Hapit na ang Kataposan sa Israel
1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon ngadto sa nasod sa Israel, ‘Mao na kini ang kataposan sa tibuok yuta sa Israel. 3Kataposan na ninyo, kay ipakita ko na ang akong kasuko. Hukman ko kamo sumala sa inyong mga pagbuhat. Silotan ko kamo sa inyong mangil-ad nga mga buhat. 4Dili ko gyud kamo kaloy-an. Silotan ko gyud kamo sa inyong mga pagbuhat ug sa inyong mangil-ad nga mga buhat, aron mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.’
5“Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Moabot ang sunod-sunod nga kalaglagan. 6Mao na kini ang kataposan! Matapos na gyud kamo, 7kamo nga nagapuyo sa yuta sa Israel. Mao na kini ang adlaw sa inyong kalaglagan. Hapit na gyud ang panahon nga magkagubot kamo. Human na ang inyong malipayong mga adlaw sa kabukiran. 8Sa dili madugay ipasinati ko na kaninyo ang labihan kong kasuko. Hukman ko kamo sumala sa inyong mga pagbuhat. Silotan ko kamo sa inyong mangil-ad nga mga buhat. 9Dili ko gyud kamo kaloy-an. Silotan ko kamo sumala sa inyong binuhatan ug sa inyong mangil-ad nga mga buhat. Unya mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, mao ang nagsilot kaninyo.
10“Duol na gyud ang adlaw sa kalaglagan! Labihan na gyud ang pagkadaotan ug ang pagpanghambog sa mga tawo. 11Ang ilang kabangis mobalik kanila ingon nga silot sa ilang pagkadaotan. Walay mahibilin kanila. Ang tanan nilang bahandi mawala. 12Oo, miabot na gyud ang panahon sa pagsilot. Dili na angay nga malipay ang mga mamalitay, ug dili na usab angay nga maguol ang mga nagapamaligya, kay ang akong kasuko matagamtaman sa tanan. 13Kon may mga negosyante pa nga mabilin, dili na sila makabalik pa sa ilang mga negosyo. Kay ang akong giingon mahitungod sa mahitabo sa tibuok katawhan sa Israel mahitabo gyud. Si bisan kinsa nga naghimog daotan dili makaluwas sa iyang kinabuhi. 14Bisag patingogon pa nila ang trumpeta aron mangandam ang tanan sa pagpakiggubat, walay mouban sa pagpakiggubat kay maapil ang tanan sa akong kasuko.
15“Ang mga tawo nga anaa sa gawas sa siyudad mamatay sa gubat. Ang magpabilin sa sulod sa siyudad mamatay sa sakit ug kagutom. 16Ug kon may makagawas sa kamatayon ug makaikyas ngadto sa kabukiran, maghilak sila sama sa salampati, tungod sa ilang mga sala. 17Maluya ang ilang mga kamot ug ang ilang mga tuhod. 18Magsuot sila ug sako ug kagisan nila ang ilang mga ulo sa pagpakita sa ilang pagsubo. Ug mohari kanila ang kahadlok ug kaulaw. 19Ipanglabay nila ang ilang mga pilak ug mga bulawan diha sa kadalanan nga murag sama kini sa mahugaw nga butang. Dili kini makaluwas kanila sa adlaw nga ipasinati ko ang akong kasuko. Dili kini makabusog kanila kay mao kini ang hinungdan nga nagpakasala sila. 20Gipanghambog nila ang ilang nindot nga mga alahas, ug gigamit nila kini sa paghimo sa mangil-ad nila nga mga dios-dios. Busa himuon ko ang ilang mga bahandi nga sama sa mahugaw nga mga butang alang kanila. 21Ipailog ko kini sa daotan nga mga tawo nga mga langyaw, ug ila kini nga bugalbugalan. 22Pasagdan ko kini nga mga tawhana sa ilang pagbugalbugal ug pag-ilog sa akong bililhon nga dapit.
23“Bihagon ang akong katawhan kay napuno sa pagpinatyanay ug kasamok ang ilang nasod. 24Ihatag ko ang ilang mga balay sa labihan kadaotan nga mga tawo nga gikan sa uban nga mga nasod. Tapuson ko ang ilang pagpanghambog sa ilang gamhanan nga mga tawo,7:24 Tapuson… tawo: o, Gub-on ko ang ilang pinarilan nga mga lungsod nga ilang ginapasigarbo. ug pasagdan ko nga bugalbugalan ang ilang mga simbahan. 25Kon moabot kanila ang kagubot, mangita sila sa kalinaw. Apan dili nila kini makita. 26Moabot kanila ang sunod-sunod nga mga panghitabo ug mga daotan nga balita. Mangayo silag mga mensahe gikan sa mga propeta apan wala silay madawat. Dili na itudlo sa mga pari ang bahin sa Kasugoan ug wala na usay mga tambag gikan sa mga pangulo. 27Magguol ang hari ug mawad-an siyag paglaom, ug magkurog ang mga tawo sa kahadlok. Silotan ko sila sumala sa ilang pagbuhat. Hukman ko sila sumala sa ilang paghukom sa uban. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
پايان كار اسرائيل
1-2بار ديگر خداوند با من سخن گفت و فرمود: «ای انسان خاكی، به بنی‌اسرائيل بگو:
«اين پايان كار سرزمين شماست. 3ديگر هيچ اميدی باقی نمانده، چون به سبب كارهايتان، خشم خود را بر شما فرو خواهم ريخت و شما را به سزای اعمالتان خواهم رساند. 4ديگر با چشم شفقت به شما نگاه نخواهم كرد و دلم برای شما نخواهد سوخت. شما را به سزای اعمال زشتتان خواهم رساند تا بدانيد كه من خداوند هستم.
