Daniel 10 – APSD-CEB & NVI

Ang Pulong Sa Dios

Daniel 10:1-21

Ang Panan-awon ni Daniel sa Pangpang sa Suba sa Tigris

1Sa ikatulong tuig sa paghari ni Cyrus sa Persia, may gipadayag nga mensahe ngadto kang Daniel, nga gitawag usab ug Belteshazar. Tinuod kini nga mensahe, ug mahitungod kini sa usa ka dako nga gira. Nasabtan ni Daniel ang maong mensahe tungod kay gipasabot kini kaniya pinaagi sa usa ka panan-awon. 2Mao kini ang nahitabo sumala kang Daniel:

Niadtong panahona, tulo ka semana akong nagbangotan. 3Wala gayod ako mokaon ug lamian nga pagkaon o karne ug wala ako moinom ug bino. Wala usab ako nagpahumot10:3 Wala… nagpahumot: Ang buot ipasabot, wala na niya atimana ang iyang kaugalingon. sulod sa tulo ka semana.

4Sa ika-24 nga adlaw sa unang bulan, samtang nagtindog ako sa daplin sa dako nga Suba sa Tigris, 5may nakita akong morag tawo nga nagbistig linen ug nagbakos ug lunsayng bulawan. 6Ang iyang lawas nagasidlak sama sa usa ka mahalong bato. Ang iyang nawong sama kahayag sa kilat, ug ang iyang mga mata sama sa nagdilaab nga mga sulo. Ang iyang mga bukton ug tiil morag gipasinawan nga bronsi, ug ang iyang tingog sama kakusog sa tingog sa daghang mga tawo.

7Ako lang gayod ang nakakita niadto nga panan-awon. Ang akong mga kauban wala makakita, apan nanagan sila ug nanago tungod sa kahadlok. 8Busa ako lang ang nahibilin, ug ako lang ang nakakita niadtong kahibulongan nga panan-awon. Nangluspad ako ug nawad-an ug kusog. 9Unya nadunggan ko nga misulti kadtong tawo. Ug samtang nagsulti siya, nakuyapan ako ug natumba nga nahapla sa yuta. 10Unya may migunit kanako ug gitabangan ako nga makaluhod. 11Miingon siya, “Daniel, pinangga sa Dios, tindog ug sabta pag-ayo ang akong isulti kanimo, kay gipadala ako dinhi kanimo.” Sa pagsulti niya niadto, mitindog ako nga nagkurog. 12Unya miingon siya, “Daniel, ayaw kahadlok. Kay sa unang adlaw pa lang nga nagpaubos ka sa imong Dios, ug nagtinguha nga imong masabtan ang mga panan-awon, gidungog na ang imong pag-ampo. Mianhi ako dinhi agig tubag sa imong pag-ampo. 13Ugaling lang kay wala dayon ako makaabot dinhi tungod kay sulod sa 21 ka adlaw gibabagan ako sa pangulo10:13 pangulo: Ang buot ipasabot dinhi, usa ka daotang anghel nga nagagahom o nagatabang sa Persia. sa gingharian sa Persia. Maayo na lang gani kay gitabangan ako ni Michael nga usa sa mga pangulo sa mga anghel, tungod kay ako lang ang nakiggira batok sa pangulo sa Persia. 14Karon, ania ako aron ipasabot kanimo kon unsa ang mahitabo sa imong isigka-Israelinhon sa umaabot, kay ang imong panan-awon mahitungod man sa mahitabo sa umaabot.”

15Samtang nagsulti siya niadto, miduko ako, ug wala na makasulti. 16Unya kadtong morag tawo nga akong nakita sa panan-awon mihikap sa akong ngabil ug nakasulti ako pag-usab. Miingon ako kaniya nga nagtindog sa akong atbang, “Sir, lain gayod ang akong pamati ug nawad-an ako ug kusog tungod niadtong akong nakita nga panan-awon. 17Unsaon ko pagpakigsulti kanimo nga wala na man akoy kusog ug halos dili na ako makaginhawa?”

18Gihikap niya ako pag-usab ug mibalik ang akong kalagsik. 19Miingon siya kanako, “Pinangga ka sa Dios, ayaw kahadlok o kabalaka. Lig-ona gayod ang imong kaugalingon.” Sa dihang nasulti niya kadto kanako, nabaskog ako. Unya miingon ako kaniya, “Padayon sa imong pagsulti, sir, kay gipabaskog mo na ako.”

