Ang Babaye
1Mora akog rosas sa Sharon ug liryo sa mga kapatagan.
Ang Lalaki
2Kon itandi sa uban nga mga babaye, ang akong pinangga sama sa liryo taliwala sa kasampinitan.
Ang Babaye
3Kon itandi sa uban nga mga batan-ong lalaki, ang akong pinangga sama sa kahoy nga mansanas taliwala sa kalasangan. Kalipay ko ang pagpasilong sa iyang landong, ug alang kanako tam-is ang iyang bunga. 4Gidala niya ako sa kombira ug gipabati niya kanako kon unsa niya ako paghigugma. 5Pabaskoga ako pinaagi sa pagpakaon kanakog pasas ug mansanas, kay naluya ako tungod sa gugma. 6Giunlanan ko ang iyang walang bukton ug ang iyang tuong bukton nagagakos kanako.
7Mga babaye sa Jerusalem, panumpa kamo pinaagi sa mga lagsaw ug mga gasela nga dili ninyo pukawon ang gugma kon dili pa ang hustong panahon.
8Nabati ko ang tingog sa akong hinigugma. Nagaabot na siya nga nagalukso-lukso sa mga bukid ug mga bungtod 9sama sa lagsaw. Tan-awa, tua siya sa gawas nagatindog luyo sa among bongbong ug nagalili kanako diha sa mga rehas sa bintana. 10Miingon siya kanako, “Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma. 11Human na ang tingtugnaw ug ang ting-ulan. 12Namukhad na ang mga bulak sa kapatagan, ug panahon na sa pag-awit. Madungog na diha sa kaumahan ang tingog sa mga salampati. 13Gasugod na ug pamunga ang mga kahoy nga igos ug nangalimyon na ang mga bulak sa ubas. Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma.”
Ang Lalaki
14Daw salampati ka nga nagatago diha sa kabatoan sa pangpang. Ipakita kanako ang imong matahom nga nawong ug ipabati kanako ang matam-is mong tingog.
Ang mga Babaye sa Jerusalem
15Dali! Dakpa ang gagmayng ihalas nga mga iro, nga gapangdaot sa among nagapamulak nga ubasan.
Ang Babaye
16Akoa ang akong hinigugma ug ako iyaha usab. Gipasabsab niya ang iyang kahayopan diha sa mga liryohan. 17Sa dili pa mobanagbanag ug sa dili pa moabot ang kabuntagon, balik kanako, mahal ko. Balik sama kapaspas sa lagsaw diha sa taliwala sa duha ka bukid.
The woman says
1“I am like a rose on the coast of Sharon.
I’m like a lily in the valleys.”
The king says
2“My love, among the young women
you are like a lily among thorns.”
The woman says
3“My love, among the young men
you are like an apple tree among the trees of the forest.
I’m happy to sit in your shade.
Your fruit tastes so sweet to me.
4Lead me to the dinner hall.
Let your banner of love be lifted high above me.
5Give me some raisins to make me strong.
Give me some apples to make me feel like new again.
Our love has made me weak.
6Your left arm is under my head.
Your right arm is around me.
7Women of Jerusalem, make me a promise.
Let the antelopes and the does serve as witnesses.
Don’t stir up love.
Don’t wake it up until it’s ready.
8“Listen! I hear my love!
Look! Here he comes!
He’s leaping across the mountains.
He’s coming over the hills.
9The one who loves me is like an antelope or a young deer.
Look! There he stands behind our wall.
He’s gazing through the window.
He’s peering through the screen.
10He said to me, ‘Rise up, my love.
Come with me, my beautiful one.
11Look! The winter is past.
The rains are over and gone.
12Flowers are appearing on the earth.
The season for singing has come.
The cooing of doves
is heard in our land.
13The fig trees are producing their early fruit.
The flowers on the vines are giving off their sweet smell.
Rise up and come, my love.
Come with me, my beautiful one.’ ”
The king says
14“You are like a dove in an opening in the rocks.
You are like a dove in a hiding place on a mountainside.
Show me your face.
Let me hear your voice.
Your voice is so sweet.
Your face is so lovely.
15Catch the foxes for us.
Catch the little foxes.
They destroy our vineyards.
The vineyards are in bloom.”
The woman says
16“My love belongs to me, and I belong to him.
Like an antelope, he eats among the lilies.
17Until the day begins
and the shadows fade away,
turn to me, my love.
Be like an antelope
or like a young deer
on the rocky hills.
