1Nahuman ug mugna sa Dios ang kalangitan, ang kalibotan, ug ang tanan nga anaa niini. 2Nahuman niya kini sulod sa unom ka adlaw, ug mipahulay siya sa ikapito nga adlaw. 3Gipanalanginan niya ang ikapito nga adlaw ug giisip niya kini nga usa ka pinasahi nga adlaw, tungod kay niining adlawa mipahulay siya human niya gimugna ang tanan. 4Mao kini ang sugilanon mahitungod sa pagmugna sa kalangitan ug sa kalibotan.
Si Adan ug si Eva
Sa pagmugna sa Ginoong Dios sa kalibotan ug sa kalangitan, 5wala pa sa kalibotan ang tanan nga klasi sa tanom nga nagaturok sa yuta,2:5 yuta: sa English, open field. kay wala pa niya kini paulani ug wala pay tawo nga moatiman niini. 6Apan bisan walay ulan, may mga tubod nga nagpabasa sa yuta.
7Unya gibuhat sa Ginoong Dios ang tawo gikan sa yuta. Gihuypan niya ang ilong sa tawo sa gininhawa nga nagahatag ug kinabuhi, ug ang tawo nahimong kalag nga may kinabuhi.
8Unya nagbuhat ang Ginoong Dios ug tanaman sa Eden, sa sidlakan, ug gipapuyo niya didto ang tawo nga iyang gibuhat. 9Gipatubo sa Ginoong Dios ang tanang matang sa mga kahoy nga nindot tan-awon ug ang ilang mga bunga maayong kan-on. Sa taliwala sa tanaman adunay kahoy nga nagahatag ug kinabuhi ug kahoy nga nagahatag sa kahibalo kon unsa ang maayo ug daotan.
10Adunay nagadagayday nga suba didto sa Eden nga nagahatag ug tubig sa tanaman. Kini nga suba nagasanga sa upat ka bahin. 11Ang ngalan sa unang suba mao ang Pishon. Nagadagayday kini sa tibuok nga yuta sa Havila diin adunay bulawan. 12Maayong klase ang bulawan niadtong dapita ug adunay usa ka mahalon nga pahumot nga bediliyum ug mahalon nga bato nga onix. 13Ang ngalan sa ikaduhang suba mao ang Gihon. Nagadagayday kini sa tibuok nga yuta sa Cush. 14Ang ngalan sa ikatulong suba mao ang Tigris. Nagadagayday kini sa sidlakang bahin sa Asiria. Ug ang ikaupat nga suba mao ang Eufrates.
15Gipapuyo sa Ginoong Dios sa tanaman sa Eden ang tawo nga iyang gibuhat aron pag-ugmad ug pag-atiman niini. 16Unya giingnan sa Dios ang tawo, “Mahimo mong kaonon ang bunga sa bisan unsa nga kahoy sa tanaman, 17gawas lang sa bunga sa kahoy nga nagahatag ug kahibalo kon unsay maayo ug daotan. Kay sa higayon nga kan-on mo kini, sigurado gayod nga mamatay ka.”
18Unya miingon ang Ginoong Dios, “Dili maayo nga mag-inusara ang tawo. Buhatan ko siya ug katabang nga angay kaniya.” 19Gibuhat sa Ginoong Dios gikan sa yuta ang tanang matang sa mga mananap nga nagapuyo sa yuta2:19 yuta: sa English, open field. ug ang tanang matang sa mga mananap nga nagalupad. Unya gidala niya sila ngadto sa tawo aron panganlan kini. Kon unsay gipangalan sa tawo kanila mao nay tawag kanila. 20Busa ginganlan sa tawo ang tanang mananap nga nagapuyo sa yuta apil ang mga mananap nga nagalupad. Apan walay usa niining mga mananap nga angay mahimong kaabag ni Adan. 21Busa gipakatulog sa Ginoong Dios ang tawo. Ug samtang nahinanok siya, gikuha sa Ginoong Dios ang usa sa iyang mga gusok, ug unya gibalik ug kipot ang bahin nga gikuhaan niini. 22Ang gusok nga gikuha gikan sa lalaki gibuhat sa Ginoong Dios nga usa ka babaye, ug gidala niya kini sa lalaki. 23Unya miingon ang lalaki,
“Ania na ang sama kanako!
