Exodus 10 – APSD-CEB & HOF

Ang Pulong Sa Dios

Exodus 10:1-29

Ang mga Dulon

1Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Adtoa ang hari sa Ehipto,10:1 hari sa Ehipto: sa Hebreo, Faraon. Mao usab sa mosunod nga mga bersikulo. kay gipagahi ko ang kasingkasing niya ug sa iyang mga opisyal aron padayon ko nga ikapakita kanila kining akong mga milagro, 2ug aron ikasulti ninyo sa inyong mga anak ug mga apo kon giunsa ko pagsilot ang mga Ehiptohanon, ug kon unsa ang mga milagro nga gihimo ko taliwala kanila. Niining paagiha mahibaloan ninyo nga ako mao ang Ginoo.”

3Busa miadto si Moises ug si Aaron sa hari ug miingon, “Mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa mga Hebreo: ‘Hangtod kanus-a ka magdumili sa pagpaubos sa imong kaugalingon kanako? Palakwa ang akong katawhan aron makasimba sila kanako. 4Kon dili mo gani sila palakwon, ugma padad-an ko ug mga dulon ang imong nasod. 5Tungod sa ilang kadaghan, dili na makita ang yuta. Kan-on nila ang nahibiling mga tanom nga wala madaot sa ulan nga batunaw, lakip ang tanan ninyong mga kahoy. 6Mapuno sa mga dulon ang imong palasyo ug ang mga balay sa imong mga opisyal ug mga katawhan. Ang inyong mga katigulangan wala gayod nakakitag sama niini sa yuta sa Ehipto sukad sa ilang pag-abot dinhi.’ ” Unya mitalikod sila ni Moises ug milakaw.

7Miingon ang mga opisyal sa hari kaniya, “Hangtod kanus-a mo pasagdan kining kalamidad10:7 kalamidad: o, tawo, nga ang buot ipasabot mao si Moises. nga nagadaot kanato? Palakwa na ang mga Israelinhon, aron makasimba sila sa Ginoo nga ilang Dios. Wala mo ba makita nga dako na ang kadaot sa Ehipto?”

8Busa gipabalik pag-usab si Moises ug si Aaron sa hari. Miingon ang hari kanila, “Sige, makalakaw na kamo sa pagsimba sa Ginoo nga inyong Dios. Apan sultihi ako ninyo kon kinsa ang manglakaw.” 9Mitubag si Moises, “Manglakaw kaming tanan, bata ug tigulang. Dad-on namo ang among mga anak ug kahayopan, kay magsaulog kami ug pista alang sa Ginoo.”

10Mabiay-biayon nga miingon ang hari, “Hinaut nga ubanan kamo sa Ginoo kon palakwon ko kamo ug ang inyong pamilya! Klaro nga daotan gayod ang inyong tuyo kay moikyas kamo! 11Dili ko mosugot! Ang mga lalaki lang ang molakaw aron mosimba sa Ginoo, kay mao man gayod kaha kana ang inyong gusto.” Gipapahawa dayon si Moises ug si Aaron sa atubangan sa hari.

12Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Ipunting ang imong baston10:12 baston: sa Hebreo, kamot. Apan tan-awa sa bersikulo 13. sa yuta sa Ehipto aron motungha ang mga dulon, ug kan-on nila ang nahibiling mga tanom nga wala madaot sa ulan nga batunaw.” 13Busa gipunting ni Moises ang iyang baston, ug nagpadala ang Ginoo ug hangin nga gikan sa sidlakan tibuok adlaw ug gabii. Pagkabuntag nagdala ang hangin ug mga dulon 14nga daghan kaayo, ug midagsa kini sa tibuok Ehipto. Wala pa gayoy sama niadto nga pagdagsang sa dulon sukad masukad ug bisan pa human niadto. 15Mitabon ang dulon sa tibuok yuta sa Ehipto hangtod nga daw miitom ang yuta. Gipangaon nila ang nangahibiling mga tanom nga wala madaot sa ulan nga batunaw, lakip ang tanang mga bunga sa kahoy. Wala gayoy nahibilin nga tanom sa tibuok Ehipto. 16Dali-dali nga gipatawag sa hari si Moises ug si Aaron, ug giingnan, “Nakasala ako sa Ginoo nga inyong Dios ug kaninyo. 17Busa pasayloa ninyo ako niining higayona, ug pag-ampo kamo sa Ginoo nga inyong Dios nga kuhaon niya kining makamatay nga katalagman gikan kanako.”

