Ang Awit ni David sa Iyang Kadaogan
(Salmo 18)
1Nagaawit si David ngadto sa Ginoo sa dihang giluwas siya sa Ginoo gikan sa iyang mga kaaway ug kang Saul. 2-3Mao kini ang iyang awit:
“Ikaw, Ginoo, ang akong salipdanan nga bato,
ang akong lig-ong tagoanan ug manluluwas.
Ingon nga salipdanan nga bato, makatago ako kanimo.
Ikaw ang akong taming ug gamhanan nga manluluwas.
Ikaw ang akong dalangpanan ug tagoanan.
Ikaw ang nagaluwas kanako gikan sa bangis nga mga tawo.
4Dalaygon ka, Ginoo, kay kon mangayo ako ug tabang kanimo ginaluwas mo ako gikan sa akong mga kaaway.
5Ang kamatayon daw balod nga mikuso-kuso kanako.
Ang kalaglagan daw sulog sa baha nga mianod kanako.
6Ang kamatayon daw pisi nga milambod kanako ug daw lit-ag nga nagaatang sa akong agianan.
7Sa akong kalisdanan nagpakitabang ako kanimo, Ginoo, nga akong Dios,
ug gidungog mo ang akong pag-ampo didto sa imong templo.
8“Unya milinog, ug ang mga pundasyon sa mga bukid nauyog,
tungod kay nasuko ka, Ginoo.
9Nanggawas ang aso sa imong ilong,
ug sa imong baba nanggawas ang nagadilaab nga kalayo ug mga baga.
10Giablihan mo ang langit,
ug nanaog ka nga nagatungtong sa mabagang dag-om.
11Nagsakay ka sa kerubin, ug tulin kining milupad samtang gipalid sa hangin.
12Gihimo mo ang kangitngit nga mosalipod kanimo.
Nagtago ka sa mabagang dag-om.
13Gikan sa kahayag diha sa imong atubangan, nanggawas ang nagadilaab nga mga baga.
14Ang tingog mo Ginoo, nga Labing Halangdong Dios, nagdahunog gikan sa langit.
15Gipana mo ug kilat ang imong mga kaaway
ug miikyas sila nga nagkatibulaag.
16Sa imong pagngulob ug pagpangusmo sa kasuko mimala ang dagat, ug nakita ang yuta ilalom niini, ug nakita usab ang pundasyon sa kalibotan.
17Gikan sa langit gigunitan mo ako ug gihaw-as gikan sa lawom nga tubig.
18Giluwas mo ako gikan sa akong gamhanang mga kaaway nga naglagot kanako, kay wala akoy dag-anan kanila.
19Gisulong nila ako sa dihang anaa ako sa kalisod,
apan gipanalipdan mo ako, Ginoo.
20Giluwas mo ako sa katalagman kay nalipay ka kanako.
21Gipanalanginan mo ako tungod kay matarong ang akong kinabuhi
ug wala ako magpakasala.
22Kay gisunod ko ang imong mga pamaagi
ug wala ako mobiya kanimo Ginoo, nga akong Dios.
23Gituman ko ang tanan mong sugo
ug wala ko lapasa ang imong mga tulumanon.
24Nahibalo ka nga walay ikasaway sa akong kinabuhi
ug gilikayan ko ang pagpakasala.
25Gigantihan mo ako tungod kay nakita mo nga matarong ang akong kinabuhi
ug wala akoy nahimong sala.
26Matinumanon ka sa mga matinumanon kanimo,
ug maayo ka usab sa mga tawo nga maayo.
27Matinud-anon ka sa mga tawo nga matinud-anon kanimo,
apan makigbatok ka sa mga tawong daotan.
28Oo, ginaluwas mo ang mga mapainubsanon,
apan ginapaubos mo ang mga mapahitas-on.
29“Ginoo, ikaw ang akong kahayag.
Sa kangitngit, ikaw ang akong suga.
30Sa imong tabang sulongon ko ang panon sa mga sundalo
ug mahimo kong katkaton ang paril nga nagalibot sa lungsod.
31Hingpit ang imong pamaagi, O Dios.
Ang imong pulong kasaligan gayod.
Sama ka sa taming alang sa tanang nagadangop kanimo.
32Ikaw lang, Ginoo, ang Dios;
ikaw lang ang among salipdanan nga bato.
33Ikaw ang nagahatag kanako ug kusog22:33 Ikaw… kusog: Mao kini sa Dead Sea Scrolls, sa Latin Vulgate, sa Syriac, ug sa ubang mga kopya sa Septuagint. Sa Hebreo, Ikaw ang akong lig-ong dalangpanan.
ug ang nagabantay sa akong paglakaw.
