Ang Sakit sa Kahayopan
1Miingon ang Ginoo kang Moises, “Adtoa ang hari sa Ehipto9:1 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo. ug ingna siya, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: Palakwa ang akong mga katawhan aron makasimba sila kanako. 2Kon dili mo pa gani sila palakwon, 3padad-an ko ug makamatay nga sakit ang imong kahayopan sa kaumahan—mga kabayo, mga asno, mga kamelyo, mga baka, mga karnero, ug mga kanding. 4Apan ipakita ko ang kalainan sa akong pagtagad sa kahayopan sa mga Israelinhon ug sa kahayopan sa mga Ehiptohanon; walay mangamatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon.’ ” 5Gipahibalo sa Ginoo nga himuon niya kini pagkasunod adlaw. 6Tuod man gihimo gayod niya kini. Nangamatay ang tanang mga kahayopan sa mga Ehiptohanon, apan wala gayoy namatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon. 7Nagpadala ang hari ug mga tawo sa pagsusi kon tinuod nga walay namatay sa mga kahayopan sa mga Israelinhon. Apan bisan nahibaloan niya nga tinuod kini, gahi gihapon siyag kasingkasing ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon.
Ang mga Hubag-hubag
8Unya miingon ang Ginoo kang Moises ug kang Aaron, “Pagkuha kamo ug tagsa ka kumkom nga abo gikan sa hurnohan ug ipasabwag kini kang Moises sa kahanginan atubangan sa hari. 9Magkatag kini nga abog sa tibuok Ehipto, ug tungod niini tuboan ug mga hubag-hubag ang mga tawo ug mga kahayopan.” 10Busa mikuha si Moises ug si Aaron ug abo sa hurnohan ug mitindog atubangan sa hari. Gisabwag kini ni Moises sa kahanginan, ug gituboan ug mga hubag-hubag ang mga tawo ug mga kahayopan. 11Bisan ang mga madyikero dili makaatubang kang Moises, kay hasta sila gituboan usab ug mga hubag-hubag sama sa tanang Ehiptohanon. 12Apan gipagahi pa gayod sa Ginoo ang kasingkasing sa hari ug wala siya maminaw kang Moises ug kang Aaron, sumala sa giingon sa Ginoo kang Moises.
Ang Ulan nga Batunaw
13Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Sayo ug bangon ugma ug adtoa ang hari ug ingna, ‘Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako. 14Kay kon dili, ipadala ko ang hilabihan kagrabe nga katalagman diha kanimo, sa imong mga opisyal, ug sa imong katawhan aron mahibaloan mo nga walay sama kanako sa tibuok kalibotan. 15Niining higayona, gihapak ko na unta ikaw ug ang imong katawhan sa usa ka dakong katalagman, ug wala ka na unta karon sa kalibotan. 16Apan gitugotan ko ikaw nga mabuhi aron makita mo ang akong gahom ug aron mabantog ang akong ngalan sa tibuok kalibotan. 17Apan nagpasigarbo ka gihapon ug wala mo tugoti ang akong katawhan nga molakaw. 18Busa ugma, sa ingon niini nga oras, paulanan ko kamo ug labihan ka dagkong batunaw9:18 batunaw: Sa uban nga Binisaya, yelo. nga wala pa gayod ninyo sukad masinati gikan sa pagkatukod sa Ehipto. 19Busa karon dayon, pagmando nga ipasilong ang tanan mong kahayopan ug ang tanang ulipon nga anaa sa kaumahan, kay ang bisan unsa nga anaa sa gawas, tawo man o kahayopan, mangamatay kon mahulogan sa ulan nga batunaw9:19 Ice .’ ” 20Ang uban nga mga opisyal sa hari nahadlok sa giingon sa Ginoo, busa dali-dali nila nga gipasilong ang ilang mga ulipon ug kahayopan. 21Apan ang uban wala magtagad sa giingon sa Ginoo; gipasagdan nila sa gawas ang ilang mga ulipon ug kahayopan.
22Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Ibayaw ang imong baston9:22 baston: sa Hebreo, kamot. Apan tan-awa sa bersikulo 23. sa langit aron moulan ug batunaw sa tibuok Ehipto—sa mga tawo, sa mga kahayopan, ug sa tanang tanom.” 23-24Busa sa dihang gibayaw ni Moises ang iyang baston sa langit, gipadalogdog sa Ginoo ug gipakilat, ug gipaulan ug batunaw. Wala pa gayod sukad mahitabo ang sama niini kakusog nga ulan nga batunaw sa tibuok Ehipto sukad nga nahimo kining nasod. Samtang nagaulan ug batunaw, sige usab ug pangilat. 25Ang tanang mga tawo ug mga kahayopan nga didto sa gawas nangamatay, lakip ang tanang mga tanom ug mga kahoy. 26Ang wala lang paulani ug batunaw mao ang Goshen diin nagapuyo ang mga Israelinhon.
27Gipatawag dayon sa hari si Moises ug si Aaron. Miingon siya kanila, “Niining higayona giangkon ko nga ako nakasala. Husto ang Ginoo; ako ug ang akong katawhan mao ang sayop. 28Hangyoa ang Ginoo nga hunongon na niya kining hilabihan kakusog nga dalogdog ug ulan nga batunaw. Palakwon ko na kamo. Dili na kinahanglan nga magpabilin pa kamo dinhi.”
29Mitubag si Moises, “Iniggawas ko sa siyudad, ibayaw ko ang akong kamot sa pag-ampo sa Ginoo. Mohunong ang dalogdog ug dili na mag-ulan ug batunaw, aron mahibaloan mo nga ang kalibotan iya sa Ginoo. 30Apan nasayod ako nga ikaw ug ang imong mga opisyal wala gihapon mahadlok sa Ginoong Dios.”
31(Nangadaot ang mga tanom nga flax9:31 flax: Tanom nga ginahimo nga linen. ug barley9:31 barley: Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. kay anihonon na kaniadto ang mga barley ug namulak na ang mga flax. 32Apan wala nangadaot ang mga trigo ug espelta kay dili pa kini anihonon.)
33Mibiya si Moises sa hari ug migawas sa siyudad. Gibayaw niya ang iyang mga kamot sa pag-ampo ngadto sa Ginoo, ug mihunong ang pagdalogdog, ang pagpangahulog sa batunaw, ug ang pag-ulan. 34Pagkakita sa hari nga mihunong na ang ulan, ang batunaw, ug ang dalogdog, nagpakasala siya pag-usab. Nagmagahi na usab ang iyang kasingkasing ug sa iyang mga opisyal. 35Nagmagahi ang hari ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon, sumala sa giingon sa Ginoo pinaagi kang Moises.
Femte katastrofe: Kvægpest
1„Gå tilbage til Farao,” befalede Herren, „og sig til ham: Herren, hebræernes Gud, siger: ‚Lad mit folk rejse for at tilbede mig.’ 2Hvis du stadig plager dem og nægter at lade dem rejse, 3vil Herren sende en pest, som vil slå jeres køer, heste, æsler, kameler, får og geder ihjel. 4Men Herren vil igen gøre forskel mellem israelitterne og egypterne. Ikke et eneste af israelitternes husdyr skal dø.”
5Herren satte en frist og sagde: „I morgen skal det ske!” 6Den næste dag skete det, som Herren havde sagt: Alle9,6 Det er almindeligt i Bibelens sprogbrug, at ordet „alle” ikke skal forstås absolut, men relativt. Det betyder ofte en meget stor mængde eller næsten alle. De få dyr, som overlevede pesten, risikerede at blive ramt af haglene i v. 19-25. egypternes husdyr døde, men ikke et eneste af israelitternes dyr døde. 7Da sendte Farao folk ud for at se efter, og de bekræftede, at ingen af israelitternes husdyr var døde. Men hans hjerte var forhærdet, og han lod stadig ikke israelitterne rejse.
