Ang Nahibilin nga mga Katawhan sa Canaan
1Nagbilin ang Ginoo ug mga katawhan sa Canaan aron sulayan ang mga Israelinhon nga wala makasinati sa mga gira sa Canaan. 2Gihimo kini sa Ginoo aron tudloan bahin sa gira ang mga kaliwat sa mga Israelinhon nga wala pa makasinatig gira. 3Mao kini ang mga katawhan nga gipangbilin sa Ginoo: ang mga lumulupyo sa lima ka lungsod3:3 lima ka lungsod: sa Hebreo, lima ka pangulo. sa mga Filistihanon, ang tanang mga Canaanhon, ang mga Sidonhon, ug ang mga Hebhanon nga nagpuyo sa mga bukid sa Lebanon, gikan sa Bukid sa Baal Hermon hangtod sa Lebo Hamat. 4Gipangbilin sila aron sulayan ang mga Israelinhon kon tumanon ba nila ang mga sugo nga gihatag sa Ginoo sa ilang mga katigulangan pinaagi kang Moises. 5Busa ang mga Israelinhon nagpuyo uban sa mga Canaanhon, Hitihanon, Amorihanon, Perisihanon, Hibihanon, ug mga Jebusihanon. 6Mitugot ang mga Israelinhon nga makigminyo ang ilang mga anak niini nga mga katawhan, ug misimba usab sila sa ilang mga dios.
Si Otniel
7Nagpakasala ang mga Israelinhon atubangan sa Ginoo kay gikalimtan nila ang Ginoo nga ilang Dios ug misimba sa mga imahen ni Baal ug kang Ashera. 8Tungod niini, nasuko pag-ayo ang Ginoo kanila, busa gipasagdan niya sila nga mapildi ni Cushan Rishataim nga hari sa Aram Naharaim.3:8 Aram Naharaim: usa ka dapit sa Mesopotamia. Nailalom sila sa iyang gahom sulod sa walo ka tuig. 9Apan sa dihang nagpakitabang ang mga Israelinhon sa Ginoo, nagpadala ang Ginoo ug tawo nga moluwas kanila. Siya mao si Otniel, ang anak ni Kenaz nga manghod ni Caleb. 10Gigamhan siya sa Espiritu sa Ginoo, ug gipangulohan niya ang Israel. Nakig-away siya kang Cushan Rishataim nga hari sa Aram, ug gipadaog siya sa Ginoo. 11Busa may kalinaw sa Israel sulod sa 40 ka tuig. Unya namatay si Otniel.
Si Ehud
12Nagpakasala pag-usab ang mga Israelinhon atubangan sa Ginoo. Tungod niini, gipasakop sila sa Ginoo kang Eglon nga hari sa Moab. 13Sa tabang sa mga Amonihanon ug Amalekanhon, gisulong ug gipildi ni Eglon ang Israel ug giilog ang lungsod sa Jerico.3:13 lungsod sa Jerico: sa Hebreo, lungsod sa mga palma. 14Nailalom sila sa gahom ni Eglon sulod sa 18 ka tuig.
15Apan sa dihang nagpakitabang ang mga Israelinhon sa Ginoo, nagpadala ang Ginoo ug tawo nga moluwas kanila. Siya mao ang walhon nga si Ehud nga anak ni Gera, nga gikan sa tribo ni Benjamin. Gipaadto sa mga Israelinhon si Ehud kang Eglon nga hari sa Moab sa pagdala sa ilang buhis. 16Sa wala pa siya naglakaw, naghimo siya ug usa ka punyal nga duhay sulab nga mga tunga sa metro ang gitas-on niini. Gihikot niya kini sa iyang tuo nga paa, ilalom sa iyang bisti. 17Sa didto na siya, gihatag niya ang buhis kang Haring Eglon nga usa ka tambok kaayo nga tawo. 18Human niya mahatag ang buhis, gipalakaw ni Ehud ang mga tawo nga nagdala niini. 19Miuban siya kanila, apan pag-abot nila sa kinulitang mga bato duol sa Gilgal, mibalik si Ehud sa hari ug miingon, “Mahal nga hari, may sekreto akong isugilon kanimo.” Busa miingon ang hari sa iyang mga sulugoon, “Biyai una ninyo kami!” Ug mibiya ang tanan niyang mga sulugoon. 20Unya miduol si Ehud sa hari nga nagainusarang naglingkod-lingkod didto sa iyang mabugnaw nga kuwarto sa ibabaw. Miingon si Ehud, “May mensahe ako kanimo gikan sa Dios.” Pagtindog sa hari gikan sa iyang gilingkoran, 21gihulbot ni Ehud sa iyang walang kamot ang punyal nga diha sa iyang tuong paa, ug gidunggab ang hari sa tiyan. 22Milubong ang punyal hasta ang pulohan niini ug natabonan sa tambok. Wala na kini ibta ni Ehud.
