Ezekiel 24 – APSD-CEB & CARSA

Ang Pulong Sa Dios

Ezekiel 24:1-27

Ang Tayaon nga Kaldero

1Sa ikanapulo nga adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ikasiyam nga tuig sa amo nga pagkabihag, miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, isulat ang petsa niini nga adlawa kay niini mismo nga adlawa magsugod na sa pagsulong ang hari sa Babylon sa Jerusalem. 3Unya isugilon kini nga sambingay ngadto sa katawhan sa Israel nga mga masinupakon, ug pahibaloa sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon:

“Itak-ang ang kaldero ug sudli kini ug tubig. 4Ilunod niini ang mga maayo nga bahin sa karne—mga abaga ug mga paa. Iapil usab ang mga bukog. 5Ang karne lang sa labing maayo nga karnero ang imo nga gamiton. Sugnori kini ug lat-i ang karne ug ang mga bukog. 6Kay ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon: Alaot ang siyudad sa Jerusalem kansang mga nagpuyo mga kriminal. Nahisama kini sa tayaon nga kaldero nga wala malimpyohi. Busa kuhaa sa tinagsa ang sulod niini ug ayaw pilia. 7Kay ang iyang pagpamatay dayag sa tanan. Ang dugo sa iyang gipamatay gipasagdan lang niya diha sa mga bato nga makita sa tanan. Wala lang gani niya kini taboni ug yuta. 8Nakita ko kini nga dugo ug gipasagdan ko kini nga makita sa tanan. Daw nagasinggit kini kanako nga nagapangayo sa akong panimalos.

9“Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Alaot ang siyudad sa Jerusalem kansang mga nagpuyo mga kriminal! Ako mismo ang magtapok ug daghang sugnod aron siya sunogon. 10Sige, dugangi pa gyud ninyo ang sugnod ug unya dagkoti. Lat-i pag-ayo ang karne hangtod nga mahubsan24:10 hangtod nga mahubsan: Mao kini sa Septuagint; apan sa Hebreo, ug butangi sa mga panakot. ug mapagod ang mga bukog. 11Unya itak-ang ang kaldero nga wala nay sulod diha sa mga baga hangtod nga magbaga usab kini. Niining paagiha mahinloan unta ang kaldero ug masunog ang mga taya. 12Apan bisan unsaon mo pa, ang taya niini dili gyud makuha pinaagi sa kalayo.’

13O Jerusalem, ang imo nga law-ay nga binuhatan mao ang nagpahugaw kanimo. Gitinguha ko nga limpyohan ka, apan midumili ka. Busa magpabilin ka nga hugaw hangtod nga dili mawala ang akong labihan nga kasuko kanimo. 14Ako, ang Ginoo, nagaingon nga miabot na ang panahon nga molihok ako, ug walay makapugong kanako. Dili ko gyud kamo kaloy-an, ug dili na mausab ang akong hunahuna. Hukman kamo basi sa inyong gawi ug binuhatan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”

Namatay ang Asawa ni Ezekiel

15Miingon ang Ginoo kanako, 16“Tawo, kuhaon kog kalit ang babaye nga gimahal mo pag-ayo. Apan dili mo siya hilakan, ug dili ka magsubo alang kaniya. 17Pag-agulo lang sa hilom. Ayaw ipakita ang imo nga pagbangotan. Ayaw hukasa ang imo nga turban ug sandalyas, ug ayaw taboni ang imo nga nawong. Ayaw usab pagkaon sa kalan-on sa mga nagasubo alang sa patay.”

18Busa sa pagkabuntag gisulti ko kadto sa mga tawo, ug pagkagabii namatay ang akong asawa. Ug pagkasunod nga buntag gituman ko ang gisugo kanako. 19Unya nangutana ang mga tawo kanako, “Unsay buot mo nga ipasabot nianang imo nga gibuhat?” 20-21Mitubag ako kanila, “Miingon ang Ginoo nga Dios kanako nga isulti ko kini sa katawhan sa Israel: Andam na ako sa pagpasipala sa akong templo nga inyong dalangpanan, nga inyong gipasigarbo, gipakamahal, ug gikalipay. Mamatay sa gubat ang inyong mga kabataan nga nabilin sa Jerusalem. 22Ug himuon ninyo ang gihimo ni Ezekiel. Dili ninyo tabonan ang inyong nawong, ug dili kamo mokaon sa kalan-on sa mga nagasubo alang sa patay. 23Dili usab ninyo hukason ang inyong mga turban ug mga sandalyas. Dili kamo manghilak o magsubo. Maluya kamo tungod sa inyong mga sala, mag-iyahay lang kamo sa pag-agulo. 24Ang nahitabo kang Ezekiel mahimo nga usa ka panig-ingnan diha kaninyo. Ang iyang gihimo, mao usab ang inyong himuon. Kon mahitabo na kini, mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo nga Dios.”

