Silotan sa Dios ang Jerusalem
1Gibayaw ako sa Espiritu ug gidala ngadto sa pultahan sa templo sa Ginoo nga nagaatuban nga sa sidlakan. Didto sa pultahan may 25 ka mga tawo, ug ang duha kanila mao si Jaazania nga anak ni Azur, ug si Pelatia nga anak ni Benaya—nga mga pangulo sa katawhan. 2Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, mao kini sila ang mga nagplano ug daotan ug nagahatag ug dili maayo nga tambag dinhi sa siyudad. 3Nagaingon sila, ‘Maayo kini nga panahon sa pagpatindog ug mga balay. Walay manghilabot kanato. Ang atong siyudad sama sa kaldero ug kita sama sa karne nga anaa sa sulod niini, dili kita maunsa.’ 4Busa tawo, ipropesiya batok kanila.”
5Unya gigamhan ako sa Espiritu sa Ginoo ug giingnan niya ako nga isulti kini: “Mao kini ang giingon sa Ginoo kaninyo, katawhan sa Israel, ‘Nahibalo ako kon unsa ang inyong ginahunahuna. 6Daghan ang inyong gipamatay niini nga siyudara ug nagkatag lang ang mga patay nga lawas sa kadalanan. 7Busa ako, ang Ginoo nga Dios, moingon kaninyo: Tinuod nga kini nga siyudara sama sa kaldero, apan ang mga patay nga lawas nga gikatag ninyo sa siyudad mao ang karne.11:7 karne: Maingon nga ang karne mao ang maayo nga bahin sa mananap, ang mga inosente nga mga tawo nga gipamatay mao ang maayo nga bahin sa nasod. Ug kamo abugon ko gikan niini nga siyudara. 8Nahadlok kamo sa gubat,11:8 gubat: sa literal, espada. apan pasulongon ko kaninyo ang inyong mga kaaway. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini. 9Abugon ko kamo gikan niini nga siyudara ug ipabihag sa mga langyaw, ug silotan ko kamo pinaagi kanila. 10Mangamatay kamo sa gubat sa akong pagsilot kaninyo didto sa utlanan sa Israel. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. 11Kini nga siyudara dili mahimo nga sama sa kaldero alang kaninyo, ug kamo dili mahimo nga sama sa karne sulod niini. Kay silotan ko kamo didto sa utlanan sa Israel. 12Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo. Himuon ko kini kay wala kamo motuman sa akong mga tulumanon ug mga lagda. Ang mga lagda hinuon sa uban nga mga nasod ang inyong gituman.’ ”
13Unya samtang nagasulti ako sa mensahe sa Dios, namatay si Pelatia nga anak ni Benaya. Unya mihapa ako ug misinggit sa makusog, “O Ginoo nga Dios, hutdon mo ba gyud ug laglag ang nahibilin nga mga Israelinhon?” 14Miingon ang Ginoo kanako, 15“Tawo, ang mga katawhan nga nahibilin sa Jerusalem nagsulti ug ingon niini mahitungod sa ilang mga kadugo nga binihag: ‘Halayo sila sa Ginoo, ug kini nga yutaa gihatag na sa Ginoo kanato aron atong panag-iyahan.’
16“Busa ingna ang kauban mo nga mga binihag nga ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon, ‘Bisag gipabihag ko kamo ug gikatag ngadto sa uban nga mga kanasoran, ang akong presensya anaa gihapon uban kaninyo nianang mga lugara. 17Busa ako, ang Ginoo nga Dios, nagaingon nga tigomon ko kamo pagbalik gikan sa mga nasod diin kamo nagkatag, ug ihatag ko pag-usab kaninyo ang yuta sa Israel. 18Sa inyong pagbalik sa inyong dapit, wagtangon ninyo ang tanang mangil-ad nga mga dios-dios. 19Bag-ohon ko ang inyong kasingkasing ug ang inyong hunahuna. Kuhaon ko ang kagahi sa inyong kasingkasing ug hatagan ko kamo ug kasingkasing nga masinugtanon kanako. 20Tumanon na ninyo ang akong mga sugo ug mga pagtulon-an. Mahimo kamo nga akong katawhan, ug ako mahimo nga inyong Dios. 21Apan kadtong nagasimba sa ilang mangil-ad nga mga dios-dios, silotan ko sumala sa ilang binuhatan. Ako, ang Ginoo nga Dios, ang nagaingon niini.’ ”
22Unya milupad ang mga cherubim uban ang mga ligid sa kilid nila, ug ang gamhanan nga presensya sa Dios sa Israel anaa ibabaw kanila. 23Unya mikawan ang gamhanan nga presensya sa Ginoo gikan sa siyudad, ug nagpundo sa bukid sa sidlakang bahin sa siyudad. 24Unya nakita ko sa panan-awon nga gihatag kanako sa Espiritu sa Dios nga gibayaw niya ako ug gidala balik ngadto sa mga binihag sa Babylon. Ug unya nahanaw ang panan-awon nga akong nakita. 25Unya gisuginlan ko ang mga binihag sa tanang gipakita sa Ginoo kanako.
