Ang Pagkaon nga Manna ug mga Pugo
1Gikan sa Elim, mipadayon sa paglakaw ang tibuok katilingban sa Israel hangtod nga nakaabot sila sa kamingawan sa Sin, nga anaa tunga-tunga sa Elim ug Sinai. Nakaabot sila didto sa ika-15 nga adlaw sa ikaduhang bulan gikan sa paggawas nila sa Ehipto. 2Didto sa kamingawan mireklamo ang tibuok katilingban ngadto kang Moises ug kang Aaron. 3Miingon sila, “Maayo pag gipatay na lang kami sa Ginoo didto sa Ehipto. Didto makapagusto pa kamig kaon. Apan gidala ninyo kami dinhi niining kamingawan aron mangamatay kaming tanan sa kagutom.”
4Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Paminaw! Magpaulan ako ug pan gikan sa langit alang kaninyo. Kada adlaw magkuha ang mga Israelinhon ug pan nga igo lang alang nianang adlawa. Niining paagiha sulayan ko sila ug tan-awon ko kon tumanon ba nila ang akong mga sugo. 5Ingna sila nga doblehon nila ang gidaghanon sa pan nga ilang kuhaon sa ikaunom nga adlaw sa kada semana.”
6Busa miingon si Moises ug si Aaron sa tanang mga Israelinhon, “Karong gabhiona, mapamatud-an ninyo nga ang Ginoo mao ang nagpagawas kaninyo gikan sa Ehipto, 7ug sa buntag makita ninyo ang gamhanang presensya sa Ginoo. Kay nadungog niya ang inyong mga pagbagulbol. Si kinsa ba gud kami nga diri man kamo kanamo magbagulbol? Ang tinuod, ang Ginoo ang inyong gibagulbolan.”
8Miingon pa gayod si Moises, “Hatagan kamo sa Ginoo ug karne nga inyong kan-on sa gabii ug magpagusto kamog kaon ug pan sa buntag, kay nadungog niya ang inyong mga pagbagulbol ngadto kaniya. Dili kami ang inyong gibagulbolan kondili ang Ginoo. Kinsa ba gud kami nga diri man kamo magbagulbol kanamo?”
9Miingon dayon si Moises kang Aaron, “Ingna ang tibuok katilingban sa Israel nga moduol sila sa presensya sa Ginoo kay nadungog niya ang ilang mga pagbagulbol.”
10Samtang nagsulti si Aaron sa tibuok katilingban sa Israel, mitan-aw sila sa kamingawan ug sa kalit lang nakita nila ang gamhanang presensya sa Ginoo diha sa panganod. 11Miingon ang Ginoo kang Moises, 12“Nadungog ko ang mga pagbagulbol sa mga Israelinhon. Ingna sila nga sa gabii mokaon sila ug karne ug sa buntag makapagusto silag kaon ug pan. Unya mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo nga inyong Dios.”
13Nianang pagkakilomkilom na, mitungha ang daghang buntog nga milukop sa ilang kampo. Pagkabuntag, ang yuta palibot sa ilang kampo basa sa yamog. 14Sa dihang nawala na ang yamog, may nakita sila sa yuta nga nipis nga mga butang nga labihan kaputi. 15Wala sila kahibalo kon unsa kadto, busa nagpangutan-anay sila, “Unsa kini?” Miingon si Moises kanila, “Mao kana ang pagkaon nga gihatag sa Ginoo kaninyo aron inyong kan-on. 16Miingon ang Ginoo nga ang kada usa kaninyo magkuha niini sumala sa inyong gikinahanglan: usa ka gantang alang sa kada tawo diha sa inyong panimalay.”
17Busa nanguha ang mga Israelinhon niini nga pagkaon; ang uban daghan ang gikuha ug ang uban gamay lang. 18Apan sa dihang gitakos na nila kini, usa ka gantang ra gayod ang nakuha sa matag usa. Ang nagkuha ug daghan wala manobra, ug ang nagkuha ug gamay wala makulangi. Igo ra gayod sa iyang gikinahanglan ang nakuha sa kada usa.
