Hapit na ang Kataposan sa Israel
1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon ngadto sa nasod sa Israel, ‘Mao na kini ang kataposan sa tibuok yuta sa Israel. 3Kataposan na ninyo, kay ipakita ko na ang akong kasuko. Hukman ko kamo sumala sa inyong mga pagbuhat. Silotan ko kamo sa inyong mangil-ad nga mga buhat. 4Dili ko gyud kamo kaloy-an. Silotan ko gyud kamo sa inyong mga pagbuhat ug sa inyong mangil-ad nga mga buhat, aron mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.’
5“Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Moabot ang sunod-sunod nga kalaglagan. 6Mao na kini ang kataposan! Matapos na gyud kamo, 7kamo nga nagapuyo sa yuta sa Israel. Mao na kini ang adlaw sa inyong kalaglagan. Hapit na gyud ang panahon nga magkagubot kamo. Human na ang inyong malipayong mga adlaw sa kabukiran. 8Sa dili madugay ipasinati ko na kaninyo ang labihan kong kasuko. Hukman ko kamo sumala sa inyong mga pagbuhat. Silotan ko kamo sa inyong mangil-ad nga mga buhat. 9Dili ko gyud kamo kaloy-an. Silotan ko kamo sumala sa inyong binuhatan ug sa inyong mangil-ad nga mga buhat. Unya mahibaloan ninyo nga ako, ang Ginoo, mao ang nagsilot kaninyo.
10“Duol na gyud ang adlaw sa kalaglagan! Labihan na gyud ang pagkadaotan ug ang pagpanghambog sa mga tawo. 11Ang ilang kabangis mobalik kanila ingon nga silot sa ilang pagkadaotan. Walay mahibilin kanila. Ang tanan nilang bahandi mawala. 12Oo, miabot na gyud ang panahon sa pagsilot. Dili na angay nga malipay ang mga mamalitay, ug dili na usab angay nga maguol ang mga nagapamaligya, kay ang akong kasuko matagamtaman sa tanan. 13Kon may mga negosyante pa nga mabilin, dili na sila makabalik pa sa ilang mga negosyo. Kay ang akong giingon mahitungod sa mahitabo sa tibuok katawhan sa Israel mahitabo gyud. Si bisan kinsa nga naghimog daotan dili makaluwas sa iyang kinabuhi. 14Bisag patingogon pa nila ang trumpeta aron mangandam ang tanan sa pagpakiggubat, walay mouban sa pagpakiggubat kay maapil ang tanan sa akong kasuko.
15“Ang mga tawo nga anaa sa gawas sa siyudad mamatay sa gubat. Ang magpabilin sa sulod sa siyudad mamatay sa sakit ug kagutom. 16Ug kon may makagawas sa kamatayon ug makaikyas ngadto sa kabukiran, maghilak sila sama sa salampati, tungod sa ilang mga sala. 17Maluya ang ilang mga kamot ug ang ilang mga tuhod. 18Magsuot sila ug sako ug kagisan nila ang ilang mga ulo sa pagpakita sa ilang pagsubo. Ug mohari kanila ang kahadlok ug kaulaw. 19Ipanglabay nila ang ilang mga pilak ug mga bulawan diha sa kadalanan nga murag sama kini sa mahugaw nga butang. Dili kini makaluwas kanila sa adlaw nga ipasinati ko ang akong kasuko. Dili kini makabusog kanila kay mao kini ang hinungdan nga nagpakasala sila. 20Gipanghambog nila ang ilang nindot nga mga alahas, ug gigamit nila kini sa paghimo sa mangil-ad nila nga mga dios-dios. Busa himuon ko ang ilang mga bahandi nga sama sa mahugaw nga mga butang alang kanila. 21Ipailog ko kini sa daotan nga mga tawo nga mga langyaw, ug ila kini nga bugalbugalan. 22Pasagdan ko kini nga mga tawhana sa ilang pagbugalbugal ug pag-ilog sa akong bililhon nga dapit.
