Genesis 8 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Genesis 8:1-22

Ang Pag-undang sa Lunop

1Wala kalimti sa Dios si Noe ug ang iyang kauban nga mga mananap sulod sa arka. Busa gipahuyop niya ang hangin diha sa kalibotan ug nagahinay-hinay ug hubas ang tubig. 2Gisampongan niya ang mga tuboran ug gipaundang ang ulan. 3Padayon nga mihubas ang tubig sulod sa 150 ka adlaw. 4Ug sa ika-17 nga adlaw sa ikapito nga bulan, nahitungtong ang arka sa Bukid sa Ararat. 5Padayon nga mihubas ang tubig. Ug sa unang adlaw sa ika-10 nga bulan, nakita na ang tumoy sa mga bukid.

6Paglabay sa 40 pa gayod ka adlaw, giablihan ni Noe ang bintana sa arka 7ug gibuhian ang usa ka uwak. Mibalik-balik ra ug lupad ang uwak hangtod nga mihubas ang tubig. 8Unya gibuhian ni Noe ang usa ka salampati aron mahibaloan niya kon mihubas na ang tubig, 9apan walay matugdonan ang salampati tungod kay nalukop pa sa tubig ang tibuok kalibotan. Busa mibalik ang salampati kang Noe sa arka. Gipatugdon ni Noe ang salampati sa iyang kamot ug gisulod kini pagbalik sa arka. 10Gipalabay pa ni Noe ang pito ka adlaw ug unya gibuhian niya pag-usab ang salampati. 11Pagkakilomkilom, mibalik ang salampati nga nagatangag ug lunhawng dahon sa olibo. Busa nahibaloan ni Noe nga mihubas na ang tubig. 12Gipalabay pa ni Noe ang laing pito ka adlaw ug gibuhian niya pag-usab ang salampati, apan wala na kini mobalik.

13Sa unang adlaw sa unang bulan, mihubas na gayod ang tubig. Nagaedad na si Noe ug 601 ka tuig. Giablihan ni Noe ang tabon sa arka ug nakita niya nga mala na ang yuta. 14Sa ika-27 nga adlaw sa ikaduha nga bulan mala na gayod ang yuta sa tibuok kalibotan.

15Unya miingon ang Dios kang Noe, 16“Gawas na kamong tanan sa arka. 17Ug pagawasa usab ang tanang mga mananap aron mosanay sila ug malukop nila ang tibuok kalibotan.” 18Busa migawas si Noe uban sa iyang asawa, mga anak nga lalaki ug mga umagad. 19Migawas usab ang tanang mga mananap: ang nagalakaw, nagalupad, ug nagakamang. Nanggawas sila sumala sa ilang matang.

Naghalad si Noe

20Nagbuhat si Noe ug halaran alang sa Ginoo. Unya mikuha siya ug usa sa matag matang sa hinlo8:20 hinlo: Ang buot ipasabot, mahimo nga ihalad o kan-on. nga mananap apil usab sa matag matang sa langgam nga hinlo ug gisunog niya kini sa halaran ingon nga halad sa Ginoo. 21Sa dihang napanimahoan sa Ginoo ang kahumot niini, miingon siya sa iyang kaugalingon, “Dili ko na gayod tunglohon pag-usab ang yuta tungod sa binuhatan sa tawo. Bisan pa ug daotan siya sukad pa sa iyang pagkabata, dili ko na gayod laglagon pag-usab ang tanang may kinabuhi sama sa akong gibuhat. 22Samtang anaa pa ang kalibotan, kanunayng may panahon sa tingtanom ug ting-ani, may tingtugnaw ug ting-init, may tinghulaw ug ting-ulan, ug may adlaw ug gabii.”

Nueva Versión Internacional

Génesis 8:1-22

1Dios se acordó entonces de Noé y de todos los animales salvajes y domésticos que estaban con él en el arca. Hizo que soplara un fuerte viento sobre la tierra y las aguas comenzaron a bajar. 2Se cerraron las fuentes del mar profundo y las compuertas del cielo, y dejó de llover. 3Poco a poco las aguas se fueron retirando de la tierra. Al cabo de ciento cincuenta días las aguas habían disminuido. 4El día diecisiete del mes séptimo el arca se detuvo sobre las montañas de Ararat. 5Las aguas siguieron bajando hasta que el primer día del mes décimo pudieron verse las cimas de las montañas.

6Después de cuarenta días, Noé abrió la ventana del arca que había hecho 7y soltó un cuervo, el cual estuvo volando de un lado a otro a la espera de que se secara la tierra. 8Luego soltó una paloma para ver si las aguas que cubrían la tierra ya se habían retirado. 9Pero la paloma no encontró un lugar donde posarse y volvió al arca porque las aguas aún cubrían la tierra. Noé extendió la mano, tomó la paloma y la metió consigo en el arca. 10Esperó siete días más y volvió a soltar la paloma fuera del arca. 11Caía la noche cuando la paloma regresó trayendo en su pico una hoja de olivo recién cortada. Así Noé se dio cuenta de que las aguas habían bajado hasta dejar la tierra al descubierto. 12Esperó siete días más y volvió a soltar la paloma, pero esta vez la paloma ya no regresó.

13Noé tenía seiscientos un años cuando las aguas se secaron. El primer día del primer mes de ese año, Noé quitó la cubierta del arca y vio que la tierra estaba seca. 14Para el día veintisiete del segundo mes, la tierra estaba ya completamente seca.

15Entonces Dios dijo a Noé: 16«¡Sal del arca junto con tus hijos, tu esposa y tus nueras! 17Saca también a todos los seres vivientes que están contigo: las aves, el ganado y todos los animales que se arrastran por el suelo. Que sean fecundos y que se multipliquen y llenen la tierra».

18Salieron, pues, del arca Noé y sus hijos, su esposa y sus nueras. 19También salieron todos los animales, las criaturas que se mueven en la tierra y las aves. Todos los seres vivientes que se mueven sobre la tierra, cada uno según su especie.

20Luego Noé construyó un altar8:20 altar. Primera referencia a un altar en la Biblia. al Señor, y sobre ese altar ofreció como holocausto animales y aves puros. 21Cuando el Señor percibió el grato aroma, se dijo a sí mismo: «Aunque la inclinación del corazón del ser humano es perversa desde su juventud, nunca más volveré a maldecir la tierra por culpa suya. Tampoco volveré a destruir a todos los seres vivientes, como acabo de hacerlo.

22»Mientras la tierra exista,

habrá siembra y cosecha,

frío y calor,

verano e invierno,

días y noches».