Ang Mensahe batok sa Tyre
1Karon, sa nahaunang adlaw sa bulan,26:1 nahaunang adlaw sa bulan: Wala mabutang sa Hebreo kon unsang bulana. sa ika-11 nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, naglipay ang mga taga-Tyre sa pagkalaglag sa Jerusalem. Miingon sila, ‘Nalaglag na ang importante nga agianan sa mga negosyante sa mga nasod. Kita na usab karon ang ilhon nga importante. Ug tungod kay nalaglag na ang Jerusalem, kita na usab ang mouswag.’ 3Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga kontrahon ko ang Tyre. Pasulongon ko kanila ang daghang nasod nga mohasmag sama sa mga balod. 4Gub-on nila ang iyang mga paril ug lumpagon ang iyang mga tore. Kahigon nila ang iyang yuta hangtod nga bato na lang ang mahibilin. 5Mahimo na lang kini nga bularanan ug mga pukot sa mga mangingisda. Mahitabo gyud kini, kay ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. Itugyan ko ang Tyre sa uban nga mga nasod nga moilog sa iyang mga kabtangan, 6ug ang iyang mga nagpuyo sa kapatagan pamatyon pinaagi sa espada. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
7Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo nga Dios, “Mga taga-Tyre, pasulongon ko kaninyo ang hari sa Babylon nga si Nebucadnezar, nga hari sa mga hari. Mosulong siya gikan sa amihan dala ang daghang mga sundalo, mga karwahe, mga kabayo, ug mga tigkabayo. 8Ipapatay niya ang inyong mga nagpuyo sa kaumahan pinaagi sa espada. Mosulong ang iyang mga sundalo nga may dalang mga tore-tore ug mga taming, ug tambakan nilag yuta ang kilid sa inyong mga paril aron sa pagsulod sa lungsod. 9Ipabungkag niya ang inyong mga paril pinaagi sa dagkong mga troso ug ipalumpag ang inyong mga tore pinaagi sa mga maso. 10Matabonan kamo sa abog tungod sa iyang mga kabayo nga labihan kadaghan. Matay-og ang inyong mga paril tungod sa iyang nagahaguros nga mga kabayo ug mga karwahe nga pasulod sa mga pultahan sa guba ninyong lungsod. 11Yatak-yatakan sa iyang mga kabayo ang tanan ninyong mga kadalanan. Ipapatay niya ang inyong mga nagpuyo pinaagi sa espada, ug ang inyong lig-ong mga haligi mangalumpag. 12Ilogon nila ang inyong mga bahandi ug ang inyong mga baligya. Gub-on nila ang inyong mga paril ug ang nindot ninyong mga balay. Unya ilabay nila sa dagat ang mga bato, mga kahoy ug ang tanang nahibilin sa nangaguba. 13Paundangon ko ang inyong mga pag-awit ug ang pagtukar sa inyong mga harpa. 14Himuon ko na lang ang inyong dapit nga usa ka lapad nga bato nga bularanan ug mga pukot. Dili na gyud tukoron pag-usab ang inyong siyudad. Mahitabo gyud kini, kay ako ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
15Nagaingon pa gyud ang Ginoo nga Dios sa mga taga-Tyre, “Ang mga nagapuyo sa mga isla magkurog sa kahadlok kon madungog nila ang inyong pagkalaglag ug pagkamatay, ug ang inagulo sa inyong mga samaran. 16Ang mga pangulo sa mga dapit nga anaa sa daplin sa dagat manganaog sa ilang trono ug manghubo sa ilang harianong bisti ug sa ilang matahom nga pangsulod nga bisti. Ug manglingkod sila sa yuta nga nagakurog sa kahadlok tungod sa inyong gidangatan. 17Unya mag-awit silag awit sa pagbangotan alang kaninyo, ‘Dili katuohan ang imo nga pagkalaglag, ikaw nga bantogan nga siyudad nga ginapuy-an sa mga tawo nga ang ilang panginabuhian anaa sa dagat. Gamhanan gyud kamo sa kadagatan ug gikalisangan sa tanang mga tawo nga nagapuyo duol sa dagat. 18Karon, nagkurog sa kahadlok ang mga nagapuyo sa mga isla tungod sa inyong pagkalaglag.’ ”
