1Miingon ang Ginoo kanako, 2“Tawo, nagapuyo ka uban sa mga masinupakon nga katawhan. May mata sila apan dili sila makakita, may dalunggan sila apan dili sila makadungog, kay mga masinupakon sila. 3Busa tawo, pagpakita nga mora ikaw ug binihag. Panghipos sa imo nga mga dad-onon ug lakaw ngadto sa laing dapit. Himoa kini sa adlaw aron makita sa mga tawo. Basin pag pinaagi niini makaamgo sila nga mga masinupakon sila. 4Sa adlaw panghipos sa imo nga dad-onon aron makita nila. Pagkagabii, samtang nagatan-aw sila, molakaw ka nga daw sa usa ka binihag. 5Busloti ang dingding sa imo nga balay samtang nagatan-aw sila, ug didto ipaagi ang imo nga dad-onon. 6Samtang nagatan-aw sila, pas-ana ang imo nga dala ug lakaw sa kagabhion. Panabon sa imo nga nawong aron dili mo makita ang yuta. Kini nga imo nga himuon magpadayag sa usa ka pasidaan alang sa katawhan sa Israel.”
7Busa gituman ko ang iyang gisugo. Sa adlaw pa, nanghipos ako sa akong dad-onon, ug pagkagabii gibuslotan ko ang dingding pinaagi sa akong mga kamot. Ug samtang nagatan-aw sila, gipas-an ko ang akong dala ug milakaw sa kagabhion.
8Nianang pagkabuntag miingon ang Ginoo kanako, 9“Tawo, karon nga nangutana ang mga masinupakon nga katawhan sa Israel mahitungod sa imo nga gihimo, 10ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, may mensahe alang sa pangulo sa Jerusalem ug sa tanang katawhan sa Israel. 11Ingna dayon sila nga ang imo nga gihimo usa ka pasidaan alang kanila nga pagabihagon sila. 12Bisan ang ilang pangulo magaagi sa dingding nga gibangagan alang kaniya ug magapas-an sa iyang dala ug magalakaw sa kagabhion. Manabon siya sa iyang nawong aron dili niya makita ang yuta. 13Lit-agon ko siya nga daw sa usa ka mananap ug dad-on sa Babylon sa yuta sa mga Chaldeans. Apan dili niya kini makita,12:13 dili niya kini makita: Sumala sa 2 Mga Hari 25:6-7 ang hari sa Juda nga si Zedekia gibutahan sa wala pa siya dad-a sa Babylon. ug mamatay siya didto. 14Katagon ko sa bisan asang dapit ang tanan niya nga sakop—ang iyang mga alagad ug mga guwardya—ug bisan asa sila moadto ipapatay ko sila. 15Ug kon makatag ko na sila ngadto sa mga nasod, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo. 16Apan tugotan ko ang pipila kanila nga makalingkawas sa gubat, sa kagutom, ug sa mga balatian aron isugilon nila ngadto sa mga nasod nga ilang adtoan ang ilang mangil-ad nga mga buhat. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.”
17Miingon pa gyud ang Ginoo kanako, 18“Tawo, kurog sa kahadlok samtang ikaw nagakaon ug nagainom. 19Ug ingna ang mga nagpuyo sa Jerusalem ug sa tibuok Israel nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Mapuno sila sa kabalaka ug mangurog sa kahadlok samtang sila nagakaon ug nagainom, kay ilogon ang mga kabtangan sa ilang nasod tungod sa ilang kabangis. 20Laglagon ang ilang mga lungsod ug maawaaw kini. Ug mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’ ”
21Miingon na usab ang Ginoo kanako, 22“Tawo, nganong may panultihon sa Israel nga nagaingon, ‘Daghan nang nanglabay nga mga panahon, apan wala man lagi matuman ang mga panagna’? 23Ingna sila nga ako, ang Ginoo nga Dios, motapos niini nga panultihon ug dili na gyud nila kini hisgotan pa sa Israel. Ug ingna sila nga hapit na matuman ang mga panagna. 24Kay mawala na gyud sa Israel ang dili tinuod nga mga panan-awon o bakak nga mga panagna. 25Kay kon ako, ang Ginoo, maoy mosulti, matuman gyud. Sa dili madugay, matuman na ang akong giingon batok kaninyong mga masinupakon nga katawhan. Mahitabo kini sa inyong panahon. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.”
