Ang Awit ni Debora ug ni Barak
1Sa adlaw sa ilang kadaogan, miawit si Debora ug si Barak nga anak ni Abinoam. Mao kini ang ilang giawit:
2Ang mga pangulo sa Israel madasigong nanguna sa pagpakiggira ug ang mga Israelinhon kinabubut-on nga misunod kanila.
Dayegon ang Ginoo!
3Pamati kamong mga hari ug mga pangulo!
Magaawit ako ug mga pagdayeg sa Ginoo, ang Dios sa Israel!
4O Ginoo, sa dihang mibiya ka sa Bukid sa Seir, sa yuta sa Edom, milinog ug miulan ug kusog.
5Natay-og ang mga bukid sa imong presensya, O Ginoo.
Ikaw ang Dios sa Israel nga nagpadayag sa imong kaugalingon didto sa Bukid sa Sinai.
6Sa panahon ni Shamgar nga anak ni Anat, ug sa panahon usab ni Jael, wala nay miagi sa dagkong mga dalan.
Ang mga biyahedor didto na miagi sa mga hilit-hilit nga mga agianan.
7Gamay nalang ang nagapuyo sa mga lungsod sa Israel, hangtod nga miabot ka, Debora, ikaw nga giila nga inahan sa Israel.
8Sa dihang misimba sila ug bag-ong mga dios, miabot ang gira sa tibuok Israel.
Apan sa 40,000 ka mga Israelinhon walay bisan usa nga may taming o bangkaw.
9Nalipay ako sa mga pangulo sa Israel ug sa katawhan nga malipayon nga mihatag sa ilang kaugalingon.
Dayegon ang Ginoo!
10Kamong mga adunahan nga nagasakay sa puti nga mga asno ug nagalingkod sa matahom nga mga lingkoranan niini,
ug kamong mga kabos nga nagalakaw sa dalan, paminaw kamo!
11Paminawa ninyo ang mga sugilanon sa mga tawo didto sa mga atabay.
Nagasugilon sila sa mga kadaogan5:11 mga kadaogan: sa literal, matarong nga mga binuhatan. sa Dios pinaagi sa iyang mga sundalo sa Israel.
Unya nangadto ang mga katawhan sa Ginoo sa mga pultahan sa lungsod ug miingon,
12“Tindog Debora, ug pag-awit!
Lakaw Barak, nga anak ni Abinoam, ug bihaga ang imong bihagonon.”
13Ang mga nahibiling katawhan sa Ginoo milugsong kauban ko sa pagpakiggira batok sa halangdon ug maisog nga mga tawo.
14Ang uban kanila gikan sa Efraim—ang yuta nga gipanag-iyahan kaniadto sa mga Amalekanhon—ug ang uban pa gayod gikan sa tribo ni Benjamin.
Miuban usab sa pagpakiggira ang mga pangulo nga gikan sa Makir ug sa tribo ni Zebulun.
15Miuban usab ang mga pangulo sa tribo ni Isacar kang Debora ug kang Barak paingon sa kapatagan.
Apan ang tribo ni Reuben wala nakahukom kon unsay angay nilang buhaton.
16Tribo ni Reuben, nganong nagpabilin man kamo uban sa mga karnero?
Aron ba mamati sa pagpanawag sa mga magbalantay sa karnero?
Ang tribo ni Reuben wala nakahukom kon unsay angay nilang buhaton.
17Nagpabilin ang tribo ni Gad5:17 tribo ni Gad: sa Hebreo, Gilead. sa sidlakang bahin sa Suba sa Jordan,
ug ang tribo ni Dan nagpabilin sa pagtrabaho sa mga barko.
Ang tribo ni Asher nagpabilin sa kabaybayonan duol sa dunggoanan sa mga barko.
18Apan gitahan sa tribo ni Zebulun ug ni Naftali ang ilang kinabuhi sa pagpakiggira.
19Miabot ang mga hari nga Canaanhon ug nakiggira sa mga Israelinhon didto sa Taanak nga anaa sa daplin sa katubigan sa Megido,
apan wala silay nailog nga pilak.
20Dili lang ang Israel ang nakiggira kanila ni Sisera, apil usab bisan ang kagamhanan sa langit nakiggira uban kanila.
21Ug gianod sila sa sulog sa karaang Lugut sa Kishon.
Magpadayon ako sa pagpakiggira uban ang kalig-on!
22Unya nagadahunog ang tunob sa nagadagan nga mga kabayo.
23Miingon ang anghel sa Ginoo, “Panghimaraota ang Meroz!
Panghimaraota gayod ang tanang nagpuyo didto kay wala sila motabang sa Ginoo sa pagpakiggira batok sa maisog nga mga kaaway.”
24Labing bulahan si Jael nga asawa ni Heber nga Kenihanon sa tanang mga babaye nga nagapuyo sa mga tolda.
25Sa dihang nangayo ug tubig si Sisera, gatas nga gibutang sa mahalon nga sudlanan ang iyang gihatag.
26Unya mikuha siya ug martilyo ug ugsok sa tolda ug gipataop ang ugsok sa dungan-dungan ni Sisera.
27Ug namatay si Sisera sa tiilan ni Jael.
28Nagpanglantaw ang inahan ni Sisera gikan sa renehasan nga bintana; wala siya mahimutang, ug nagsigeg pangutana kon nganong dugayng miabot ang karwahe sa iyang anak.
