Ezekiel 6 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 6:1-14

Ang Mensahe Batok sa mga Bukid sa Israel

1Miingon ang Ginoo kanako: 2“Tawo, pag-atubang sa mga bukid sa Israel ug ipropesiya batok kanila: 3O mga bukid sa Israel, mga bungtod, mga agianan sa tubig, ug mga kapatagan, pamatia ninyo ang ginaingon sa Ginoo nga Dios: Padad-an ko kamo ug gubat, ug panggub-on ko ang inyong mga simbahanan diha sa habog nga mga dapit. 4Mangaguba ang inyong mga halaran apil na ang mga halaran nga sunoganan sa mga insenso, ug pamatyon ko ang inyong mga nagpuyo atubangan sa inyong mga dios-dios. 5Ibutang ko ang inyong mga patay nga lawas atubangan sa inyong mga dios-dios ug katagon ko ang inyong mga bukog palibot sa inyong mga halaran. 6Ang inyong matag lungsod panglaglagon. Mangadugmok ang inyong mga simbahanan diha sa taas nga mga dapit, mga dios-dios, mga halaran, apil na ang mga halaran nga sunoganan sa mga insenso, ug ang uban pang sama niini nga inyong mga hinimo. 7Mangamatay ang inyong mga nagpuyo, ug mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.

8“Apan dili ko kamo hutdon ug pamatay. Ang uban kaninyo makaikyas sa gubat ug magkatag kamo ngadto sa uban nga mga nasod 9ingon nga mga bihag. Didto mahinumdoman nila ako, ug makaamgo sila nga gipaguol nila ako sa ilang pagluib ug pagpatuyang sa mga dios-dios. Kangil-aran nila ang ilang kaugalingon tungod sa ilang daotan ug mangil-ad nga mga buhat. 10Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo, ug tinud-on ko ang akong giingon nga ipahamtang ko kini kanila nga katalagman.”

11Unya miingon ang Ginoo nga Dios kanako, “Isumbag ang imo nga kumo sa imo nga palad, ug ibundak ang imo nga tiil, ug singgit, ‘Gaba!’ sa katawhan sa Israel, tungod sa tanan nilang daotan ug mangil-ad nga mga buhat. Mao kini ang hinungdan nga mangamatay sila pinaagi sa gubat, kagutom, ug balatian. 12Kadtong atua sa layo mamatay sa balatian. Ang anaa sa duol mamatay sa gubat. Ug ang mahibilin mamatay sa kagutom. Niining paagiha ipasinati ko ang akong kapungot kanila. 13Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo kon ang mga patay nga lawas sa ilang mga kalungsod magkatag uban sa ilang mga dios-dios diha palibot sa mga halaran, sa taas nga mga bungtod, sa kinatumyan sa mga bukid, sa ilalom sa labong nga kahoy, ug sa punoan sa labong nga mga kahoy nga terebinto (tugas), diin sila nagahalad ug insenso ngadto sa ilang mga dios-dios. 14Silotan ko sila bisan asa sila magpuyo. Himuon kong mingaw ang ilang yuta gikan sa disyerto sa habagatan paingon sa Diblah sa amihan, ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”

Nueva Versión Internacional

Ezequiel 6:1-14

Profecía contra los montes de Israel

1La palabra del Señor vino a mí y me dijo: 2«Hijo de hombre, pon tu rostro hacia las montañas de Israel y profetiza contra ellas. 3Diles: “Escuchen, montañas de Israel, la palabra del Señor y Dios. Esto dice el Señor y Dios a las montañas y colinas, a los canales de los ríos y los valles: ‘Haré que venga contra ustedes la espada, y destruiré sus lugares de culto idolátrico. 4Despedazaré sus altares, haré añicos sus altares para quemar incienso y haré que sus muertos caigan frente a sus ídolos. 5En efecto, arrojaré los cadáveres de los israelitas delante de sus ídolos y esparciré sus huesos en torno a sus altares. 6No importa dónde vivan ustedes, sus ciudades serán destruidas y sus altares paganos serán devastados. Sus altares quedarán completamente destrozados; sus ídolos, hechos un montón de ruinas; sus altares para quemar incienso, hechos añicos. ¡Todas sus obras desaparecerán! 7Caerá muerta la gente en medio de ustedes; así sabrán que yo soy el Señor.

8»” ’Pero yo dejaré que algunos de ustedes se escapen de la muerte y queden esparcidos entre las naciones y los pueblos. 9Los sobrevivientes se acordarán de mí en las naciones donde hayan sido llevados cautivos. Se acordarán de cómo me he afligido por culpa de su corazón adúltero, y de cómo se apartaron de mí y se fueron tras sus ídolos. ¡Sentirán asco de ellos mismos por todas las maldades que hicieron y por sus obras repugnantes! 10Entonces sabrán que yo soy el Señor y no los amenacé en vano con estas calamidades’ ”.

11»Así dice el Señor y Dios: “Aplaude, patalea y grita: ‘¡Ay!, por todas las terribles abominaciones del pueblo de Israel, morirán por la espada, el hambre y la plaga. 12Quien esté lejos perecerá por la plaga y quien esté cerca morirá a filo de espada; el que quede con vida se morirá de hambre’. Así descargaré sobre ellos toda mi ira. 13Sus cadáveres quedarán tendidos entre sus ídolos y alrededor de sus altares, en las colinas altas y en las cimas de las montañas, debajo de todo árbol frondoso y de toda encina tupida; es decir, en los lugares donde ofrecieron incienso de olor grato a sus ídolos. ¡Entonces sabrán que yo soy el Señor! 14Extenderé mi mano contra ellos; convertiré en tierra desolada su país y todo lugar donde habiten, desde el desierto hasta Riblá. ¡Entonces sabrán que yo soy el Señor!”».