Exodus 15 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Exodus 15:1-27

Ang Awit ni Moises

1Unya miawit si Moises ug ang mga Israelinhon niini nga awit ngadto sa Ginoo:

“Awitan ko ang Ginoo tungod kay nagmadaogon gayod siya.

Gitambog niya sa dagat ang mga kabayo ug ang mga nagsakay niini.

2Ang Ginoo mao ang nagahatag kanako ug kusog,

ug siya ang akong awit.

Siya ang nagluwas kanako.

Siya ang akong Dios, ug dayegon ko siya.

Siya ang Dios sa akong amahan,15:2 amahan: o, katigulangan. ug pasidunggan ko siya.

3Ginoo ang iyang ngalan, ug usa siya ka manggugubat.

4Gitambog niya sa dagat ang mga karwahe ug mga sundalo sa hari sa Ehipto.

Nangalumos sa Pulang Dagat ang pinakamaayong mga opisyal sa hari.

5Nangalumos sila sa lawom nga tubig;

naunlod sila sa kinahiladman nga daw bato.

6Labihan gayod ang imong gahom, O Ginoo;

pinaagi niini gidugmok mo ang mga kaaway.

7Sa imong pagkagamhanan, gilaglag mo ang mga mikontra kanimo.

Gipatagamtam mo kanila ang imong kasuko nga mipuo kanila nga daw mga dagami nga gisunog.

8Sa usa mo lang ka paghuyop napundok ang tubig.

Natigom ang dakong bul-og sa tubig ug mibarog nga daw paril;

nimala ang yuta taliwala sa dagat.

9Nagpasigarbo ang kaaway nga nagkanayon,

‘Gukdon ko sila ug dakpon;

bahinon ko ang ilang mga kabtangan ug tagbawon ko ang akong kaugalingon niini.

Hulboton ko ang akong espada ug laglagon ko sila.’

10Apan sa usa mo lang ka paghuyop nalumos sila sa dagat.

Naunlod sila sa kinahiladman nga daw tingga.

11O Ginoo, kinsa sa mga dios ang sama kanimo?

Walay sama kanimo sa pagkabalaan ug pagkagamhanan.

Ikaw lang ang Dios nga nagahimo ug katingalahang mga butang!”

12“Pinaagi sa imong gahom15:12 Pinaagi sa imong gahom: sa literal, Giisa mo ang imong tuong kamot. gilamoy sa yuta ang among mga kaaway.

13Sa imong mapinadayonon nga gugma tultolan mo ang mga tawo nga imong giluwas.

Sa imong kusog, tultolan mo sila sa imong balaan nga puloy-anan.

14Madunggan kini sa mga nasod ug magkurog sila sa kahadlok.

Makulbaan gayod ang mga Filistihanon.

15Ang mga pangulo sa Edom ug Moab magakurog sa kahadlok,

ug ang mga pangulo15:15 pangulo: o, lumulupyo. sa Canaan daw malipong sa kahadlok.

16Oo, mangalisang gayod sila.

Pinaagi sa imong pagkagamhanan dili sila makalihok sama sa bato,

hangtod makalabay ang imong katawhan nga imong giluwas,15:16 giluwas: sa literal, gipalit. O Ginoo.

17Dad-on mo ang imong katawhan sa imong yuta,

ug ipahimutang mo sila sa bukid nga imong gipanag-iyahan—ang dapit nga gihimo mo nga imong pinuy-anan, O Ginoo,

ang templo nga ikaw mismo ang naghimo.

18Magahari ka, O Ginoo, sa walay kataposan.

19Ang mga Israelinhon naglakaw sa malang yuta taliwala sa dagat. Apan sa dihang milatas sa dagat ang mga kabayo sa hari ug ang iyang mga karwahe ug mga tigkabayo, gibalik sa Ginoo ang tubig ug natabonan sila.”

20Unya si Miriam nga propeta ug igsoon ni Aaron mikuhag tamborin ug gipangunahan ang mga babaye sa pagtamborin ug sa pagsayaw. 21Ug mao kini ang iyang awit kanila:

“Pag-awit kamo sa Ginoo tungod kay nagmadaogon gayod siya.

Gitambog niya sa dagat ang mga kabayo ug ang mga nagsakay niini.”

Ang Pait nga Tubig

22Gikan sa Pulang Dagat, gidala ni Moises ang mga Israelinhon sa kamingawan sa Shur. Tulo ka adlaw silang nagbaktas sa kamingawan ug wala gayod silay nakita nga tubig. 23Sa dihang nakaabot sila sa Mara, nakakita sila ug tubig, apan dili sila makainom kay pait ang tubig. (Mao kana nga ginganlan kining lugara nga Mara.15:23 Mara: Ang buot ipasabot sa Hebreo, mapait.) 24Tungod niini, mireklamo ang mga Israelinhon kang Moises, “Unsa na lay atong imnon niini?”

