Ang Saad sa Ginoo kang David
(1 Cro. 17:1-15)
1Didto na nagpuyo si Haring David sa iyang palasyo, ug gihatagan sa Ginoo ug kalinaw ang iyang gingharian. Wala na siya sulonga sa iyang mga kaaway sa palibot. 2Usa ka adlaw, miingon si David kang Propeta Natan, “Tan-awa ra gud, ania ako magpuyo sa palasyo nga hinimo sa kahoyng sedro, apan ang Kahon sa Dios anaa lang sa tolda.” 3Mitubag si Natan sa hari, “Himoa ang gusto mong himuon, kay ang Ginoo nagauban kanimo.” 4Apan niadto mismong gabhiona miingon ang Ginoo kang Natan, 5“Lakaw ug ingna ang akong alagad nga si David nga mao kini ang akong gisulti: ‘Ikaw ba ang motukod sa templo nga akong puy-an? 6Wala pa ako makapuyo ug templo sukad sa panahon nga gipagawas ko ang mga Israelinhon gikan sa Ehipto hangtod karon. Nagbalhin-balhin ako ug dapit nga tolda lay akong gipuy-an. 7Sa akong pagbalhin-balhin uban sa akong katawhan nga mga Israelinhon, wala ako moreklamo sa mga pangulo nga akong gisugo sa pag-atiman kanila, kon ngano nga wala nila ako patukori ug matahom nga templo nga hinimo sa kahoyng sedro?’
8“Sultihi usab si David nga ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon, ‘Magbalantay ka kaniadto sa mga karnero, apan gipili ko ikaw nga magdumala sa akong katawhan nga mga Israelinhon. 9Giubanan ko ikaw bisan asa ka moadto, ug gipildi ko ang tanan mong mga kaaway. Karon, himuon ko ikaw nga bantogan sama sa bantogan nga mga tawo sa kalibotan. 10-11Gihatagan7:10-11 Gihatagan: o, Hatagan. ko na ug permanenteng dapit ang akong katawhan nga mga Israelinhon, aron may kaugalingon na silang puloy-anan ug wala nay mosamok pa kanila. Sukad sa panahon nga nagbutang akog mga pangulo sa akong katawhan nga mga Israelinhon, kanunay na silang gisamok ug gisulong sa mga daotang tawo. Apan dili na kini mahitabo pag-usab. Hatagan kog kalinaw ang imong gingharian; wala nay mga kaaway nga mosulong kaninyo. Ako, ang Ginoo, nagaingon kanimo nga magahari kanunay ang usa sa imong mga kaliwat. 12Kon mamatay ka na ug ilubong uban sa imong mga katigulangan, ipuli ko kanimo ang usa sa imong mga anak, ug lig-onon ko ang iyang gingharian. 13Siya ang magpatukod ug templo alang sa akong kadungganan, ug sigurohon ko nga ang iyang mga kaliwat mao ang magahari hangtod sa kahangtoran. 14Mahimo akong sama sa usa ka amahan kaniya ug siya mahimong sama sa usa ka anak kanako. Kon makasala siya, disiplinahon ko siya sama sa pagdisiplina sa usa ka amahan ngadto sa usa ka anak. 15Apan magpabilin gihapon ang akong gugma kaniya, dili sama sa akong gihimo kang Saul nga gipapulihan ko kanimo. 16Magapadayon ang imong gingharian sa walay kataposan, ug ang imong mga kaliwat magahari hangtod sa kahangtoran.’ ” 17Gisugilon ni Natan kang David ang tanang gipadayag sa Dios kaniya.
Ang Pag-ampo ni David
(1 Cro. 17:16-27)
18Unya misulod si Haring David sa Tolda diin nahimutang ang sudlanan sa Kasabotan. Milingkod siya diha sa presensya sa Ginoo ug nagaampo, “Ginoong Dios, si kinsa ba gayod ako ug ang akong pamilya nga gipanalanginan mo man ako ug sama niini? 19Ug karon, Ginoong Dios, may saad ka pa gayod mahitungod sa kaugmaon sa akong pamilya. Mao ba gayod kini ang sagad nimong ginahimo ngadto sa tawo? 20Unsa pa may akong ikasulti kanimo, Ginoong Dios, nga nasayod ka man kon kinsa gayod ako nga imong alagad? 21Tungod sa imong saad ug sumala sa imong pagbuot, gihimo mo kining dagkong mga butang ug gipahibalo mo kanako nga imong alagad.
22“Ginoong Dios, gamhanan ka gayod! Wala gayoy sama kanimo ug wala nay laing Dios gawas kanimo. Wala gani kami makadungog nga may dios nga sama kanimo. 23Ug walay katawhan nga sama sa imong katawhan nga mga Israelinhon. Mao lang kini ang nasod dinhi sa kalibotan nga imong giluwas gikan sa pagkaulipon aron mahimong imong katawhan. Nahimo kang bantogan sa imong pagpagawas kanila gikan sa Ehipto, ug sa imong paghimog katingalahang mga butang sa dihang giabog mo ang mga nasod ug ang ilang mga dios aron makapuyo didto ang imong katawhan. 24Gihimo mo ang mga Israelinhon nga imong katawhan sa walay kataposan, ug ikaw, Ginoo, nahimong ilang Dios.
