Hebreo 6 – APSD-CEB & CARS

Ang Pulong Sa Dios

Hebreo 6:1-20

1Busa tungod kay dugay na kita nga nagtuo, kinahanglan biyaan na nato ang unang mga pagtulon-an bahin kang Cristo, ug magpadayon kita sa pagtuon sa mga laglom nga mga pagtulon-an. Dili na nato balik-balikon ang mahitungod sa paghinulsol ug pagbiya sa walay pulos nga binuhatan ug ang mahitungod sa pagtuo sa Dios, 2ang mga pagtulon-an mahitungod sa bautismo, mahitungod sa pagpandong sa kamot sa ulo, sa pagbanhaw sa mga patay, ug sa paghukom sa Dios sa kada tawo kon unsa ang iyang mahimong kahimtang sa walay kataposan. 3Ang atong buhaton, kon itugot sa Dios, magpadayon kita sa pagtuon sa laglom nga mga pagtulon-an 4-6aron dili kita mobiya kaniya. Kay kon ang tawo mobiya sa Dios, wala na gayoy makapahinulsol ug makapabalik kaniya pag-usab sa Dios. Nahayagan na ang iyang hunahuna, nakaambit na siya sa panalangin nga gikan sa Dios, nakadawat na sa Espiritu Santo, nakatagamtam na sa mga panalangin nga gikan sa pulong sa Dios, ug nasinati pa gayod niya ang gahom nga ipadayag unya sa umaabot nga mga adlaw. Pagkahuman, kon mobiya pa gihapon siya sa Dios, wala na gayoy makapahinulsol ug makapabalik kaniya pag-usab sa Dios, tungod kay sama ra nga gilansang niya pag-usab sa krus ug gipakaulawan ang Anak sa Dios.

7Nahisama kita sa yuta nga gipanalanginan sa Dios, nga human maulani nagapatubo kini sa mga tanom nga mapuslan sa nagtrabaho niini. 8Apan kon ang nagatubo niini pulos lang tunokon nga mga tanom, nan wala kanay kapuslanan; busa tunglohon lang sa Dios, ug sa kataposan sunogon.

9Mga hinigugma, bisag ingon niini ang among gipanulti, nasiguro namo nga maayo ang inyong kahimtang kon mahitungod sa inyong kaluwasan. 10Matarong ang Dios, ug dili gayod niya mahimong kalimtan ang inyong mga maayong binuhatan ug ang inyong gugma kaniya nga inyong gipakita ug padayon nga ginapakita pinaagi sa pagtabang sa susama ninyong katawhan sa Dios. 11Buot namo nga ang kada usa kaninyo magpadayon nga mahugtanon sa inyong paglaom sa Dios hangtod sa kataposan, aron madawat ninyo ang inyong gilaoman. 12Dili kamo magtinapolan, kondili sunda hinuon ninyo ang panig-ingnan sa mga tawo nga pinaagi sa ilang pagtuo ug pagkamainantuson nagadawat sa mga saad sa Dios.

Tinuod gayod ang Saad sa Dios

13Tan-awa ninyo si Abraham: sa dihang misaad ang Dios kaniya, wala siya mogamit sa uban nga ngalan aron pamatud-an niya ang iyang gisaad, hinuon gigamit niya ang iyang kaugalingon nga ngalan tungod kay wala nay makalabaw pa kaniya. 14Miingon siya, “Isaad ko nga panalanginan ko gayod ikaw ug padaghanon ko gayod ang imong kaliwat.”6:14 Tan-awa usab ang Gen. 22:16-17. 15Unya mapailubon nga naghulat si Abraham, busa nadawat niya ang gisaad sa Dios. 16Kon manumpa ang tawo gamiton niya ang ngalan sa Dios nga mas labaw pa kaniya aron tuohan siya ug aron wala nay panaglalis. 17Mao usab ang gibuhat sa Dios kaniadto sa iyang pagpanumpa ngadto sa mga tawo nga iyang gisaaran. Gipakita niya kanila pinaagi sa iyang pagpanumpa nga tumanon gayod niya ang iyang saad. 18Ug kining duha, ang saad ug ang panumpa, dili gayod mausab, tungod kay dili gayod mamakak ang Dios. Busa kita nga nakadangop na kaniya may lig-on na gayod nga paglaom nga tumanon gayod niya ang iyang gisaad kanato. 19Kini nga paglaom mao ang nagahatag ug kasigurohan sa atong kinabuhi, ug midangat gayod kini ngadto sa Labing Balaang Dapit 20diin atua si Jesus nga nagauna alang kanato. Siya ang atong walay kataposan nga pangulong pari sama sa pagkapari ni Melkizedek.

