Ezekiel 46 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 46:1-24

1Miingon pa gyud ang Ginoo nga Dios, “Ang agianan paingon sa sulod nga hawanan nga nagaatuban nga sa sidlakan kinahanglang sirado sulod sa unom ka adlaw nga tingtrabaho, apan ablihan kini sa Adlaw nga Igpapahulay ug sa panahon sa Pista sa Pagsugod sa Bulan. 2Ang pangulo moagi sa balkon sa agianan nga nagaatuban nga sa sidlakan ug motindog siya tapad sa pultahan samtang ginahalad sa mga pari ang iyang halad nga sinunog ug ang iyang halad alang sa maayo nga relasyon. Diha mosimba ang pangulo sa may pultahan ug pagkahuman niini mogawas siya, apan ang pultahan dili sirad-an hangtod sa gabii. 3Sa matag Adlaw nga Igpapahulay ug sa matag Pista sa Pagsugod sa Bulan, ang katawhan sa Israel magasimba usab kanako didto sa atubangan sa pultahan. 4Sa matag Adlaw nga Igpapahulay, maghalad kanako ang pangulo ug usa ka hamtong nga laking karnero ug unom ka laking batan-ong karnero. Kinahanglang wala kini depekto, ug ihalad kini sa pangulo kanako isip halad nga sinunog. 5Ang halad sa pagpasidungog nga iuban sa hamtong nga laking karnero tunga sa sako nga harina, apan magpagusto ang pangulo kon unsa kadaghan ang iyang ipauban nga harina sa matag batan-ong karnero. Sa kada tunga sa sako nga harina nga iuban niya sa mga halad nga karnero, maghalad usab siyag usa ka galon nga lana sa olibo.

6“Sa matag Pista sa Pagsugod sa Bulan, maghalad ang pangulo ug usa ka torong baka, usa ka hamtong nga laking karnero, ug unom ka batan-ong karnero, nga pulos walay depekto. 7Ang halad sa pagpasidungog nga ipauban sa pangulo sa torong baka ug sa hamtong nga laking karnero tag-tunga sa sako nga harina, apan siya ra ang magbuot kon unsa kadaghan ang iyang ipauban nga harina sa matag batan-ong karnero. Sa matag tunga sa sako nga harina nga iuban niya sa mga halad nga mananap, lakipan niyag usa ka galon nga lana sa olibo. 8Kon mosulod ang pangulo aron sa paghalad, kinahanglan adto siya moagi sa balkon sa agianan, ug didto usab siya mogawas.

9“Kon magsimba kanako ang katawhan sa Israel sa panahon sa mga pista, ang mosulod sa amihan nga agianan kinahanglang sa habagatan nga agianan mogawas, ug ang mosulod sa habagatan kinahanglang sa amihan mogawas. Walay mosulod ug mogawas sa mao lang gihapon nga agianan. Kinahanglan sa pikas siya nga agianan mogawas kon sa pikas siya mosulod. 10Modungan ang pangulo kanila sa pagsulod ug paggawas.

11“Sa panahon sa mga pista, ang halad sa pagpasidungog nga iuban sa torong baka ug sa hamtong nga laking karnero tag-tunga sa sako nga harina, apan ang maghahalad ra ang magbuot kon unsa kadaghan ang iyang ipauban nga harina sa matag batan-ong karnero. Sa matag tunga sa sako nga harina nga iuban niya sa mga halad nga mananap, lakipan niyag usa ka galon nga lana sa olibo. 12Kon maghalad ang pangulo sa halad nga sinunog o halad alang sa maayo nga relasyon isip kinabubut-on nga halad, ablihan alang kaniya ang agianan nga nagaatuban nga sa sidlakan, ug maghalad siya ug mga halad sama sa iyang paghalad sa Adlaw nga Igpapahulay. Human siya makagawas, sirad-an dayon ang pultahan.

13“Kada buntag, kinahanglan may ihalad alang kanako nga karnero nga usa ka tuig ang edad ug walay depekto isip halad nga sinunog. 14Iuban niini nga karnero ang halad sa pagpasidungog kanako nga tulo ka kilong harina, ug usa ka litro nga lana sa olibo nga pangsagol sa harina. Kini nga tulumanon bahin sa halad alang sa pagpasidungog kanako kinahanglang tumanon hangtod sa hangtod. 15Busa kada buntag, kinahanglang may ihalad kanako nga karnero, harina, ug lana sa olibo ingon nga adlaw-adlaw nga halad nga sinunog.”