Bukog nga gikuha sa akong bukog,
ug unod nga gikuha sa akong unod.
Pagatawgon siya nga babaye,
kay gikuha siya gikan sa lalaki.”2:23 Ang Hebreo nga “isha” (babaye) nagagikan sa pulong nga “ish” (lalaki).
24Busa mao kini ang hinungdan nga mobiya ang lalaki gikan sa iyang amahan ug inahan ug makighiusa sa iyang asawa, ug silang duha mahimong usa.
25Niadtong panahona, hubo ang lalaki ug ang iyang asawa, apan wala sila maulaw.
1Assim foram concluídos os céus e a terra, e tudo o que neles há.
2No sétimo dia Deus já havia concluído a obra que realizara, e nesse dia descansou. 3Abençoou Deus o sétimo dia e o santificou, porque nele descansou de toda a obra que realizara na criação.
A Origem da Humanidade
4Esta é a história das origens2.4 Hebraico: história da descendência; a mesma expressão aparece em 5.1; 6.9; 10.1; 11.10,27; 25.12,19; 36.1,9 e 37.2. dos céus e da terra, no tempo em que foram criados:
Quando o Senhor Deus fez a terra e os céus, 5ainda não tinha brotado nenhum arbusto no campo, e nenhuma planta havia germinado, porque o Senhor Deus ainda não tinha feito chover sobre a terra, e também não havia homem para cultivar o solo. 6Todavia brotava água2.6 Ou brotavam fontes; ou ainda surgia uma neblina da terra e irrigava toda a superfície do solo. 7Então o Senhor Deus formou o homem2.7 Os termos homem e Adão (adam) assemelham-se à palavra terra (adamah) no hebraico. do pó da terra e soprou em suas narinas o fôlego de vida, e o homem se tornou um ser vivente.
8Ora, o Senhor Deus tinha plantado um jardim no Éden, para os lados do leste, e ali colocou o homem que formara. 9Então o Senhor Deus fez nascer do solo todo tipo de árvores agradáveis aos olhos e boas para alimento. E no meio do jardim estavam a árvore da vida e a árvore do conhecimento do bem e do mal.
10No Éden nascia um rio que irrigava o jardim, e depois se dividia em quatro. 11O nome do primeiro é Pisom. Ele percorre toda a terra de Havilá, onde existe ouro. 12O ouro daquela terra é excelente; lá também existem o bdélio e a pedra de ônix. 13O segundo, que percorre toda a terra de Cuxe, é o Giom. 14O terceiro, que corre pelo lado leste da Assíria, é o Tigre. E o quarto rio é o Eufrates.
15O Senhor Deus colocou o homem no jardim do Éden para cuidar dele e cultivá-lo. 16E o Senhor Deus ordenou ao homem: “Coma livremente de qualquer árvore do jardim, 17mas não coma da árvore do conhecimento do bem e do mal, porque no dia em que dela comer, certamente você morrerá”.
18Então o Senhor Deus declarou: “Não é bom que o homem esteja só; farei para ele alguém que o auxilie e lhe corresponda”. 19Depois que formou da terra todos os animais do campo e todas as aves do céu, o Senhor Deus os trouxe ao homem para ver como este lhes chamaria; e o nome que o homem desse a cada ser vivo, esse seria o seu nome. 20Assim o homem deu nomes a todos os rebanhos domésticos, às aves do céu e a todos os animais selvagens. Todavia não se encontrou para o homem2.20 Ou Adão alguém que o auxiliasse e lhe correspondesse.
21Então o Senhor Deus fez o homem cair em profundo sono e, enquanto este dormia, tirou-lhe uma das costelas2.21 Ou parte de um dos lados do homem; também no versículo 22., fechando o lugar com carne. 22Com a costela que havia tirado do homem, o Senhor Deus fez uma mulher e a levou até ele. 23Disse então o homem:
“Esta, sim, é osso dos meus ossos
e carne da minha carne!
Ela será chamada mulher,
porque do homem2.23 Os termos homem (ish) e mulher (ishah) formam um jogo de palavras no hebraico. foi tirada”.
24Por essa razão, o homem deixará pai e mãe e se unirá à sua mulher, e eles se tornarão uma só carne.
25O homem e sua mulher viviam nus, e não sentiam vergonha.
