Ang mga Babaye sa Jerusalem
1O labing matahom nga babaye, hain na ang imong hinigugma? Diin siya paingon kay tabangan ka namo sa pagpangita kaniya?
Ang Babaye
2Miadto ang akong hinigugma sa iyang hardin nga puno sa mga tanom nga ginahimong pahumot. Pasabsabon niya didto ang iyang mga kahayopan, ug manguha siya ug mga liryo. 3Akoa siya ug ako iya usab. Ginapasabsab niya ang iyang mga kahayopan diha sa mga liryo.
Ang Lalaki
4Pagkatahom mo, mahal ko. Sama ikaw katahom sa siyudad sa Tirza ug sa Jerusalem. Madanihon ka gayod sama sa mga sundalo nga may mga bandera. 5Ayaw ako tan-awa kay madani ako kanimo. Ang imong buhok daw panon sa mga kanding nga nanglugsong gikan sa Bukid sa Gilead. 6Ang imong mga ngipon sama kaputi sa karnero nga bag-o lang gikaligoan. Walay nakulang niini ug maayo ang pagkaplastar niini. 7Ang imong nawong nga natabonan sa belo daw sama sa prutas sa pomegranata nga mapula-pula.
8Bisan may 60 pa ako ka mga asawa nga rayna, 80 ka mga asawa nga sulugoon, ug mga dalaga nga dili maihap, 9usa ra gayod ang akong hinigugma. Pinasahi gayod siya ug wala gayoy ikasaway diha kaniya. Siya lang gayod ang anak nga babaye sa iyang inahan ug paborito siya niini. Kon makita siya sa mga babaye ginapasidunggan nila siya, ug bisan ang mga rayna ug ang mga asawa nga sulugoon nakadayeg kaniya. 10Miingon sila, “Kinsa kining daw nagasubang nga adlaw ang katahom? Matahom siya sama sa bulan, ug maanyag sama sa adlaw. Madanihon kaayo siya sama sa mga sundalo nga may mga bandera.”
11Milugsong ako sa mga tamnanan sa kahoy nga almond sa pagtan-aw sa bag-ong mga tanom nga nanubo sa lugut. Gitan-aw ko kon nanalingsing na ang mga ubas ug kon namulak na ang mga pomegranata. 12Sa akong hilabihan nga kalipay, gibati ko nga daw nagsakay ako sa harianong karwahe uban sa akong hinigugma.
Ang mga Babaye sa Jerusalem
13Balik, dalaga sa Shulam. Balik aron masud-ongan ka namo pag-ayo.
Ang Lalaki
Nganong gusto man gayod ninyong makita ang dalaga sa Shulam nga mosayaw taliwala sa ubang mga mananayaw?
1Whither is thy beloved gone, O thou fairest among women? whither is thy beloved turned aside? that we may seek him with thee. 2My beloved is gone down into his garden, to the beds of spices, to feed in the gardens, and to gather lilies. 3I am my beloved’s, and my beloved is mine: he feedeth among the lilies.
4¶ Thou art beautiful, O my love, as Tirzah, comely as Jerusalem, terrible as an army with banners. 5Turn away thine eyes from me, for they have overcome me: thy hair is as a flock of goats that appear from Gilead.6.5 overcome…: or, puffed me up 6Thy teeth are as a flock of sheep which go up from the washing, whereof every one beareth twins, and there is not one barren among them. 7As a piece of a pomegranate are thy temples within thy locks. 8There are threescore queens, and fourscore concubines, and virgins without number. 9My dove, my undefiled is but one; she is the only one of her mother, she is the choice one of her that bare her. The daughters saw her, and blessed her; yea, the queens and the concubines, and they praised her.
10¶ Who is she that looketh forth as the morning, fair as the moon, clear as the sun, and terrible as an army with banners?
11I went down into the garden of nuts to see the fruits of the valley, and to see whether the vine flourished, and the pomegranates budded. 12Or ever I was aware, my soul made me like the chariots of Amminadib.6.12 Or ever…: Heb. I knew not6.12 made…: or, set me on the chariots of my willing people 13Return, return, O Shulamite; return, return, that we may look upon thee. What will ye see in the Shulamite? As it were the company of two armies.6.13 of…: or, of Mahanaim
