Si Josue mao ang Mipuli kang Moises
(Num. 27:12-23)
1Nagpadayon si Moises sa pagpakigsulti sa tanang mga Israelinhon. 2Miingon siya, “120 na ka tuig ang akong edad ug dili na ako makahimo sa pagpangulo kaninyo. Miingon ang Ginoo kanako nga dili ako makatabok sa Jordan. 3Ang Ginoo nga inyong Dios mismo ang mag-una kaninyo sa pagtabok. Laglagon niya ang mga nasod didto, ug panag-iyahan ninyo ang ilang yuta. Pangulohan kamo ni Josue sa pagtabok sumala sa giingon sa Ginoo. 4Himuon sa Ginoo ngadto niini nga mga nasod ang iyang gihimo kang Sihon ug kang Og nga mga hari sa mga Amorihanon, ug sa ilang yuta. 5Itugyan sila sa Ginoo kaninyo, ug kinahanglang himuon ninyo kanila ang gisugo ko kaninyo. 6Lig-ona ninyo ang inyong kaugalingon ug pagmaisogon. Ayaw kamo kahadlok kanila kay ang Ginoo nga inyong Dios nagauban kaninyo; dili niya kamo biyaan o pasagdan.”
7Unya gitawag ni Moises si Josue ug giingnan atubangan sa tanang mga Israelinhon, “Lig-ona ang imong kaugalingon ug pagmaisogon, kay ikaw ang mangulo niining mga katawhan sa pag-adto sa yuta nga gisaad sa Ginoo nga ihatag sa ilang mga katigulangan. Tabangi sila nga maangkon ang yuta. 8Pangulohan ka sa Ginoo ug magauban siya kanimo; dili niya ikaw biyaan o pasagdan. Busa ayaw kahadlok o pagpakawala sa paglaom.”
Ang Pagbasa sa Kasugoan
9Gisulat ni Moises kini nga mga sugo ug gihatag ngadto sa mga pari nga mga kaliwat ni Levi, nga mao ang nagadala sa sudlanan sa Kasabotan sa Ginoo, ug ngadto sa tanang tigdumala sa Israel. 10Unya gimandoan sila ni Moises, “Sa kataposan sa matag pito ka tuig nga mao ang Tuig sa Paghatag ug Kagawasan ug Pag-uli, sa panahon sa Pista sa Pagpatindog sa mga Payag, 11basaha ninyo kini nga mga sugo ngadto sa tanang mga Israelinhon inigtigom nila sa presensya sa Ginoo nga inyong Dios sa dapit nga iyang pilion. 12Tigoma ang mga tawo—ang mga lalaki, mga babaye, mga kabataan, ug mga langyaw nga nagapuyo sa inyong mga lungsod—aron makapamati sila ug makakat-on sa pagtahod sa Ginoo nga inyong Dios ug sa pagtuman pag-ayo sa tanan nga gipatuman niini nga mga sugo. 13Himuon ninyo kini aron ang inyong mga kabataan nga wala pa mahibalo niini nga mga sugo makadungog usab ug makakat-on sa pagtahod sa Ginoo nga inyong Dios samtang nagakinabuhi kamo sa yuta nga inyong panag-iyahan sa tabok sa Suba sa Jordan.”
Nagpasidaan ang Ginoo sa Himuong Paglapas sa mga Israelinhon
14Miingon ang Ginoo kang Moises, “Hapit ka nang mamatay; busa ipatawag si Josue ug adto kamo sa Tolda nga Tagboanan, kay tudloan ko siya didto sa iyang pagahimuon.” Busa miadto si Moises ug si Josue sa Tolda nga Tagboanan.
15Nagpakita ang Ginoo pinaagi sa panganod nga morag haligi didto sa may pultahan sa Tolda. 16Miingon ang Ginoo kang Moises, “Hapit ka nang mamatay ug makig-uban sa imong mga katigulangan. Kon wala ka na, kining mga tawhana mosimba sa ubang dios-dios nga ginasimba sa mga tawo sa yuta nga ilang pagaadtoan. Isalikway nila ako ug lapason nila ang kasabotan nga gihimo ko uban kanila. 17Nianang adlawa masuko ako pag-ayo kanila ug isalikway ko sila. Talikdan ko sila ug malaglag sila. Daghang mga katalagman ug mga kalisdanan ang moabot kanila, ug nianang higayona mangutana sila, ‘Miabot ba kanato kini nga mga katalagman tungod kay ang Dios wala na mag-uban kanato?’ 18Talikdan ko gayod sila nianang higayona tungod sa tanang kadaotan nga ilang gihimo pinaagi sa pagsimba sa ubang dios-dios.
19“Busa isulat kini nga awit ug itudlo sa katawhan sa Israel. Ipaawit kini kanila aron mahimo kining saksi batok kanila. 20Dad-on ko sila sa maayo ug mabungahon nga yuta31:20 maayo… yuta: sa Hebreo, yuta nga nagaagas ang gatas ug dugos. nga gisaad ko sa ilang mga katigulangan. Didto magakinabuhi sila sa kadagaya; magakaon sila sa tanang pagkaon nga gusto nila, ug mabusog sila pag-ayo. Apan mobiya sila kanako ug mosimba sa ubang dios-dios. Lapason nila ang akong kasabotan. 21Kon moabot na kanila ang daghang katalagman ug mga kalisdanan, kini nga awit mahimong saksi batok kanila, kay dili kini malimtan sa ilang mga kaliwat. Nahibaloan ko kon unsa ang ilang ginaplano nga himuon bisan wala ko pa sila madala sa yuta nga akong gisaad kanila.” 22Niadtong adlawa, gisulat ni Moises ang awit ug gitudlo sa mga Israelinhon.