18Unya mibiya si Moises sa hari ug nagaampo sa Ginoo. 19Mitubag ang Ginoo pinaagi sa pagpadala ug kusog nga hangin gikan sa kasadpan ug gipalid niini ang mga dulon ngadto sa Pulang Dagat. Wala na gayoy nahibilin nga dulon sa tibuok Ehipto. 20Apan gipagahi gihapon sa Ginoo ang kasingkasing sa hari, ug wala niya palakwa ang mga Israelinhon.

Ang Kangitngit

21Unya miingon ang Ginoo kang Moises, “Ibayaw ang imong kamot ngadto sa langit aron matabonan sa hilabihan nga kangitngit ang tibuok Ehipto.” 22Busa gibayaw ni Moises ang iyang kamot sa langit, ug mingitngit pag-ayo ang tibuok Ehipto sulod sa tulo ka adlaw. 23Walay migawas nga mga Ehiptohanon sa ilang balay niadtong mga adlawa, kay wala man silay makita. Apan may kahayag sa dapit nga gipuy-an sa mga Israelinhon.

24Gipatawag dayon sa hari si Moises ug giingnan, “Sige, simba na kamo sa Ginoo. Dad-a ang inyong mga pamilya, apan ibilin ang inyong kahayopan.” 25Apan mitubag si Moises, “Kinahanglan dad-on namo ang among kahayopan aron makahalad kami ug mga halad nga sinunog alang sa Ginoo nga among Dios. 26Dad-on namo ang tanan namong kahayopan. Wala gayoy ibilin bisan usa kanila, kay wala kami kahibalo kon unsa nga hayop ang ipahalad sa Ginoo kanamo. Mahibaloan lang namo kini kon atua na kami didto.”

27Apan gipagahi gihapon sa Ginoo ang kasingkasing sa hari, ug wala niya sila palakwa. 28Miingon ang hari kang Moises, “Pahawa sa akong atubangan! Ayaw na pakita kanako pag-usab, kay kon makita ko pa gani ikaw, ipapatay ko ikaw!” 29Mitubag si Moises, “Kon mao kana ang imong gusto, dili na ako magpakita kanimo pag-usab.”

Hoffnung für Alle

2. Mose 10:1-29

Das achte Strafgericht: Heuschrecken

1Der Herr befahl Mose: »Geh zum Pharao! Ich habe dafür gesorgt, dass er und seine Hofbeamten unnachgiebig bleiben. Denn ich will mitten unter ihnen Zeichen und Wunder vollbringen, 2damit ihr euren Kindern und Enkeln erzählen könnt, wie ich die Ägypter zur Schau gestellt und große Dinge unter ihnen getan habe. So werdet ihr erkennen, dass ich der Herr bin!«

3Mose und Aaron gingen wieder zum Pharao und sagten: »So spricht der Herr, der Gott der Hebräer: Wie lange weigerst du dich noch, dich mir zu unterwerfen? Lass mein Volk ziehen, es soll mir dienen! 4Sonst sorge ich dafür, dass morgen Heuschreckenschwärme über dein Land herfallen. 5Dann wird man vor lauter Heuschrecken den Boden nicht mehr sehen! Sie werden alles kahl fressen, was den Hagel überstanden hat, auch die Bäume. 6Sie dringen in deinen Palast ein, in die Häuser deiner Hofbeamten und in alle anderen Häuser in Ägypten. Diese Heuschreckenplage wird die schlimmste sein, die ihr Ägypter je erlebt habt, seit ihr in diesem Land wohnt!« Mose drehte sich um und verließ den Palast.

