desaparecieron hasta que yo me levanté.

¡Yo, Débora, me levanté como una madre en Israel!

8Dios eligió nuevos líderes,

cuando la guerra llegó a las puertas de la ciudad,

pero no se veía ni un escudo ni una lanza

entre cuarenta mil hombres de Israel.

9Mi corazón está con los príncipes de Israel,

con los voluntarios del pueblo.

¡Bendito sea el Señor!

10»Ustedes, los que montan asnas blancas

y se sientan sobre tapices,

y ustedes, los que andan por el camino,

consideren 11la voz de los que cantan en los abrevaderos,

donde relatan los actos de justicia del Señor,

los actos de justicia para con sus campesinos en Israel.

»Entonces el pueblo del Señor

descendió a las puertas de la ciudad.

12¡Despierta, despierta, Débora!

¡Despierta, despierta, y entona una canción!

¡Levántate, Barac!

Lleva cautivos a tus prisioneros, hijo de Abinoán.

13»Los sobrevivientes descendieron con los nobles;

el pueblo del Señor vino a mí con los valientes.

14Algunos venían de Efraín, cuyas raíces estaban en Amalec;

Benjamín estaba con el pueblo que te seguía.

Desde Maquir bajaron capitanes;

desde Zabulón, los que llevan el bastón de mando.

15Con Débora estaban los príncipes de Isacar;

Isacar estaba con Barac,

y tras él se lanzó hasta el valle.

En los distritos de Rubén

hay grandes resoluciones.

16¿Por qué permaneciste entre los corrales

escuchando los silbidos para llamar a los rebaños?

En los distritos de Rubén

hay grandes titubeos.

17Galaad habitó más allá del Jordán.

Y Dan, ¿por qué se quedó junto a los barcos?

Aser se quedó en la costa del mar;

permaneció en sus ensenadas.

18El pueblo de Zabulón arriesgó la vida,

como hizo Neftalí en las alturas del campo.

19»Los reyes llegaron y pelearon;

entonces los reyes de Canaán lucharon en Tanac,

junto a las aguas de Meguido,

pero no se llevaron botín de plata.

20Desde los cielos lucharon las estrellas,

desde sus senderos lucharon contra Sísara.

21El torrente Quisón los arrastró;

el torrente antiguo, el torrente Quisón.

¡Marcha, alma mía, con vigor!

22Resonaron entonces los cascos equinos;

¡galopan, galopan sus briosos corceles!

23“Maldice a Meroz —dijo el ángel del Señor—.

Maldice a sus habitantes con dureza,

porque no vinieron en ayuda del Señor,

en ayuda del Señor y de sus valientes”.

24»¡Sea Jael, esposa de Héber el quenita,

la más bendita entre las mujeres,

la más bendita entre las mujeres que habitan en tiendas de campaña!

25Sísara pidió agua, Jael le dio leche;

en taza de nobles le ofreció natas.

26Su mano izquierda tomó la estaca;

su mano derecha, el mazo de trabajo.

Golpeó a Sísara, le machacó la cabeza

y lo remató atravesándole las sienes.

27A los pies de ella se desplomó;

allí cayó y quedó tendido.

Cayó desplomado a sus pies;

allí donde cayó, quedó muerto.

28»Por la ventana se asoma la madre de Sísara;

tras la celosía clama a gritos:

“¿Por qué se demora su carro en venir?

¿Por qué se atrasa el estruendo de sus carros?”.

29Las más sabias de sus damas le responden,

y ella se repite a sí misma:

30“Seguramente se están repartiendo el botín arrebatado al enemigo:

una muchacha o dos para cada guerrero;

telas de colores como botín para Sísara;

una tela, dos telas, de colores bordadas para mi cuello.

¡Todo esto como botín!”.

31»¡Así perezcan todos tus enemigos, oh Señor!

Pero los que te aman sean como el sol

cuando sale en todo su esplendor».

Entonces el país tuvo paz durante cuarenta años.