محكوميت رهبران قوم
1سپس روح خدا مرا برداشت و به دروازهٔ شرقی خانهٔ خداوند آورد. در آنجا بيست و پنج نفر از رهبران قوم، از جمله يازنيا (پسر عزور) و فلطيا (پسر بنايا) را ديدم.
2آنگاه خدا به من گفت: «ای انسان خاكی، اينها هستند كه در اين شهر مشورتهای گمراه كننده به مردم می‌دهند. 3و می‌گويند: ”وقت آن رسيده كه اورشليم را بازسازی كنيم تا مثل يک سپر آهنی، ما را در برابر هر گزندی حفظ كند.“ 4پس ای انسان خاكی، سخنان مرا به ايشان اعلام نما!»
5سپس روح خداوند بر من قرار گرفت و فرمود كه اين پيغام را به مردم بدهم: «ای مردم اسرائيل، من می‌دانم شما چه می‌گوييد و می‌دانم در فكرتان چه می‌گذرد! 6دستهای شما به خون بسياری آلوده است و كوچه‌هايتان پر از اجساد كشته‌هاست. 7شما می‌گوييد كه اين شهر، يک سپر آهنی است، ولی چنين نخواهد بود. شهر از كشته‌ها پر خواهد شد و زنده‌ها را نيز بيرون خواهم كشيد و به دم شمشير خواهم سپرد. 8آيا از شمشير می‌ترسيد؟ پس شمشير را به سراغتان خواهم فرستاد. 9شما را از شهر بيرون خواهم كشيد و به دست بيگانه‌ها خواهم سپرد تا به سزای اعمالتان برسيد. 10مجازات من در تمام نقاط سرزمين‌تان، گريبانتان را خواهد گرفت و كشته خواهيد شد. آنگاه خواهيد دانست كه من خداوند هستم. 11يقين بدانيد كه اين شهر برای شما سپر آهنی و جای امنی نخواهد بود. در هر جای سرزمين اسرائيل كه باشيد، شما را مجازات خواهم نمود. 12آنگاه شما كه به جای اطاعت از من، از روش اقوام بت‌پرست اطرافتان سرمشق می‌گيريد، خواهيد دانست كه من خداوند هستم.»
13هنگامی كه اين پيغام را به ايشان اعلام می‌كردم، ناگهان فلطيا افتاد و مرد. آنگاه رو به خاک افتادم و فرياد زدم: «آه ای خداوند، آيا می‌خواهی تمام بازماندگان اسرائيل را هلاک سازی؟»
وعدهٔ بازگشت از اسارت
14بار ديگر خداوند سخن گفت و فرمود:
15«ای انسان خاكی، آنانی كه در اورشليم باقی مانده‌اند، دربارهٔ هموطنان تبعيدی تو می‌گويند: ”خداوند آنها را تبعيد كرد، چون دلشان از او دور بود. بنابراين، زمينهای ايشان را به ما داده است.“
16«ولی تو به تبعيدی‌ها بگو كه هر چند ايشان را در سرزمينهای مختلف پراكنده ساخته‌ام، اما تا وقتی كه در آنجا هستند، من پناهگاه مقدس ايشان خواهم بود. 17ايشان را از هر جايی كه پراكنده كرده‌ام، گرد خواهم آورد و سرزمين اسرائيل را بار ديگر به آنها خواهم بخشيد. 18هنگامی كه به آنجا بازگردند، تمام آثار بت‌پرستی را از ميان خواهند برد. 19به ايشان دل و روحی تازه خواهم داد. دل سنگی را از ايشان گرفته، دلی نرم و مطيع به آنان عطا خواهم كرد، 20تا احكام و دستورات مرا اطاعت كنند. آنگاه آنان قوم من خواهند بود و من خدای ايشان. 21اما آنانی را كه در اورشليم در پی بت‌پرستی هستند، به سزای اعمالشان خواهم رسانيد.»
حضور پرجلال خدا اورشليم را ترک می‌گويد
22آنگاه فرشتگانی كه آن چرخها در كنارشان ديده می‌شد، بالهای خود را گشودند. حضور پرجلال خدای اسرائيل نيز بالای ايشان قرار داشت. 23سپس حضور پرجلال خداوند از ميان شهر برخاست و روی كوهی كه در شرق شهر بود، قرار گرفت.
24پس از آن، روح خدا مرا به بابل نزد يهوديان تبعيدی بازگرداند. به اين ترتيب رؤيای سفر من به اورشليم پايان يافت، 25و من هر چه را كه خداوند نشان داده بود، برای تبعيدی‌ها بازگو كردم.
