1Unya miingon siya kanako, “Tawo, kan-a kini nga linukot nga basahon, ug lakaw ug sultihi ang katawhan sa Israel.” 2Busa minganga ako, ug gipakaon niya kanako ang linukot nga basahon. 3Miingon siya kanako, “Sige, kaona kana hangtod nga mabusog ka.” Ug sa dihang gikaon ko kini, sama kini katam-is sa dugos.
4Miingon dayon siya kanako, “Tawo, lakaw na ngadto sa katawhan sa Israel ug isulti ang akong mensahe kanila. 5Wala ko ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug lisod sabton, kondili ngadto sa katawhan sa Israel. 6Kon didto ko pa ikaw ipadala sa katawhan nga lahig pinulongan ug dili mo masabtan, siguradong mamati gyud sila kanimo. 7Apan ang katawhan sa Israel dili mamati kanimo, kay dili sila buot nga mamati kanako. Tanan sila mga gahig ulo ug tig-ag kasingkasing. 8Apan himuon ko ikaw nga mas gahig ulo ug mas tig-ag kasingkasing kay kanila, 9sama kagahi sa batong bantilis. Busa ayaw gyud kahadlok kanila biskan sila masinupakon lang nga katawhan.”
10Ug siya mi-ingon kanako, “Tawo, pamatia pag-ayo ug tipigi diha sa imo nga kasingkasing ang tanan nga isulti ko kanimo. 11Karon, lakaw! Adtoa ang imo nga mga katawhan nga kauban mo nga gibihag, ug isulti kanila ang mensahe nga gikan kanako, ang Ginoo nga Dios. Buhata kini, mamati man sila o dili.”
12Unya gibayaw ako sa Espiritu, ug nadungog ko ang nagadahunog nga tingog gikan sa akong luyo nga nagaingon, “Dalaygon ang gahom sa Ginoo nga anaa sa langit!” 13Ug nadungog ko usab ang kasikas sa mga nagsinag-hiray nga mga pako sa buhi nga mga binuhat, ug ang nagadahunog nga kasaba sa mga ligid tapad niini. 14Gialsa ako sa Espiritu ug gidala palayo. Naglain ang akong buot ug naglagot, apan gipugngan ako sa Ginoo.
15Nakaabot ako sa Tel Abib, sa daplin sa Suba sa Kebar diin nagapuyo ang mga binihag. Nagpabilin ako didto uban kanila sulod sa pito ka adlaw. Naluya ako tungod sa mga butang nga akong nakita.
16Paglabay sa pito ka adlaw, miingon ang Ginoo kanako, 17“Tawo, gipili ko ikaw nga magbalantay sa katawhan sa Israel. Busa kon may madungog ka nga pasidaan gikan kanako isulti dayon ngadto kanila. 18Kon moingon ako sa usa ka tawo nga daotan nga mamatay gyud siya, apan wala mo siya pasidan-i nga mobiya sa iyang daotan nga binuhatan aron maluwas ang iyang kinabuhi, mamatay ang maong daotan nga tawo tungod sa iyang sala, ug paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon. 19Apan kon gipasidan-an mo siya ug wala siya mobiya sa iyang daotan nga binuhatan, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon. 20Kon ang matarong nga tawo magpakasala, ug pasagdan ko lang siya sa maong kahimtang, mamatay siya. Kon wala mo siya pasidan-i, mamatay siya tungod sa iyang sala, ug dili ko hinumdoman ang mga maayo niya nga binuhatan. Apan paninglan ko ikaw sa iyang kamatayon. 21Apan kon gipasidan-an mo siya nga dili magpakasala, ug mituman siya kanimo, dili siya mamatay ug wala kay tulubagon.”
