1Mobarog ako sa akong bantayanan ug magpahimutang ako diha sa mga tore; ako motan-aw aron pagsuta kon unsay iyang isulti kanako, ug unsa nga tubag ang akong ihatag niining mga reklamo.
Ang Tubag sa Ginoo
2Ug ang Ginoo mitubag, “Isulat ang gipadayag himoa kini klaro sa papan nga bato, aron ang mensahero modagan uban niini. 3Kay ang gipadayag magpaabut sa gitakda nga panahon; nagsulti kini mahitungod sa katapusan ug dili kini mapamatud-an nga bakak. Bisan tuod madugay kini, paabuta kini; muabut gayud kini ug dili malangay. 4Lantawa ang mga kaaway mapagarbohon; ang iyang tinguha dli tarong-apan ang matarong nga tawo mabuhi sa pagkamatinud-anon. 5Tinuod, ang bino moluib kaniya; siya aroganti ug dili makapahulay. Tungod kay siya hakog sama sa lubnganan, ug sama sa kamatayon dili gayud matagbaw, iyang gitipon diha niya ang kanasuran ug gihimo niyang binihag ang tanang katawhan. 6Dili ba ang tanan magatamay man niya uban ang bugal-bugal ug panghimaraot. Nagaingon, ‘Alaot sila nga nagatigom sa kinawat nga mga butang ug naghimo niyang sapian pinaagi sa pangilkil. Hangtud kanus-a man sila magpadayon.’
7“Dili ba unya ang inyong tig-pautang mobangon? Dili ba sila unya momata ug mopakurog ninyo? Ug unya sila mahimo kaninyo nga inyong makaon. 8Kay inyong gikurakot ang inyong kanasuran, ang mga tawo nga nahabilin mokarakot sab nimo. Kay ikaw imong gipaagas ang dugo sa tawo; imong giguba ang yuta ug ang mga siyudad ug ang tanan niini.”
9“Alaot siya nga nagtukod ug balay gikan sa dili maayong kinitaan, nagpahiluna sa iyang saag sa itaas aron lang makalingkawas sa pagkupot sa kalag-lagan! 10Imong giplanohan ang pagkaguba sa mga tawo, nagpaka-ulaw sa imong balay ug nagpildi sa imong kinabuhi. 11Ang mga bato sa paril mosinggit, ug ang mga sagbayan sa gitrabahong kahoy mopalanug niini.
12“Alaot siya nga nagtukod sa siyudad diha sa gipaagas nga dugo, ug nagaugmad sa lungsod sa inhustisya. 13Dili ba nga ang Makagagahum nga Dios mao may Naglatid niini. Nga ang paghago sa tawo sugnod lang alang sa kalayo, nga ang kanasuran naningkamot alang sa wala?” 14Kay ang kalibotan mapuno sa kahibalo sa himaya sa Ginoo ingon nga ang tubig nagtakob sa kadagatan.
15“Alaot siya nga naghatag ug mainom sa iyang silingan, gibubo sa sudlanang panit sa bino hangtud nga kini mahubog, haron siya makatan-aw sa hubo niining lawas. 16Mapuno ikaw sa kaulawan inay sa himaya. Karon na usab ang imong turno! Inom ug ang imong pagkahubo ipadayag. Ang kupa gikan sa tuong kamot sa Ginoo, miabot sa palibot nimo, ug ang kaulawan motakub sa imong himaya. 17Ang kapungot nga imong gibuhat sa Lebanon makapahingangha kanimo, ug ang kadaut sa mga hayupan makapahadlok kanimo. Kay gipaagasan mo ug dugo sa tawo; kay gilumpag mo ang kayutaan ug mga siyudad ug ang tanan niini.
18“Unsa may kapuslanan sa idolo nga gikulit sa magkukulit? O imahen nga nagtudlo ug bakak? Kay siya nga naghimo niini misalig sa iyang hinimo; naghimo siya ug idolo nga dili makasulti. 19Alaot siya nga moingo sa kahoy, dali ug pagpakabuhi, o sa walay kinabuhi nga bato, pagmata! Makahatag ba kini ug paggiya? Giputos kini bulawan ug plata; wala kini gininhawa. 20Ang Ginoo anaa sa iyang balaang templo. Itugot nga ang tibuok kalibutan magpakahilum sa iyang atubangan.”
1I will stand at my watch
and station myself on the ramparts;
I will look to see what he will say to me,
and what answer I am to give to this complaint.2:1 Or and what to answer when I am rebuked
The Lord’s answer
2Then the Lord replied:
‘Write down the revelation
and make it plain on tablets
so that a herald2:2 Or so that whoever reads it may run with it.
3For the revelation awaits an appointed time;
it speaks of the end
and will not prove false.
Though it linger, wait for it;
it2:3 Or Though he linger, wait for him; / he will certainly come
and will not delay.
4‘See, the enemy is puffed up;
his desires are not upright –
but the righteous person will live by his faithfulness2:4 Or faith –
5indeed, wine betrays him;
he is arrogant and never at rest.
Because he is as greedy as the grave
and like death is never satisfied,
he gathers to himself all the nations
and takes captive all the peoples.
6‘Will not all of them taunt him with ridicule and scorn, saying,
‘ “Woe to him who piles up stolen goods
and makes himself wealthy by extortion!
How long must this go on?”
7Will not your creditors suddenly arise?
Will they not wake up and make you tremble?
Then you will become their prey.
8Because you have plundered many nations,
the peoples who are left will plunder you.
For you have shed human blood;
you have destroyed lands and cities and everyone in them.
9‘Woe to him who builds his house by unjust gain,
setting his nest on high
to escape the clutches of ruin!
10You have plotted the ruin of many peoples,
shaming your own house and forfeiting your life.
11The stones of the wall will cry out,
and the beams of the woodwork will echo it.
12‘Woe to him who builds a city with bloodshed
and establishes a town by injustice!
13Has not the Lord Almighty determined
that the people’s labour is only fuel for the fire,
that the nations exhaust themselves for nothing?
14For the earth will be filled with the knowledge of the glory of the Lord
as the waters cover the sea.
15‘Woe to him who gives drink to his neighbours,
pouring it from the wineskin till they are drunk,
so that he can gaze on their naked bodies!
16You will be filled with shame instead of glory.
Now it is your turn! Drink and let your nakedness be exposed2:16 Masoretic Text; Dead Sea Scrolls, Aquila, Vulgate and Syriac (see also Septuagint) and stagger!
The cup from the Lord’s right hand is coming round to you,
and disgrace will cover your glory.
17The violence you have done to Lebanon will overwhelm you,
and your destruction of animals will terrify you.
For you have shed human blood;
you have destroyed lands and cities and everyone in them.
18‘Of what value is an idol carved by a craftsman?
Or an image that teaches lies?
For the one who makes it trusts in his own creation;
he makes idols that cannot speak.
19Woe to him who says to wood, “Come to life!”
Or to lifeless stone, “Wake up!”
Can it give guidance?
It is covered with gold and silver;
there is no breath in it.’
20The Lord is in his holy temple;
let all the earth be silent before him.
