Ang Babaye
1Mora akog rosas sa Sharon ug liryo sa mga kapatagan.
Ang Lalaki
2Kon itandi sa uban nga mga babaye, ang akong pinangga sama sa liryo taliwala sa kasampinitan.
Ang Babaye
3Kon itandi sa uban nga mga batan-ong lalaki, ang akong pinangga sama sa kahoy nga mansanas taliwala sa kalasangan. Kalipay ko ang pagpasilong sa iyang landong, ug alang kanako tam-is ang iyang bunga. 4Gidala niya ako sa kombira ug gipabati niya kanako kon unsa niya ako paghigugma. 5Pabaskoga ako pinaagi sa pagpakaon kanakog pasas ug mansanas, kay naluya ako tungod sa gugma. 6Giunlanan ko ang iyang walang bukton ug ang iyang tuong bukton nagagakos kanako.
7Mga babaye sa Jerusalem, panumpa kamo pinaagi sa mga lagsaw ug mga gasela nga dili ninyo pukawon ang gugma kon dili pa ang hustong panahon.
8Nabati ko ang tingog sa akong hinigugma. Nagaabot na siya nga nagalukso-lukso sa mga bukid ug mga bungtod 9sama sa lagsaw. Tan-awa, tua siya sa gawas nagatindog luyo sa among bongbong ug nagalili kanako diha sa mga rehas sa bintana. 10Miingon siya kanako, “Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma. 11Human na ang tingtugnaw ug ang ting-ulan. 12Namukhad na ang mga bulak sa kapatagan, ug panahon na sa pag-awit. Madungog na diha sa kaumahan ang tingog sa mga salampati. 13Gasugod na ug pamunga ang mga kahoy nga igos ug nangalimyon na ang mga bulak sa ubas. Dali na, mahal ko. Uban kanako, O matahom kong hinigugma.”
Ang Lalaki
14Daw salampati ka nga nagatago diha sa kabatoan sa pangpang. Ipakita kanako ang imong matahom nga nawong ug ipabati kanako ang matam-is mong tingog.
Ang mga Babaye sa Jerusalem
15Dali! Dakpa ang gagmayng ihalas nga mga iro, nga gapangdaot sa among nagapamulak nga ubasan.
Ang Babaye
16Akoa ang akong hinigugma ug ako iyaha usab. Gipasabsab niya ang iyang kahayopan diha sa mga liryohan. 17Sa dili pa mobanagbanag ug sa dili pa moabot ang kabuntagon, balik kanako, mahal ko. Balik sama kapaspas sa lagsaw diha sa taliwala sa duha ka bukid.
1Ik ben een narcis uit Saron, een lelie in het dal.
2Als ik naar mijn allerliefste kijk te midden van andere meisjes, zie ik een blanke lelie tussen distelstruiken.
3Als ik mijn liefste zie zitten tussen de andere jonge mannen, zie ik een appelboom tussen gewone loofbomen. Ik verlang ernaar in zijn schaduw te zitten en zijn vruchten te proeven.
4Hij heeft mij naar het wijnhuis gebracht en ik koesterde mij in zijn liefde.
5Geef mij rozijnenkoekjes om aan te sterken en appels om nieuwe energie te krijgen, want door de liefde ontbreekt mij elke kracht.
6Met mijn hoofd lig ik op zijn linkerarm. Zijn rechterarm is om mij heen.
7Meisjes van Jeruzalem, let op wat ik jullie met nadruk zeg. Kijk daarbij naar de gazellen en hinden op het veld. Zij kunnen jullie een les leren. Loop niet vooruit op de liefde, overhaast niets. Laat de liefde zichzelf openbaren als de tijd daarvoor gekomen is.
8Luister! Daar komt mijn liefste. Hij springt door de bergen en komt huppelend over de heuvels aan.
9Mijn liefste loopt als een gazel of een hertenjong. Kijk, nu staat hij achter de muur van ons huis en kijkt door de ramen.
10Hij spreekt tegen mij: sta nu op, mijn allerliefste. Jij bent voor mij de mooiste. Kom, ga met me mee.
11Kijk maar, de winter is voorbij en ook de regentijd is over.
12De bloemen ontluiken op de velden. Nu is de tijd om te zingen aangebroken. Overal hoor je het koeren van de tortelduiven.
13De eerste vijgen rijpen aan de bomen en de bloeiende druivenstruiken geuren. Sta op, mijn allerliefste. Je bent zo mooi, kom met me mee.
14Jij bent mijn duifje, verborgen in de rotsspleten. Laat me je gezicht zien en je stem horen. Je stem klinkt zo zoet en je gezicht is zo lief.
15Vang de jonge vossen die onze wijngaarden ruïneren. De druiven bloeien nu immers?
16Mijn liefste en ik zijn van elkaar. Hij weidt zijn kudde in de bloeiende velden.
17Hij gaat wanneer de avondwind opsteekt en de schaduwen langer worden. Kom dan naar mij toe en doe als de gazel, mijn liefste. Of als een jong hert dat rondspringt in de bergen.