22Gigamhan ako sa Ginoo ug miingon siya kanako, “Bangon ug adto sa kapatagan, kay didto may isulti ako kanimo.” 23Busa miadto dayon ako sa kapatagan, ug nakita ko ang gahom sa Ginoo nga sama sa nakita ko didto sa daplin sa Suba sa Kebar, ug mihapa ako. 24Unya gigamhan ako sa Espiritu ug gipatindog, ug giingnan, “Pauli ug panirado sa imo nga balay! 25Didto, gapuson ka ug pisi aron dili ka makapakig-uban sa imo nga mga katawhan. 26Maamang ka aron dili ka makapahimangno niini nga masinupakon nga katawhan. 27Apan sa higayon nga makigsulti ako kanimo, pasultihon ko na ikaw. Ug ako, ang Ginoo nga Dios, magasugo kanimo sa pagsulti sa akong mensahe kanila. Ang uban kanila mamati, apan ang uban dili, kay mga masinupakon sila nga katawhan.”
1祂對我說：「人子啊，你要把得到的吃下去，要吃下這書卷，然後去向以色列人傳講。」 2我張開口，祂就給我吃那書卷， 3對我說：「吃下我賜你的這書卷，讓它充滿你的肚腹。」我便吃了，書卷在我嘴裡甘甜如蜜。
4祂又對我說：「人子啊，現在你要到以色列人那裡，把我的話傳給他們。 5你不是奉命去語言不通的民族那裡，而是到以色列人當中。 6我不是派你到那些語言陌生、難懂、你聽不明白的民族中。我若果真派你到他們那裡，他們一定會聽你的話。 7然而以色列人卻不肯聽從你，因為他們頑固不化，不肯聽從我。 8不過，我要使你的臉像他們的臉一樣硬，使你的額像他們的額一樣硬。 9我要使你的額比火石更硬，如同金剛石。他們雖然是一群叛逆的人，你不要害怕，也不要因為他們的臉色而驚慌。」 10祂又說：「人子啊，你要留心聽我說的一切話，牢記在心。 11你要到你那些被擄的同胞那裡，不論他們聽不聽，你都要向他們宣告，『主耶和華這樣說。』」
12那時，靈把我舉起，我聽見後面有隆隆的聲音說：「耶和華的榮耀在祂的居所當受稱頌！」 13我聽見活物的翅膀相碰的聲音，以及他們旁邊的輪子發出的隆隆聲。 14靈把我舉起帶走了。我心裡苦悶，充滿憤怒，耶和華大能的手在我身上。 15我來到住在提勒·亞畢的被擄的人中，在迦巴魯河邊。我感到無比震驚，在他們中間坐了七天。
告誡以色列人
16過了七天，耶和華對我說： 17「人子啊，我立你做以色列人的守望者，你要把我告誡他們的話告訴他們。 18當我說某個惡人必滅亡時，如果你不告誡他，勸告他痛改前非，挽救他的性命，他必死在自己的罪中，而我要追究你的責任。 19如果你已經告誡他，他還是不肯離開自己的邪惡和罪行，他必死在罪惡之中，而你必免於罪責。 20如果一個義人偏離正道、犯罪作惡，我會使他跌倒，他必死亡。如果你不告誡他，他必死在罪惡之中，他以前的義行也不會被記念，而我要追究你的責任。 21如果你告誡他不要犯罪，他聽了你的告誡不再犯罪，他必保住性命，你也必免於罪責。」
22在那裡，耶和華的手按在我身上，對我說：「你起來前往平原，我要在那裡對你說話。」 23我到了平原，看見耶和華的榮耀停在那裡，那榮耀和我在迦巴魯河邊所見的一樣，我就俯伏在地。 24這時靈進入我裡面，使我站立起來。耶和華對我說：「你要把自己關在房子裡。 25人子啊，他們必把你捆綁起來，使你不能到百姓當中。 26同時，我要使你的舌頭緊貼上膛，使你不能開口責備他們，因為他們是一群叛逆的人。 27但當我對你說話的時候，我必開啟你的口，你要向他們宣告，『主耶和華這樣說。』肯聽的就讓他聽，不肯聽的就由他不聽，因為他們是一群叛逆的人。」