26Miingon pa gyud ang Ginoo kanako, 27“Tawo, nagaingon ang katawhan sa Israel nga ang imo nga mga panan-awon ug mga tagna dugay pang mahitabo. 28Busa isulti kini kanila: ‘Ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga sa dili madugay matuman na ang akong giingon. Oo, mahitabo na kini.’ ”
نمايش تبعيد
1بار ديگر پيغامی از طرف خداوند به من رسيد. خداوند فرمود:
2«ای انسان خاكی، تو در ميان قومی عصيانگر زندگی می‌كنی كه چشم دارند و نمی‌بينند، گوش دارند و نمی‌شنوند، چون ياغی هستند. 3حال، برای آنكه بدانند كه چه واقعه‌ای بزودی رخ خواهد داد، بار و بنه‌ات را در روز روشن جمع كن و مانند كسی كه به تبعيد برده می‌شود، در مقابل انظار ايشان كوچ كن. شايد اين ياغيان ببينند و معنی كار تو را بفهمند. 4بار و بنه‌ات را به هنگام روز از خانه بيرون بياور تا بتوانند ببينند. سپس مانند اسيرانی كه سفر دور و درازی در پيش دارند، شبانگاه حركت كن و 5در مقابل چشمان ايشان، شكافی در ديوار ايجاد كن و وسايل خود را از آن بيرون ببر. 6در همان حال كه نگاه می‌كنند، بار و بنهٔ خود را بر دوش بگذار و شبانه از آنجا دور شو. صورتت را نيز بپوشان تا نتوانی ببينی به كجا می‌روی. اين كار تو نمايشی است از واقعه‌ای كه بزودی در اورشليم روی خواهد داد.»
7پس همانطور كه خدا به من فرمود، عمل كردم. اثاثيه‌ام را مثل يک تبعيدی جمع كردم و در روز روشن بيرون آوردم و به هنگام شب، شكافی در ديوار ايجاد كردم و در حالی که مردم نگاه می‌كردند، بار و بنه‌ام را بر دوش گرفتم و در تاريكی بيرون رفتم. 8صبح روز بعد، خداوند به من چنين فرمود:
9«ای انسان خاكی، حال كه قوم عصيانگر اسرائيل می‌پرسند كه معنی اين كارها چيست، 10به ايشان بگو كه اين پيغامی است از جانب خداوند به پادشاه و تمام قوم اسرائيل كه در اورشليم هستند. 11بگو كه آنچه كردی، نمايشگر چيزهايی است كه بر سرشان خواهد آمد، چون از خانه و كاشانه‌شان بيرون رانده، به اسارت برده خواهند شد. 12حتی پادشاه، شبانه اسباب خود را بر دوش گذاشته، از شكافی كه در ديوار شهر برايش ايجاد خواهند كرد، خواهد گريخت و صورتش را خواهد پوشاند و نخواهد ديد به كجا می‌رود. 13اما من دام خود را بر او خواهم انداخت و او را گرفتار خواهم نمود و به شهر بابل خواهم آورد و با اين كه در بابل خواهد مرد، ولی آنجا را نخواهد ديد.12:13 ظاهراً اين اشاره‌ای است به صدقيای پادشاه که چشمان او را کور کردند و به بابل بردند (ارميا 52:11). 14اطرافيان، مشاورين و محافظين او را به هر سو پراكنده خواهم ساخت و مردم در جستجوشان خواهند بود تا ايشان را بكشند. 15هنگامی كه آنها را در سرزمینهای مختلف پراكنده سازم، آنگاه خواهند دانست كه من خداوند هستم. 16اما تعداد كمی از ايشان را زنده نگاه خواهم داشت و نخواهم گذشت كه در اثر جنگ و قحطی و بيماری هلاک شوند، تا در حضور مردم سرزمینهایی كه به آنجا تبعيد می‌شوند، اقرار كنند كه چقدر شرور بوده‌اند و بدانند كه من خداوند هستم.»
17سپس اين پيغام از طرف خداوند به من رسيد:
18«ای انسان خاكی، خوراک را با ترس بخور و آب را با لرز بنوش، 19و از جانب من به مردم اسرائيل و اورشليم بگو كه به سبب همهٔ گناهانشان، دچار قحطی شده، آب و خوراكشان را جيره‌بندی خواهند كرد و آن را با دلهره و هراس خواهند خورد. 20شهرهای آبادشان ويران و مزرعه‌هايشان خشک خواهد شد تا بدانند كه من خداوند هستم.»
انجام قطعی كلام خدا
21خداوند همچنين فرمود:
22«ای انسان خاكی، اين چه ضرب‌المثلی است كه مردم اسرائيل می‌گويند: ”عمر ما تمام شد، پيشگویی‌ها عملی نشد!“ 23به ايشان بگو كه من اين ضرب‌المثل را باطل می‌كنم. اينک وقت آن رسيده كه همهٔ اين پيشگویی‌ها عملی شوند. 24از اين پس، هيچ رؤيا و پيشگويی كاذبی در ميان مردم اسرائيل وجود نخواهد داشت. 25زيرا من كه خداوند هستم، سخن خواهم گفت و هر آنچه گفته باشم بدون تأخير عملی خواهم ساخت. اين سخن را از جانب من به ايشان بگو: ”ای قوم عصيانگر اسرائيل، من ديگر تأخير نخواهم نمود! در دوران زندگی خودتان هر آنچه گفته‌ام، به انجام خواهم رساند!“»
26سپس اين پيغام از طرف خداوند نازل شد:
27«ای انسان خاكی، قوم اسرائيل تصور می‌كنند كه رؤياها و نبوتهای تو در آيندهٔ بسيار دور عملی خواهند شد. 28پس به ايشان بگو كه خداوند چنين می‌فرمايد: ”از اين پس، ديگر تأخير رخ نخواهد داد. هر سخنی كه گفته باشم، يقيناً واقع خواهد شد!“»