23Gimandoan sa Ginoo si Josue nga anak ni Nun: “Lig-ona ang imong kaugalingon ug pagmaisogon, kay ikaw ang modala sa mga Israelinhon sa yuta nga akong gisaad kanila, ug magauban ako kanimo.”
24Human masulat ni Moises ang tanang mga sugo sa libro, 25gimandoan niya ang mga Levita nga mao ang nagadala sa sudlanan sa Kasabotan sa Ginoo. Miingon siya, 26“Kuhaa ninyo kining Libro sa Kasugoan ug ibutang sa tapad sa sudlanan sa Kasabotan sa Ginoo nga inyong Dios. Magpabilin kini didto ingon nga saksi batok sa katawhan sa Israel. 27Kay nahibaloan ko kon unsa kamo ka rebelde ug kagahig ulo. Bisan karon nga kauban ninyo ako, nagarebelde kamo sa Ginoo, unsa pa kaha kon patay na ako! 28Tigoma sa akong atubangan ang tanang mga tigdumala sa inyong tribo ug ang tanang mga opisyal aron sultihan ko sila niining mga butanga. Ug tawgon ko ang langit ug yuta sa pagsaksi batok kanila. 29Kay nahibaloan ko nga kon patay na ako, magahimo gayod kamo ug daotan ug isalikway ninyo ang tanan nga gisugo ko kaninyo. Sa umaabot nga mga adlaw, moabot kaninyo ang mga katalagman kay maghimo kamog daotan atubangan sa Ginoo ug pasuk-on ninyo siya pinaagi sa inyong buhat.”
Ang Awit ni Moises
30Unya gisulti ni Moises ang mensahe sa tibuok nga awit samtang namati ang tibuok katilingban sa Israel.
Joshua to Succeed Moses
1Then Moses went out and spoke these words to all Israel: 2“I am now a hundred and twenty years old and I am no longer able to lead you. The Lord has said to me, ‘You shall not cross the Jordan.’ 3The Lord your God himself will cross over ahead of you. He will destroy these nations before you, and you will take possession of their land. Joshua also will cross over ahead of you, as the Lord said. 4And the Lord will do to them what he did to Sihon and Og, the kings of the Amorites, whom he destroyed along with their land. 5The Lord will deliver them to you, and you must do to them all that I have commanded you. 6Be strong and courageous. Do not be afraid or terrified because of them, for the Lord your God goes with you; he will never leave you nor forsake you.”
7Then Moses summoned Joshua and said to him in the presence of all Israel, “Be strong and courageous, for you must go with this people into the land that the Lord swore to their ancestors to give them, and you must divide it among them as their inheritance. 8The Lord himself goes before you and will be with you; he will never leave you nor forsake you. Do not be afraid; do not be discouraged.”
Public Reading of the Law
9So Moses wrote down this law and gave it to the Levitical priests, who carried the ark of the covenant of the Lord, and to all the elders of Israel. 10Then Moses commanded them: “At the end of every seven years, in the year for canceling debts, during the Festival of Tabernacles, 11when all Israel comes to appear before the Lord your God at the place he will choose, you shall read this law before them in their hearing. 12Assemble the people—men, women and children, and the foreigners residing in your towns—so they can listen and learn to fear the Lord your God and follow carefully all the words of this law. 13Their children, who do not know this law, must hear it and learn to fear the Lord your God as long as you live in the land you are crossing the Jordan to possess.”
Israel’s Rebellion Predicted
14The Lord said to Moses, “Now the day of your death is near. Call Joshua and present yourselves at the tent of meeting, where I will commission him.” So Moses and Joshua came and presented themselves at the tent of meeting.
15Then the Lord appeared at the tent in a pillar of cloud, and the cloud stood over the entrance to the tent. 16And the Lord said to Moses: “You are going to rest with your ancestors, and these people will soon prostitute themselves to the foreign gods of the land they are entering. They will forsake me and break the covenant I made with them. 17And in that day I will become angry with them and forsake them; I will hide my face from them, and they will be destroyed. Many disasters and calamities will come on them, and in that day they will ask, ‘Have not these disasters come on us because our God is not with us?’ 18And I will certainly hide my face in that day because of all their wickedness in turning to other gods.
19“Now write down this song and teach it to the Israelites and have them sing it, so that it may be a witness for me against them. 20When I have brought them into the land flowing with milk and honey, the land I promised on oath to their ancestors, and when they eat their fill and thrive, they will turn to other gods and worship them, rejecting me and breaking my covenant. 21And when many disasters and calamities come on them, this song will testify against them, because it will not be forgotten by their descendants. I know what they are disposed to do, even before I bring them into the land I promised them on oath.” 22So Moses wrote down this song that day and taught it to the Israelites.
23The Lord gave this command to Joshua son of Nun: “Be strong and courageous, for you will bring the Israelites into the land I promised them on oath, and I myself will be with you.”
24After Moses finished writing in a book the words of this law from beginning to end, 25he gave this command to the Levites who carried the ark of the covenant of the Lord: 26“Take this Book of the Law and place it beside the ark of the covenant of the Lord your God. There it will remain as a witness against you. 27For I know how rebellious and stiff-necked you are. If you have been rebellious against the Lord while I am still alive and with you, how much more will you rebel after I die! 28Assemble before me all the elders of your tribes and all your officials, so that I can speak these words in their hearing and call the heavens and the earth to testify against them. 29For I know that after my death you are sure to become utterly corrupt and to turn from the way I have commanded you. In days to come, disaster will fall on you because you will do evil in the sight of the Lord and arouse his anger by what your hands have made.”
The Song of Moses
30And Moses recited the words of this song from beginning to end in the hearing of the whole assembly of Israel:
