Mamatay ang Nagapakasala
1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Unsay inyong buot ipasabot sa pagsulti niini nga panultihon sa Israel, ‘Mikaon ang mga amahan ug aslom nga ubas, ug ang mga anak ang gingilohan?’
3“Ako, ang Ginoo nga Dios nga buhi, nanumpa nga dili na ninyo kini isulti nga panultihon sa Israel. 4Pamatia ninyo kini! Ang tanan nga kinabuhi ako—ang kinabuhi sa ginikanan ug ang kinabuhi sa mga kabataan. Ang tawo ra nga nakasala mao ang mamatay. 5Pananglit may usa ka tawo nga matarong ug nagahimo sa mga butang nga husto ug subay sa balaod. 6Wala siya magsimba sa mga dios-dios sa Israel ni mokaon sa mga halad nga alang niini nga mga dios-dios didto sa mga simbahanan sa mga bukid. Wala siya makigdulog sa asawa sa uban o sa babaye nga giregla. 7Wala siya mangdaog-daog, ug ginauli niya ang gigarantiya sa mga nakautang kaniya. Wala siya mangawat, hinuon gipakaon niya ang mga gigutom ug gihatagan ug bisti ang mga walay bisti. 8Wala siya magpatubo kon magpautang. Wala siya nagahimog daotan, ug wala siyay gipaboran sa iyang paghukom. 9Nagasunod siya pag-ayo sa akong mga tulumanon ug mga sugo. Matarong kana nga tawhana ug padayon siyang mabuhi. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.
10“Apan pananglit may anak siyang lalaki nga bangis ug kriminal o ginahimo niya kini nga mga buhat 11nga wala buhata sa iyang amahan: Mokaon siya sa mga halad nga alang sa mga dios-dios didto sa mga simbahanan sa mga bukid, ug makighilawas siya sa asawa sa uban. 12Ginadaog-daog niya ang mga kabos ug timawa. Kawatan siya, ug dili niya iuli ang garantiya sa mga nakautang kaniya. Nagasimba siya sa mga dios-dios, ug nagahimog daotan. 13Nagapautang siya nga may tubo. Mabuhi kaha siya? Dili! Mamatay gyud kini nga tawhana tungod niini nga tanang mangil-ad nga mga butang nga iyang gihimo. Siya ra ang hinungdan sa iyang kamatayon.
14“Apan pananglit kini nga tawo nga daotan may anak nga lalaki ug nakita niya ang tanang sala nga gihimo sa iyang amahan, apan wala niya kini sunda. 15Wala siya magsimba sa mga dios-dios sa Israel o mokaon sa mga halad nga alang niini nga mga dios-dios didto sa mga simbahanan sa mga bukid. Wala siya makighilawas sa asawa sa uban. 16Wala siya mangdaog-daog, ug wala siya mangayo ug garantiya gikan sa mga nangutang kaniya. Wala siya mangawat, ginapakaon hinuon niya ang mga gigutom ug gihatagan ug bisti ang mga walay bisti. 17Wala siya maghimog daotan, ug wala siya magpatubo kon magpautang siya. Ginatuman niya ang akong mga sugo ug mga tulumanon. Kini nga tawhana dili mamatay tungod sa sala sa iyang amahan kondili padayon siyang mabuhi. 18Apan ang iyang amahan mamatay tungod sa iyang sala kay nanghukhok siya, nangawat, ug naghimog daotan ngadto sa iyang mga katawhan.
19“Apan basig mangutana kamo, ‘Nganong dili man angay nga silotan ang anak tungod sa sala sa iyang amahan?’ Kon ang anak nagbuhat sa matarong ug husto, ug ginasunod niya pag-ayo ang akong mga tulumanon, padayon siyang mabuhi. 20Ang tawo lang nga nakasala mao ang mamatay. Ang anak dili angay nga silotan tungod sa sala sa iyang amahan, sama nga ang amahan dili angay nga silotan tungod sa sala sa iyang anak. Ang tawo nga matarong pagabalosan sa iyang matarong nga mga ginahimo, ug ang tawo nga daotan pagasilotan sa iyang daotan nga mga ginahimo.
21“Apan kon ang tawo nga daotan maghinulsol sa tanang mga sala nga iyang nahimo ug motuman sa akong mga pagtulon-an ug himuon niya kon unsa ang matarong ug husto, dili siya mamatay kondili mabuhi gyud siya. 22Dili na siya paninglon sa tanang mga sala nga iyang nahimo. Tungod sa iyang gipangbuhat nga matarong, padayon siyang mabuhi. 23Ako, ang Ginoo nga Dios, dili malipay kon mamatay ang usa ka daotan nga tawo. Malipay ako kon maghinulsol siya ug padayong mabuhi.
24“Apan kon ang usa ka tawo nga matarong mobiya sa iyang matarong nga pagkinabuhi ug magpakasala, ug magbuhat sa mangil-ad nga mga butang nga ginahimo sa mga tawo nga daotan, padayon ba siyang mabuhi? Dili! Kalimtan ang tanan niya nga binuhatan nga matarong. Ug tungod sa iyang pagluib kanako ug sa mga sala nga iyang nahimo, mamatay siya.
25“Apan moingon kamo, ‘Dili matarong ang pamaagi sa Ginoo.’ Pamati kamo, katawhan sa Israel: Ang ako bang pamaagi ang dili matarong o ang inyo? 26Kon ang usa ka tawo nga matarong mobiya sa matarong nga pagkinabuhi ug magpakasala, mamatay siya tungod sa iyang mga sala. 27Apan kon ang daotan nga tawo mobiya sa iyang daotan nga pagkinabuhi ug maghimog matarong ug husto, maluwas niya ang iyang kinabuhi. 28Dili siya mamatay tungod kay gitalikdan niya ang tanan niya nga sala. 29Apan moingon kamo nga katawhan sa Israel, ‘Dili matarong ang pamaagi sa Ginoo.’ O katawhan sa Israel, ang ako ba nga mga pamaagi ang dili matarong o ang inyo?
