Ang Pagkagun-ob sa Babilonia
1Human niadto, nakita ko ang lain na usab nga anghel nga mikunsad gikan sa langit. Gamhanan kini nga anghel ug nahayagan ang tibuok kalibotan sa iyang kasulaw. 2Misinggit siyag kusog, “Nagun-ob na! Ang inila nga Babilonia nagun-ob na! Karon nahimo na kining puloy-anan sa mga demonyo o mga daotang espiritu, ug sa tanang matang sa langgam nga daotan ug hugaw. 3Nahitabo kini sa Babilonia tungod kay ang iyang mga lumulupyo mao ang nagtintal sa mga tawo sa tibuok kalibotan nga mosunod sa ilang mga daotang binuhatan nga gikayugtan sa Dios. Ang mga hari sa kalibotan nakighilawas sa Babilonia. Ug ang mga negosyante sa kalibotan nangadato tungod kay diha siya kanila namalit sa iyang mga kinahanglanon aron makapatuyang sa iyang mga bisyo.”
4Ug may nadungog akong lain usab nga tingog gikan sa langit nga nagaingon:
“Kamo nga akong katawhan, gawas kamo gikan nianang siyudad,
aron dili kamo makasunod sa iyang daotang buhat,
ug aron dili kamo malakip sa silot nga alang kaniya.
5Kon tapukon ang iyang mga sala sangko na kini sa langit,
kay daghan kaayo ang iyang mga gibuhat nga daotan.
Ug dili gayod kini kalimtan sa Dios.
6Kon unsa ang iyang gibuhat nga daotan ngadto sa uban mao usab ang buhaton diha kaniya,
ug doble pa gayod ang balos kaniya.
Kon unsa ang iyang gisilot sa uban, doblehon pa kana isip balos kaniya.
7Kon giunsa niya pagpasigarbo ug pagpatuyang sa iyang bahandi, mao usab ang ibalos nga kalisod ug kasubo kaniya.
Nagtuo siya nga rayna siya ug dili gayod magsubo sama sa mga biyuda.
8Tungod niini, moabot kaniya ang mga katalagman: mga kasakit, mga kasubo ug kagutom, sulod lang sa usa ka adlaw.
Human niini, sunogon siya,
tungod kay gamhanan ang Ginoong Dios nga nagahukom kaniya.
9“Ang mga hari sa kalibotan nga nakighilawas kaniya ug nagpatuyang lang sa iyang bahandi manghilak kon makita nila ang aso sa iyang pagkasunog. 10Magalantaw sila sa halayo tungod kay mahadlok sila nga maapil sa silot nga alang kaniya. Moingon sila, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon sa inila ug gamhanan nga siyudad sa Babilonia. Kay sa hamubo ra nga panahon18:10 hamubo ra nga panahon: sa literal, sulod sa usa ka oras. nasilotan siya!’
11“Mohilak ug maguol ang mga negosyante sa tibuok kalibotan tungod sa nahitabo niadto nga siyudad, kay wala nay mopalit sa ilang mga baligya. 12Wala nay mopalit sa ilang bulawan, plata, mahalong mga bato, ug mga perlas; ug sa ilang mahalon nga mga panapton nga puti, pulahon o seda. Wala nay mopalit sa ilang kahoy nga humot, sa ilang galamiton nga hinimo gikan sa bangkil sa elepante, sa mga mahalon nga kahoy, sa bronsi, sa puthaw, ug sa marmol. 13Ug wala nay mopalit sa ilang mga baligya nga mga pahumot nga sama sa cinamon, insenso, mira, ug uban pa. Wala nay mopalit sa ilang bino, lana, harina ug trigo; sa ilang mga baka, karnero, kabayo, ug karwahe; ug bisan sa ilang mga ulipon. 14Moingon ang mga negosyante sa siyudad sa Babilonia, ‘Ang tanang mga butang nga imong gipanghandom nga maangkon nangawala na. Ang tanan mong mga bahandi ug kabtangan nga gipasigarbo nawala, ug kining tanan dili mo na makita pag-usab!’ 15Ang mga negosyante nga nangadato tungod sa ilang negosyo niadtong siyudad manindog didto sa halayo tungod kay mahadlok sila nga maapil sa silot nga alang kaniya. Mohilak sila ug maguol, 16ug moingon, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon nianang inila nga siyudad! Kaniadto ang mga tawo diha nagsul-ob ug mahalon nga mga panapton nga puti ug pulahon, ug nagsul-ob usab silag bulawan, mahalong mga bato, ug mga perlas! 17Apan sa hamubo lang nga panahon nawala ang tanan niya nga bahandi!’
“Molantaw sa halayo ang mga kapitan sa mga barko ug ang ilang mga tripulante, hasta ang mga pasahero ug ang tanan nga nanginabuhi diha sa dagat. 18Samtang naglantaw sila sa aso tungod sa pagkasunog sa siyudad mosinggit sila, ‘Wala gayoy siyudad nga sama niana kainila nga siyudad!’ 19Tungod sa ilang kasubo sabwagan nilag abog ang ilang mga ulo ug manghilak nga mag-ingon, ‘Pagka-anugon! Pagka-anugon nianang inila nga siyudad! Tungod sa iyang bahandi nangadato ang tanan nga adunay mga sakyanan sa dagat! Apan sa hamubo lang nga panahon nawala ang tanan!’