29Mitubag ang iyang labing maalamong mga kababayen-an, ug mao usab kini ang iyang gibalik-balik pagsulti sa iyang kaugalingon,
30“Nadugay lang tingali sila sa pagpanguha ug pagbahin sa mga butang nga nailog nila sa ilang mga kaaway—usa o duha ka babaye alang sa matag sundalo, mahalon nga bisti alang kang Sisera, ug binordahan usab nga bisti alang kanako.”
31“Busa Ginoo, hinaut nga malaglag ang imong mga kaaway.
Apan hinaut nga ang mga nagahigugma kanimo mahisama sa adlaw nga nagasidlak pag-ayo.”
Ug ang mga Israelinhon nagkinabuhi nga malinawon sulod sa 40 ka tuig.
O Cântico de Débora
1Naquele dia, Débora e Baraque, filho de Abinoão, entoaram este cântico:
2“Consagrem-se para a guerra os chefes de Israel.
Voluntariamente o povo se apresenta.
Louvem o Senhor!
3“Ouçam, ó reis! Governantes, escutem!
Cantarei ao5.3 Ou sobre o Senhor, cantarei;
comporei músicas ao5.3 Ou Com cânticos louvarei o Senhor, o Deus de Israel.
4“Ó Senhor, quando saíste de Seir,
quando marchaste desde os campos de Edom,
a terra estremeceu, os céus gotejaram,
as nuvens despejaram água!
5Os montes tremeram
perante o Senhor, o Deus do Sinai,
perante o Senhor, o Deus de Israel.
6“Nos dias de Sangar, filho de Anate,
nos dias de Jael, as estradas estavam desertas;
os que viajavam seguiam caminhos tortuosos.
7Já tinham desistido os camponeses de Israel,5.7 Ou Desapareceram os guerreiros em Israel,
já tinham desistido,
até que eu, Débora, me levantei;5.7 Ou até que você, Débora, se levantou;
levantou-se uma mãe em Israel.
8Quando escolheram novos deuses,
a guerra chegou às portas,
e não se via um só escudo ou lança
entre quarenta mil de Israel.
9Meu coração está com os comandantes de Israel,
com os voluntários dentre o povo.
Louvem o Senhor!
10“Vocês, que cavalgam em brancos jumentos,
que se assentam em ricos tapetes,
que caminham pela estrada, considerem!
11Mais alto que a voz dos que distribuem água5.11 Ou dos flecheiros
junto aos bebedouros,
recitem-se os justos feitos do Senhor,
os justos feitos em favor dos camponeses5.11 Ou guerreiros de Israel.
“Então o povo do Senhor
desceu às portas.
12‘Desperte, Débora! Desperte!
Desperte, desperte, irrompa em cânticos!
Levante-se, Baraque!
Leve presos os seus prisioneiros, ó filho de Abinoão!’
13“Então desceram os restantes e foram aos nobres;
o povo do Senhor veio a mim contra os poderosos.
14Alguns vieram de Efraim,
das raízes de Amaleque;
Benjamim estava com o povo que seguiu você.
De Maquir desceram comandantes;
de Zebulom, os que levam a vara de oficial.
15Os líderes de Issacar estavam com Débora;
sim, Issacar também estava com Baraque,
apressando-se após ele até o vale.
Nas divisões de Rúben
houve muita inquietação.
16Por que vocês permaneceram entre as fogueiras5.16 Ou os alforjes
a ouvir o balido dos rebanhos?
Nas divisões de Rúben
houve muita indecisão.
17Gileade permaneceu do outro lado do Jordão.
E Dã, por que se deteve junto aos navios?
Aser permaneceu no litoral
e em suas enseadas ficou.
18O povo de Zebulom arriscou a vida,
como o fez Naftali nas altas regiões do campo.
19“Vieram reis e lutaram.
Os reis de Canaã lutaram em Taanaque,
junto às águas de Megido,
mas não levaram prata alguma, despojo algum.
20Desde o céu lutaram as estrelas,
desde as suas órbitas lutaram contra Sísera.
21O rio Quisom os levou,
o antigo rio, o rio Quisom.
Avante, minh’alma! Seja forte!
22Os cascos dos cavalos faziam tremer o chão;
galopavam, galopavam os seus poderosos cavalos.
23‘Amaldiçoem Meroz’, disse o anjo do Senhor.
‘Amaldiçoem o seu povo,
pois não vieram ajudar o Senhor,
ajudar o Senhor contra os poderosos.’
24“Que Jael seja a mais bendita das mulheres,
Jael, mulher de Héber, o queneu!
Seja ela bendita entre as mulheres
que habitam em tendas!
25Ele pediu água, e ela lhe deu leite;
numa tigela digna de príncipes trouxe-lhe coalhada.
26Ela estendeu a mão e apanhou a estaca da tenda;
e com a mão direita o martelo do trabalhador.
Golpeou Sísera, esmigalhou sua cabeça,
esmagou e traspassou suas têmporas.
27Aos seus pés ele se curvou,
caiu e ali ficou prostrado.
Aos seus pés ele se curvou e caiu;
onde caiu, ali ficou. Morto!
28“Pela janela olhava a mãe de Sísera;
atrás da grade ela exclamava:
‘Por que o seu carro se demora tanto?
Por que custa a chegar o ruído de seus carros?’
29As mais sábias de suas damas respondiam,
e ela continuava falando consigo mesma:
30‘Estarão achando e repartindo os despojos?
Uma ou duas moças para cada homem,
roupas coloridas como despojo para Sísera,
roupas coloridas e bordadas, tecidos bordados
para o meu pescoço, tudo isso como despojo?’
31“Assim pereçam todos os teus inimigos, ó Senhor!
Mas os que te amam sejam como o sol
quando se levanta na sua força”.
E a terra teve paz durante quarenta anos.