16Nagpadayon pa gyud sa pag-ingon ang Ginoo nga Dios, “Kon ang pangulo maghatag ug yuta nga panulondon ngadto sa usa sa iyang mga anak, kana nga yutaa mapanag-iyahan sa iyang mga kaliwat hangtod sa hangtod. 17Apan kon ihatag niya kini sa usa sa iyang mga sulugoon, mapanag-iya kini sa sulugoon hangtod lang sa Tuig sa Paghatag ug Kagawasan ug Pag-uli. Nianang tuiga, ibalik niya ang yuta sa pangulo. Ang mga anak lang gyud sa pangulo ang mahimo nga makapanag-iya sa iyang yuta hangtod sa hangtod. 18Kinahanglan ang pangulo dili manguha sa yuta sa mga tawo. Kon maghatag siyag yuta ngadto sa iyang mga anak, kinahanglan ang iya lang gyud nga yuta ang iyang ihatag, aron ang akong katawhan dili mawad-ag yuta.”

19Human niadto, gidala ako sa tawo didto sa balaang mga kuwarto sa mga pari nga nagaatuban nga sa habagatan, agi sa usa ka agianan nga anaa sa kilid sa pultahan. Didto gipakita niya kanako ang usa ka dapit nga anaa sa kasadpang bahin niini nga mga kuwartoha. 20Miingon siya kanako, “Dinhi nga dapit magluto ang mga pari sa halad isip bayad sa sala, halad sa paghinlo, ug halad sa pagpasidungog sa Ginoo. Dinhi nila kini lutoa aron malikayan nila ang pagdala sa mga halad ngadto sa gawas nga hawanan. Niining paagiha, ang pagkabalaan niini dili makaapekto sa mga tawo.46:20 makaapekto sa mga tawo: Tan-awa ang 44:19 ug ang “footnote” niini.

21-22Unya gidala niya ako sa gawas nga hawanan, ug gipakita niya kanako ang upat ka mga eskina niini. Sa matag eskina may nakita akong gagmay nga hawanan nga mga 68 ka piye ang gitas-on ug mga 50 ka piye ang gilapdon. Managsama ang gidak-on niini nga mga hawanan. 23Ang matag-usa niini gilibotan ug ali nga bato. Ug kilid sa ali, may mga abuhan. 24Unya miingon ang tawo kanako, “Kini ang mga kusina diin ang mga nagaalagad sa templo magaluto sa mga gihalad sa mga tawo.”

Hoffnung für Alle

Hesekiel 46:1-24

Die regelmäßigen Opfer

1»Ich, Gott, der Herr, sage: Das Tor, das von Osten her in den inneren Vorhof führt, muss an den sechs Werktagen verschlossen bleiben. Nur am Sabbat und am Neumondtag darf es geöffnet werden. 2Dann soll der Herrscher vom äußeren Vorhof her das Torgebäude durch die Vorhalle betreten. Beim Türrahmen am Ausgang des Tores bleibt er stehen, um von dort aus zuzusehen, wie die Priester sein Brandopfer und sein Friedensopfer darbringen. Er wirft sich an der Schwelle des Tores vor mir nieder und betet mich an. Anschließend verlässt er das Torgebäude wieder. Bis zum Abend soll es nicht verschlossen werden. 3Auch der Rest des Volkes soll mich am Sabbat und am Neumondtag anbeten und sich im äußeren Vorhof am Eingang des Osttors vor mir niederwerfen.

4Für das Brandopfer am Sabbat, das der Herrscher mir darbringt, nimmt er sechs Lämmer und einen Schafbock, allesamt fehlerlose Tiere. 5Als Speiseopfer gehören zusätzlich zu dem Schafbock 12 Kilogramm Mehl und 4 Liter Öl. Bei den Lämmern kann der Herrscher so viel Mehl nehmen, wie er möchte, doch muss er noch Öl im selben Verhältnis wie beim Schafbock dazugeben. 6Am Neumondtag soll er einen jungen Stier, sechs Lämmer und einen Schafbock für mich verbrennen lassen. Alle Tiere müssen ohne jeden Fehler sein. 7Zusätzlich zu dem jungen Stier und dem Schafbock soll er mir als Speiseopfer jeweils 12 Kilogramm Mehl und 4 Liter Öl darbringen. Bei den Lämmern kann er selbst bestimmen, wie viel Mehl er dazugibt, begleitet von der entsprechenden Menge an Öl.