25Busa nagpakitabang si Moises sa Ginoo, ug gipakita sa Ginoo kaniya ang usa ka sanga sa kahoy. Gilabay kini ni Moises sa tubig ug nawala ang kapait sa tubig.

Didto naghatag ang Ginoo niini nga tulumanon ug sugo sa pagsulay kanila: 26“Kon mosunod kamo pag-ayo kanako, ang Ginoo nga inyong Dios, ug maghimo ug maayo sa akong atubangan ug motuman sa akong mga sugo ug mga tulumanon, dili ko ipadala kaninyo ang mga sakit nga gipadala ko sa mga Ehiptohanon, kondili kanunay ko kamo ayohon.”

27Mibiya sila sa Mara, ug miabot sila sa Elim, diin may 12 ka tuboran ug 70 ka palma, ug nagkampo sila didto duol sa tubig.

Nueva Versión Internacional

Éxodo 15:1-27

El cántico de Moisés

1Entonces Moisés y los israelitas entonaron un cántico en honor del Señor, que decía:

Cantaré al Señor, que se ha coronado de triunfo

arrojando al mar caballos y jinetes.

2El Señor es mi fuerza y mi canción;

¡él es mi salvación!

Él es mi Dios y lo alabaré;

es el Dios de mi padre y lo enalteceré.

3El Señor es un guerrero;

su nombre es el Señor.

4Él arrojó al mar

los carros y el ejército del faraón.

Los mejores oficiales egipcios

se ahogaron en el mar Rojo.

5Las aguas profundas se los tragaron;

como piedras se hundieron en los abismos.

6Tu diestra, Señor, reveló su gran poder;

tu diestra, Señor, despedazó al enemigo.

7Fue tan grande tu victoria

que derribaste a tus oponentes;

diste rienda suelta a tu ardiente ira

y fueron consumidos como rastrojo.

8Bastó un soplo de tu nariz

para que se amontonaran las aguas.

Las olas se levantaron como un muro;

se inmovilizaron las aguas en el fondo del mar.

9«Iré tras ellos y les daré alcance

—alardeaba el enemigo—.

Repartiré sus despojos

hasta quedar hastiado.

¡Desenvainaré la espada

y los destruiré con mi propia mano!».

10Pero con un soplo tuyo se los tragó el mar;

se hundieron como plomo en las aguas turbulentas.

11¿Quién, Señor, se te compara entre los dioses?

¿Quién se te compara en grandeza y santidad?

Tú, Hacedor de maravillas,

nos impresionas con tus portentos.

12Extendiste tu brazo derecho,

¡y se los tragó la tierra!

13Por tu gran amor guías al pueblo que has rescatado;

por tu fuerza los llevas a tu santa morada.

14Las naciones temblarán al escucharlo;

la angustia dominará a los filisteos.

15Los jefes edomitas se llenarán de terror;

temblarán de miedo los jefes de Moab.

Los cananeos perderán el ánimo,

16pues caerá sobre ellos pavor y espanto.

Por tu gran poder, Señor,

quedarán mudos como piedras

hasta que haya pasado tu pueblo,

el pueblo que adquiriste para ti.

17Tú los harás entrar y los plantarás

en el monte que te pertenece;

en el lugar donde tú, Señor, habitas;

en el santuario que tú, Señor, te hiciste.

18¡El Señor reina por siempre y para siempre!

El cántico de Miriam

19Cuando los caballos y los carros del faraón entraron en el mar con sus jinetes,15:19 jinetes. Es decir, los conductores de los carros. el Señor hizo que las aguas se les vinieran encima. Los israelitas, sin embargo, cruzaron el mar sobre tierra seca. 20Entonces Miriam la profetisa, hermana de Aarón, tomó un pandero y, mientras todas las mujeres la seguían danzando y tocando panderos, 21Miriam les cantaba así:

Canten al Señor, que se ha coronado de triunfo

arrojando al mar caballos y jinetes.

Las aguas de Mara y de Elim

22Moisés ordenó a los israelitas que partieran del mar Rojo y se internaran en el desierto de Sur. Y los israelitas anduvieron tres días por el desierto sin hallar agua. 23Llegaron a Mara,15:23 En hebreo, Mara significa amarga. lugar que se llama así porque sus aguas son amargas, y no pudieron apagar su sed allí. 24Comenzaron entonces a murmurar en contra de Moisés y preguntaban: «¿Qué vamos a beber?». 25Moisés clamó al Señor y él le mostró un pedazo de madera, el cual echó Moisés al agua y al instante el agua se volvió dulce.

En ese lugar el Señor los puso a prueba y les dio una regla como norma de conducta. 26Les dijo: «Yo soy el Señor su Dios. Si escuchan mi voz y hacen lo que yo considero justo, y si cumplen mis mandamientos y estatutos, no traeré sobre ustedes ninguna de las enfermedades que traje sobre los egipcios. Yo soy el Señor que les devuelve la salud».

27Después los israelitas llegaron a Elim, donde había doce manantiales y setenta palmeras, y acamparon allí, cerca del agua.