Священное Писание

Евреям 6:1-20

1Поэтому, давайте перейдём от основ учения о Масихе к тому, что предназначено для зрелых. Мы не станем опять обосновывать необходимость покаяния в делах, которые ведут к смерти, необходимость веры во Всевышнего, 2учение об обрядах омовения6:2 Или: «об обрядах погружения». См., напр., Мк. 7:3-4; Лк. 3:3, 16-17; Ин. 2:6; Деян. 22:16., о возложении рук6:2 Ритуал возложения рук преследовал различные цели в зависимости от обстоятельств. Он включал в себя и благословение другого лица, и передачу кому-либо власти, и наделение авторитетом, и исцеление, и др. (см., напр., Нач. 48:13-20; Мат. 19:13-15; Мк. 6:5; Деян. 6:6; 8:16-17; 13:3; 19:5-6; 28:8; 1 Тим. 5:22 со сноской; 2 Тим. 1:6)., о воскресении мёртвых и вечном Суде. 3И мы пойдём дальше в учении, если Всевышний позволит6:3 Если Всевышний позволит – это выражение широко распространено среди восточных народов, например: إن شاء الله («Иншалла», араб.), Qudai qalasa (каз.), Кудай кааласа (кырг.), Xudo xohlasa (узб.), Allah istәsә (азерб.), Hudaý halasa (турк.), Худо хоӽад (тадж.) и др..

4Потому что тех, кто уже был один раз просвещён Всевышним, кто лично познал вкус небесного дара и стал сопричастен Святому Духу, 5кто также лично познал вкус доброго слова Всевышнего и действие силы будущего века 6и после этого отпал от веры, – невозможно опять обновлять покаянием, потому что6:6 Потому что – или: «когда». они сами заново распинают (вечного) Сына Всевышнего, предавая Его публичному позору.

7Земля, которая пьёт часто выпадающий на неё дождь и приносит урожай тому, кто её обрабатывает, благословенна Всевышним. 8А та, на которой растут лишь колючки и сорняки, ни на что не годна. Ей грозит проклятие, и концом её будет сожжение6:8 Ср. Нач. 3:17-18..

9Но, любимые, хоть мы и говорим так, мы уверены, что вы находитесь в лучшем состоянии и держитесь спасения6:9 Или: «что вы на лучшем пути, на пути спасения»; или: «что вы имеете благословения, которые сопровождают спасение».. 10Всевышний не может быть несправедлив. Он не забудет ни ваших трудов, ни вашей любви к Нему, которую вы проявили и продолжаете проявлять, служа Его святому народу. 11Однако мы хотим, чтобы каждый из вас проявлял такую же прилежность до конца, ради исполнения вашей надежды. 12Мы хотим, чтобы вы не ленились, а подражали тем, кто своей верой и терпением наследует обещанное Всевышним.

Верность Всевышнего Своим обещаниям

13Когда Всевышний давал обещание Ибрахиму, Он клялся Самим Собой, так как нет никого большего, кем Он мог бы клясться. 14Он сказал: «Я непременно благословлю тебя и дам тебе много потомков»6:13-14 См. Нач. 22:16-17.. 15И Ибрахим, терпеливо ожидая, действительно получил обещанное.

16Люди клянутся чем-то большим, чем они сами; клятва подтверждает сказанное и кладёт конец всякому спору. 17Так и Всевышний, когда хотел ясно показать тем, кому Он давал обещания, что намерения Его неизменны, то подтвердил их клятвой. 18И в этих двух неизменных вещах – в обещании и в клятве, которые у Всевышнего не могут быть ложными, – мы, нашедшие у Него убежище и ухватившиеся за предстоящую нам надежду, получаем сильное ободрение. 19Эта надежда – крепкий и надёжный якорь для нашей души. Она позволяет нам войти во внутреннюю часть святилища, за разделяющую его завесу6:19 Ср. Лев. 16:12., 20туда, куда вошёл наш предшественник Иса, став навеки Верховным Священнослужителем, подобным Малик-Цедеку6:19-20 См. Заб. 109:4; Евр. 9:1-12..