19Miingon si Moises kanila, “Walay magbilin niini alang sa sunod nga adlaw.” 20Apan ang uban kanila wala magpatuo kang Moises, nagbilin gayod sila alang sa sunod nga adlaw. Apan giulod kini ug nabaho. Busa nasuko si Moises kanila.
21Kada buntag magkuha ang kada usa sumala sa iyang gikinahanglan. Ug kon motaas na ang adlaw, mangatunaw ra usab kini. 22Sa ikaunom nga adlaw, doblehon nila ang ilang ginakuha—duha ka gantang kada tawo. Busa miadto ang mga pangulo sa katilingban sa Israel ngadto kang Moises ug nangutana kon nganong doblehon. 23Miingon si Moises kanila, “Nagsugo ang Ginoo nga mopahulay kamo ugma kay Adlaw nga Igpapahulay, usa ka balaan nga adlaw alang sa Ginoo. Busa lutoa ninyo ang gusto ninyong lutuon, ug lung-aga ang gusto ninyong lung-agon. Hiposa ang mahibilin alang sa sunod nga adlaw.” 24Busa gitipigan nila ang nahibilin alang sa pagkasunod nga adlaw sumala sa gisugo kanila ni Moises. Ug wala kini ulora ni mabaho.
25Miingon si Moises kanila, “Kan-a ninyo kana karong adlawa, kay Adlaw karon nga Igpapahulay alang sa Ginoo. Wala kamoy makita niana karon sa palibot. 26Manguha kamo niana nga pagkaon sulod sa unom ka adlaw, apan sa ikapito nga adlaw mopahulay kamo. Nianang adlawa wala kamoy makuha nga pagkaon.”
27Sa ikapito nga adlaw, may mga tawo gihapon nga miadto aron sa pagpanguha niini nga pagkaon, apan wala silay nakita. 28Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Hangtod kanus-a ba kining mga tawhana magsupak-supak sa akong mga sugo ug mga balaod? 29Hinumdomi ninyo nga gihatagan ko kamo ug Adlaw nga Igpapahulay, mao kana nga kada ikaunom nga adlaw nagahatag ako sa inyong pagkaon alang sa duha ka adlaw. Kinahanglan nga ang kada usa magpabilin diha sa iyang gipuy-an sa ikapito nga adlaw. Walay mogawas sa pagpanguha ug pagkaon.” 30Busa mipahulay ang mga tawo sa ikapito nga adlaw.
31Gitawag sa mga Israelinhon ang maong pagkaon ug manna. Daw liso kini nga gagmay ug puti, ug tam-is kini sama sa nipis nga pan nga may dugos. 32Miingon si Moises kanila, “Mao kini ang gisugo sa Ginoo: ‘Pagtipig kamo ug usa ka gantang nga manna alang sa umaabot nga henerasyon, aron makita nila ang pagkaon nga gihatag ko kaninyo sa kamingawan sa dihang gipagawas ko kamo gikan sa Ehipto.’ ”
33Miingon si Moises kang Aaron, “Pagkuhag sudlanan ug sudli kinig usa ka gantang nga manna. Unya ibutang kini diha sa presensya sa Ginoo alang sa umaabot nga henerasyon.” 34Gituman kini ni Aaron sumala sa gisugo sa Ginoo kang Moises. Gibutang ni Aaron ang manna sa Kahon sa Kasugoan16:34 Kahon sa Kasugoan: Mao usab kini ang sudlanan sa Kasabotan. Tan-awa ang Lista sa mga Pulong sa luyo. aron matipigan kini. 35Mikaon ang mga Israelinhon ug manna sulod sa 40 ka tuig, hangtod nakaabot sila sa yuta sa Canaan. 36(Kada adlaw nagatigom ang kada usa kanila ug usa ka omer nga manna, nga mga usa ka gantang.)
The Lord Gives Israel Food Every Day
1The whole community of Israel started out from Elim. They came to the Desert of Sin. It was between Elim and Sinai. They arrived there on the 15th day of the second month after they had come out of Egypt. 2In the desert the whole community told Moses and Aaron they weren’t happy with them. 3The Israelites said to them, “We wish the Lord had put us to death in Egypt. There we sat around pots of meat. We ate all the food we wanted. But you have brought us out into this desert. You must want this entire community to die of hunger.”
