1Pagkahuman niadto, nadungog ko ang daw tingog sa daghan kaayo nga mga tawo didto sa langit. Nagaingon sila sa makusog, “Dayegon ta ang Ginoo! Dayegon ta ang atong Dios nga makagagahom sa tanan, kay siya ang nagluwas kanato! 2Matuod ug matarong ang iyang paghukom! Gihukman niya ang inilang babayeng nagabaligya sa iyang dungog, kay gidalahig niya ang mga tawo sa kalibotan sa iyang law-ay nga binuhatan. Gisilotan siya sa Dios tungod kay gipamatay niya ang mga alagad sa Dios.” 3Nagaingon sila pag-usab, “Dayegon ta ang Ginoo! Ang aso niadtong gisunog nga siyudad moulbo sa walay kataposan!” 4Ug ang 24 ka mga pangulo ug ang upat ka mananap nangluhod ug misimba sa Dios nga nagalingkod sa trono. Miingon sila, “Amen! Dayegon ta ang Ginoo!”
Ang Kombira sa Kasal sa Karnero
5Unya may tingog ako nga nadungog gikan sa trono nga nagaingon, “Dayega ninyo ang atong Dios, kamong tanan nga nagaalagad ug nagatahod kaniya, inila man o dili!” 6Human niadto, nadungog ko ang daw tingog sa daghan kaayo nga mga tawo nga ang kakusog daw dahunog sa busay, ug daw sa kusog nga dalogdog. Nagaingon sila, “Dayegon ta ang Ginoo! Kay ang Ginoo nga atong Dios nga makagagahom sa tanan nagahari na. 7Maghugyaw kita ug magkalipay, ug dayegon ta siya. Kay miabot na ang panahon sa kasal sa Karnero. Ang iyang pangasaw-onon andam na. 8Gibistihan siyag puti nga limpyo kaayo ug nagsinaw pa.” (Ang maong bisti nga linen nagkahulogan sa matarong nga mga binuhatan sa katawhan sa Dios.)
9Unya miingon ang anghel kanako, “Isulat kini: bulahan ang mga tawo nga giimbitar sa kombira sa kasal sa Karnero.” Miingon pa gayod siya, “Tinuod kini nga mga pulong sa Dios.” 10Miluhod dayon ako sa atubangan sa anghel sa pagsimba kaniya. Apan miingon siya kanako, “Ayaw pagsimba kanako. Ang Dios lang ang angay nimong simbahon. Sulugoon lamang ako nga sama kanimo ug sa imong mga igsoon nga nagasugilon sa kamatuoran mahitungod kang Jesus.” (Kay ang kamatuoran mahitungod kang Jesus mao usab ang gisulti ug gisulat sa mga propeta.)
Ang Nagasakay sa Puti nga Kabayo
11Unya nakita ko nga naabli ang langit, ug didto adunay puti nga kabayo. Ang nagasakay sa kabayo gitawag ug Kasaligan ug Tinuod. Matarong ang iyang paghukom ug pagpakiggira. 12Ang iyang mga mata sama sa kalayo nga nagadilaab, ug adunay daghang mga korona diha sa iyang ulo. Adunay ngalan nga nakasulat diha kaniya. Apan wala gayoy nasayod kon unsa ang kahulogan niini gawas kaniya. 13Nagsul-ob siyag bisti nga gituslob sa dugo. Gitawag siya nga “Pulong sa Dios.” 14May nagasunod kaniya nga mga sundalo nga gikan sa langit, nga nagasakay usab sa puti nga mga kabayo, ug ang ilang bisti linen nga limpyo ug puti. 15Nagagawas sa iyang baba ang hait nga espada nga mao ang iyang gamiton sa pagpildi sa tanang mga nasod, ug walay makabatok sa iyang pagdumala. Ipakita gayod niya ang hilabihang kasuko sa makagagahom nga Dios ngadto kanila. 16Diha sa iyang bisti ug sa iyang paa nakasulat ang mga pulong nga, “Hari nga labaw sa tanang mga hari ug Ginoo nga labaw sa tanang mga ginoo!”
