Nakigminyo ang mga Israelinhon sa mga Dili Israelinhon
1Miingon pa si Ezra, Pagkahuman niini nga hitabo, miadto kanako ang mga pangulo sa mga Judio ug miingon, “Daghan sa katawhan sa Israel, apil na mga pari ug mga Levita, ang nagkinabuhi sama sa mga katawhan sa ilang palibot. Gihimo nila ang mga malaw-ay nga mga buluhaton sa mga Canaanhon, Hitihanon, Perisihanon, Jebusihanon, Amonihanon, Moabihanon, Ehiptohanon, ug Amorihanon. 2Sila ug ang ilang mga anak nangasawa pa gani sa mga babaye nga gikan niini nga mga katawhan. Busa ang katawhan nga pinili sa Dios nasagolan na sa ubang mga katawhan. Ug ang atong mga pangulo ug mga opisyal mao pa ang unang naghimo niini.”
3Sa dihang nadungog ko kini, gigisi ko ang akong bisti ug kupo, gilabnot ko ang akong buhok ug balbas, ug milingkod ako nga gikulbaan. 4Nagtigom didto kanako ang mga tawo nga may kahadlok sa pulong sa Dios sa Israel tungod sa pagluib sa ilang isigka-Israelinhon nga namalik gikan sa pagkabihag. Naglingkod ako didto nga gikulbaan, hangtod nga miabot ang oras sa paghalad sa gabii. 5Pag-abot niadtong orasa, miundang ako sa akong pagsubo. Miluhod ako, nga gisi ang akong bisti ug kupo, ug nagaampo nga nagabayaw sa akong mga kamot sa Ginoo nga akong Dios. 6Miingon ako, “Dios ko, naulaw ako pag-ayo. Dili ako makaatubang kanimo sa kaulaw tungod kay labihan na gayod ang among mga sala; daw molapaw na kini sa among mga ulo ug mosangko na sa langit. 7Sukad pa sa panahon sa among mga katigulangan, nagpakasala na kami sa hilabihan. Tungod niini, kami, ang among mga hari, ug mga pari kanunayng nailalom sa mga hari sa ubang nasod. Gipamatay nila ang uban kanamo, ug ang uban gibihag, gikawatan ug gipakaulawan, sama sa nahitabo kanamo karon.
8“Ug karon, niining hamubo nga panahon, gikaloy-an mo kami, Ginoo nga among Dios. Gitugotan mo nga may mahibilin kanamo, ug gipapuyo mo kami nga may kasigurohan niining dapit nga imong gigahin. Gihatagan mo kami ug paglaom ug gipagaan-gaanan mo ang among kahimtang sa pagkaulipon. 9Bisan mga ulipon kami, wala mo kami pasagdi sa among pagkaulipon, hinuon gipakita mo ang imong gugma kanamo pinaagi sa maayo nga pagtagad nga gipakita sa mga hari sa Persia kanamo. Gihimo mo kini aron mahatagan mo kami ug bag-o nga kinabuhi, ug aron matukod namo pag-usab ang imong templo nga naguba ug mahatagan mo kami ug proteksyon sa Juda ug sa Jerusalem.
10“Apan karon nga nakasala kami, O Dios, unsa pa may among ikasulti? Kay gisalikway man namo ang imong mga sugo 11nga gihatag mo kanamo pinaagi sa imong mga alagad nga mga propeta. Miingon sila kanamo nga ang dapit nga among adtoan aron panag-iyahan hugaw nga dapit tungod sa kadaotan sa mga lumulupyo niini. Gihugawan nila ang tibuok kayutaan pinaagi sa ilang mga law-ay nga binuhatan. 12Nagaingon usab ang mga propeta kanamo nga dili gayod namo tugotan nga maminyo ang among mga anak sa ilang mga anak; ug dili gayod namo sila tabangan nga mouswag, aron kami molig-on ug makapahimulos sa maayong abot sa yuta, ug ikabilin namo kini sa among mga kaliwat ingon nga panulondon hangtod sa kahangtoran. 13Gisilotan mo kami, O among Dios, tungod sa among mga sala. Apan gaan ra ang silot nga gipahamtang mo kanamo kon itandi sa sala nga among nahimo, ug gitugotan mo pa nga may mahibiling buhi kanamo. 14Apan bisan pa niini, gisupak namo pag-usab ang imong mga sugo, ug nakigminyo sa mga tawo nga law-ay ug binuhatan. Sigurado gayod nga masuko ka kanamo ug laglagon mo kami hangtod nga wala nay mahibilin kanamo. 15O Ginoo, Dios sa Israel, matarong ka! Kay gitugotan mo nga may mahibilin kanamo nga buhi hangtod karon. Nakasala kami, ug tungod niini, dili kami makabarog sa imong atubangan tungod niining among mga sala.”