7Da drängten die Hofbeamten den Pharao: »Wie lange soll uns dieser Mann noch Schaden zufügen? Lass die Leute doch gehen und dem Herrn, ihrem Gott, dienen! Merkst du denn immer noch nicht, dass unser Land Ägypten zugrunde geht?«

8Der Pharao ließ Mose und Aaron zurückholen und sagte: »Zieht los und opfert dem Herrn, eurem Gott! Wer von euch soll denn mitgehen?« 9Mose antwortete: »Wir wollen mit Jung und Alt losziehen, mit unseren Söhnen und Töchtern, und auch unsere Schaf-, Ziegen- und Rinderherden nehmen wir mit. Schließlich wollen wir gemeinsam ein Fest zu Ehren des Herrn feiern!«

10Da spottete der Pharao: »O ja, geht nur mit dem Segen des Herrn! Ich werde euch aber niemals mit euren Familien ziehen lassen. Es ist offensichtlich, dass ihr Böses im Schilde führt!

11Nein, nur ihr Männer dürft das Land verlassen, um dem Herrn, eurem Gott, zu opfern. Das ist es doch, was ihr wollt!« Darauf ließ der König Mose und Aaron hinauswerfen.

12Der Herr befahl Mose: »Streck deine Hand über Ägypten aus! Dann werden Heuschrecken über das Land herfallen und alle Pflanzen kahl fressen, die vom Hagel verschont geblieben sind.«

13Mose streckte seinen Stab aus, und der Herr ließ einen Ostwind aufkommen, der den ganzen Tag und die folgende Nacht wehte. Am nächsten Morgen hatte der Wind riesige Schwärme von Heuschrecken herangetrieben.

14Sie fielen über ganz Ägypten her und ließen sich in allen Teilen des Landes nieder. Es war eine Heuschreckenplage, wie sie vorher noch nie dagewesen war und auch nicht wieder auftreten sollte. 15Die Heuschrecken verfinsterten den Himmel und bedeckten den Erdboden im ganzen Land. Sie fraßen die Früchte und alles andere am Boden und an den Bäumen ab, was vom Hagel verschont geblieben war. In ganz Ägypten fand sich an den Bäumen kein einziges grünes Blatt und auf den Feldern kein einziger Halm.

16Schnell ließ der Pharao Mose und Aaron zu sich rufen. »Ich habe gegen den Herrn, euren Gott, gesündigt und auch gegen euch«, gab er zu. 17»Vergebt mir noch dieses eine Mal meine Schuld! Betet zum Herrn, eurem Gott, und bittet ihn, dass er uns von dieser tödlichen Plage befreit!«

18Mose verließ den Palast und betete zum Herrn. 19Da ließ der Herr einen starken Westwind aufkommen, der die Heuschrecken wegblies und ins Schilfmeer trieb. Im ganzen Land blieb keine einzige mehr übrig. 20Doch auch dieses Mal sorgte der Herr dafür, dass der Pharao hart blieb und die Israeliten nicht ziehen ließ.

Das neunte Strafgericht: Finsternis

21Der Herr sprach zu Mose: »Streck deine Hand zum Himmel aus! Dann wird sich eine Dunkelheit über Ägypten ausbreiten, die man mit Händen greifen kann.« 22Mose erhob seine Hand zum Himmel, und eine völlige Finsternis kam über ganz Ägypten. Drei Tage lang blieb es so dunkel, 23dass keiner den anderen sehen und niemand sein Haus verlassen konnte. Nur wo die Israeliten wohnten, war es hell.

24Wieder ließ der Pharao Mose zu sich rufen und sagte: »Zieht los und dient dem Herrn, eurem Gott! Ihr dürft auch eure Familien mitnehmen. Nur eure Schafe, Ziegen und Rinder sollen hierbleiben.« 25Aber Mose widersprach: »Du musst uns schon erlauben, Tiere mitzunehmen, die wir dem Herrn, unserem Gott, als Schlacht- und Brandopfer darbringen können! 26Darum muss auch unser Vieh mit uns gehen, kein einziges Tier darf zurückbleiben! Denn aus unseren Herden müssen wir die Opfertiere für den Herrn, unseren Gott, auswählen. Und solange wir noch nicht in der Wüste sind, wissen wir gar nicht, welche Tiere wir dafür brauchen.«

27Doch der Herr ließ den Pharao starrsinnig werden, so dass er den Israeliten die Erlaubnis verweigerte. 28»Verschwinde!«, rief der König. »Wage es nicht, mir noch einmal unter die Augen zu treten, sonst bist du ein toter Mann!« 29Da antwortete Mose: »Du hast recht, ich werde dich nie wiedersehen!«