1Tibuok gabii akong nangandoy sa akong hinigugma diha sa akong higdaanan. Gimingaw ako kaniya, apan wala siya magpakita kanako. 2Busa mibangon ako, ug gilibot ko ang siyudad, ang mga kadalanan, ug mga plasa. Gipangita ko ang akong hinigugma apan wala ko siya nakit-an. 3Nakita ako sa mga guwardya sa ilang paglibot-libot sa siyudad. Gipangutana ko sila, “Nakita ba ninyo ang akong hinigugma?”
4Sa dili pa dugay nga nakabiya ako sa mga guwardya, nakita ko ang akong hinigugma. Gigunitan ko siya pag-ayo ug wala ko na siya buhii hangtod nga nadala ko siya sa balay sa akong inahan, didto sa kuwarto diin ako gipakatawo. 5Kamong mga babaye sa Jerusalem, panumpa kamo pinaagi sa mga lagsaw ug mga gasela nga dili ninyo pukawon ang gugma kon dili pa ang hustong panahon.
Ang mga Babaye sa Jerusalem
6Kinsa kining gikan sa kamingawan nga morag bagang aso nga inubanan sa kahumot sa mga mira ug insenso—mga pahumot nga ginabaligya sa negosyante? 7Si Solomon kana nga gidayongan diha sa iyang lingkoranan ug gilibotan sa 60 ka pinakaisog nga mga sundalo sa Israel. 8Nagtakin ang matag sundalo ug espada ug hanas sila sa pagpakiggira. Andam sila kon may moataki kanila bisan sa kagabhion. 9Ang lingkoranan ni Haring Solomon hinimo gikan sa mga kahoy nga gikan sa Lebanon. 10Ang mga haligi niini hinaklapan ug plata ug ang sandiganan bulawan. Ang lingkoranan giputos ug panapton nga kolor ube. Ang sulod nga bahin gipatahom sa mga babaye sa Jerusalem.
Ang Babaye
11O mga babaye sa Jerusalem,3:11 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. panggawas kamo ug tan-awa ninyo si Haring Solomon. Nagasul-ob siya sa korona nga gikorona kaniya sa iyang inahan sa adlaw sa iyang kasal—ang iyang labing malipayong adlaw.
1All night long on my bed
I looked for the one my heart loves;
I looked for him but did not find him.
2I will get up now and go about the city,
through its streets and squares;
I will search for the one my heart loves.
So I looked for him but did not find him.
3The watchmen found me
as they made their rounds in the city.
‘Have you seen the one my heart loves?’
4Scarcely had I passed them
when I found the one my heart loves.
I held him and would not let him go
till I had brought him to my mother’s house,
to the room of the one who conceived me.
5Daughters of Jerusalem, I charge you
by the gazelles and by the does of the field:
do not arouse or awaken love
until it so desires.
6Who is this coming up from the wilderness
like a column of smoke,
perfumed with myrrh and incense
made from all the spices of the merchant?
7Look! It is Solomon’s carriage,
escorted by sixty warriors,
the noblest of Israel,
8all of them wearing the sword,
all experienced in battle,
each with his sword at his side,
prepared for the terrors of the night.
9King Solomon made for himself the carriage;
he made it of wood from Lebanon.
10Its posts he made of silver,
its base of gold.
Its seat was upholstered with purple,
its interior inlaid with love.
Daughters of Jerusalem, 11come out,
and look, you daughters of Zion.
Look3:10,11 Or interior lovingly inlaid / by the daughters of Jerusalem. / 11 Come out, you daughters of Zion, / and look on King Solomon wearing a crown,
the crown with which his mother crowned him
on the day of his wedding,
the day his heart rejoiced.