20“Busa kamong tanan nga anaa sa langit, paglipay kamo tungod sa nahitabo niadtong siyudad. Paglipay usab kamong mga propeta, mga apostoles, ug mga katawhan sa Dios, tungod kay gihukman na siya sa Dios sa iyang gipangbuhat kaninyo!”
21Unya, may usa ka anghel nga gamhanan nga mipunit ug bato nga ang gidak-on sama sa dako nga galingan, ug gilabay ngadto sa dagat ug miingon, “Sama niini ang pagkawala sa inila nga siyudad sa Babilonia, kay dili na gayod kini makita pa pag-usab. 22Dili na gayod madungog sa maong siyudad ang mga tugtog sa mga mag-aalpa, mga magpaplawta, mga magtutrumpeta, ug tingog sa mga mag-aawit. Dili na usab makita nga adunay nagatrabaho sa bisan unsa nga matang sa trabaho. Ug wala nay madungog didto nga nagagaling. 23Wala na gayoy suga nga makita. Wala nay madungog nga tingog sa mga bag-ong kinasal. Gisilotan ang Babilonia tungod kay ang iyang mga negosyante hilabihan ka mapahitas-on, ug ang mga salamangkiro nanglimbong sa mga tawo sa tibuok kalibotan.
24“Ug dili kay kana lang, sila usab ang sad-an sa pagpatay sa mga propeta, sa mga katawhan sa Dios, ug ingon man niadtong tanang mga tawo nga gipamatay sa tibuok kalibotan.”
Lament over fallen Babylon
1After this I saw another angel coming down from heaven. He had great authority, and the earth was illuminated by his splendour. 2With a mighty voice he shouted:
‘ “Fallen! Fallen is Babylon the Great!”18:2 Isaiah 21:9
She has become a dwelling for demons
and a haunt for every impure spirit,
a haunt for every unclean bird,
a haunt for every unclean and detestable animal.
3For all the nations have drunk
the maddening wine of her adulteries.
The kings of the earth committed adultery with her,
and the merchants of the earth grew rich from her excessive luxuries.’
Warning to escape Babylon’s judgment
4Then I heard another voice from heaven say:
‘ “Come out of her, my people,”18:4 Jer. 51:45
so that you will not share in her sins,
so that you will not receive any of her plagues;
5for her sins are piled up to heaven,
and God has remembered her crimes.
6Give back to her as she has given;
pay her back double for what she has done.
Pour her a double portion from her own cup.
7Give her as much torment and grief
as the glory and luxury she gave herself.
In her heart she boasts,
“I sit enthroned as queen.
I am not a widow;18:7 See Isaiah 47:7,8.
I will never mourn.”
8Therefore in one day her plagues will overtake her:
death, mourning and famine.
She will be consumed by fire,
for mighty is the Lord God who judges her.
Threefold woe over Babylon’s fall
9‘When the kings of the earth who committed adultery with her and shared her luxury see the smoke of her burning, they will weep and mourn over her. 10Terrified at her torment, they will stand far off and cry:
‘ “Woe! Woe to you, great city,
you mighty city of Babylon!
In one hour your doom has come!”
11‘The merchants of the earth will weep and mourn over her because no-one buys their cargoes anymore – 12cargoes of gold, silver, precious stones and pearls; fine linen, purple, silk and scarlet cloth; every sort of citron wood, and articles of every kind made of ivory, costly wood, bronze, iron and marble; 13cargoes of cinnamon and spice, of incense, myrrh and frankincense, of wine and olive oil, of fine flour and wheat; cattle and sheep; horses and carriages; and human beings sold as slaves.
14‘They will say, “The fruit you longed for is gone from you. All your luxury and splendour have vanished, never to be recovered.” 15The merchants who sold these things and gained their wealth from her will stand far off, terrified at her torment. They will weep and mourn 16and cry out:
‘ “Woe! Woe to you, great city,
dressed in fine linen, purple and scarlet,
and glittering with gold, precious stones and pearls!
17In one hour such great wealth has been brought to ruin!”
‘Every sea captain, and all who travel by ship, the sailors, and all who earn their living from the sea, will stand far off. 18When they see the smoke of her burning, they will exclaim, “Was there ever a city like this great city?” 19They will throw dust on their heads, and with weeping and mourning cry out:
‘ “Woe! Woe to you, great city,
where all who had ships on the sea
became rich through her wealth!
In one hour she has been brought to ruin!”
20‘Rejoice over her, you heavens!
Rejoice, you people of God!
Rejoice, apostles and prophets!
For God has judged her
with the judgment she imposed on you.’
The finality of Babylon’s doom
21Then a mighty angel picked up a boulder the size of a large millstone and threw it into the sea, and said:
‘With such violence
the great city of Babylon will be thrown down,
never to be found again.
22The music of harpists and musicians, pipers and trumpeters,
will never be heard in you again.
No worker of any trade
will ever be found in you again.
The sound of a millstone
will never be heard in you again.
23The light of a lamp
will never shine in you again.
The voice of bridegroom and bride
will never be heard in you again.
Your merchants were the world’s important people.
By your magic spell all the nations were led astray.
24In her was found the blood of prophets and of God’s holy people,
of all who have been slaughtered on the earth.’