23Unya migawas si Ehud ug gikandadohan niya ang mga pultahan. 24Sa dihang nakabiya na si Ehud, namalik ang mga sulugoon sa hari ug nakita nila nga gikandadohan ang mga pultahan sa kuwarto. Abi nilag nangasilyas lang ang hari. 25Busa naghulat-hulat sila sa gawas. Apan sa kadugayan wala na sila nahimutang kay wala gihapon ablihi sa hari ang mga pultahan. Busa gikuha nila ang yabi ug giablihan kini, ug nakita nila sa salog ang ilang hari nga patay na.
26Apan nakaikyas na si Ehud samtang naghulat-hulat ang mga sulugoon nga ablihan sa hari ang mga pultahan. Miagi siya sa kinulitang mga bato ug miadto sa Seira. 27Sa pag-abot niya didto, nagpatingog siya ug budyong didto sa kabungtoran sa Efraim aron sa pagtawag sa mga Israelinhon sa pagpakiggira. Ug milugsong ang mga Israelinhon gikan sa maong dapit nga pinangulohan ni Ehud. 28Miingon siya kanila, “Sunod kamo kanako kay padag-on kamo sa Ginoo batok sa inyong mga kaaway nga mga Moabihanon.” Busa misunod sila kaniya ug giilog nila ang dapit nga tabokanan sa mga Moabihanon didto sa Suba sa Jordan. Wala gayod silay gipatabok bisan usa ka tawo. 29Nianang adlawa nakapatay sila ug mga 10,000 ka kusgan ug maisog nga mga Moabihanon. Ug wala gayoy nakaikyas bisan usa. 30Nianang adlawa gisakop sa Israel ang Moab, ug nagpuyo sila didto nga malinawon sulod sa 80 ka tuig.
Si Shamgar
31Ang misunod nga pangulo kang Ehud mao si Shamgar nga anak ni Anat. Giluwas niya ang Israel sa mga Filistihanon. Gipamatay niya ang 600 ka mga Filistihanon pinaagi sa sungkod nga gigamit sa pang-abog sa baka.
Os povos que Israel não expulsou
1Segue-se uma lista dos povos que o Senhor deixou na terra para experimentar as novas gerações de Israel, que ainda não tinham passado pelas guerras de Canaã. 2Porque Deus pretendia dar oportunidade à juventude de Israel de pôr à prova a sua fé e a sua obediência, dominando os inimigos. 3São eles os filisteus, com cinco cidades, os cananeus, os sidónios e os heveus, que viviam nas montanhas do Líbano, desde o monte Baal-Hermon até à entrada de Hamate. 4Estes povos foram um teste para a nova geração de Israel, para ver se obedeceriam aos mandamentos que o Senhor lhes tinha dado através de Moisés.
5E assim viveu Israel entre os cananeus, os hititas, os amorreus, os perizeus, os heveus e os jebuseus. 6Em vez de os destruir, o povo de Israel cruzou-se com eles através de casamentos. Os moços israelitas tomaram as raparigas deles como mulheres e vice-versa. E daí, até que Israel começasse a adorar também os seus deuses, foi um pequeno passo. 7Por isso, o povo de Israel fez o que era mau aos olhos do Senhor, porque esqueceu-se do Senhor, seu Deus, e puseram-se a oferecer adoração a Baal e aos postes ídolos de Achera.