34Ginalig-on mo ang akong tiil sama sa tiil sa usa,
aron makalatas ako sa habog nga mga dapit.
35Ginabansay mo ako sa pagpakiggira.
Ang akong mga bukton makabinat na sa bronsi nga pana.
36Sama ikaw sa taming nga nagapanalipod kanako,
ug pinaagi sa imong tabang nahimo akong bantogan.
37Gipalapdan mo ang akong agianan,
busa wala ako madakin-as.
38Gigukod ko ang akong mga kaaway ug napildi ko sila.
Ug wala gayod ako mobalik hangtod nga nalaglag ko sila.
39Gilaglag ko sila hangtod nga nangalup-og sila sa akong tiilan ug dili na makabangon pa.
40Gihatagan mo ako ug kusog sa pagpakiggira
ug gipadaog batok sa akong mga kaaway.
41Gipakagiw mo ang akong mga kaaway
ug gilaglag ko sila.
42Nangayo sila ug tabang,
apan walay miluwas kanila.
Nanawag sila kanimo,
apan wala mo sila tubaga.
43Gidugmok ko sila hangtod nahisama na lang sila sa abog.
Gitunob-tunoban ko sila nga daw lapok sa kadalanan.
44Giluwas mo ako gikan sa mga nagarebelde kong katawhan.
Gihimo mo akong pangulo sa mga kanasoran.
Ang mga langyaw nagaalagad kanako.
45Nagayukbo sila kanako,
ug inigkadungog nila bahin kanako, nagatuman sila sa akong mando.
46Nawad-an silag kaisog,
ug nanggawas sa ilang mga tagoanan nga nagakurog sa kahadlok.
47Buhi ka, Ginoo!
Dalaygon ka nga akong salipdanan nga bato!
Gibayaw ko ikaw tungod kay ikaw ang Dios nga akong Manluluwas.
48Gipanimalos mo ako sa akong mga kaaway
ug gipasakop mo kanako ang mga kanasoran.
49Ginaluwas mo ako gikan sa akong mabangis nga mga kaaway,
ug ginapadaog mo ako batok kanila.
50Busa pasidunggan ko ikaw taliwala sa mga kanasoran, O Ginoo.
Ug awitan ko ikaw ug mga pagdayeg.
51Ginahatagan mo ug dagkong mga kadaogan ang imong pinili nga hari.
Gihigugma mo si David ug ang iyang mga kaliwat sa walay kataposan.”
Cântico de Louvor de Davi
1Davi cantou ao Senhor este cântico, quando ele o livrou das mãos de todos os seus inimigos e das mãos de Saul, 2dizendo:
“O Senhor é a minha rocha,
a minha fortaleza e o meu libertador;
3o meu Deus é a minha rocha, em que me refugio;
o meu escudo e o meu poderoso22.3 Hebraico: chifre, que aqui simboliza a força. salvador.
Ele é a minha torre alta, o meu abrigo seguro.
Tu, Senhor, és o meu salvador, e me salvas dos violentos.
4“Clamo ao Senhor, que é digno de louvor,
e sou salvo dos meus inimigos.
5As ondas da morte me cercaram;
as torrentes da destruição me aterrorizaram.
6As cordas da sepultura22.6 Hebraico: Sheol. Essa palavra também pode ser traduzida por profundezas, pó ou morte. me envolveram;
as armadilhas da morte me confrontaram.
7“Na minha angústia, clamei ao Senhor;
clamei ao meu Deus.
Do seu templo ele ouviu a minha voz;
o meu grito de socorro chegou aos seus ouvidos.
8A terra abalou-se e tremeu,
os alicerces dos céus22.8 A Vulgata e a Versão Siríaca dizem montes. Veja Sl 18.7. estremeceram;
tremeram porque ele estava irado.
9Das suas narinas saiu fumaça;
da sua boca saiu fogo consumidor;
dele saíram brasas vivas e flamejantes.
10Ele abriu os céus e desceu;
nuvens escuras estavam debaixo dos seus pés.
11Montou sobre um querubim e voou;
elevou-se22.11 Conforme muitos manuscritos do Texto Massorético. A maioria dos manuscritos do Texto Massorético diz apareceu. Veja Sl 18.10. sobre as asas do vento.
12Pôs as trevas ao seu redor;
das densas22.12 Conforme a Septuaginta e a Vulgata. O Texto Massorético diz escuras. Veja Sl 18.11. nuvens de chuva fez o seu abrigo.