17Unya nakita ko ang usa ka anghel nga nagatindog diha sa adlaw. Misinggit siya sa tanang mga langgam nga nagalupad sa kahanginan, “Dali kamo ug pagtigom alang sa dako nga kombira sa Dios! 18Dali kamo ug kan-a ninyo ang unod sa mga hari, mga heneral, mga sundalo, mga tigkabayo, lakip ang unod sa ilang mga kabayo. Kan-a ninyo ang unod sa tanang mga tawo, ulipon o dili ulipon, inila o dili inila!”
19Unya nakita ko ang mananap ug ang mga hari sa kalibotan ug ang ilang mga sundalo nga nagtigom aron sa pagpakiggira sa nagasakay sa puti nga kabayo ug sa iyang mga sundalo nga gikan sa langit. 20Nadakpan ang mananap. Nadakpan usab ang mini nga propeta nga nagbuhat ug mga milagro sa iyang pag-alagad sa mananap. Pinaagi sa mga milagro, nalimbongan niya ang mga tawo nga adunay marka sa mananap ug nagasimba sa rebulto niini. Silang duha gitambog nga buhi ngadto sa linaw nga kalayo nga may nagadilaab nga asupre. 21Ang ilang mga sundalo gipamatay pinaagi sa espada nga nagagawas sa baba sa nagasakay sa puti nga kabayo. Ug nakapatuyang ug kaon ang mga langgam sa ilang unod.
1And after these things I heard a great voice of much people in heaven, saying, Alleluia; Salvation, and glory, and honour, and power, unto the Lord our God: 2For true and righteous are his judgments: for he hath judged the great whore, which did corrupt the earth with her fornication, and hath avenged the blood of his servants at her hand. 3And again they said, Alleluia. And her smoke rose up for ever and ever. 4And the four and twenty elders and the four beasts fell down and worshipped God that sat on the throne, saying, Amen; Alleluia. 5And a voice came out of the throne, saying, Praise our God, all ye his servants, and ye that fear him, both small and great. 6And I heard as it were the voice of a great multitude, and as the voice of many waters, and as the voice of mighty thunderings, saying, Alleluia: for the Lord God omnipotent reigneth. 7Let us be glad and rejoice, and give honour to him: for the marriage of the Lamb is come, and his wife hath made herself ready. 8And to her was granted that she should be arrayed in fine linen, clean and white: for the fine linen is the righteousness of saints. 9And he saith unto me, Write, Blessed are they which are called unto the marriage supper of the Lamb. And he saith unto me, These are the true sayings of God. 10And I fell at his feet to worship him. And he said unto me, See thou do it not: I am thy fellowservant, and of thy brethren that have the testimony of Jesus: worship God: for the testimony of Jesus is the spirit of prophecy. 11And I saw heaven opened, and behold a white horse; and he that sat upon him was called Faithful and True, and in righteousness he doth judge and make war. 12His eyes were as a flame of fire, and on his head were many crowns; and he had a name written, that no man knew, but he himself. 13And he was clothed with a vesture dipped in blood: and his name is called The Word of God. 14And the armies which were in heaven followed him upon white horses, clothed in fine linen, white and clean. 15And out of his mouth goeth a sharp sword, that with it he should smite the nations: and he shall rule them with a rod of iron: and he treadeth the winepress of the fierceness and wrath of Almighty God. 16And he hath on his vesture and on his thigh a name written, KING OF KINGS, AND LORD OF LORDS.
17And I saw an angel standing in the sun; and he cried with a loud voice, saying to all the fowls that fly in the midst of heaven, Come and gather yourselves together unto the supper of the great God; 18That ye may eat the flesh of kings, and the flesh of captains, and the flesh of mighty men, and the flesh of horses, and of them that sit on them, and the flesh of all men, both free and bond, both small and great. 19And I saw the beast, and the kings of the earth, and their armies, gathered together to make war against him that sat on the horse, and against his army. 20And the beast was taken, and with him the false prophet that wrought miracles before him, with which he deceived them that had received the mark of the beast, and them that worshipped his image. These both were cast alive into a lake of fire burning with brimstone. 21And the remnant were slain with the sword of him that sat upon the horse, which sword proceeded out of his mouth: and all the fowls were filled with their flesh.