5-6«بلا و مصيبت پی‌درپی بر شما نازل می‌شود. اجل و پايان كارتان فرا رسيده است. 7ای اسرائيل، روز محكوميتتان نزديک شده و آن زمان معين رسيده است. روز زحمت و آشفتگی نزديک می‌شود. آن روز، روز ناله‌های غم و درد خواهد بود، نه روز هلهله و شادی! 8-9بزودی خشم خود را بر شما فرو خواهم ريخت و شما را به سبب تمام بديها و شرارتهايتان تنبيه خواهم نمود؛ ديگر نه چشم‌پوشی خواهم كرد و نه ترحم، تا بدانيد كه من، خداوند، شما را مجازات می‌كنم. 10-11اجل شما، ای بنی‌اسرائيل فرا رسيده، چون شرارت و غرورتان به اوج رسيده است. از اين همه جمعيت و ثروت و حشمتتان، چيزی باقی نخواهد ماند.
12«بلی، آن وقت معين رسيده و آن روز نزديک شده است. در آن روز ديگر چيزی برای خريد و فروش باقی نخواهد ماند، چون تمام مملكت گرفتار غضب من خواهد شد. 13حتی اگر تاجری باقی بماند، همه چيز را از دست خواهد داد، زيرا خشم من بر سر همهٔ قوم اسرائيل فرو خواهد ريخت. آنان كه به گناه آلوده هستند، همه از بين خواهند رفت.
14«برای لشكر اسرائيل شيپور آماده باش نواخته می‌شود و همه خود را آماده می‌كنند؛ اما كسی برای جنگيدن بيرون نمی‌رود، چون همه زير خشم و غضب من هستند. 15اگر از شهر بيرون بروند، شمشير دشمن انتظارشان را خواهد كشيد، و اگر در شهر بمانند، قحطی و بيماری، آنها را از پای در خواهد آورد. 16هر كه موفق به فرار شود، مانند كبوتری كه خود را در کوهها پنهان می‌كند، بی‌كس خواهد شد و يكه و تنها برای گناهان خود خواهد گريست. 17دستها همه ضعيف و زانوها همه لرزان خواهد بود. 18ايشان لباس عزا خواهند پوشيد و وحشتزده و شرمسار خواهند شد و از غصه و پريشانی سرهای خود را خواهند تراشيد.
19«پول و جواهرات خود را دور بريزيد و مثل آشغال بيرون بيندازيد! چون در روز غضب خداوند، اين چيزها ديگر ارزشی نخواهد داشت، و نخواهد توانست خواسته‌هايتان را برآورده سازد و شكمتان را سير كند. زيرا گناه شما همين پولپرستی است. 20به جواهراتتان افتخار می‌كنيد و با آنها بتهای نفرت‌انگيز و كثيف ساخته‌ايد. پس ثروتتان را از دستتان می‌گيرم 21و به بيگانگان و بدكاران به غنيمت خواهم داد تا آن را از بين ببرند. 22آنها حتی خانهٔ مرا نيز غارت و ويران خواهند كرد و من مانع ايشان نخواهم شد.
23«برای اسير نمودن قوم من زنجيرها آماده سازيد، چون سرزمين ايشان از خونريزی و جنايت پر است. اورشليم مملو از ظلم و ستمكاری است، از اين رو ساكنانش را به اسارت خواهم فرستاد. 24شرورترين قومها را به اورشليم خواهم آورد تا خانه‌هايشان را اشغال كنند، و استحكامات نظامی را كه اينقدر به آنها می‌بالند در هم بكوبند و عبادتگاهشان را بی‌حرمت نمايند، تا غرورشان در هم بشكند. 25زيرا وقت نابودی اسرائيل رسيده است. آرزوی آرامش خواهند كرد ولی از آرامش خبری نخواهد بود. 26-27بلا پشت بلا خواهد رسيد. همه جا صحبت از بدبختی خواهد بود! از نبی جويای هدايت خواهند شد ولی جوابی نخواهند گرفت. كاهنان و ريش‌سفيدان نيز سخنی برای هدايت و راهنمايی نخواهند داشت پادشاه و بزرگان از نوميدی گريه خواهند كرد. مردم از وحشت خواهند لرزيد، چون مطابق بديهايی كه كرده‌اند، با آنان رفتار خواهم نمود و ايشان را به سزای اعمالشان خواهم رساند تا بدانند كه من خداوند هستم.»