19Nagaingon pa gyud ang Ginoo nga Dios, “Tyre, himuon ko ikaw nga awaaw nga lungsod; usa ka lungsod nga walay nagapuyo. Palapawan ko ikaw sa lawom nga tubig. 20Ilubong ko ikaw sa kinahiladman tipon niadtong mga tawo sa karaang panahon. Magpabilin ka nga guba ilalom sa yuta tipon niadtong mga tawo nga nangadto sa kinahiladman. Dili ka na makabalik sa dapit sa mga buhi. 21Tapuson ko na ikaw, ug makalilisang ang imo nga kataposan. Mahanaw ka na. Bisan ug pangitaon ka pa, dili ka na gyud makita. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
Profecia contra Tiro
1Recebi mais uma mensagem do Senhor, no primeiro dia do mês, durante o décimo primeiro ano após o cativeiro do rei Jeconias. 2“Homem mortal, Tiro regozijou-se com a queda de Jerusalém, dizendo: ‘Ah! Ah! Acabou por ser assolada aquela que era a porta das nações! Fiquei seu herdeiro! A sua perdição é a minha riqueza!’ 3Por essa razão, diz assim o Senhor Deus: Estou contra ti, Tiro! Trarei contra ti nações como se fossem marés vivas contra a costa. 4Destruirão os muros da cidade, derrubarão as torres; darei cabo do seu solo; torná-la-ei numa penha descalvada. 5As suas terras no meio do mar ficarão desabitadas, um lugar solitário para os pescadores consertarem as redes. Sou eu quem o promete, diz o Senhor Deus! Tiro virá a ser uma presa para muitas nações. 6A guerra fará desaparecer a sua grande cidade no continente e todos se darão conta, enfim, de que eu sou o Senhor!
7Diz o Senhor Deus: Trarei Nabucodonozor rei da Babilónia, o rei dos outros reis do norte, com cavalaria e carros de combate e todo o seu exército para atacar Tiro. 8Primeiro destruirá os teus subúrbios, depois a cidade em si, através dum cerco apertadíssimo e duma barreira de escudos sobre ela. 9Forçará as tuas muralhas com uma bateria de aríetes que as demolirão. 10As casas estremecerão com o galope dos cavalos irrompendo pela cidade e com o estrépito dos carros atravessando as ruas e os cascos dos cavalos levantando nuvens de pó. 11Todas as vias públicas estarão ocupadas com soldados, que degolarão os habitantes e demolirão os teus famosos e enormes pilares. 12Saquearão todas as riquezas e ricas mercadorias; arrasarão as belas construções. Lindas vivendas ficarão em pó e atirarão todo esse entulho para o mar. 13Farei com que não se ouça mais o eco de músicas e canções. 14Não serás mais do que uma rocha nua, árida; um lugar solitário para a gente do mar pôr as redes a secar. Nunca mais te reedificarão. Fui eu o Senhor Deus quem o disse! 15É a minha palavra! Toda aquela região estremecerá com o estrondo da tua queda. Os gritos dos feridos andarão no ar, à medida que a matança for avançando.
16E todos os governadores dos portos deixarão os seus palácios, despirão os fatos principescos, tirarão as insígnias de autoridade, sentar-se-ão no chão, tremendo com aquilo a assistem. 17E comporão uma lamentação com os seguintes dizeres:
‘Ó poderosa cidade marítima,
com o teu poder naval que aterrorizou
todos quantos vivem no interior,
como foi que desapareceste do mar?
18Até as terras do outro lado do mar
estremeceram no dia da tua queda!
Ficaram estarrecidas ao receberem tal notícia.’
19Diz o Senhor Deus: Tiro, tu serás arrasada e tornar-te-ás numa cidade deserta. Ficarás submersa sob as tremendas vagas. O mar te engolirá. 20Far-te-ei descer ao mais profundo abismo, para aí ficares com aqueles que já lá estão há muito tempo. A tua cidade ficará em ruínas, morta como os corpos daqueles que foram enterrados e que, desde há muito, penetraram nas profundezas do mundo da morte. Nunca mais serás habitada nem te revestirão de beleza aqui, na terra dos vivos. 21Dar-te-ei um fim horroroso; nunca mais te reencontrarão, diz o Senhor Deus!”