23“Bihagon ang akong katawhan kay napuno sa pagpinatyanay ug kasamok ang ilang nasod. 24Ihatag ko ang ilang mga balay sa labihan kadaotan nga mga tawo nga gikan sa uban nga mga nasod. Tapuson ko ang ilang pagpanghambog sa ilang gamhanan nga mga tawo,7:24 Tapuson… tawo: o, Gub-on ko ang ilang pinarilan nga mga lungsod nga ilang ginapasigarbo. ug pasagdan ko nga bugalbugalan ang ilang mga simbahan. 25Kon moabot kanila ang kagubot, mangita sila sa kalinaw. Apan dili nila kini makita. 26Moabot kanila ang sunod-sunod nga mga panghitabo ug mga daotan nga balita. Mangayo silag mga mensahe gikan sa mga propeta apan wala silay madawat. Dili na itudlo sa mga pari ang bahin sa Kasugoan ug wala na usay mga tambag gikan sa mga pangulo. 27Magguol ang hari ug mawad-an siyag paglaom, ug magkurog ang mga tawo sa kahadlok. Silotan ko sila sumala sa ilang pagbuhat. Hukman ko sila sumala sa ilang paghukom sa uban. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
Afslutningen nærmer sig
1Derefter sagde Herren til mig: 2„Du menneske, nu er enden nær for Israels folk, og det gælder for hele landet, at afslutningen nærmer sig. 3Nu er tiden kommet. Jeg udøser min vrede over jer og straffer jer for alle jeres afskyelige handlinger. 4Jeg viser ingen medlidenhed, for I må tage konsekvensen af jeres ondskab, så I kan indse, at jeg er Herren.
5Ulykkerne begynder at vælte ind over jer, for nu er tiden kommet. 6I har løbet linen ud, og straffen hænger over hovedet på jer. 7Solen er gået ned for jer, som bor i mit land. Fjenden er på vej, og I kommer snart til at høre skærende rædselsskrig på højene i stedet for glædesråb. 8-9Jeg vil give min vrede frit løb, så I rammes af min knusende dom for jeres afskyelige handlinger. Jeg viser ingen medlidenhed og skåner ingen. I må lide straffen for jeres ondskab og afgudsdyrkelse, så I kan indse, at jeg er Herren, og at det er mig, der straffer jer. 10Dommens dag er kommet, for jeres vold og stolthed har nået et klimaks. 11De rige og mægtige rammes af min vrede. De vil miste alt, og ingen af dem slipper med livet i behold.
12Tiden er inde, dagen er kommet. Den, der har gjort et godt køb, får ikke tid til at glæde sig over nyerhvervelsen, og den, der må sælge sine ejendele, får ikke tid til at mærke tabet, for min vrede rammer alt og alle. 13Hvis nogen fortryder et salg, bliver der ikke tid til at lade handelen gå tilbage, for min vrede rammer hele folket og kan ikke standses. Ingen undgår straffen for deres synd.
14Der blæses i vædderhornet og kaldes til krig, men ingen gør sig klar til kamp, for min vrede vil ramme dem alle. 15Uden for bymuren bliver krigere dræbt i kampen, og indenfor dør man af sult og sygdom. 16De, der undslipper, flygter op i bjergene og hænger med hovedet som skræmte duer. De sørger over deres synder. 17Man lader hænderne synke i afmagt, og alles knæ ryster af skræk. 18De klæder sig i sæk og aske, og rædsel står malet i deres ansigt. Deres glatbarberede hoveder viser deres fortvivlelse og skam.
19De vil smide deres sølvmønter væk, og deres guld vil overhovedet ikke gavne dem noget. Deres kostbarheder kan ikke redde dem, for på vredens dag er de intet værd. Sølv og guld kan ikke mætte de tomme maver, og for øvrigt var det deres jagt efter rigdom, som førte dem ud på syndens skråplan. 20De var så stolte af deres smykker, men de brugte dem til at lave afguder af. Derfor vil jeg gøre det sådan, at deres sølv og guld hænger dem langt ud af halsen. 21Gudløse folkeslag vil komme og overtage det, så de kan bruge det til deres egne afgudsbilleder. 22Jeg vil ikke røre en finger, når fjenderne trænger ind i templet og røver alt af værdi.
23Gør fangelænkerne parat til mit folk, for Jerusalem er fyldt med vold, og landet er fuld af mordere. 24Onde folkeslag vil overtage jeres huse, og nedbryde alt det, I er så stolte over. Jeres afgudshøje vil blive ødelagt. 25Skræk og rædsel vil overmande jer. I vil søge efter fred, men ikke finde den. 26Katastroferne vil vælte ind over jer, og I vil høre de forfærdeligste rygter. I vil spørge profeterne, om de har fået et syn, og I ville ønske, at præsterne havde svar på jeres spørgsmål, eller lederne havde nogle gode råd. Men det får I intet ud af. 27Kongen sørger, og fyrsterne står rådvilde og uden håb. Hele folket er lammet af frygt og forfærdelse. Jeg giver jer, hvad I har fortjent. Nu dømmer jeg jer, som altid havde så travlt med at dømme andre. Så må I da kunne indse, at jeg er Herren.”