8Der Herrscher soll das Torgebäude durch die Vorhalle betreten und es auf demselben Weg wieder verlassen. 9An den Festtagen sollen auch die Leute aus dem Volk in den äußeren Tempelvorhof kommen, um mich, den Herrn, anzubeten. Niemand darf durch das Tor wieder hinausgehen, durch das er gekommen ist. Alle müssen durch das gegenüberliegende Tor den Vorhof verlassen. Wer durchs Nordtor hineinkam, muss durchs Südtor wieder hinaus; und wer durchs Südtor den Vorhof betrat, soll ihn durchs Nordtor verlassen. 10Der Herrscher muss gemeinsam mit den Israeliten in den äußeren Vorhof kommen und auch zusammen mit ihnen wieder hinausgehen.

11An den Festtagen und während der großen Feste des Jahres sollen zusätzlich zu dem Stier und dem Schafbock je 12 Kilogramm Mehl und 4 Liter Öl als Speiseopfer dargebracht werden. Bei den Lämmern kann der Herrscher beliebig viel Mehl geben, wozu wieder 1 Liter Öl auf 3 Kilogramm Mehl kommt.

12Wenn er mir ein freiwilliges Opfer darbringen will – sei es ein Brand- oder ein Friedensopfer –, dann soll das Osttor zum inneren Vorhof für ihn geöffnet werden. Er kann in das Torgebäude hineingehen und die Opfer dann auf dieselbe Art und Weise darbringen lassen wie am Sabbat. Anschließend muss er das Torgebäude wieder verlassen, und man soll es hinter ihm verschließen.

13Jeden Morgen soll ein Lamm für mich verbrannt werden, das ein Jahr alt ist und keinerlei Fehler hat. 14Dazu kommt ein Speiseopfer, bestehend aus 2 Kilogramm feinem Weizenmehl und gut 1 Liter Öl, das auf das Mehl gegossen wird. Diese Ordnung gilt für alle Zeiten. 15Jeden Morgen, Tag für Tag, sollen das Lamm, das Mehl und das Öl als ein regelmäßiges Brandopfer für mich, den Herrn, dargebracht werden.«

Der Grundbesitz des Herrschers

16»Ich, Gott, der Herr, sage: Wenn der Herrscher Israels einem seiner Söhne ein Stück Land von seinem Grund und Boden überlässt, dann ist es von da an dessen Erbbesitz. 17Gibt er aber einem seiner Untergebenen ein Stück Land, gehört es diesem nur bis zum nächsten Erlassjahr. Dann fällt es wieder an den Herrscher zurück. Nur die Söhne des Herrschers dürfen für immer behalten, was er ihnen gegeben hat. So bleibt der Grundbesitz in der Familie. 18Der Herrscher darf aber kein Land für sich beanspruchen, das den Israeliten gehört. Nur was er selbst besitzt, darf er seinen Söhnen vererben. Denn mein Volk soll nicht von seinem Grund und Boden vertrieben und in alle Winde zerstreut werden.«

Die Opferküchen

19Der Mann, der mich geführt hatte, brachte mich nun zu dem Gang, der seitlich vom Nordtor des inneren Vorhofs begann. Wir gingen westwärts und kamen in das nördlich gelegene Gebäude mit den heiligen Priesterräumen. Ganz hinten, an der Außenmauer des Tempelbezirks, gab es einen besonderen Raum. 20Der Mann sagte zu mir: »Hier kochen die Priester das Fleisch, das sie als Anteil am Sünd- und Schuldopfer bekommen. Hier backen sie auch Brot für sich aus dem Mehl für das Speiseopfer. Auf diese Weise braucht nichts, was für die Opfer bestimmt war, in den äußeren Vorhof hinausgebracht zu werden. Denn das Volk soll nicht mit den heiligen Opfergaben in Berührung kommen.46,20 Vgl. die Anmerkung zu Kapitel 44,19.«

21Danach ging der Mann wieder mit mir in den äußeren Vorhof und führte mich nacheinander zu den vier Ecken der äußeren Tempelmauer. Ich bemerkte, dass es in jeder Ecke einen abgegrenzten Bereich gab, 22der 20 Meter lang und 15 Meter breit war. Alle vier Bereiche hatten genau die gleichen Maße. 23Die Abgrenzung bestand aus einer Steinmauer, an deren Innenseite sich unten rundherum Feuerstellen befanden. 24Der Mann sagte zu mir: »Hier sind die Küchen, in denen die Leviten, die ihren Dienst im Tempel versehen, das Fleisch für die Opfermahlzeit des Volkes kochen.«