20Mitubag siya, “Kinahanglan mobalik ako sa pagpakiggira sa pangulo sa Persia. Human niana, moabot ang pangulo10:20 pangulo: Ang buot ipasabot dinhi, usa ka daotang anghel nga nagagahom o nagatabang sa Greece. sa Greece. Apan nahibalo ka ba kon nganong mianhi ako dinhi kanimo? 21Mianhi ako aron isaysay kanimo kon unsa ang nahisulat sa Libro sa Kamatuoran. Sa akong pagpakiggira, walay lain nga nagatabang kanako kondili si Michael lang gayod, ang pangulo10:21 pangulo: Ang buot ipasabot dinhi, usa ka maayong anghel nga nagagahom o nagatabang sa Israel. sa Israel.

Nueva Versión Internacional

Daniel 10:1-21

Daniel junto al río Tigris

1En el tercer año del reinado de Ciro de Persia, Daniel, que también se llamaba Beltsasar, recibió una revelación acerca de una gran guerra.10:1 O acerca de tiempos difíciles. El mensaje era verdadero y Daniel pudo comprender su significado en la visión.

2«En aquella ocasión yo, Daniel, pasé tres semanas como si estuviera de luto. 3En todo ese tiempo no comí nada especial, ni probé carne ni vino, ni usé ningún perfume.

4»El día veinticuatro del mes primero, mientras me encontraba yo a la orilla del gran río Tigris, 5levanté los ojos y vi ante mí a un hombre vestido de tela de lino con un cinturón de oro proveniente de Ufaz. 6Su cuerpo brillaba como el topacio y su rostro resplandecía como el relámpago. Sus ojos eran dos antorchas encendidas y sus brazos y piernas parecían de bronce bruñido; su voz resonaba como el eco de una multitud.

7»Yo, Daniel, fui el único que tuvo esta visión. Los que estaban conmigo, aunque no vieron nada, se asustaron y corrieron a esconderse. 8Nadie se quedó conmigo cuando tuve esta gran visión. Las fuerzas me abandonaron, palideció mi rostro y casi me desvanecí. 9Fue entonces cuando escuché a aquel hombre. Mientras me hablaba, quedé aturdido y con el rostro en tierra.

10»En ese momento una mano me tocó y me puso sobre mis manos y rodillas, que aún temblaban, 11y me dijo: “Levántate, Daniel, pues he sido enviado a verte. Tú eres muy apreciado, así que presta atención a lo que voy a decirte”.

»En cuanto aquel hombre me habló, me puse de pie temblando.

12»Entonces me dijo: “No tengas miedo, Daniel. Tu petición fue escuchada desde el primer día en que te propusiste ganar entendimiento y humillarte ante tu Dios. En respuesta a ella estoy aquí. 13Pero durante veintiún días el príncipe del reino de Persia se me opuso, así que acudió en mi ayuda Miguel, uno de los principales príncipes. Y me quedé allí, con los reyes de Persia. 14Pero ahora he venido a explicarte lo que va a suceder a tu pueblo en el futuro, pues la visión se refiere a un tiempo aún por venir”.

15»Y cuando él me decía esto, yo me incliné de cara al suelo y guardé silencio. 16Entonces alguien con aspecto humano tocó mis labios y yo los abrí; entonces comencé a hablar. Y dije al que estaba delante de mí: “Señor, por causa de esta visión me siento muy angustiado y sin fuerzas. 17¿Cómo es posible que yo, que soy tu siervo, hable contigo? Las fuerzas me han abandonado y apenas puedo respirar”.

18»Una vez más, el de aspecto humano me tocó y me infundió fuerzas. 19Dijo: “No temas, eres muy apreciado. ¡La paz sea contigo! ¡Sé fuerte, sé fuerte!”.

»Mientras él me hablaba, yo fui fortaleciéndome y dije: “¡Habla, mi señor!, porque me has fortalecido”. 20Y me preguntó: “¿Sabes por qué he venido a verte? Pues porque debo volver a pelear contra el príncipe de Persia. Y, cuando termine de luchar con él, hará su aparición el príncipe de Grecia. 21Pero antes de eso, te diré lo que está escrito en el Libro de la Verdad. En mi lucha contra ellos, solo cuento con el apoyo de Miguel, el príncipe de ustedes.