Ang Babaye ug ang Dragon
1Adunay kahibulongang butang nga nagpakita sa langit. Nakita ko ang usa ka babaye nga nagabistig adlaw, ug ang bulan anaa ubos sa iyang mga tiil. Ug sa iyang ulo adunay korona nga adunay 12 ka bitoon. 2Manganakay na ang babaye, ug nagatiyabaw tungod kay nagabati na siya.
3-4May usa pa gayod ka kahibulongang butang nga akong nakita sa langit. Duol sa babaye adunay dakong dragon nga pula nga may pito ka ulo ug napulo ka sungay, ug sa matag ulo adunay korona. Gikahig sa iyang ikog ang ikatulo nga bahin sa mga bitoon ug gipanglabay sa yuta. Nagtindog siya atubangan sa babaye nga manganakay aron pag-anak sa babaye kaonon dayon niya ang bata. 5Unya, nanganak ang babaye ug lalaki ang iyang anak. Kining bataa mao ang magdumala sa mga nasod, ug walay makabatok kaniya. Busa pagkatawo sa bata wala kini makaon sa dragon, tungod kay kalit lang kini gikuha ug gidala ngadto sa Dios didto sa iyang trono. 6Ang babaye nga nanganak miikyas didto sa kamingawan diin may lugar nga giandam nang daan sa Dios alang kaniya, aron didto siya atimanon sulod sa 1,260 ka adlaw.
7Human niadto, nagsugod ang gira didto sa langit. Nakig-away si Miguel ug ang iyang kauban nga mga anghel batok sa dragon. Nakig-away usab ang dragon ug ang iyang sakop nga mga anghel. 8Apan napildi ang dragon ug gipapahawa uban sa iyang mga anghel gikan sa langit. 9Giabog ngadto sa gawas ang dako nga dragon. Siya mao kadtong halas kaniadto nga gitawag nga Yawa o Satanas, nga nagpahisalaag sa mga tawo sa tibuok kalibotan. Gihulog siya dinhi sa kalibotan lakip ang iyang sakop nga mga anghel.
10Human niadto, nadungog ko ang kusog nga tingog didto sa langit nga nagaingon, “Karon miabot na ang panahon nga ang mga tawo luwason na sa Dios! Gipadayag na niya karon ang iyang gahom ingon nga Hari ug ang gahom ni Cristo nga iyang pinili! Kay gipalayas na gikan sa langit ang tigpasangil sa atong mga igsoon sa pagtuo. Walay hunong ang iyang pagpasangil batok kanila ngadto sa atong Dios. 11Apan gipildi siya sa atong kauban nga mga tumutuo pinaagi sa dugo sa Karnero, ug pinaagi sa kamatuoran nga ilang gisangyaw. Ug wala sila mahadlok nga motahan sa ilang kinabuhi tungod sa ilang pagtuo. 12Busa paglipay kamo, kamo nga nagapuyo sa langit. Apan alaot kamong mga nagapuyo sa yuta ug sa dagat, tungod kay mikanaog na si Satanas diha kaninyo. Nasuko siya pag-ayo tungod kay nahibaloan niya nga mubo na lang gayod ang iyang panahon nga nahibilin.”
13Sa dihang nakamatngon ang dragon nga gihulog na siya sa yuta, gigukod dayon niya ang babaye nga nanganak ug lalaki. 14Apan gihatagan ang babaye ug duha ka pako nga sama kadako sa pako sa dakong agila, aron makalupad siya paingon sa iyang dapit didto sa kamingawan nga kon asa pagaatimanon siya sulod sa tulo ka tuig ug tunga, ug dili siya mapasipalahan sa dragon.12:14 dragon: sa literal, halas. 15Mibuga dayon ang dragon ug daghang tubig nga morag baha paingon didto sa babaye aron anuron siya. 16Apan gitabangan sa yuta ang babaye. Miabre ang yuta ug gisuyop ang tubig nga gibuga sa dragon. 17Ug misamot pa gayod ang kapungot sa dragon ngadto sa babaye, busa ang iyang gibuhat, nakiggira siya sa uban pang mga kaliwat sa babaye. Sila mao ang tanan nga nagatuman sa mga sugo sa Dios ug nagasunod sa kamatuoran nga gitudlo ni Jesus. 18Ug ang dragon mitindog sa baybayon.
La donna e suo figlio
1Allora una scena grandiosa apparve nel cielo: una donna vestita di sole con la testa coronata da dodici stelle e la luna sotto i piedi. 2Era incinta, e gridava per le doglie del parto.
3Improvvisamente nel cielo apparve un grande drago rosso, con sette teste, dieci corna e sette diademi sulle teste. 4Con la coda trascinava la terza parte delle stelle dal cielo, e le scagliò sulla terra. Il drago si fermò davanti alla donna che stava per partorire, pronto a divorare il bambino, non appena fosse nato. 5La donna diede alla luce un maschio: quello che dovrà governare tutte le nazioni con pugno di ferro. Questo bambino fu rapito e portato su da Dio, presso il suo trono, 6mentre la donna fuggì nel deserto, in un luogo che Dio le aveva preparato. Là doveva trovare asilo per milleduecentosessanta giorni.
7Allora vi fu battaglia nel cielo: Michele e i suoi angeli combatterono contro il drago e i suoi eserciti di angeli decaduti. 8Ma il drago non riuscì ad avere la meglio e nel cielo non ci fu più posto per loro. 9Questo grande drago, lʼantico serpente, chiamato «diavolo» e «Satana», quello che imbroglia il mondo intero, fu gettato giù sulla terra ed anche i suoi angeli malvagi furono gettati giù.
10Allora udii nel cielo una voce potente che diceva: «Finalmente! Ora la salvezza, la potenza e il regno appartengono al nostro Dio, e lʼautorità appartiene al suo Cristo, perché è stato gettato sulla terra lʼaccusatore dei nostri fratelli, quello che giorno e notte li accusava davanti a Dio. 11Essi lʼhanno vinto col sangue dellʼAgnello e con la parola di Dio che hanno predicato.
Non si sono curati della propria vita, neppure quando si sono trovati faccia a faccia con la morte. 12Perciò, festeggiate, o cieli! E voi, abitanti dei cieli, gioite! Ma guai a voi, gente della terra, perché il diavolo è sceso fra voi pieno di furore, sapendo che gli resta ben poco tempo!»
13E quando il drago si trovò precipitato sulla terra, si mise ad inseguire la donna che aveva partorito il figlio maschio. 14Ma alla donna furono date le ali della grande aquila, perché potesse volare nel deserto, nel suo rifugio, dove, per tre anni e mezzo, trovò cibo e protezione, lontano dal serpente.
15Il drago, allora, vomitò dalla sua bocca, dietro alla donna, un fiume di acqua vero e proprio, perché la corrente la travolgesse. 16Ma la terra aiutò la donna: spalancò le sue fauci e inghiottì il fiume che il drago aveva vomitato. 17Allora il drago, furibondo contro la donna, se ne andò a far guerra al resto dei suoi figli: tutti quelli che osservano i comandamenti di Dio e confessano di appartenere a Gesù. Poi il drago si fermò sulla riva del mare.