Otniel
8A ira do Senhor inflamou-se contra Israel e permitiu que o rei Cusã-Risataim da Mesopotâmia os vencesse na guerra. E ficaram sob o seu domínio durante oito anos. 9Mas quando Israel gritou ao Senhor por socorro, deu-lhes Otniel, filho de Quenaz, irmão mais novo de Calebe, que os salvou. 10O Espírito do Senhor tomou posse dele e pôde assim reformar e limpar Israel, de tal forma que quando conduziu as forças militares de Israel contra Cusã-Risataim, rei de Aram, o Senhor ajudou Israel a vencê-lo duma forma absoluta.
11Depois, durante os 40 anos que estiveram sob a chefia de Otniel, filho de Quenaz, houve paz na terra. 12Quando Otniel faleceu, o povo de Israel começou de novo a fazer o que era mau aos olhos do Senhor, e o Senhor deixou que o rei Eglom de Moabe os vencesse. 13Tinham-se aliado a esse rei os exércitos dos amonitas e dos amalequitas. Essas forças derrotaram os israelitas e tomaram posse de Jericó, frequentemente chamada a cidade das palmeiras. 14E durante 18 anos o povo de Israel esteve sujeito ao rei Eglom.
Eude
15Mas quando clamaram ao Senhor, mandou-lhes um libertador, Eude, filho de Gera, benjamita, que era canhoto. Eude era o homem que devia levar o imposto anual de Israel à capital moabita. 16Antes de encetar a viagem mandou fazer uma espada de dois gumes com meio metro de comprimento e escondeu-a na roupa que vestia, junto à coxa direita. 17Depois de ter entregado o dinheiro ao rei Eglom, que era muito gordo, 18foi-se embora. Já fora da cidade, junto das pedreiras de Gilgal, despediu os companheiros 19e voltou sozinho ter com o rei. “Tenho uma mensagem secreta para ti”, disse-lhe.
O rei mandou imediatamente sair toda a gente que ali se encontrava, de forma a poder conversar em privado com ele. 20Estavam numa sala fresca nos andares superiores. Eude avançou então e disse: “É uma mensagem de Deus!”
O rei levantou-se logo. 21Eude, com a mão esquerda, puxou da espada que tinha escondida junto à perna direita e cravou-lha no ventre. 22O próprio punho da espada ficou enterrado na gordura do corpo. 23Eude deixou a espada, fechou as portas atrás de si e escapou-se por uma saída secundária.
24Quando os servos do rei chegaram, viram as portas fechadas e esperaram, pensando que talvez estivesse na casa de banho. 25Mas depois de passar algum tempo sem que o rei aparecesse, começaram a ficar preocupados e foram buscar uma chave. Ao abrirem a porta depararam-se com o seu senhor morto, estendido no chão.
26Entretanto, chegando de novo às pedreiras, Eude fugiu em direção a Seirá. 27Quando chegou às colinas de Efraim fez um apelo às armas, ao som de trombetas, e organizou um exército sob o seu próprio comando.
28“Sigam-me!”, gritou. “Porque o Senhor entregou já os vossos inimigos, os moabitas, nas vossas mãos!” Inicialmente a sua ação consistiu em ocupar os baixios do Jordão, perto de Moabe, para evitar que os outros passassem por ali, atravessando o rio a pé. 29Depois foram atacar os moabitas, matando aproximadamente uns 10 000 dos seus mais fortes e hábeis guerreiros, não deixando escapar ninguém. 30E dessa maneira Moabe foi conquistado por Israel naquele mesmo dia. A terra ficou em paz durante os 80 anos seguintes.
Sangar
31O juiz que veio a seguir a Eude foi Sangar, filho de Anate. Duma vez conseguiu matar 600 filisteus com uma vara de bois. Com esse golpe salvou Israel dum desastre.