4Then the Lord spoke to Moses. He said, “I will rain down bread from heaven for you. The people must go out each day. Have them gather enough bread for that day. Here is how I will test them. I will see if they will follow my directions. 5On the sixth day they must prepare what they bring in. On that day they must gather twice as much as on the other days.”
6So Moses and Aaron spoke to all the people of Israel. They said, “In the evening you will know that the Lord brought you out of Egypt. 7And in the morning you will see the glory of the Lord. He has heard you say you aren’t happy with him. Who are we? Why are you telling us you aren’t happy with us?” 8Moses also said, “You will know that the Lord has heard you speak against him. He will give you meat to eat in the evening. He’ll give you all the bread you want in the morning. But who are we? You aren’t speaking against us. You are speaking against the Lord.”
9Then Moses told Aaron, “Talk to the whole community of Israel. Say to them, ‘Come to the Lord. He has heard you speak against him.’ ”
10While Aaron was talking to the whole community of Israel, they looked toward the desert. There was the glory of the Lord appearing in the cloud!
11The Lord said to Moses, 12“I have heard the people of Israel talking about how unhappy they are. Tell them, ‘When the sun goes down, you will eat meat. In the morning you will be filled with bread. Then you will know that I am the Lord your God.’ ”
13That evening quail came and covered the camp. In the morning the ground around the camp was covered with dew. 14When the dew was gone, thin flakes appeared on the desert floor. They looked like frost on the ground. 15The people of Israel saw the flakes. They asked each other, “What’s that?” They didn’t know what it was.
Moses said to them, “It’s the bread the Lord has given you to eat. 16Here is what the Lord has commanded. He has said, ‘Everyone should gather as much as they need. Take three pounds for each person who lives in your tent.’ ”
17The people of Israel did as they were told. Some gathered a lot, and some gathered a little. 18When they measured it out, the one who gathered a lot didn’t have too much. And the one who gathered a little had enough. Everyone gathered only what they needed.
19Then Moses said to them, “Don’t keep any of it until morning.”
20Some of them didn’t pay any attention to Moses. They kept part of it until morning. But it was full of maggots and began to stink. So Moses became angry with them.
21Each morning everyone gathered as much as they needed. But by the hottest time of the day, the thin flakes had melted away. 22On the sixth day, the people gathered twice as much. It amounted to six pounds for each person. The leaders of the community came and reported that to Moses. 23He said to them, “Here is what the Lord commanded. He said, ‘Tomorrow will be a day of rest. It will be a holy Sabbath day. It will be set apart for the Lord. So bake what you want to bake. Boil what you want to boil. Save what is left. Keep it until morning.’ ”
24So they saved it until morning, just as Moses commanded. It didn’t stink or get maggots in it. 25“Eat it today,” Moses said. “Today is a Sabbath day to honor the Lord. You won’t find any flakes on the ground today. 26Gather them for six days. But on the seventh day there won’t be any. It’s the Sabbath day.”
27In spite of what Moses said, some of the people went out on the seventh day to gather the flakes. But they didn’t find any. 28Then the Lord spoke to Moses. He said, “How long will all of you refuse to obey my commands and my teachings? 29Keep in mind that I have given you the Sabbath day. That is why on the sixth day I give you bread for two days. Everyone must stay where they are on the seventh day. No one can go out.” 30So the people rested on the seventh day.
31The people of Israel called the bread manna. It was white like coriander seeds. It tasted like wafers made with honey. 32Moses said, “Here is what the Lord has commanded. He has said, ‘Get three pounds of manna. Keep it for all time to come. Then those who live after you will see the bread I gave you to eat in the desert. I gave it to you when I brought you out of Egypt.’ ”
33So Moses said to Aaron, “Get a jar. Put three pounds of manna in it. Then place it in front of the Lord. Keep it there for all time to come.”
34Aaron did exactly as the Lord had commanded Moses. He put the manna with the tablets of the covenant law. He put it there so it would be kept for all time to come. 35The Israelites ate manna for 40 years. They ate it until they came to a land where people were living. They ate it until they reached the border of Canaan.
36The jar had three pounds of manna in it.