30“Busa ingnon ko kamo, O katawhan sa Israel, ako, ang Ginoo nga Dios, magahukom sa matag usa kaninyo sumala sa inyong binuhatan. Karon, paghinulsol kamo ug talikdi na ang tanan ninyong mga sala aron dili kamo malaglag. 31Nganong gusto man ninyong mamatay, O katawhan sa Israel? Undangi na ninyo ang inyong pagpakasala ug bag-oha na ang inyong pagkinabuhi. 32Kay dili ako malipay kon adunay mamatay. Busa paghinulsol na kamo aron padayon kamo nga mabuhi. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
A alma que peca morrerá
1Então veio até mim a seguinte mensagem do Senhor. 2“Por que razão as pessoas usam este ditado a propósito da terra de Israel:
‘Os pais comeram uvas ácidas
e os filhos ficaram com os dentes embotados’?
3Tão certo como eu viver, diz o Senhor Deus, não hão de dizer mais tal coisa em Israel! 4Porque todas as almas me pertencem e hão de ser julgadas, tanto pais como filhos, da mesma forma. É unicamente por causa dos seus pecados que uma pessoa morrerá.
5No entanto, se um indivíduo for justo, se fizer o que for justo e reto, 6se não andar pelas montanhas a prestar culto perante os ídolos de Israel, adorando-os, se não cometer adultério, se não se deitar com uma mulher durante o período da sua menstruação, 7se for paciente com os seus devedores, não ficando com os penhores que lhe deixaram os devedores mais pobres, se não roubar, mas antes pelo contrário matar a fome aos que comem mal e vestir os que não têm roupa suficiente, 8se fizer empréstimos sem usura e se se mantiver longe de tudo o que é pecado, se for reto e justo quando emitir juízos sobre o seu semelhante, 9se obedecer às minhas leis, então essa pessoa, que é justa, diz o Senhor Deus, certamente viverá.
10Contudo, se aquele homem tiver um filho que é ladrão ou assassino, 11crimes que o seu pai nunca cometeu, que recusa obedecer aos mandamentos de Deus, antes presta adoração aos deuses nos montes, comete adultério, 12oprime os pobres e necessitados, engana os seus devedores, recusando devolver o que lhe entregaram como penhor da dívida, se amar os ídolos e lhes prestar culto, 13se emprestar dinheiro com usura, poderá esse indivíduo, o filho desse homem, viver? Com certeza que não! Certamente há de morrer por sua própria culpa!
14Mas se este indivíduo pecador tiver um filho que, vendo toda a maldade do pai, vier a temer a Deus e recusar um tal tipo de vida, 15se não for para os montes fazer celebrações aos ídolos e adorá-los, se não cometer adultério, 16se for leal para com os que lhe devem alguma coisa e não os defraudar, se souber alimentar os que têm fome e cobrir os que não têm com que se vestir, 17se der ajuda aos pobres e não emprestar dinheiro com usura, se obedecer à minha palavra, não será por causa do pecado do seu pai que ele irá morrer, antes com toda a certeza viverá! 18No entanto, o seu pai sim, esse morrerá por causa da sua própria maldade, porque foi mau, roubou e praticou injustiças.
19‘Como?’ perguntam vocês. ‘Então o filho não há de pagar pela maldade do pai?’ Não! Porque se fizer o que é reto e guardar os meus mandamentos, com toda a certeza que há de viver. 20Aquele que pecar, esse morrerá. O filho não será castigado em consequência da iniquidade dos pais, nem o pai por causa do pecado dos filhos. A pessoa que for reta terá a recompensa da sua retidão, tal como o pecador terá a paga da sua própria maldade.
21Mas se um pecador se arrepender do seu pecado e começar a cumprir as minhas leis, fazendo o que for justo, certamente que viverá; não morrerá. 22Todo o seu passado de pecado será esquecido e terá vida em consequência da sua retidão.
23Vocês julgam que eu tenho prazer em que o pecador morra?, pergunta o Senhor Deus. Com certeza que não! Aquilo que eu pretendo é unicamente que ele abandone os seus caminhos de maldade e viva.
24E então, se uma pessoa justa começar a pecar e a agir como um outro pecador qualquer, ser-lhe-á conservada a vida? Não, certamente! Toda a sua anterior retidão é esquecida e a morte será o salário do seu pecado.
25Mas vocês dizem ainda: ‘O Senhor não é justo!’ Ouçam-me, ó povo de Israel! Quem é que é justo afinal, eu ou vocês? 26Quando uma pessoa justa deixar de o ser e se puser a pecar, morre pelo mal que praticou. 27Um pecador que se desvia do mal e passa a guardar os meus mandamentos, praticando o que é justo, salvará a sua alma. 28Reconsiderou a sua vida, decidiu abandonar o pecado e passar a viver uma vida justa. Sem dúvida que há de viver e não morrer. 29Mas o povo de Israel continua a dizer que o Senhor não é justo!
Ó povo de Israel, vocês é que são injustos, não eu. 30Julgarei cada um, ó povo de Israel, castigarei ou recompensarei cada um conforme as suas ações. Oh! Convertam-se dos vossos pecados, enquanto é tempo! 31Lancem-nos para bem longe e recebam um novo coração e um novo espírito. Porque haveriam de morrer, ó povo de Israel? 32Não tenho alegria nenhuma em que morram, diz o Senhor Deus. Convertam-se e vivam!