A Oração de Esdras
1Depois que foram feitas essas coisas, os líderes vieram dizer-me: “O povo de Israel, inclusive os sacerdotes e os levitas, não se mantiveram separados dos povos vizinhos e de suas práticas repugnantes, como as dos cananeus, dos hititas, dos ferezeus, dos jebuseus, dos amonitas, dos moabitas, dos egípcios e dos amorreus. 2Eles e seus filhos se casaram com mulheres daqueles povos e com eles misturaram a descendência santa. E os líderes e os oficiais estão à frente nessa atitude infiel!”
3Quando ouvi isso, rasguei a minha túnica e o meu manto, arranquei os cabelos da cabeça e da barba e me sentei estarrecido! 4Então todos os que tremiam diante das palavras do Deus de Israel reuniram-se ao meu redor por causa da infidelidade dos exilados. E eu fiquei sentado ali, estarrecido, até o sacrifício da tarde.
5Então, na hora do sacrifício da tarde, eu saí do meu abatimento, com a túnica e o manto rasgados, e caí de joelhos com as mãos estendidas para o Senhor, o meu Deus, 6e orei:
Meu Deus, estou por demais envergonhado e humilhado para levantar o rosto diante de ti, meu Deus, porque os nossos pecados cobrem a nossa cabeça e a nossa culpa sobe até os céus. 7Desde os dias dos nossos antepassados até agora, a nossa culpa tem sido grande. Por causa dos nossos pecados, nós, os nossos reis e os nossos sacerdotes temos sido entregues à espada e ao cativeiro, ao despojo e à humilhação nas mãos de reis estrangeiros, como acontece hoje.
8Mas agora, por um breve momento, o Senhor, o nosso Deus, foi misericordioso, deixando-nos um remanescente e dando-nos um lugar seguro em seu santuário, e dessa maneira o nosso Deus ilumina os nossos olhos e nos dá um pequeno alívio em nossa escravidão. 9Somos escravos, mas o nosso Deus não nos abandonou na escravidão. Ele tem sido bondoso para conosco diante dos reis da Pérsia: ele nos deu vida nova para reconstruir o templo do nosso Deus e levantar suas ruínas, e nos deu um muro de proteção em Judá e em Jerusalém.
10E agora, ó nosso Deus, o que podemos dizer depois disso? Pois nós abandonamos os mandamentos que 11nos deste por meio dos teus servos, os profetas, quando disseste: “A terra que vocês estão conquistando está contaminada pelas práticas repugnantes dos seus povos. Com essas práticas eles encheram de impureza toda essa terra. 12Por isso, não deem as suas filhas em casamento aos filhos deles, nem aceitem as filhas deles para os filhos de vocês. Nunca procurem o bem-estar e a prosperidade desses povos, para que vocês sejam fortes e desfrutem os bons produtos da terra, e a deixem para os seus filhos como herança eterna”.
13Depois de tudo o que nos aconteceu por causa de nossas más obras e por causa de nossa grande culpa, apesar de nos teres punido menos do que os nossos pecados mereciam, ó Deus, e ainda nos teres dado um remanescente como este, 14como podemos voltar a quebrar os teus mandamentos e a realizar casamentos mistos com esses povos de práticas repugnantes? Como não ficarias irado conosco, não nos destruirias, e não nos deixarias sem remanescente ou sobrevivente algum? 15Ó Senhor, Deus de Israel, tu és justo! E até hoje nos deixaste sobreviver como um remanescente. Aqui estamos diante de ti com a nossa culpa, embora saibamos que por causa dela nenhum de nós pode permanecer na tua presença.