25Nagpadayon sa pagsulti ang Ginoo kanako, “Tawo, sa panahon nga gub-on ko na ang templo nga ilang dalangpanan, nga ilang gipasigarbo, gipakamahal, ug gikalipay, ug kon pamatyon ko na ang ilang mga kabataan, 26may usa ka tawo nga makaikyas gikan sa Jerusalem ug mosugilon niini kanimo. 27Nianang higayona, makasulti ka na pag-usab ug magkasulti kamo nga duha. Mahimo kang pasidaan ngadto sa mga tawo, ug unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”

Священное Писание (Восточный перевод), версия с «Аллахом»

Езекиил 24:1-27

Притча о котле

1В девятом году, в десятый день десятого месяца (15 января 588 г. до н. э.), было ко мне слово Вечного:

2– Смертный, запиши этот день, сегодняшний день, потому что царь Вавилона в этот день осадил Иерусалим. 3Поведай этому мятежному народу притчу. Скажи им: Так говорит Владыка Вечный:

«Поставь котёл;

поставь и налей воды.

4Брось в него мясо,

хорошее мясо – окорок и лопатку, –

и наполни лучшими из костей.

5Возьми отборных овец;

разложи под котлом дрова;

пусть он кипит,

и пусть в нём сварятся кости».

6Ведь так говорит Владыка Вечный:

«Горе кровавому городу,

котлу проржавевшему,

чья ржавчина не отчистилась!

Опустошите его,

выбрасывая из него кусок за куском,

не выбирая по жребию.

7Жители его проливали невинную кровь;

они проливали её на голые камни,

а не на землю,

где её покрыла бы пыль.

8Пробуждая для мести Мой гнев,

Я оставил ту кровь на голой скале,

где её нельзя будет скрыть».

9Поэтому так говорит Владыка Вечный:

«Горе кровавому городу!

Я тоже сложу много дров для костра.

10Подложи дров,

разведи огонь,

развари мясо,

добавь приправу,

и пусть обуглятся кости.

11Поставь котёл на угли пустым,

чтобы он разогрелся,

и медь его раскалилась,

чтобы грязь его в нём расплавилась,

и ржавчина отгорела.

12Нет, впустую Я утомлял Себя:

не сошла глубокая ржавчина

даже с помощью огня».

13– Твоя нечистота – это распутство. Когда Я пытался очистить тебя, ты не очистился, а теперь ты не очистишься до тех пор, пока Мой гнев на тебя не утихнет.

14Я, Вечный, сказал это. Настало время Мне действовать. Я не буду сдерживаться, щадить и сожалеть. Ты будешь судим по твоим путям и делам, – возвещает Владыка Вечный.

Смерть жены Езекиила

15Было ко мне слово Вечного:

16– Смертный, Я одним ударом отниму у тебя усладу твоих глаз. Но не скорби, не сетуй и не проливай слёз. 17Стони тихо, не устраивай плача по умершим. Не следуй ритуалам: не снимай головной убор и сандалии, не закрывай нижнюю часть лица и не ешь пищу плакальщиков.

18Утром я говорил с народом, а вечером у меня умерла жена. На следующее утро я исполнил то, что мне было велено. 19Тогда люди спросили меня:

– Не скажешь ли, какое значение имеет для нас то, что ты не скорбишь?

20Я сказал им:

– Было ко мне слово Вечного: 21Скажи исраильтянам: Так говорит Владыка Вечный: «Я оскверню Своё святилище – крепость, которой вы гордитесь, усладу ваших глаз, которой жаждут ваши сердца. Оставленные вами сыновья и дочери падут от меча». 22Вы будете делать так, как делал я. Вы не будете закрывать нижнюю часть лица и есть пищу плакальщиков. 23На головах у вас будут головные повязки, а на ногах – сандалии. Вы не будете ни скорбеть, ни сетовать, но станете чахнуть из-за своих грехов24:23 Или: «в своих грехах». и тихо стонать.

24– Езекиил будет вам знамением: вы будете делать так, как делал он. Когда это сбудется, вы узнаете, что Я – Владыка Вечный.

25А что до тебя, смертный, то в день, когда Я отниму у них твердыню, их ликование и славу, усладу их глаз, к которой стремятся их сердца, и их сыновей и дочерей, 26в тот самый день придёт уцелевший, чтобы рассказать тебе новости. 27Тогда твои уста откроются. Ты заговоришь с ним и не будешь больше хранить молчание. Ты будешь для них знамением, и они узнают, что Я – Вечный.