Sjette katastrofe: Bylder
8Derpå sagde Herren til Moses og Aron: „Tag nogle håndfulde sod fra smelteovnen og lad Moses kaste soden op i luften, mens Farao ser på det. 9Så vil der komme en støvsky over Egypten, som vil få betændelse og bylder til at bryde ud på både mennesker og dyr over hele landet.”
10Så tog de sod fra ovnen og gik til Farao, og mens Farao så på det, kastede Moses soden op i luften, og både mennesker og dyr blev fulde af betændte bylder. 11Troldmændene kunne ikke klare sig imod Moses eller beskytte sig imod bylderne. Betændelsen angreb dem såvel som alle andre egyptere. 12Men Herren gjorde Farao endnu mere stædig, så han stadig ikke ville lade folket rejse—nøjagtig som Herren havde sagt til Moses.
Syvende katastrofe: Hagl
13Så sagde Herren til Moses: „I morgen tidlig skal du gå til Farao og sige: Herren, hebræernes Gud, siger: Lad mit folk tage af sted for at tilbede mig. 14Denne gang vil jeg sende en katastrofe, der for alvor vil gå ud over dig og dine hoffolk og hele dit folk. Da skal du indse, at der ikke findes en Gud som mig i hele verden. 15Jeg kunne for længst have gjort det af med dig og dit folk, så I blev udryddet fra jordens overflade, 16men jeg har gjort dig til konge, fordi jeg vil demonstrere min magt på dig, og for at mit navn kan blive kendt over hele jorden. 17Du tyranniserer stadig mit folk og vil ikke lade dem rejse. 18Så i morgen ved denne tid vil jeg sende et haglvejr værre end nogensinde i Egyptens historie. 19Sørg for, at alle husdyr og alle markarbejdere kommer indenfor i sikkerhed, for hvert eneste menneske og dyr, der ikke er under tag, vil dø i haglvejret.”
20De af Faraos tjenere, som troede på, hvad Herren havde sagt, skyndte sig at få deres husdyr og slaver indendørs, 21men de, som ignorerede Herrens ord, lod deres slaver og dyr blive ude på marken.
22Så sagde Herren til Moses: „Løft din hånd mod himlen, så vil der falde hagl på mennesker og dyr og alle markens afgrøder over hele Egypten.” 23-24Da Moses løftede sin stav mod himlen, sendte Herren et frygteligt tordenvejr. Lynene glimtede uafladeligt, og haglene faldt tungt over hele Egypten. Det var så voldsomt, at man aldrig havde oplevet noget lignende i hele Egyptens historie. 25Landet lå i ruiner. Mennesker og dyr på markerne blev dræbt, træer blev splintret, markens afgrøder blev slået ned. 26Kun i Goshens land, hvor israelitterne boede, faldt der ingen hagl.
27Da sendte Farao i al hast bud efter Moses og Aron. „Nu indser jeg min fejl,” sagde han. „Herren har ret, og jeg og mit folk har uret. 28Bed dog Herren om at standse tordenen og haglvejret. Jeres folk kan rejse med det samme.”
29„Godt,” svarede Moses, „så snart jeg er ude af byen, vil jeg udrække mine hænder i bøn til Herren, og både hagl og torden vil holde op. Det skal være dig et tegn på, at Herren har al magt på jorden. 30Alligevel ved jeg, at du og dine hoffolk endnu ikke er villige til at bøje jer for Gud.”
31Den dag blev al hør og byg ødelagt, for katastrofen kom på en årstid, hvor byggen stod med aks og hørren i blomst. 32Hvede og spelt blev ikke beskadiget, for de kommer senere.
33Så forlod Moses Farao. Da han kom ud af byen, rakte han hænderne ud i bøn til Herren. Straks standsede tordenen og haglvejret, og regnen holdt op. 34-35Men da Farao så, at regnen, tordenen og haglene var holdt op, fortsatte han med sit oprør. Han blev hård igen og nægtede stadig at lade israelitterne rejse—nøjagtig som Herren havde forudsagt.