13Do brilho da sua presença
flamejavam carvões em brasa.
14Dos céus o Senhor trovejou;
ressoou a voz do Altíssimo.
15Ele atirou flechas e dispersou os inimigos,
arremessou raios e os fez bater em retirada.
16Os vales apareceram,
e os fundamentos da terra foram expostos,
diante da repreensão do Senhor,
com o forte sopro de suas narinas.
17“Das alturas estendeu a mão e me segurou;
tirou-me de águas profundas.
18Livrou-me do meu inimigo poderoso,
dos meus adversários, que eram fortes demais para mim.
19Eles me atacaram no dia da minha calamidade,
mas o Senhor foi o meu amparo.
20Deu-me ampla liberdade;
livrou-me, pois me quer bem.
21“O Senhor me tratou conforme a minha retidão;
conforme a pureza das minhas mãos me recompensou.
22Pois guardei os caminhos do Senhor;
não cometi a perversidade de afastar-me do meu Deus.
23Todos os seus mandamentos estão diante de mim;
não me afastei dos seus decretos.
24Tenho sido irrepreensível para com ele
e guardei-me de pecar.
25O Senhor recompensou-me segundo a minha retidão,
conforme a pureza das minhas mãos perante ele.
26“Ao fiel te revelas fiel,
ao irrepreensível te revelas irrepreensível,
27ao puro te revelas puro,
mas ao perverso te revelas astuto.
28Salvas os humildes,
mas os teus olhos estão sobre os orgulhosos para os humilhar22.28 Um manuscrito da Septuaginta e o texto paralelo do Sl 18.27 dizem mas humilhas os de olhos altivos..
29Tu és a minha lâmpada, ó Senhor!
O Senhor ilumina-me as trevas.
30Contigo posso avançar contra uma tropa22.30 Ou posso vencer uma barricada;
com o meu Deus posso transpor muralhas.
31“Este é o Deus cujo caminho é perfeito;
a palavra do Senhor é comprovadamente genuína.
Ele é escudo para todos os que nele se refugiam.
32Pois quem é Deus além do Senhor?
E quem é Rocha senão o nosso Deus?
33É Deus quem me reveste de força22.33 Conforme alguns manuscritos do mar Morto, alguns manuscritos da Septuaginta, a Vulgata e a Versão Siríaca. O Texto Massorético diz Deus, que é minha fortaleza. Veja Sl 18.32.
e torna perfeito o meu caminho.
34Ele me faz correr veloz como a gazela
e me firma os passos nos lugares altos.
35É ele que treina as minhas mãos para a batalha,
e assim os meus braços vergam o arco de bronze.
36Tu me dás o teu escudo de livramento;
a tua ajuda me fez forte.
37Alargas sob mim o meu caminho,
para que os meus tornozelos não se torçam.
38“Persegui os meus inimigos e os derrotei;
não voltei enquanto não foram destruídos.
39Esmaguei-os completamente, e não puderam levantar-se;
caíram debaixo dos meus pés.
40Tu me revestiste de força para a batalha;
fizeste cair aos meus pés os meus adversários.
41Fizeste que os meus inimigos fugissem de mim;
destruí os que me odiavam.
42Gritaram por socorro, mas não havia quem os salvasse;
gritaram ao Senhor, mas ele não respondeu.
43Eu os reduzi a pó, como o pó da terra;
esmaguei-os e os amassei como a lama das ruas.
44“Tu me livraste dos ataques do meu povo;
preservaste-me como líder de nações.
Um povo que eu não conhecia me é sujeito.
45Estrangeiros me bajulam;
assim que me ouvem, me obedecem.
46Todos eles perdem a coragem;
saem tremendo das suas fortalezas22.46 Conforme alguns manuscritos da Septuaginta e a Vulgata. O Texto Massorético diz desde suas fortalezas eles se armam. Veja Sl 18.45..
47“O Senhor vive! Bendita seja a minha Rocha!
Exaltado seja Deus, a Rocha que me salva!
48Este é o Deus que em meu favor executa vingança,
que sujeita nações ao meu poder,
49que me livrou dos meus inimigos.
Tu me exaltaste acima dos meus agressores;
de homens violentos me libertaste.
50Por isso te louvarei entre as nações, ó Senhor;
cantarei louvores ao teu nome.
51“Ele concede grandes vitórias ao seu rei;
é bondoso com o seu ungido,
com Davi e seus descendentes para sempre”.