25-26“Ug karon, Ginoong Dios, tumana ang imong gisaad kanako nga imong alagad ug sa akong pamilya, aron mapasidunggan ka hangtod sa kahangtoran. Unya moingon ang mga tawo, ‘Ang Ginoo nga Makagagahom Dios sa Israel!’ Ug ang akong pamilya mahiluna diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran. 27Ginoo nga Makagagahom, Dios sa Israel, may kaisog ako sa pag-ampo niini kanimo tungod kay gipadayag mo kanako nga imong alagad nga sa kanunay may magahari nga usa sa akong mga kaliwat. 28Ginoong Dios, tinuod ikaw nga Dios! Gisaad mo kining maayong mga butang kanako nga imong alagad, ug kasaligan gayod ang imong mga saad. 29Hinaut nga ikalipay mo ang pagpanalangin sa akong pamilya aron magpabilin kini diha sa imong presensya hangtod sa kahangtoran, kay mao kini ang imong gisaad, Ginoong Dios. Ug tungod niining imong panalangin, mabulahan ang akong pamilya hangtod sa kahangtoran.”
A promessa de Deus a David
(1 Cr 17.1-15)
1Algum tempo depois de David estar a viver no seu novo palácio, o Senhor enviou finalmente a paz sobre a terra; Israel já não estava em guerra com nenhuma nação dos arredores. 2E David disse a Natã, o profeta: “Repara bem, eu vivo numa casa toda forrada de cedro, enquanto a arca de Deus está sob uma tenda!”
3“Vai para a frente com os planos que tiveres em mente, porque o Senhor está contigo”, foi a resposta do homem de Deus.
4Nessa noite, o Senhor disse a Natã:
5“Dá ao meu servo David esta mensagem: Serás tu quem construirá uma casa para a minha habitação? 6Nunca vivi num templo. A minha casa, desde que trouxe Israel do Egito, tem sido sempre uma tenda. 7Jamais me lamentei junto dos chefes de Israel, os pastores do meu povo. Nunca lhes perguntei: ‘Porque é que não me constroem um belo templo em cedro?’
8Por isso, diz ao meu servo David: Assim manda dizer o Senhor dos exércitos: Tirei-te dum trabalho de pastor de ovelhas e fiz de ti rei do meu povo. 9Tenho sido contigo por onde tens andado; destruí os teus inimigos e farei com que o teu nome seja prestigiado na Terra. 10Darei ao meu povo um lar permanente e plantá-lo-ei na sua própria terra. Não tornarão a ser perturbados; nações malvadas não mais os conquistarão, como aconteceu anteriormente, 11quando os juízes governavam o meu povo. Não tens de travar mais guerras contra os teus inimigos.
Além do mais, ficas hoje a saber que te edificarei uma casa. 12Quando o teu tempo aqui na Terra terminar e tiveres de morrer, porei um dos teus filhos no trono e tornarei o seu reinado poderoso. 13Ele é que há de construir uma casa ao meu nome e hei de prolongar o seu reinado para sempre. 14Eu serei para ele um Pai e ele será meu filho. Se pecar, usarei outras nações para o castigar. 15No entanto, a minha misericórdia nunca o deixará, ao contrário do que aconteceu com Saul, o teu antecessor. 16Confirmá-lo-ei sobre o meu povo e terá um reinado firme para sempre. A tua dinastia será estabelecida para sempre.”
17Natã fez saber a David tudo o que Deus lhe tinha dito naquela visão.
A oração de David
(1 Cr 17.16-27)
18Então o rei David entrou na presença do Senhor e disse:
“Quem sou eu, ó Senhor Deus, e quem é a minha família, para que lhe concedas tantas bênçãos? 19A acrescentar a tudo isso, ó Senhor Deus, ainda me falas de uma dinastia futura! Tal generosidade não é certamente própria de seres humanos, ó Senhor Deus!
20Que mais posso dizer, Senhor Deus? Conheces bem o teu servo. 21Pela tua palavra, fizeste todas estas grandes coisas por mim e trataste-me com amor.
22Como és grandioso, Senhor Deus, e não há ninguém semelhante a ti! Nunca ouvimos falar de ninguém como tu, porque não há outro Deus além de ti. 23E que outra nação haverá sobre a face da Terra que se compare a Israel, o teu povo? É uma nação única que resgataste do Egito para ser o teu povo. O teu nome tornou-se grande, quando fizeste maravilhas para destruir o Egito e os seus deuses. 24Escolheste Israel para ser o teu povo para sempre e tu, ó Senhor, tornaste-te o seu Deus.
25Agora, Senhor Deus, faz como me prometeste, a mim e à minha família. 26Que isso possa trazer honra eterna ao teu nome! Quando toda a gente verificar que sempre cumpres o que dizes, exclamarão: ‘O Senhor dos exércitos é verdadeiramente o Deus de Israel!’ E assim a dinastia de David, teu servo, estará firme para sempre diante de ti.
27Concedeste-me a graça de me revelares, ó Senhor dos exércitos, Deus de Israel, que sou o primeiro de uma dinastia que governará o teu povo. Por essa razão, tomei a liberdade de te dirigir esta oração de gratidão. 28Verdadeiramente, ó Senhor, tu és Deus! As tuas palavras são verdadeiras! Prometeste-me coisas maravilhosas. Agora age conforme prometeste. 29Abençoa-me a mim e à minha família para sempre. Que a nossa dinastia permaneça na tua presença para sempre, pois foste tu, Senhor Deus, quem o prometeu. E com a tua bênção, será para sempre abençoada, a nossa dinastia!”
